Darkness

Fay keek naar de donkere grot, waarom ze er heen was gegaan was een mysterie voor haar. Misschien omdat hier Larvitars waren en ze die wel leuk vond. Maar pokémons vangen? Dat was iets wat ze niet ging doen. Aangezien ze met haar kleine budget Angel al moest voeren, en ook al waren Ray en de rest geboxt, het was nog steeds redelijk veel voor een Absol en haar trainer. Dat boxen was niet iets waar Fay een fan van was, pokémons in een machine stoppen, wie had het bedacht? Maar als ze in die 'box' zaten konden ze ook niet worden gestolen. Ze waren dus opgesloten voor hun eigen veiligheid. Bovendien kon ze niet zoveel beginnen met een ei, een niet luisterende Litwick en een grote Luxray die de laatste tijd wat kuren had. Angel keek even omhoog naar haar trainer. Fay was niet zo veel groter dan de Absol, maar ongeveer 30 centimeter. Het klonk best veel, maar als ze zo naast elkaar stonden. Angel was een grote Absol. Fay keek ook even naar haar pokémon en liep toen de donkere grot in, griezelig.
Hoe lang ze in de grot had rondgelopen wist Fay niet, ze had heel wat pokémon gezien. Geodudes die zich als steen vermomden, Gravelers die zich voordeden als grotere stenen, Zubats, Golbats en Noibats hingen boven. Het meisje zuchtte en dacht verder na over de pokémon hier, er waren er vooral veel die je liever met daglicht tegen kwam. Pokémons als Durants en Heatmors. Natuurlijk had ze ook een paar Larvitars en Arons gezien, zelfs een Lairon. Veel sterke pokémon in deze grot, dat was duidelijk. Fay rilde, ook koud, zo'n grot. "Laten we naar buiten gaan," mompelde ze zachtjes tegen Angel, die dat al een tijdje duidelijk had willen maken. De Absol mauwde instemmend en keek even om zich heen. Fay keek naar de witte pokémon, al was dat onduidelijk door het gebrek aan licht. Met de zaklamp die ze had was het moeilijk door de nachtzwarte duisternis te zien. Angel had een prima richtings gevoel, zelfs in een grot, maar het was de vraag hoe snel ze precies uit het doolhof konden komen. "Zullen we de rails volgen?" Het meisje keek even vragend naar haar pokémon en scheen nog een keer door de grot.
Recht in de ogen van.. wat was het eigenlijk? Het was geen pokémon die ze ooit op de markt had gezien, het leek een soort, van haar oogpunt, gigantische draak die zich nu in volle lengte oprichtte. "A-Angel?" De Absol gromde en Fay klom op de rug van haar witte pokémon. Deze draak leek niet erg vriendelijk, zo als hij op hun af kwam. Angel verspilde geen seconde en zodra het meisje op haar rug zat zette ze het op een lopen. Dwars door de donkere grot, zonder ook maar een keer te dicht op de rand te komen. Na een tijd die wel uren leek te duren, wat een waarschijnlijk een paar minuten was, vertraagde Angel en liet de Absol Fay van haar rug. "Zouden we hem kwijt zijn?" Vroeg de twaalfjarige zich wat angstig af. Angel tuurde in de duisternis en gebaarde dat ze verder moesten, weg uit de akelige grot. Fay volgde de pokémon tot het moment dat Angel stil bleef staan. Voorzichtig nieuwsgierig keek het meisje langs haar pokémon en kon iemand onderscheiden, ze waren gelukkig niet de enige in deze vreselijke grot. "Ehm, weet u misschien waar de uitgang is?" Vroeg ze verlegen aan degene voor haar. Wie het was wist ze niet, en als dit iemand van dat team Rocket was zat ze echt in de problemen, maar ze wilde voor geen goud in deze duisternis blijven.

& Vivienne

Waarom had ze in Arceus' naam ervoor gekozen om in een ijskoude, muffig ruikende en waterige grot te gaan mediteren? Dat was zo ongeveer het toppunt van dom geweest. Maar goed, ze zat hier nou eenmaal en ondanks dat ze zich dood irriteerde aan het druppelen van het water langs de stalactieten [de omlaag hangende rotsen, want tieten hangen graag (A)], wist ze zichzelf nog best redelijk te kalmeren. Waarschijnlijk kwam dat juist door het druppelende water, want nu had ze iets om zich voor af te sluiten in plaats van zich eraan te ergeren. Door ergernis zou ze immers alleen maar geïrriteerder raken en als ze zich er van kon afsluiten zou dat weer een stukje beter verlopen.
De brunette was net opgestaan uit haar drie uur durende meditatie routine, toen ze opeens werd aangesproken door iemand. De stem klonk jong, maar toen ze zich omdraaide merkte ze eerst een Absol op. Ze glimlachte en had even de neiging om de witte pokémon Abyss te noemen, maar het was niet Jace die bij haar stond. Nee, het was een meisje die ze zo snel niet herkende. Er werd aan haar gevraagd of ze de weg naar buiten wist. "Voor deze ene keer wel," zei ze met een glimlach op haar gezicht. Ze pakte een pokéball erbij en liet een uit de klauwen gegroeide mot te voorschijn komen. "Nuria, kan je voor wat licht zorgen?" vroeg de brunette aan haar Volcarona, die direct als een kleine zon in de grot ging schijnen. "Dus, waarom ben je hier eigenlijk?" vroeg ze aan het roos harige meisje, terwijl ze verder haar spullen in pakte.

Fay kneep haar ogen even dicht toen de vuurpokémon de grot verlichtte. Nadat haar ogen een beetje aan het licht gewend waren kon ze een soort insect onderscheiden, samen met haar trainer. "Ik eh.. wilde gewoon zien wat voor plek het is," antwoordde ze zachtjes op de vraag. Angel keek met haar koele blik richting het meisje voor haar en leek die te pijlen, net zo als ze met iedereen deed die ze tegen kwam. Maar omdat er niet direct een dreiging aan de trainer zat leek de Absol redelijk ontspannen. Fay hield haar blik schuin op de witte pokémon gericht, ze wilde niet dat er zo maar iets zou gebeuren. Angel was niet echt goed van vertrouwen. "Waarom ben jij hier?" Vroeg Fay na even stil te zijn geweest. Dat ze zelf niet zo een fantastische reden had was gewoon zo als zij was, maar wat was deze trainer hier aan het doen? Fay legde een hand op Angel en keek even naar de onbekende vuur/insect pokémon. Het leek haar best een sterk beest. Wacht, ze had toch laatst een pokédex gehaald? Stil pakte Fay haar dex en las de info over de grote pokémon. 'Volcarona, the Sun Pokémon and the evolved form of Larvesta. When ash from a volcanic eruption darkened the sky, it is said Volcarona's fire replaced the sun. Thought to be an embodiment of the sun, it appeared during a bitterly cold winter and saved Pokémon from freezing. A sea of fire engulfs the surroundings of their battles, since they use their six wings to scatter their ember scales.' Er was nog meer, maar dat was allemaal onnodige info. Een soort persoonlijke zon, klonk erg interessant. Bewonderend keek Fay naar de Volcarona, dat was heel wat anders dan Angel of Ray.

Fay luisterde even naar het water wat van die stenen viel, hadden die niet een speciale naam? "Ja, het klinkt wel grappig," bevestigde ze. De Volcarona liet een soort rood poeder los, het zag wel grappig uit. Iets wat je van een coördinator verwachtte. Daarna kwam de vraag of ze een trainer was. Fay haalde haar schouders op. "Een soort van, denk ik," mompelde ze met haar blik op de Volcarona. "Ben jij een coördinator?" Vroeg ze, denkend aan het poeder. Volcarona was een mooie, maar ook erg indrukwekkende pokémon. Zeker niet een die je als vijand wilde. De Volcarona hete Nuria, mooie naam, en het oudere meisje Vivienne. "Ik ben Fay," mompelde Fay, ze wees vervolgens naar Angel. "En dat is Angel." Het meisje tuurde even in de donkere grot, ze wilde snel weg hier. Met al die gevaarlijke pokémon, Angel kon ze nooit allemaal neer halen, zelf niet in haar mega vorm. "Je bent geen draak tegen gekomen, toch?" Vroeg Fay licht nerveus. "Want die wil ik niet nog eens tegen komen." Angel bromde instemmend en keek afwisselend naar Vivienne en Nuria, aangezien de Volcarona sterker was dan zijzelf was ze extra voorzichtig.

De brunette knikte voorzichtig. "Officieel ben ik een coördinator, maar eigenlijk doe ik nu meer aan gymgevechten en battles. Ik heb dan ook een heel battlegericht team bij me, maar het kan er mee door. Nuria zou een contest vast geweldig vinden," zei ze met een glimlach, waarna de Volcarona een rondje om d'r as draaide. "Aangenaam Fay, en Angel," ze glimlachte vriendelijk naar de Absol en rommelde wat in haar tas, waarbij ze enkele onschuldige besjes eruit haalde en deze bij de Absol voor hielt. Ze wist wel hoe ze pokémon moest paaien hoor. "Je doet me aan Abyss denken," zei ze tegen de Absol, terwijl er een verliefde blik in haar ogen verscheen.
Daarna keek ze verbaast op naar het jongere meisje. "Een draak?" vroeg ze verbaast, met een hint van nieuwsgierigheid. "Op de Charizard en Garchomp in mijn eigen team na, nee. Geen draak gezien," zei ze daarna rustig.