The Darkness surrounded me [Open]

Samen met Venenum rond zijn nek liep Ren door het Connecting Cave, hij had gehoopt dat Myra er wat training had kunnen krijgen maar de man was nog geen enkele Pokémon tegen gekomen. De ogen van de paarse Pokémon leken voor een paar seconden opgelicht te zijn, al was dat snel verlopen, tijdens dat ontstond er uit het niets vuur. Door wie of wat het was gedaan was niet duidelijk voor Ren maar wat hij wel door had was dat waarschijnlijk de stichter van het vuur de wilde Pokémon weg hielden en daar was de witharige niet voor gekomen, een grot met Pokémon zelke hunzelf niet lieten zien. De Ekans strekte haar lichaam in een bepaalde richting, alsof zij haar trainer ergens naar toe wou gaan sleuren, blijkbaar was de man niet snel genoeg voor Venenum want zij maakte haarzelf - voor de verandering - los van Ren's nek, gleed van hem af en ging een bepaalde richting op. "Venenum, wacht!" probeerde de man nog maar het leek erop dat de Snake Pokémon hem negeerde, geweldig, moest hij nog achter haar aan gaan ook.

Langzaamaan begonnen zijn gouden ogen te wennen aan het donker van deze grot en hij begon langzaam vormen te onderscheiden van de andere. Een sissend geluid trok zijn aandacht en daarbij ook die van Azal en Zann, die zich naast hem hadden genesteld. De varken-pokémon ging direct overeind staan, maar deed niets. Zann verstopte zich achter de Pignite en maakte zichzelf groter, om zodoende de aanvaller te laten afschrikken op het moment dat deze de twee pokémon in het zicht zou hebben. De man knikte naar de Pignite die een klein vlammetje uitspuwde door zijn neus. In de luttele seconden dat er licht was, zag hij een Ekans voor hem en nog geen tel er achteraan kwam een stem. "Venenum, wacht!" Een sluwe grijns kwam op zijn gezicht, terwijl hij van de steen af kwam en tegen de muur aan leunde. Hij knikte naar de Phantump en de Pignite om de Ekans in te sluiten en wachtte totdat hij de eigenaar van de pokémon en de stem zag aankomen. "Volgens mij ben je wat kwijt," bromde hij, toen hij een schaduw zag verschijnen.

Nadat de witharige de richting van de Ekans had gevolgd trof hij haar aan maar niet zoals Ren had verwacht, ingesloten door een een of ander varken en een een andere Pokémon, beide soorten herkende de man niet. "Volgens mij ben je wat kwijt," bromde iemand, de stem behoorde tot een man welke even oud leek als Ren, misschien een jaar ouder of jonger. Venenum siste vals, zij vond haar situatie totaal niet prettig "Geef haar terug." zei Ren op een dodelijke toon, al had de man om precies te zijn de paarse Pokémon niet maar het leek er wel weer op dat de Snake Pokémon haarzelf niet zou kunnen bevrijden, want daar leken het varken en die andere Pokémon nog net iets te sterk voor. Gewoon voor het geval dat haalde Ren de Pokéball van Tygo erbij, al liet de witharige het ronde ding wel nog verkleint. Geen overhaaste beslissingen maken, daar kan namelijk nooit iets goeds uit komen.

De Pignite liet nog een vlammetje zien om de kwaad sissende Ekans te laten merken dat hij niet met zich liet sollen. Een sluwe grijns verscheen op het gezicht van de trainer toen er opeens een andere man te voorschijn kwam. Hij schatte hem een jaar jonger ofzo, het scheelde echt bar weinig. Zijn stem daar in tegen was een stuk minder prettig en hij hief een wenkbrauw op. Zo zo, mannetje had pit, wat gezellig. Cobra wenkte naar de Pignite en de Phantump die de Ekans alleen lieten, waardoor deze weg kon vluchten. "let voortaan op je pokémon, anders ben je ze straks echt kwijt," bromde Cobra, terwijl hij uit zijn zak een sigaret haalde en het pakje aanbood aan de andere man.
Zonder echt op antwoord te wachten stak hij zijn eigen sigaret aan, met behulp van de vuurkracht van Azal en leunde weer tegen de muur aan. "Wat moet je in deze godverlaten plaats trouwens?" vroeg hij daarna op kalmere toon, terwijl Azal en Zann allebei de trainer strak in het oog hielden. Of nou ja, Azal wel. Zann vond het leuk om achter de Ekans aan te gaan en aan haar staart te trekken als ze niet opletten. Gekke Phantump toch.

Nadat de twee Pokémon van de man waren weggewenkt snelde Venenum weer naar haar vertrouwde plekje op Ren's lichaam en wikkelde haar lijfje rond zijn nek terwijl de man weer bromde "let voortaan op je pokémon, anders ben je ze straks echt kwijt," tsk, wat dacht hij wel niet? Toen Ren een sigaret werd aangeboden wees hij deze af, hij hoefde niks van personen die zijn Pokémon wouden hebben. "Wat moet je in deze godverlaten plaats trouwens?" de witharige haalde zijn schouders op "Training." zei Ren kortaf. De Snake
Pokémon keek nauwlettend naar de twee Pokémon die bij de man stonden, het varken leek Ren weer in de gaten te houden. Voorlopig leek er nog geen nodigheid te zijn om de Shelgon erbij te halen, dus de man stopte het ronde ding in zijn zak, binnen handberiek als het echt nodig was.

Een grijns verscheen op zijn gezicht toen hij de vijandige houding van de andere man zag. Goed, misschien was het beter als dit niet op een gevecht zou uitlopen, maar de man stangen was al goed genoeg. hij viel wel ontzettend op met zijn witte haar, maar toen bedacht Cobra zich dat hij niets moest zeggen gezien de wit met zwarte hoed die hij op zijn hoofd had staan. De Ekans had zich om de nek van de man gewikkeld en Cobra trok een wenkbrauw op. Oké, vreemde gewoonte. Nee, hij zou dat nooit toelaten bij zijn pokémon. Goed, Maxwell had wel eens op zijn schouder gezeten toen hij nog een Nidoran was geweest en Zann vond het leuk om af en toe rond hem te komen zweven, maar voor de rest liepen zijn pokémon gewoon aan zijn zijde, als ze al uit hun pokéball waren.
De man zei dat hij, evenals hemzelf, aan het trainen was hierbinnen. Nog zo'n gek dus, gezellig. "En wilt dat lukken of niet?" sprak hij kalmpjes, om het gesprek draaiende te houden. Hij had geen zin om ruzie te zoeken noch een gevecht uit te lokken, maar het leek erop dat deze vent nou niet echt in de stemming was voor een kalm gesprek. Jeez. Hij nam een trekje van zijn sigaret en blies de rook in kringetjes weer uit.

"En dat wilt lukken of niet?" Ren schudde zijn hoofd, nee niet echt. "Laten we maar zeggen dat de enige Pokémon hier ben tegengekomen welke niet van mij zijn die twee daar zijn." sprak de witharige. Ren bedacht zich iets, de mensen die hij tot toen had ontmoet hem niet echt aardig vonden, inclusief het persoon voor de man. Venenom siste weer even, nou, het was hoe dan ook duidelijk dat de paarse Pokémon de man voor haar niet bepaald aardig vonden daar was haar trainer het helemaal mee eens. Over het algemeen had Ren weinig problemen gehad bij het ontmoeten van sommige mensen maar de laatste tijd leek dat steeds moeilijker te gaan.

Ooc; sorry voor de absurde kortheid, dit was een ds post

Cobra richtte zijn blik eventjes op de Pignite, die de witharige nog steeds strak in het oog hielt en af en toe een vlammetje uitblies, en de Phantump die zijn aandacht al weer verloren was en nu moedeloos rond zweefde. Hij had echt een stelletje vreemde pokémon bij elkaar. "Azal en Zann doen niets zonder mijn bevel, dus maak je daar maar niet druk om," sprak hij kalmpjes, terwijl hij de laatste trek van zijn sigaret nam en 'm uitduwde tegen een rots aan, waardoor een laatste puntje van licht verdween in de duisternis. "En ik trouwens ook niet, tenzij mensen me zwaar gaan irriteren," kwam er daarna rustig achteraan, maar hij zou de man voor hem er niet van gaan beschuldigen. Het was zijn lolletje geweest, maar hij moest zo nodig zijn spelletje verbreken. "De naam is Cobra, en wie mag jij wezen?" vroeg hij daarna kalmpjes, terwijl hij zijn handen in zijn zakken stak en nonchalant tegen de muur aan leunde, om duidelijk te maken dat hij [voor de verandering] geen bedreiging vormde.

Nadat de man voor hem had verklaard dat zijn Pokémon niks zouden doen tenzij hij het commando ervoor gaf haalde de witharige een wenkbrauw op, het was niet dat hij eigenlijk bang was voor de man voor hem. "En ik trouwens ook niet, tenzij mensen me zwaar gaan irriteren." een kleine glimlach gleed over Ren's gezicht, dat was wel een van zijn sterke kanten, mensen irriteren. "De naam is Cobra, en wie mag jij wezen?" oh, dat is een interessante naam, het had namelijk nog wat weg van Arbok maar dan andersom. "Ik heet Ren." al kon de witharige natuurlijk niet bepaald dingen zeggen over aparte namen. Ren waagde weer een poging om Venenum te laten terugkeren en dezelfde seconde dat hij de Snake Pokémon in haar Pokéball liet terug keren kwam zij er weer uit, wat een kleine, geïrriteerde zucht opleverde, waarom kon dat paarse geval nou een keer niet haar Pokéball binnen blijven?

De man stelde zich voor als Ren, maar leek nou niet echt bepaald onder de indruk. Cobra had een kleine, bijna sluwe, glimlach op zijn gezicht staan, terwijl hij rustig toekeek hoe de witharige man een pokéball pakte en een poging deed om de Ekans terug te laten roepen. Iets wat al snel wist te falen. De glimlach op zijn gezicht werd groter en er verschenen kleine pretlichtjes in zijn gouden ogen. "Lastige pokémon heb je daar," sprak hij kalmpjes. "Al eens geprobeerd om d'r rustig te krijgen, met bijvoorbeeld een snoepje ofzo? Of ze is gewoon zo koppig dat ze helemaal niet in de pokéball blijft zitten?" vroeg hij, meer uit nieuwsgierigheid dan iets anders. Zijn pokémon kwamen eigenlijk alleen uit hun pokéball als hij het wilde en dan mogen ze naast hem komen lopen, maar hij had nog nooit zo'n koppige pokémon gezien dat 'ie helemaal niet meer terug wilde.

Doordat het varken van Cobra soms kleine vlammetjes liet verschijnen was het originele rood van zijn ogen zachtjes te zien door zijn lenzen. Blijkbaar vond de man voor Ren het doodleuk dat Venenum weigerde in haar Pokéball te blijven "Lastige pokémon heb je daar," hoorde de witharige hem nog zeggen in zijn irritatie "Al eens geprobeerd om d'r rustig te krijgen, met bijvoorbeeld een snoepje ofzo? Of is ze zo koppig dat ze helemaal niet in de pokéball blijft zitten?" de man knikte "Venenum is gewoon koppig, waar echt iets aan veranderd moet worden." nee, het Team Rocket lid kan niet voor altijd rondlopen met een eigenwijze Ekans rond zijn nek, dat zou ongewilde situaties opleveren. Waarschijnlijk zou ze er wel ingaan als ze geëvolueerd zou zijn maar dat zou tijd kosten, heel veel tijd.

Even twijfelde Cobra of hij zijn pokémon zou terugroepen, maar hij was er nog steeds niet overeens of hij deze witharige vent kon vertrouwen. Waarschijnlijk niet, maar hij vertrouwde eigenlijk nooit iemand op het eerst gezicht. En gezien de indruk die hij momenteel op hem maakte, nee, dat werd er niet veel beter op. "Koppige pokémon, ik ken het," sprak hij daarna met een kleine glimlach. "Ik heb een Nidorino die vroeger net zo koppig was, gelukkig trok hij bij toen 'ie evolueerde en erachter kwam dat op m'n schouder zitten geen optie meer was," sprak hij rustig, terwijl hij zich tegen de muur afdrukte en weer op beide voeten ging staan. Hij snoof eventjes en stak zijn handen in zijn zakken. "En nu? Blijven we hier in het donker staan kwekken als een stel meiden of ga je mee naar buiten?" vroeg hij kalmpjes naar de witharige. Ondertussen probeerde hij nog steeds in te schatten of hij een gevecht zou kunnen winnen, maar waarschijnlijk niet. Het zag er naar uit dat deze man al langer in Kalos was dan hij, dus dan kon hij beter geen gevecht uitlokken hier.

"Koppige pokémon, ik ken het," sprak hij daarna met een kleine glimlach. "Ik heb een Nidorino die vroeger net zo koppig was, gelukkig trok hij bij toen 'ie evolueerde en erachter kwam dat op m'n schouder zitten geen optie meer was," Ren kon het niet laten om te grijnzen, hopelijk zou dat later zijn met Venenum als zij ging evolueren. "Ach, dat lijkt mij inderdaad niet bepaald handig." nadat Cobra had voorgesteld om naar buiten te gaan knikte de witharige instemmend en zei "Dat is een goed idee." en terwijl de witharige dat zei, gleed de Ekans rond zijn nek gleed weer omlaag, naar buiten wat - zoals verwacht - een zucht opleverde. Deze keer liep hij gewoon op zijn dooie gemak achter de paarse Pokémon, zijn ogen verlangden ernaar om het prettige, felle licht van de zon weer te gaan zien. Eenmaal buiten zag hij de Snake Pokémon in het gras rollen, of wat ze ook aan het doen was. "Raar beest..." de Ekans trok haar niks aan van de witharige, achter hem zag Ren het gestalte van Cobra vervagen, het begon erop te lijken dat zijn ogen niet meer volledig in het duister konden kijken.

Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht toen Ren ermee instemde om naar buiten te gaan. Hij knikte even naar Azal, zijn Pignite, die een spoor van vuur de grot door spuwde zodat ze de weg konden vinden. Af en toe vroeg hij zich af waarom hij niet gewoon een charmander had gehaald bij de professor toen hij nog een elf jarige knulletje was, dan hadden ze nu tenminste een wandelende zaklantaarn bij zich gehad. Maar goed, dit werkte ook, al was het maar een tijdige oplossing. Cobra volgde de witharige man en toen ze eenmaal buiten waren merkte hij dat de Ekans weer eens was verdwenen. Toch viel het hem al snel op dat ze gewoon in het gras aan het rollen was. Met een kleine smirk op zijn gezicht pakte Cobra een derde pokéball van zijn riem af en liet de Nidorino tevoorschijn komen. Die verdiende momenteel ook wel wat frisse lucht. "Ga je gang, Maxwell," mompelde hij tegen de paarse pokémon, die het gras op rende en daar ging liggen rollen. Zelf bleef hij bij de ingang van de grot staan en leunde met zijn schouder er tegenaan, waarna hij een sigaret opstak en een trekje nam. De rook vulde zijn longen en de Nicotine schoot door zijn lichaam heen, waarbij hij een zachte zucht sloeg. "En Ren, wat zijn de verdere plannen?" vroeg hij daarna kalmpjes, terwijl zijn gouden ogen op de witharige man gericht bleven.