Relax day [North Summer]

Het was een mooie dag. De lucht was blauw en enkele wolkjes waren te zien aan de lucht. North lag op zijn rug naar de hemel te kijken met Petal naast zich. Naast zich had North, zoals altijd, een boek liggen. Hij had echter even geen zin meer om te lezen – ja, het was mogelijk – en keek in plaats daarvan rustig naar de wolken. Hij kneep zijn ogen samen zodat verschillende vormen ontstonden in de wolkjes. Petal, welke op zijn zij lag, was met een lui oog naar North aan het kijken. ‘Die lijkt op een Ivysaur,’ zei North terwijl hij naar het voorbijdrijvende wolkje wees. Petal’s oog gleed opzij en hij liet een korte ‘Saur!’ horen, waarna hij North weer aankeek. De jongen grinnikte, aaide over de Pokémon zijn kop en kwam toen overeind. Eigenlijk had hij zin om iets nuttigs te gaan doen. Hij wist wel wat hij kon gaan doen. Hij moest eigenlijk echt eens een Pokémon gaan vangen, een tweede Pokémon voor in zijn team. Hij had echter laatst een interessante aanbod op internet gelezen. Er zou zich schijnbaar hier een fokkerij gevestigd hebben die Squirtle’s verkocht. Als hij er daar één van kon kopen, zou hij een tweede Kanto-starter hebben. Hij wilde daarnaast ook nog een Charmander hebben. Het zou hem echt zo geweldig lijken als hij alle starters van Kanto had. Zijn blik gleed naar Petal, welke ook overeind was gekomen en duidelijk wachtte op een commando van North. North pakte zijn boek op, liet deze in zijn grote rugzak glijden – want wat wilde je nu eenmaal met al die boeken! – en liep vervolgens naar voren. Natuurlijk moest hij midden in zijn loopje weer struikelen. En dat was niet eens het ergste. Petal was niet snel genoeg, dus misten zijn roeden North nog net en tuimelde de jongen alsnog naar voren. Hij botste recht tegen een meisje met een Torchic aan en wilde iets vastgrijpen zodat ze niet allebei zouden vallen. Hij kon zo gauw echter niks grijpen en nog voordat hij het kon voorkomen viel hij recht met zijn armen in het water. Zijn hoofd werd helemaal nat gesproeid omdat het nu eenmaal een fonteintje was. Hij duwde met zijn knieën tegen de rand van het fonteintje en greep ondertussen het meisje vast zodat ze niet te ver onder water zou zakken. Wat was hij toch weer een kluns.

De gentleman uithangen had haar wel geholpen, maar hem niet. Hoewel zij als eerste in het water was getuimeld, was ze zo slim geweest om haar armen achter zich te zetten zodat ze niet al te nat werd. Hij had zijn armen om haar heen zodat ze boven water bleef, dus hij was er niet ongeschonden vanaf gekomen. Zijn haren waren nat, zijn borstkas was nat en het enige gedeelte dat niet nat was, waren zijn benen. Hij keek naar de uitgestoken hand van het meisje. ‘Graag,’ zei hij, waarna hij haar hand aannam en zichzelf op die manier uit het fonteintje hees. Hij greep zijn shirt en kneep die helemaal uit, waarna hij rilde toen hij het water naar zijn kraag voelde lopen. Zijn haren zouden er vast prachtig uitzien zo. Not. Hij schudde zijn haren een beetje op een afstand van haar uit zodat zij niet al het water op zich zou krijgen en haalde er daarna zijn hand doorheen waardoor het wild op zijn hoofd stond. Ach ja, nog altijd beter dan dat het echt plat tegen zijn hoofd drukte. ‘Sorry,’ zei hij. ‘Ik struikelde. Echt lekker onhandig weer.’ Hij grinnikte. Petal keek hem hoofdschuddend aan, maar North zag wel dat de Pokémon moeite deed om niet te lachen. Wat had hij toch een heerlijke band met het beest. ‘Ik ben North trouwens, aangenaam. En dit is Petal, mijn Ivysaur.’ In tegenstelling tot North stak Petal wél zijn roede uit ter begroeting en hield deze op een afstandje zodat het meisje kon kiezen of ze het zou schudden of niet.

North had slechts kort geknikt op haar vraag. Natuurlijk was met hem alles in orde. Al zou hij op de grond vallen en zijn schouder breken, zelfs dan zou alles nog in orde met hem zijn. Want ondanks dat hij onhandig was en soms echt wel dom neerkwam – zoals vandaag, dat was nu eens een goed voorbeeld van zo’n domme val – moest hij meestal wel lachen om zijn acties. Hij betwijfelde of hij echt hard zou lachen als hij zijn schouder zou breken, maar het idee liet hem toch glimlachen. Hij zag zichzelf al echt over iets stoms struikelen en vervolgens verkeerd neerkomen. Het idee en het beeld dat hij daarbij kreeg was best grappig, maar als het in de realiteit gebeurde kon dat natuurlijk wel eens vies tegenvallen. Hij keek glimlachend toe hoe ze Petal’s roede aannam en zichzelf voorstelde. Hij knikte en besloot om de naam te onthouden. Of daar toch minstens een poging tot te doen. De namen vaar haar Pokémon drongen zich ver ergens in zijn achterhoofd. Hij sprak een Pokémon van een ander meestal gewoon aan met diens naam met het excuus dat hij de naam vergeten was, maar zijn best doen kon geen kwaad, toch? Petal liep naar de Pokémon om zichzelf voor te stellen. Kalm ging North ondertussen op de rand van het fontein zitten waar hij zojuist in gevallen was. Hij keek naar zijn natte kledij, maar haalde daarna zijn schouders op. Dat zou wel opdrogen. Een beetje nattigheid was het einde van de wereld niet, wel dan? Zijn blik gleed naar Yara. ‘En wat ben jij?’ vroeg hij. ‘Daag je gyms uit of…?’ Misschien was ze wel een breeder of een coördinator. Voor beide situaties had hij geen idee hoe hij dat zou moeten aanpakken. Breeder worden dan zou hij Pokémon moeten laten… en coördinator zijn zou vooral voor hem een ramp worden omdat hij combinaties moest verzinnen voor zijn Pokémon. Nee, dankjewel. Hij hield het toch maar bij trainer zijn en gyms uitdagen.

Ze was dus geen trainer. Vol verbazing hoorde North aan dat ze een coördinator was. Hij had niet verwacht dat hij er eentje zou tegenkomen. Hij had verwacht dat ze een trainer zou zijn, net als de meesten die hij tot nu toe had ontmoet. Misschien werd het dan toch eens tijd dat hij wat meer zou ontdekken over hun levensstijl. Het kon namelijk best interessant zijn en bovendien had hij niet veel te doen. ‘Ik ben een trainer,’ antwoordde hij net iets te laat op haar vraag, want ze had al iets gezegd over zijn Ivysaur. Hij gaf een kort knikje. ‘Dat doet hij altijd. Ik denk dat hij zo beleefd is om mij aan te vullen,’ lachte hij, aanduidend dat hij geen hand had uitgestoken. Nee, hij had haar meteen een tripje fontein gegeven. Ach ja, je moest ergens beginnen als je mensen wilde leren kennen, toch? Zijn blik gleed naar Petal, welke geamuseerd naar de Pokémon keek en zijn roede uitstak om de kleine Torchic te amuseren. ‘Hoe is het eigenlijk om coördinator te zijn?’ vroeg hij aan haar. ‘Kunnen jullie ook gewoon ergens binnen wandelen als je aan een wedstrijd wilt deelnemen of wordt dan van te voren aangekondigd?’ Hij had echt geen idee hoe het allemaal in zijn werking ging. Hij hoopte dat hij nu niet dom overkwam, maar het zou voor hem wel handig zijn als het één en ander werd uitgelegd. Zo kon hij, als hij in de toekomst nog een coördinator ontmoeten, beter voorbereid zijn.

Een lichte geamuseerde glimlach verscheen om North’s lippen toen hij naar Petal keek. Deze was de Torchic aan het amuseren door zijn roede heen en weer te bewegen. Hij was handig op zijn buik gaan liggen omdat hij zijn roede toch ver omhoog kon steken en keek haast teder toe hoe de Torchic zijn roede volgde. Hij was blij dat de jonge Pokémon zich amuseerde. North concentreerde zich weer op Yara toen deze antwoord gaf. ‘Dat klinkt vrij interessant,’ gaf hij toe. Hij dacht dat je voor een contest echt heel lang moest wachten eer dat je daaraan mee kon doen, maar schijnbaar was dat niet zo. Dan had hij nu in elk geval ook weer wat geleerd. ‘En wanneer ga jij dan nog eens mee doen aan een contest?’ vroeg hij. ‘En kun je misschien al een trucje demonstreren? Ik ben vrij benieuwd hoe dat er uitziet.’ North legde zijn handen naast zich op het fonteintje en klemde deze om de rand terwijl hij Yara vragend aankeek. Petal had ondertussen zijn roede laten zakken en deed een poging om het kleintje in haar middel te kietelen, waarna hij zachtjes lachte.

‘Saur!’ Petal maakte een geamuseerd geluid toen hij zag dat de Torchic het leuk vond om gekieteld te worden en nu keek North toch wel een tikkeltje vertederd naar zijn Pokémon. Hij wist dat Petal op momenten echt heel sociaal kon zijn, maar hij had niet verwacht dat zijn Pokémon het ook zo goed kon vinden met jonge Pokémon. De Torchic was nog niet erg oud en dus had North het wel kunnen begrijpen als Petal meer Pokémon zocht van zijn eigen leeftijd. Dit was niet het geval en tevreden zag North met over elkaar geslagen armen toe dat de twee aardig wat lol hadden. Hun lol werd echter verbroken omdat Yara het trucje wilde laten zien, maar zo te zien vond Petal dat niet erg en keek, net als zijn trainer, nieuwsgierig naar wat Yara van plan was. Hij applaudisseerde lachend toen het voorbij was en Petal leek ook tevreden te zijn met wat hij net had gezien. Hij gaf de Torchic een bemoedigend klopje op haar rug om aan te tonen dat hij het een mooie prestatie vond. ‘Dat zag er wel leuk uit,’ zei North oprecht tegen Yara. ‘Ik denk dat als je Torchic zijn laatste evolutie heeft, dat je er echt heel mooie combinaties mee kan maken.’ Hij glimlachte naar haar. Maar ook een Combusken of een Torchic zelf zou veel kunnen doen, maar hij wist alleen niet of een eerste evolutie kon concurreren met een tweede of een derde. Een evolutie die al hoger was kende meer aanvallen en daar waren meer combinaties mee te maken, maar tegenwoordig waren de wonderen de wereld nog niet uit. Wat hij net had gezien, was wel mooi. Petal keek geamuseerd naar het kleintje terwijl hij met het puntje van zijn roede op haar ene schouder tikte en vervolgens op haar andere. Met een glimlach scheurde North zijn blik van de twee en keek weer naar Yara. ‘En heb je verder nog plannen om je team uit te breiden?’ Hij keek haar aandachtig aan terwijl hij op antwoord wachtte.

Petal zag de Axew vanuit zijn ooghoeken en deed een paar stapjes achteruit zodat hij de twee meer ruimte kon geven. Hij wist niet goed wat de Axew kwam doen. Kwam hij meedoen of kwam hij gewoon kijken wat ze aan het doen waren? Axew leek in elk geval niet veel ouder te zijn dan de Torchic en misschien vond hij het ook wel leuk om het spelletje mee te spelen. Nou ja, dat zou hij zelf maar moeten uitzoeken. Als hij mee wilde doen, dan was hij vrij om dat te doen. Petal keek weer naar Torchic en probeerde haar een nieuw spelletje uit te leggen. Hij kon het moeilijk demonstreren bij zichzelf, maar hij kon het wel uitbeelden. Met zijn roeden beeldde hij dus uit hoe hij een boogje maakte en daarna de grond raakte. Het was de bedoeling dat Torchic over zijn roede sprong, zodat ze het zeg maar zou ontwijken*. Hij haalde zijn roede naar boven en keek afwachtend aan of de Torchic mee wilde doen. North knikte toen Yara antwoord gaf en hem vervolgens een wederkerende vraag stelde. ‘Ja,’ antwoordde hij glimlachend. ‘Maar ik weet nog niet precies met welke Pokémon. Ik heb er wel een paar in mijn hoofd, maar ik ben niet zeker of ik ze ook daadwerkelijk ga vangen.’ Hij keek het meisje glimlachend aan en richtte daarna zijn blik weer op Petal. Hij wist dat Petal goed kon omgaan met kleintjes, maar dit sloeg toch echt alles. Het was een kant van Petal die hij niet vaak had gezien en het amuseerde hem wel dat de Pokémon het zo leuk vond. Een frisse bries kwam hem tegemoet, wat hem op een idee bracht. ‘Zullen we in een café gaan zitten om wat te drinken?’ stelde hij voor. ‘Dat is wel warmer.’ Hij wachtte rustig af op wat haar antwoord zou zijn.

OOC: *Denk aan touwtjespringen xD