Relax day [North Summer]

Door de vraag van Yara werd hij zelf afgeleid van het feit dat hij haar daarnet had gevraagd of ze mee wilde gaan naar een café. Hij dacht weer na. Sowieso wilde hij de Kanto-starters allemaal hebben, maar hij wist niet of hij dat haar wel zou vertellen. Hij had het Garry de vorige keer ook niet verteld. ‘Dat houd ik nog geheim,’ zei hij daardoor maar en hij gaf haar een korte knipoog. Zijn blik gleed naar de Axew van Yara welke aandachtig naar Petal en Torchic keek. Petal had ondertussen best veel plezier met het touwtjespringen en vond het wel fijn dat Torchic zoveel plezier had. Zijn Pokémon was gewoon té aardig voor anderen, aardiger dan hij waarschijnlijk ooit kon zijn. Hij zou Yara nu niet bepaald uitnodigen om te gaan touwtjespringen of, als hij een kleuter tegenkwam, zichzelf vrijwillig aanbieden om hem bezig te houden. Dat kon hij gewoon niet. Hij kon veel beter omgaan met leeftijdsgenoten omdat hij kinderen vreselijk irritant vond, ook al was hij er vroeger zelf een geweest. Een nieuwe frisse bries liet hem weer denken aan zijn idee om binnen te zitten en hij besefte dat Yara geen antwoord had gegeven. Waarschijnlijk had ze het gewoon niet gehoord of was ze het vergeten dat hij het haar had gevraagd, net zoals hij het daarnet even vergeten was. Sommige onderwerpen konden je immers snel afleiden, niet waar? Dus zo erg was het nu ook weer niet. ‘Nu weet ik nog altijd niet of je graag naar een café wilt gaan om op te warmen,’ zei hij grijnzend waarna hij haar plagerig een duwtje gaf. ‘Volgens mij was je daarnet zo nieuwsgierig naar welke Pokémon ik in mijn team wil hebben dat je mijn vraag niet gehoord hebt.’ Hij moest lachen en wachtte vervolgens op antwoord, maar zijn glimlach toonde aan dat hij het helemaal niet zo erg vond.

OOC: Eigenlijk heeft hij heel lichtbruin haar ;D En North's laatste vraag wordt volledig genegeerd xD

Een kleine grijns verspreidde zich om zijn lippen toen hij een duw terug kreeg. Hij mocht haar wel. Ze was tenminste niet één van die meisjes die meteen kattig gingen doen als je ze een duwtje gaf. Maar als ze al kattig had gedaan, had hij daar heus wel op gereageerd. Hij was namelijk heel goed in zijn mening zeggen. Zo goed dat Petal hem misschien wel eens plakband om zijn mond wilde plakken zodat hij niks meer kon zeggen. Hij grinnikte even om zijn eigen gedachten en stond, net als Yara, ook op. Hij klopte zijn kleding echter niet af. Het maakte hem niet uit of er wat op zat. Bovendien was hij toch helemaal nat van het fonteintje, dus veel verschil zou het niet maken. Het plakkerige gevoel van zijn kledij begon gelukkig wat minder te worden. Een beetje zon had geschenen waardoor hij wel wat kon opwarmen. Rustig volgde hij het meisje dat op hem wachtte. Petal kwam nu ook langzaam in beweging. North hoopte dat het een café was waar Pokémon binnen mochten, anders moesten Petal en haar Torchic bij deze afscheid van elkaar nemen. De bruinharige jongen liep naar het café toe en opende de deur. ‘Ladies first,’ zei hij zowel tegen Yara als tegen Petal. Petal sloeg met zijn roede tegen North’s wang – zachtjes en zogenaamd diep beledigd – en liep vervolgens met opgeheven kop door waardoor North moest lachen. Nadat ze allemaal binnen waren liet hij de deur achter zich dichtvallen, koos een plaatsje uit in het café waar zeker twee personen konden gaan zitten en ging vervolgens op het bankje zitten. ‘Wat wil je te drinken hebben?’ vroeg hij aan haar terwijl hij haar vragend aankeek.

OOC: Ik moest er wel mee lachen hoor, geen zorgen c:

North gaf een knikje naar Yara toen deze haar bestelling deed en liet zijn blik vervolgens rondgaan. Het was een mooi café. Er zaten niet zo heel veel mensen. Helaas waren diegenen die er zaten wel vrij luidruchtig, maar North besloot om zich daar niet al te veel van aan te trekken. Hij had leuk gezelschap en het was beter om zich daar op te concentreren dan op een paar herrieschoppers. Zijn blik gleed naar de ober die naar hun toekwam en hun vragend aankeek. ‘Voor mij graag een ice tea en voor de dame een glaasje water graag,’ sprak North. De ober knikte beleefd naar hun, noteerde hun bestelling op zijn kladbladje en ging er toen vandoor. North maakte het zich gemakkelijk door wat naar achteren te gaan hangen en zijn arm te laten steunen op de leuning van zijn stoel. Zijn andere arm liet hij losjes voor zich hangen terwijl zijn gifgroene ogen het café inspecteerden. ‘Dus…’ Ze hadden het al over zoveel gehad dat hij even na moest denken wat hij nog niet gevraagd had, maar eigenlijk wist hij nu al vrij veel van haar. ‘Kom je van Kalos?’ vroeg hij. Hij hoopte dat hij dit nog niet gevraagd had, maar ze hadden het voornamelijk over wat ze deden gehad en niet waar ze vandaan kwamen. En anders vreesde hij dat hij echt een spuit tegen zijn slechte geheugen moest krijgen.

Opluchting schoot door hem heen toen hij niet verbeterd werd. Die opluchting maakte plaats voor interesse, want Johto lag echt letterlijk naast Kanto. Met de boot zou het niet eens zo heel lang duren tot hij daar zou zijn. Hij had er wel eens over gedacht om Johto te gaan bezoeken, maar hij wilde eerst een reis in Kanto beginnen op zijn achttiende. Toen zijn ouders op zijn zeventiende besloten om van Pallet Town naar Vaniville Town te verhuizen, koos North ervoor om in Kalos op reis te gaan. En zo kwam het dus dat hij nog niet naar Johto was gegaan. Maar niet alleen Johto stond op zijn verlanglijstje. Ook Sinnoh. ‘Ik kom uit Kanto. Eigenlijk gewoon de regio vlak naast de jouwe,’ zei hij grijnzend tegen haar. ‘Uit het beginstadje Pallet Town.’ Hij kende niet veel stadjes van Johto, maar hij had er wel eens over gehoord. Hij meende zich allemaal dat het beginstadje daar New Bark Town heette, maar daar was hij niet zeker van. Zijn gifgroene blik gleed naar de herrieschoppers verderop en hij opende zijn mond om er iets van te zeggen toen zijn ice tea werd neergezet. Oeh, ice tea! Hij nam een slokje. Hij merkte dat één van de personen opstond, even aan de bar bleef staan en daarna hun richting inkeek. North trok zijn wenkbrauw arrogant op naar de persoon en liet zijn hand rusten op Petal’s Poké Ball. ‘Hé, jullie daar!’ riep de man die er een beetje dronken uitzag. ‘Hebben jullie een bierviltje?’ Oh, als het dat maar was. North wilde het ding naar hem gooien, maar zag dat de man zijn blik op Yara bleef hangen. ‘Ze is te jong voor je,’ sprak North zonder dat hij het kon tegenhouden en hij gooide het bierviltje razendsnel naar de man. En dat hij nu maar weg zou gaan.

De man had het bierviltje nog maar net zien aankomen en wist het dus ook nog maar net op te vangen. Het bierviltje was tegen zijn kin gebotst en dat moest vast wel pijn doen, want die dingen konden hard aankomen als je niet wist hoe je ze moest vangen. De man priemde zijn blik woedend in die van North, maar North keek al even ijzig terug. Het was al heel lang geleden sinds hij voor het laatst had gevochten. Dat was voor zijn vriendin geweest in S.S Anne toen een jongen niet van haar af had kunnen blijven en haar een slag op haar achterwerk had gegeven waar North bij stond. North had zich niet meer kunnen beheersen en had uitgehaald met zijn vuist. Als er geen omstaanders tussen hun waren komen staan, had North de jongen helemaal blauw geslagen. ‘Nee, Yara,’ zei hij op een kalme manier. ‘Wij gaan helemaal nergens heen. Hij moet maar niet zo naar je kijken.’ De man gromde naar hem toen hij de opmerking hoorde en kwam naar hun toe. North’s ogen schoten van Yara naar de man. Hij wist dat ze zich nu vast ongemakkelijk voelde, maar hij was absoluut niet van plan om zich te laten doen door één of andere Seedot die niet om kon gaan met zijn opmerkingen. De man besloot om de bruinharige jongen met rust te laten en liep weg. ‘Zie je?’ vroeg hij aan haar. ‘Niks aan de hand. Gewoon niet tonen dat je bang bent en dan is alles oké.’ Hij wierp nog een blik op de man, maar besloot om het te laten voor wat het was en zich weer op Yara te concentreren. ‘Niet dat ik bang was of zo.’ Hij grijnsde naar haar.

De man leek niet van plan te zijn om terug naar hun te komen, maar vanaf de andere kant van het café wierp hij North vuile blikken toe. Ook leek hij North uit te willen dagen door zijn blik weer op Yara te laten hangen, maar dat probeerde de bruinharige zo goed mogelijk te negeren. Hij was eerder een humoristisch persoon dan een gewelddadige, maar dit ging hem te ver. Hij probeerde ook meestal uit dit soort situaties weg te rennen, maar daar had hij deze keer helemaal geen zin in gehad. Hij begreep dat Yara weg had willen rennen uit de benarde positie waarin ze had gezeten, maar naar zijn idee kon je niet altijd weg rennen als je iets niet leuk vond. Zijn gifgroene blik bleef op haar hangen toen ze haar vraag stelde en hij herinnerde zich eraan dat hij haar eerdere vraag ook nog moest beantwoorden. ‘Je moet gewoon een zelfverzekerde houding hebben. Laten zien dat je niet bang bent en dat je hun heus wel aankunt,’ legde hij uit. ‘En om je eerdere vraag te beantwoorden…’ Hij liet even een korte stilte vallen, want hij had een moment nodig om na te denken over hoe hij het ging verwoorden aan haar zonder dat hij haar meteen de stuipen op het lijf joeg. ‘Hij bekeek je als een stuk vlees. Iemand die hij wel zag zitten. Maar hij is te oud voor je,’ probeerde hij uit te leggen, wetend dat zijn woordkeuze niet goed was. Hij boog zich naar voren en legde zijn handen kort op tafel, zijn ogen indringend in de hare. ‘Maar hé, ik ben hier om je te beschermen. Als hij je iets doet, mep ik hem neer. No fear because North’s here.’ Hij grijnsde naar haar.

North had enkel een kort knikje gegeven op haar vraag. Hij vond het niet nodig om haar meer uitleg te geven. Ze was jonger dan hem en hij wist zeker dat hij haar behoorlijk veel angst aan zou jagen als hij aan zou geven dat de man wel meer dingen wilde dan een relatie. Zo’n types waren er waarschijnlijk op uit om lichamelijk contact te hebben, om dingen te doen die het daglicht niet konden verdragen. Hij nam aan dat als hij dat tegen Yara zei dat het meisje helemaal in paniek zou raken. Ze leek hem meer het type dat er nog niet zo mee bezig was en dat misschien ook nog niet eens een vriendje had gehad. Niet dat daar iets mis mee was natuurlijk. Hij had in heel zijn leven nog maar één vriendinnetje gehad en daar deed hij niks anders mee als handjes vasthouden, zoenen en een beetje strelen op van die simpele plaatsen zoals in het haar, in de nek of op de zij. Voordat het echt serieus kon worden, had hij al naar Kalos moeten verhuizen. Hij was toen zeventien geweest. Hij was al een jaar single, yay! ‘Oh, waarom doe je dat nou,’ zei hij zo dramatisch mogelijk terwijl hij zijn hand door zijn haar haalde om zogenaamd zijn kapsel te fatsoeneren. ‘Heb ik uren in de spiegel gekeken met een kam in mijn rechterhand om dit prachtige resultaat te krijgen en dan doe jij weer zoiets.’ Hij liet zijn stem overgaan naar een zeurderig toontje, maar stak plagerig zijn tong naar haar uit. Niet dat hij ook maar iets van dit meende natuurlijk. En toch kon hij het niet laten om te vragen. ‘Heb jij al eens een relatie gehad dan?’ Zijn stem klonk luchtig, maar zijn gifgroene ogen verraadden zijn nieuwsgierigheid.

Het drong iets te laat tot hem door dat zijn vraag verkeerd kon worden opgevat. Dadelijk dacht het meisje onterecht dat hij haar leuk vond en dat hij wilde polsen of ze al ervaring had in de liefde. Dat was zijn bedoeling absoluut niet. Het was niet dat hij haar geen leuk meisje vond, maar hij zag haar gewoon niet op die manier zitten. Vrienden wilde hij zeker wel met haar zijn, maar meer dan dat wilde hij niet. Hij wist ook niet of hij dat ooit wel zou willen. Op dit stadium was het in elk geval nog veel te vroeg omdat ze elkaar nog maar pas kenden. Hij was sowieso niet het type dat gauw verliefd werd omdat hij met heel veel andere dingen bezig was in zijn leven. Hij wilde zich eerst focussen op zijn team vervolledigen en gyms uitdagen. Hij zou ook niet weten hoe hij dit drukke leven zou kunnen combineren met een relatie. Natuurlijk zou hij een Holo Caster kunnen aanschaffen – hij leefde op dat vlak nog in de prehistorie, want hij had er nog geen – maar het vergde voor hem op dit moment gewoon te veel inspanning om met zijn droom bezig te zijn én een relatie te onderhouden. Hij hield zijn handen dan ook meteen in de lucht. ‘Niet dat ik op die manier geïnteresseerd in je ben, hoor,’ zei hij haastig. ‘Het was gewoon je reactie van daarnet dat me aan het denken zette. Ik denk dat het ook het beste is dat je even geen relatie hebt. Dat is echt veel te veel gedoe, geloof me,’ zei hij terwijl hij met zijn eigen rolde. ‘Ik heb nog maar één vriendinnetje gehad en dat verliep ook niet helemaal soepel, al zeker niet omdat ik moest verhuizen. Ik denk dat het het nog altijd het beste is als je eerst je droom waarmaakt en dan pas kijkt naar anderen.’ Hij glimlachte naar haar, hopend dat hij haar al gerust had gesteld, want haar rode hoofd verraadde dat ze zich toch wel onterecht druk had gemaakt over zijn bedoelingen.