[SF] Sit back and relax

“If you're going to die, do it on your own.”

De lucht was prachtig blauw, een echte zomerdag zoals men zou zeggen. Een betere dag om aan het strand te zitten en een festival te vieren was er niet. Hoewel ze niet al te gek was op drukke feesten, was iets als het zomer festival te mooi om te missen. Seven stapte blootsvoets door het zand richting één van de strand tentjes waar je kon zitten en wat kon drinken. Haar schoenen had ze eerder al uitgetrokken, dat was altijd een ramp met zand. Mocht het te warm worden, dan was zwemmen ook nog een optie, gezien ze haar bikini onder haar kleding droeg. Ze had zich zelf niet opgegeven voor het toernooi dat zou plaatsvinden, maar ernaar kijken kon nooit kwaad. Het kon af en toe redelijk amusant zijn om te kijken hoe men elkaar het water in wierp door bijvoorbeeld een iets te hoge golf te creëren. Seven koos dan ook een plekje uit vanwaar ze alles goed kon zien, zowel in de zee voor haar als op het scherm dat er ook was neergezet. Details waren natuurlijk lastig te onderscheiden als je op het strand stond en in de verte moest kijken. Eenmaal comfortabel op een van de stoelen, legde ze haar tas aan de kant, na Obi eruit te hebben gehaald. De Oshawott ging direct tevreden op haar schoot liggen. Waarschijnlijk werd hij straks nog wel wat actiever, maar ze had er alle vertrouwen in dat hij haar niet zo in de problemen zou brengen als Snow. Ondertussen begon men zich al te verzamelen voor het toernooi. Ietwat benieuwd naar wie er mee deden en of er bekende tussen zaten, keek Seven op naar het scherm.

“If you're going to die, do it on your own.”

Een festival op het strand was geen festival als er niet veel te veel mensen rondhingen. Het was dan ook geen verrassing dat er iemand in de stoel naast haar kwam zitten. Hoewel de persoon in kwestie geen interesse toonde in zijn buren, blikte Seven kort opzij om te zien wie het was en of ze hem kende. Dat was niet het geval en als dit zo doorging kon ze hier gewoon rustig blijven zitten zonder al te veel conversatie te maken. Obi leek echter een stuk geïnteresseerder in het nieuwe gezelschap. De Oshawott keek met grote ogen naar de Wartortle die bij de jongen hoorde. Hoewel ze wist dat het karakter van Obi niet op dat van Snow leek, maar ondanks dat hield ze haar pokémon goed in de gaten. De Oshawott klom van haar schoot af en wandelde nieuwsgierig richting de vreemdeling.

(Komt even nie meer uit.)

“If you're going to die, do it on your own.”

Seven leunde iets naar de twee pokémon toe, toen ze zag dat ze Wartortle zijn bek open deed. Gelukkig leek zijn trainer hem onder controle te hebben, gezien het dier zijn bek direct sloot na een opmerking van de jongen naast haar. Net toen ze weer relaxed achteruit leunde in haar stoel, was het geluid van een opengaande pokéball te horen. Ietwat gealarmeerd kwam ze weer overeind. Haar blik vloog direct naar haar tas en wat er zich nu naast bevond. "Snow!" De Spheal hobbelde vrolijk over het hete zand, op naar de andere pokémon en de andere trainer. Seven hield hem strak in de gaten. Hij was altijd vrolijk als hij op het strand was, maar het vorige incident was nog niet vergeten. Dat mocht niet weer gebeuren en ook niets dat er op leek. Het feit dat hij zelf uit zijn pokéball was gekomen was al alarmerend op zich. Dat beest had echt eens gehoorzaamheids training nodig.

“If you're going to die, do it on your own.”

De eerste deelnemers verschenen op het water, maar momenteel lag Seven's aandacht volledig bij haar Spheal. Als die nu iets uit zou vreten kon ze het wel schudden, vooral met zo veel mensen op het strand. Gelukkig bleek Snow al redelijk tevreden met het feit dat hij in het zand kon spelen en ging hij niet direct opzoek naar moeilijkheden. Hoewel ze het niet helemaal vertrouwde, waagde Seven toch een blik naar de trainers die nu aan hun gevecht zouden moeten beginnen. Ze kende zelf niemand. Haar violet kleurige ogen gleden langzaam richting de persoon naast haar en de grijns op het gezicht van haar buurman viel niet te missen. "Vanwaar het vermaak? Word je zo blij van een wedstrijd of staat er iemand die je kent op t water?" vroeg ze kalmpjes. Misschien kon hij haar nog iets interessants vertellen over een van de deelnemers.

“If you're going to die, do it on your own.”

De jongen naast haar keek even om toen ze hem had gevraagd waarom hij zo zat te grijnzen. De eerste naam die over zijn lippen rolde kwam haar niet bekend voor. Haar blik schoot even richting de vlonders op het water. Twee meisjes waren momenteel in gevecht, dus het was voor haar lastig te raden wie van de twee Lilium moest zijn. Het feit dat hij had gezegd dat ze niet mee had willen doen en de grijns op zijn gezicht moesten betekenen dat hij of iemand anders haar had opgegeven tegen haar wil in. Ze richtte haar ogen weer op de jongen toen hij begon over Raven. Het kon geen ander zijn, want hij had blinde Raven gezegd. "Je hebt Raven opgegeven voor het toernooi?" vroeg ze ietwat ongelovig. Niet zo zeker of ze nu moest lachen of niet. Het zou best hilarisch geweest zijn als de herinneringen aan het incident met Snow nu niet door haar hoofd schoten. Het was niet de bedoeling dat er hier doden gingen vallen. "Je weet dat ie niet kan zwemmen? Veel succes met de reanimatie mocht hij in het water vallen," mompelde ze droogjes. Deze keer was het niet haar verantwoordelijkheid.

“If you're going to die, do it on your own.”

Seven knikte kort toen de jongen vroeg of ze serieus was. En of hij niet kon zwemmen. Gelukkig hoefde verder niemand van dat incident te weten. Hij zou geluk hebben als hij pokémon had gekregen voor het toernooi die hem veilig konden houden. Anders zou iemand hem straks nog het water uit mogen trekken mocht hij erin vallen. Seven wilde net antwoord geven op de vraag of ze Raven kende, toen haar buurman er droogjes aan vraag aan toe voegde. Ze keek hem aan met een lichte frons, de woorden die ze bijna had uitgesproken inslikkend om haar antwoord te veranderen. "Ja ik ken Raven en nee ik ben niet zijn vriendin. Ik heb hem twee keer eerder gezien, waarvan ie de eerste keer bijna verdronk in een rivier en de tweede keer half dood tegen een boom aan hing in het bos," antwoordde ze, waarna haar blik weer richting de mensen op het water gleed. Het leek erop dat de volgende ronde ging beginnen.

“If you're going to die, do it on your own.”

Seven keek ietwat verbaasd op toen de jongen zei dat het spijtig was dat ze niet Raven's vriendin was. Dat was nogal een ongewone reactie. Vooral omdat het er niet op leek dat hij Raven goed kende. Dan had hij vast wel geweten van het niet kunnen zwemmen. "Dus ik ben zijn wat?" vroeg ze ietwat verward. Was dat niet de naam die hij net had genoemd, degene die hier eigenlijk niet aan mee had willen doen? Misschien had hij wel iets meegemaakt dat leek op haar avonturen met Raven.

Na een tijdje richtte Seven haar blik weer op het water en de deelnemers van het toernooi. De tweede ronde was nu al begonnen en Raven had het blijkbaar geflikt door de eerste ronde te komen. Zowel zijn pokémon als het beeld van hem op zo'n houten vlonder waren ronduit hilarisch. Al zat het haar ergens toch ook wel dwars dat er niemand was ingelicht over het feit dat hij niet kon zwemmen. Toch kon ze haar grijns niet inhouden toen hij te water ging en om het af te maken de rand van het vlonder vast leek te pakken. Door het staren naar het drijfnatte figuurtje dat weer omhoog krabbelde, vergat ze echter op Snow te letten. Die had haar blik gevolgd en zo Raven opgemerkt. De Spheal leek hem nog te herkennen en hobbelde er ook meteen vandoor, richting het water en degene die hem de vorige keer zo veel lol had bezorgd. Seven kreeg haar pokémon pas weer in het zicht toen deze al bijna in het water lag. Shit. "SNOW!" Maar natuurlijk luisterde dat beest niet.

Zonder nog een keer om te kijken rende ze het strand over, richting de zee en haar Spheal. Het beest was ondertussen al het water in gesprongen, wat betekende dat ze er zelf niet vanaf zou komen zonder nat te worden. Aan de rand van de zee hield ze even stil. Gelukkig had zij als toeschouwer het idee gehad om gewoon zwemkleding aan te trekken onder haar kleren, waardoor ze straks niet met een nat shirt en natte rok zou hoeven rondlopen. Haastig trok ze haar kleding uit en gooide deze op een droog stuk zand, om vervolgens het water in te rennen en achter haar pokémon aan te gaan. Ergens tussen de golven, nog voordat hij in de buurt was gekomen van de vlonders, greep ze Snow vast en trok hem mee terug richting de kant. Zodra ze weer kon staan, richtte ze haar kwade blik op de pokémon in haar armen. Snow stribbelde hevig tegen maar werd gelijk stil toen ze hem aankeek. "Idioot, een dezer dagen doe ik je echt weg."

Met de Spheal onder haar rechterarm en haar kleding in haar linkerhand, liep ze terug richting de zitplaatsen en de stoel waarvan ze zojuist was weggestormd. Haar beetje plezier van daarnet was ook al weer bruut verstoord, het kon ook nooit eens goed gaan met dat beest.