Dancer in the Darkness [Patrol]

Ongeduldig tikte Lilith met haar voet op de grond. Ze wilde beginnen. Patrouilles waren niet echt haar gebied, maar vanaf vandaag moest daar verandering in komen. Ze had te horen gekregen dat ze dit moest doen als ze het hoger wilde schoppen en well... ze kon geen Grunt blijven, dat was een beetje triest. Dus moest ze maar een nachtelijk avontuurtje hebben, samen met haar pokémon. Al was de enige pokémon die ze buiten had haar Espurr. Mimi trok nerveus aan haar broek en keek haar trainer met grote ogen aan. "Hij zal er zo zijn," reageerde Lilith zachtjes, geen zin de nachtelijke stilte te verbreken met haar stem. Tenminste, ze dacht dat het een hij was. Het was ook niet belangrijk, het was maar een patrouille. Het was niet alsof er wereldwonderen gebeurden op dit soort missies. Hoogstens een paar vervelende tieners die de avondklok overtraden. Zij was bijna een van die vervelende tieners, het enige verschil dat ze recht had hier te zijn. En dat recht moest ze uitoefenen en bewijzen. Ze had alleen haar - meer ervaren - partner nodig en dan kon ze beginnen.

+ Theodore

Het duurde inderdaad niet erg lang tot haar partner kwam... met een man over zijn schouder? Met opgetrokken wenkbrauwen keek Lilith naar de gigant die haar partner moest zijn en de extra die hij had meegebracht. De man liet zijn bagage vallen en zei een naam - waarschijnlijk zijn eigen. "Lilith," reageerde Lilith en richtte haar ogen op de man op de grond. Theodore vroeg wat ze met hem moesten doen. "Wat heeft hij gedaan?" kaatste ze meteen een vraag terug. "Als ik dat mag vragen." Hoe kon ze de situatie beoordelen als ze niet wist wat er aan de hand was? Naar haar idee was dit een normale patrouille, maar Theodore had blijkbaar andere plannen voor vanavond. En mensen ontvoeren was niet bepaald haar vak, ze werkte vooral als inbreker. Mimi liep voorzichtig richting de vastgebonden man en raakte hem nieuwsgierig aan. Lilith had alweer weinig aandacht voor hun gast en keek in plaats daarvan Theodore recht aan, wachtend voor een uitleg. En zelfs als ze die niet kreeg, tenminste iets meer licht op de situatie.

Lilith richtte haar ogen weer op de vastgebonden en klikte afkeurend met haar tong. Sommige mensen waren gewoon dom. Of dronken. Of allebei. Theodore wilde haar mening hebben op wat ze met de situatie wilden doen, al was Lilith onzeker of hij dat echt meende. Ze was een Grunt en had nauwelijks toestemming zich met opdrachten te mengen. Laat staan aangeven waar de missie heen zou gaan. "Het lijkt me een beetje overdreven om iemand daarvoor te laten... verdwijnen," sprak ze na een moment stil te zijn geweest. Wie weet wat voor verschrikkelijk noodlot hem dan te wachten stond. Niet dat het haar iets kon schelen, maar zelfs als Team Rocket lid wilde ze een beetje redelijk blijven. De man op de grond leek het daar mee eens te zijn en knikte wild, wat ze hem niet kon kwalijk nemen. Het moest een angstaanjagende situatie zijn, zelfs was ze er ook een keer bijna in geweest.
"Maar," ging ze koel verder met haar ogen strak op de gevangene. "Dat betekent niet dat we geen voorbeeld van hem kunnen stellen." Urineren tegen de basis was niet bepaald iets waar je makkelijk mee weg kwam, tenzij je een of andere ninja was. Wie met het kleinste beetje verstand deed dat? Het was niks voor niks de basis, er liepen overal leden rond. "Ik stel voor een bekend plein te zoeken en hem daar tentoon te stellen," Lilith richtte haar blik weer op Theodore. "Mensen laten weten wat hij deed en tonen dat je er niet makkelijk vanaf komt als je Team Rocket dwars zit of belachelijk maakt, zelfs als het iets uitzonderlijk doms is zoals de basis bevuilen." Mimi knikte vanaf de grond om haar trainers woorden kracht bij te zetten, al had de Espurr geen idee waar de zwartharige het over had. Lilith bestede niet eens aandacht aan haar, logisch, dus richtte de kat haar spookachtige ogen op de pokémon van de reus. Het was een insect, maar niet zo een als die ze had gezien bij het paleis waar zij had gewoond. Deze was kleiner en blauw en hopelijk minder agressief. Stil staarde de Espurr de Heracross aan, daar was ze goed in.

Theodore leek alles gewoon te accepteren. Het maakte haar een beetje ongemakkelijk, dit was ze niet gewend. Mensen zoals hem had ze nog niet ontmoet binnen Team Rocket, mensen die haar haar gang lieten gaan en mening op dingen vroegen. Zoals gekidnapte trainers. Lilith keek stil toe hoe Theodore de man oppakte en richting een van de vele pleinen in Lumiose begon te lopen. Daar had de stad in elk geval geen tekort aan. "Mimi," haar paarse ogen boorden zich in de Espurr die licht teleurgesteld naar de Heracross keek. Vrienden maken lukte blijkbaar niet. De kleine kat zette zich af en zweefde achter haar trainer aan die de achtervolging ook had ingezet. Als Theodore van plan was verder te gaan met het volgen van haar suggesties, dan was het beter als ze een plan verzon. Want 'tentoonstellen' kon veel betekenen, er waren veel manieren iemand te vernederen. Het liefst ging ze altijd van het ergste uit en werkte vanaf dat punt zodat ze voorbereid was op de meeste situaties, maar in dit geval kon ze dat beter niet doen. Dan zou je uit komen om minder aangename straffen voor hun ongenode gast. Wat was een gepaste straf voor... Lilith richtte haar ogen op de man die over Theodore's schouder hing en kon niet anders dan zachtjes zuchten. Mukking idioot.

Aangekomen op het plein hing Theodore de man aan een lantarenpaal. Hoewel ze nog steeds niet precies wist wat ze van haar oudere collega moest vinden kon Lilith niet anders dan bewondering voor zijn kracht te hebben. Maar dat was ook niet zo raar met zijn grote, vergeleken met haar was hij een reus. De aandacht van de man kwam bij haar te liggen en ze kreeg een nieuwe vraag. "Hmn," nadenkend keek Lilith naar de opgehangen man. Wat zou zij het meest beschamende vinden? Al haar gedachten verplaatsten zich meer naar situaties waar ze bang zou zijn zoals op grootte hoogte hangen of worden opgesloten in een kleine ruimte. Dat leek haar vreselijk en angstaanjagend, maar niet zozeer beschamend. "Strippen," besloot Lilith uiteindelijk en richtte haar blik op haar partner. "Zonder kleren op straat rondlopen lijkt me dan wel het dieptepunt. En het verliezen van mijn pokémon natuurlijk, maar ik ga ervan uit dat hij die al niet meer heeft." Het verliezen van pokémon sloot ook aan op de vreselijke situaties, al was het wel erg Team Rocket om te doen. Persoonlijk was ze geen fan van pokémon stelen, niet omdat ze er problemen mee had, maar omdat de meeste gestolen pokémon niet bepaald enthousiast waren om te luisteren. En wat moest ze met niet luisterende pokémon? Het was niet alsof je badges kon verzamelen en ze dan op magische wijze begonnen te doen wat je zei. Natuurlijk kon ze nog altijd pokémon stelen om te verkopen en om aan de leiding te geven, maar ze was een inbreker en geen dief - of nou ja, geen dief die van random mensen stal.

Theodore begon met het uitkleden van de man. Lilith merkte dat licht ongemak plaats maakte in haar buik, maar negeerde het. Dit had ze totaal niet verwacht toen ze was aangewezen een patrouille te lopen. Haar partner hield op toen de gevangene niks behalve zijn onderbroek over had en ze wist niet of ze dankbaar moest zijn of aandringen dat alles eraf moest. Aangezien Theodore haar vragend aankeek vermoedde ze dat hij hetzelfde wilde weten. "Kan ik iets vragen?" in plaats van verder te gaan met de straf van de man had Lilith haar paarse ogen op haar partner gericht. "Ik vind het niet erg als ik word getest, maar zou het niet logischer zijn dat te doen op het gebied waar ik mee te maken krijg in de toekomst?" Want dit was niet echt haar gebied. Totaal niet. Dit was meer het vuile werk wat ze verwachtte van Agents en geen Spy's - de richting die zij op wilde. Ze werkte vooral als inbreker en trainde haar pokémon daarop. Maar waarschijnlijk wist Theodore dat niet, ze ging er niet van uit dat hij de moeite had genomen onderzoek te doen met wie hij patrouille liep. Aan de andere kant, als hij haar teste had hij dat misschien wel gedaan. Het was moeilijk te zeggen. "Ervaring opdoen is altijd goed," ging Lilith met een lichtte frons verder. "Maar waarom dit?" Gewoon omdat het hem uitkwam? Ze kende Theodore niet, dus ze kon niet echt inschatten wat hij dacht. Lastig. "In elk geval is de volgende stap duidelijk maken wat hij heeft gedaan," Lilith richtte haar ogen weer op de man aan de lantarenpaal. "Of je er verder mee wil gaan mag je zelf beslissen, mij maakt het niet uit. Hij zal zijn les wel leren." Ze kon niet alle beslissingen maken, zelfs als hij wilde zien wat ze allemaal kon doen. Teamwork was ook belangrijk en je moest op één lijn zitten, vooral bij gevoelige taken. Niet dat dit echt een gevoelige taak was, maar het was zeker geen taak waar ze plezier uit haalde. De tril van rondsluipen en inbreken was veel leuker, iemand in zijn ondergoed aan een lantarenpaal ophangen... not so much. Maar als hij dit leuk vond... goed voor hem.

"Ik twijfel niet aan mijn acties," sprak Lilith resoluut toen Theodore vroeg waarom ze doorging met iets waar ze niet zeker over was. "Ik vraag me alleen af waarom ik voor deze opdracht ben gekozen, er zijn makkelijk Grunts die beter geschikt zijn voor dit soort missies. Waarom een Grunt meenemen die het team alleen neerhaalt? Zou het niet geschikter zijn iemand te kiezen die een waardevolle toevoeging is?" In tegenstelling tot Theodore was ze geen powerhouse en kon ze niet zomaar mensen over straat meeslepen. Dat zou problematisch zijn en dit soort opdrachten zou ze dan ook nooit in haar eentje kunnen doen. Een groot deel van Team Rocket was teamwork en dat teamwork moest goed lopen. En het was niet zo erg op andere te vertrouwen, maar ze vertrouwde toch het liefst op zichzelf. In alle jaren dat ze in de organisatie had gewerkt had ze het prima gered met alle taken die ze moest uitvoeren; van dingen stelen tot saai papierwerk. "En het neemt niet weg dat deze man een fout heeft gemaakt en daarvoor gestraft moet worden," Lilith richtte haar ogen weer op de man aan de lantarenpaal - hij leek het hebben opgegeven en hing erbij als een zandzak. Ze zou niet opgeven in het midden van een opdracht, zo was ze niet.
"Als ik een opdracht heb voer ik hem uit, ik kan het alleen niet helpen te twijfelen aan bepaalde keuzes." Een Scientist deed niet het werk van een Spy en een Agent zou nooit in een lab werkzaam zijn. En zij zou nooit bezig zijn met kidnapping of grootschalige gevechten. Ze werkte stil en onopgemerkt, haar pokémon waren nog niet goed getraind op gevechten en voor ze roekeloze dingen ging doen wilde ze liever goed voorbereid zijn. Maar misschien zag Theodore dat anders, ze had nog nooit iemand als hem ontmoet. Hij was een interessant individu.

Ze kon het niet helpen zich gefrustreerd te voelen. De enige reactie die ze van Theodore kreeg was dat ze haar eigen vraag had beantwoord. Juist. Werk was werk, maar zelfs dan waren bepaalde mensen sterker op bepaalde vlakken en als je dat wilde optimaliseren deed je het niet zo. Lilith beet een sarcastische opmerking terug en zuchtte. Ze had het gevoel dat hij haar niet begreep. En zij begreep hem al helemaal niet, daar was zeker. Ze was hier gekomen voor een patrouille, niet het ophangen van een of andere domme trainer. Zelfs het saaie doorspitten van rapporten leek nuttiger dan hier meegaan. Wat had ze nu gedaan? Theodore vertelt hoe hij het moest oplossen? Het doorlezen en verbeteren van rapporten was tenminste nog nuttig, hier had ze niks gedaan. Dit had Theodore in zijn eentje kunnen doen en in plaats van het stil af te handelen had hij haar meegesleept. En voor wat? Om haar creativiteit te testen? Om te zien hoe ze was in kidnappen? Tijdverspilling. Zo voelde het. Wie weet wat andere onnozele trainers aan het uitvoeren waren in de straat terwijl ze hier bezig waren met een simpele taak die iemand in zijn eentje kon uitvoeren. Stil keek Lilith toe hoe haar 'patrouille' - ze vond dit nauwelijks nog een patrouille - partner woorden op de man schreef met een stift. Hij leek toch voorbereid op bepaalde scenario's. Wat had hij verwacht toen hij hieraan begon?