Here we go again +North

Op een bankje, met een Ivysaur naast zich, zat North met een boek. Hij was ongeveer op de helft van het boek en zat rustig achterover geleund tegen de rugleuning van het bankje. Zijn ogen gleden over de regels terwijl hij helemaal in het verhaal getrokken werd. Hij had vanmorgen, om zes uur ’s morgens, zijn dagelijkse sportoefeningen gedaan en had Petal nog een beetje getraind, zijn Ivysaur. Deze was wel blij dat hij wat kon uitrusten en was rustig om zich heen aan het kijken. North’s hand bungelde afwezig over de rand van het bankje terwijl hij met zijn andere hand het boek vasthield. Zijn vingertoppen gleden kort over de kop van Petal, welke zijn ogen genietend sloot. Hij zuchtte toen hij de vieze geur van sigaretten rook en keek op. Hè, nog iemand die zijn longen verpestte aan dat spul. ‘Roken is slecht voor je gezondheid,’ kon North niet laten om op te merken. ‘Je krijgt er mogelijk een enge ziekte van en sterft er uiteindelijk aan.’ Zoals elk persoon had North ook een slechte eigenschap en dat was dat hij zijn mening zei zoals het in zijn hoofd opkwam. Bruut, maar wel direct. Hierdoor had hij soms vijanden gemaakt in Kanto, maar er waren ook mensen die erom konden lachen en uiteindelijk goede vrienden waren geworden met hem. North haalde zijn schouders naar de jongen op. ‘Ik dacht, ik zeg het maar even.’ Een klein glimlachje ten teken dat hij het allemaal niet zo slecht bedoelde sierde om zijn lippen.

De jongen leek te weten wat hij bedoelde, maar leek er zich niet te hard aan te storen. Zowel aan North niet als aan het roken niet. Tja. North haalde zijn schouders op. Als de jongen zijn tanden en zijn longen wilde verpesten, dan moest hij dat vooral zelf uitmaken. Hij had hem in elk geval gewaarschuwd. Hij had echter wel geluk gehad, want hij wist dat hij ook een klap voor zijn kop had kunnen krijgen omdat hij zijn mening zo vrij direct had gezegd en niet alle rokers daar even veel van gediend waren. Hij kreukte het hoekje van een pagina, draaide die naar binnen en legde het boek weg, waarna hij naar de jongen keek. ‘Mijn naam is trouwens North,’ zei hij, waarna hij de jongen enkel een knikje gaf. Aan handen schudden deed hij niet echt. ‘En dit is Petal, mijn Ivysaur.’ In tegenstelling tot zijn trainer wilde Petal wél een goede indruk maken en stak dus zijn roede uit naar de jongen. Voorzichtig, op veilige afstand, hield hij deze zodat de jongen het kon schudden als hij wilde. North grinnikte, maar keek onschuldig de andere kant op toen Petal’s ogen naar hem flitsten. Geduldig wachtten beiden op antwoord van de jongen.

OOC: Garry heeft wel slechte inschattingsvermogen, want volgens mij zijn ze van dezelfde leeftijd. Tenzij Garry op magische wijze opeens 20 is geworden ofc :P

De jongen stelde zich voor, maar negeerde Petal’s roede volledig. Hierdoor trok North een arrogante wenkbrauw op. Het maakte hem niet uit als iemand gemeen tegen hem zou doen of hem zou negeren, maar ze mochten zeker niet tegen Petal beginnen. De Ivysaur haalde beledigd en een tikkeltje beschaamd zijn roede terug, wat North wel opmerkte aan de Pokémon. Hij kende zijn Pokémon echt zo goed. Hij richtte zijn blik dus weer op Garry en keek hem nijdig aan. ‘Je had op zijn minst even zijn roede kunnen schudden,’ zei hij. ‘Pokémon hebben ook gevoelens, weet je.’ En hij had nog veel verder willen gaan als Petal niet zijn roede had uitgestoken om de bruinharige jongen te kalmeren. North streek kort met zijn hand door zijn haar. Wat had het ook voor een zin? De jongen leek duidelijk niet te geven om de reactie van Petal, dus waarom zou hij wel om die van North geven? North slikte zijn frustraties weg. ‘En wat doe je in het dagelijkse leven buiten je longen kapot maken met sigaretten?’ Het kwam er botter uit dan hij het bedoelde.

OOC: Kan gebeuren :P

Een wenkbrauw werd opgetrokken toen de jongen grinnikte. Het antwoord dat de jongen op zijn woorden had gegeven stond hem ook al niet zo aan. Het klonk zo… ongeïnteresseerd. Alsof de jongen het eigenlijk niet boeide wat mensen van hem dachten en wat er van zijn leven werd gemaakt. Hij reageerde zo… relaxt. En normaal gezien zou North zo ook wel reageren, maar er was een verschil tussen onverschillig relaxt reageren en gewoon relaxt reageren. En de manier waarop Garry reageerde werd gewoon ronduit irritant. Petal had inmiddels zijn kop de andere kant op gewend. Niet omdat hij zich verontwaardigd voelde over Garry’s afwijzing, maar omdat hij wist dat hij de situatie enkel zou verergeren als hij zichzelf ermee zou bemoeien. De kans dat zijn trainer zich namelijk een blad voor de mond nam was klein. North moest en zou zeggen wat hij dacht, geen rekening houdend met hoe een persoon zich daarover kon voelen. North’s blik gleed ondertussen naar Garry en hij herhaalde de woorden van de jongen in zijn hoofd. ‘Dus je bent een trainer?’ vroeg hij. ‘Of ben je hier soms op een speciale missie?’ Een sarcastisch glimlachje verscheen om North’s lippen en kalm sloeg hij zijn armen over elkaar heen. Petal merkte dat de woede inmiddels gezakt was bij zijn trainer en durfde het aan om weer naar Garry te kijken.

Aha. Hij was dus een trainer. Een rondreizende trainer, maar hij was een trainer. Dus dat wilde zeggen dat hij gyms uitdaagde. North probeerde de jongeman zich voor te stellen in een gym, maar dat ging hem moeilijk af. Garry leek daar in zijn ogen gewoon niet echt het persoon voor te zijn, maar hé, het was mogelijk. Een coördinator vond North ook al niet bij hem passen en een breeder al helemaal niet. Hij zag hem al staan met zijn sigaret, kijkend naar die jonge Pokémon. Nee, dat kon niet waar zijn. Maar hij had daarnet al aangegeven dat hij een trainer was, dus ja. ‘Ik ben ook een trainer,’ zei hij. ‘Ik ben niet zo lang geleden begonnen met mijn reis, dus ik heb nog geen enkele badge. En nog maar één Pokémon.’ Hij wees naar Petal, welke Garry een tikkeltje kortaf aankeek. Hij was inmiddels gaan zitten, wat wilde zeggen dat hij zich wel op zijn gemak voelde. Maar dat voelde hij in North’s buurt altijd. ‘En bij welke gym ben jij en welke Pokémon heb je zoal?’ Hé, hij moest het gesprek op ging houden, hè?

Een wenkbrauw werd opgetrokken toen hij een antwoord op zijn vraag kreeg. Dus die man beweerde dat hij een trainer was en hij deed niet aan gyms…? Tja, in principe was het mogelijk dat je de wereld rond reisde en niet aan gyms deed, maar wat was daar nu leuk aan? Hij had eigenlijk geen idee. Zijn hele leven bestond momenteel uit het trainen van Pokémon. Zijn eerste doel was om alle drie de starters van Kanto te krijgen zodat hij echt weer zo’n gevoel kreeg dat hij thuis was. Bovendien waren het ook nog eens sterke Pokémon, maar helaas kwamen ze niet veel voor in Kalos. Hij zou dus op internet moeten gaan zoeken of hij iets kon vinden. Hij knikte toen hij hoorde welke Pokémon de man had. Gastly was naar zijn weten ook een Pokémon uit Kanto. Als hij het goed had, was het een ghost type. ‘Ik heb tot nu toe enkel Petal,’ zei hij, waarna hij naar de Ivysaur wees. Hij twijfelde even of hij het volgende zou gaan zeggen dat op het puntje van zijn tong lag. Het was niet echt dat hij bestolen kon worden of dat de man ook maar enig gevaar voor hem vormde, maar hij wilde die informatie over de drie Kanto-starters eigenlijk voor zichzelf houden. ‘Maar ik ben wel van plan om mijn team zo snel mogelijk uit te breiden,’ besloot hij maar om ervan te maken. Nee, als hij Garry ooit nog eens zou tegenkomen en hij zou de drie Kanto-starters hebben, zou de man dat vanzelf wel zien. Tot nu toe ging hij niks tegen niemand zeggen over zijn plannen. Dat leek hem wel het beste.

North probeerde in gedachten terug te gaan naar wat hij allemaal al had gezegd tegen Garry. Schijnbaar had hij dus al verteld dat Petal zijn enige Pokémon was en was hij dat alweer vergeten. Nou ja, hij kon hier wel seconden lang zitten te dralen om zijn gedachten weer te ordenen, maar dat had niet veel zin. Als Garry aangaf dat hij dat stukje informatie nu al voor de tweede keer hoorde, dan zou dat wel zo zijn. Alsof Garry zijn gedachten had kunnen lezen vroeg hij direct naar North’s plannen. North twijfelde even. Zou hij Garry vertellen over wat hij van plan was? Nee. Hij wist zelf niet eens of dat het officiële plan was. In zijn achterhoofd wist hij ook wel dat dit een excuus was zodat hij het Garry niet hoefde te vertellen. Maar ja, hij mocht toch zelf weten wat hij wel en wat hij niet vertelde? Het was niet dat Garry in zijn hoofd kon kruipen en kon zien dat hij loog of zo. ‘Ach, enkele ideetjes,’ zei hij nonchalant. ‘Maar er staat nog niet echt iets vast. En ik denk dat het pas echt interessant wordt om te vertellen als er iets vaststaat.’ Hij grijnsde even naar de man en keek vies naar de rook die zijn kant opkwam. Hij wapperde zichtbaar geïrriteerd met zijn handen om de rook weg te krijgen en een beetje duf keek Petal zijn trainer aan. Hij vond dat North sommige meningen ook wel gewoon voor zich kon houden, maar daar dacht de bruinharige jongen schijnbaar anders over. ‘En heb jij nog plannen voor je team?’ vroeg hij om het onderwerp van zichzelf af te leiden. Hij ging wat meer onderuitgezakt op het bankje zitten en wachtte op zijn gemak tot Garry antwoord zou geven.