Rain, cave...safe? |&Lilium

<sub>Als West mocht kiezen tussen sneeuw of regen koos hij zonder twijfel voor sneeuw. Het was kouder maar ook weer warmer. Je werd niet helemaal nat om nadien onderkoelt te geraken. Door sneeuw kon je ook onderkoelt geraken maar...dat was bijzaak. Niets meer dan bijzaak. Buiten was het die dag dan ook hard aan het regenen, maar werkelijk hard. West had 's morgens besloten om toch verder te reizen maar daar had hij al snel spijt van gehad. Eerst was het maar druppelen maar die druppels werden steeds harder en harder tot het er uiteindelijk bijna als een storm uit zag. Door de regen was het moeilijk te zien waar je moest lopen, maar wonder boven worden had de zwart harige jongen het toch tot een droge plaats weten te halen. Een grot. Het was de ideale plek om in te gaan schuilen. Skull had hij voor de veiligheid in zijn bal gelaten, maar de pokémon liet hij weer los toen hij de grot had bereikt. 'Niets zeggen, ik weet dat ik op een verzopen kat lijk.' zei hij meteen tegen zijn pokémon, die eigenlijk niet eens wat kon zeggen. Aan de blik te zien vond hij het best nog grappig hoe zijn trainer erbij liep. Toch iemand die het grappig vond.
In zijn rugzak ging hij opzoek naar een zaklamp die hij vervolgens aan zetten. 'Het was toch een goed idee van je om een zaklamp mee te nemen. Wie had ooit gedacht dat jij met een goed idee zou komen.' West keek Skull aan en knipoogde even. Zijn pokémon had al lang geleden geleerd dat zijn trainer het allemaal niet slecht bedoelde en volgde de jongen dan ook wanneer die dieper de grot in ging. 'Aangezien we hier toch vast zitten kunnen we beter maar wat rond kijken. Wie weet wat we nog tegen komen.' dromerig keek hij voor zich uit terwijl hij zich bedacht wat hij zou kunnen vinden. Misschien wel een fossiel van het één of het ander, of als hij veel geluk had een schat. Die dingen kwam hij echter niet tegen. Wat hij wel tegen kwam was net iets zachter, dat voelde hij zodra dat hij ertegen aan liep. 'Oh wauw! Een levende ziel.' het drong pas later tot hem door tegen wie hij precies was aan gewandeld. Een glimlach verscheen dan ook meteen op zijn gezicht zodra dat hij haar herkenden. 'Haihai, dat is lang geleden.'


& Lilium</sub>

_{Lilium leek haast opgelucht te zijn dat hij het maar was. 'Jups, ik ben het.' zei hij met een glimlach op zijn gezicht. Te zien aan hoe ze er op dat moment uit zag had zij de regen ook moeten trotseren. Waarschijnlijk had ze dan ook het zelfde idee als West gehad. 'Ook genoten van het pracht weertje?' vroeg hij.
'Eerder schuilen, maar verkennen ook wel ja. Het is beter dan aan de ingang blijven zitten en wachten tot de regen stopt.' hij had gewoon iets nodig om te doen. Aan de ingang blijven zitten en naar buiten staren zou hem al snel gaan vervelen. Daarbij zou hij nog depressief gaan worden van het weer. Waar was dat lekker warme zonnetje van een hele tijd geleden? Het mocht zeker wel eens gaan terug keren. 'Je weet maar nooit wat je hier nog gaat vinden of tegen komen.' na het laatste dat hij zei gaf hij Lilium een zacht stootje tegen haar schouder. Nadien liep hij even langs haar heen om verder in de grot te kunnen schijnen 'Zin om nog verder gaan?' vroeg hij terwijl dat hij niet echt op antwoord wachten maar gewoon al verder ging.}

_{Het weer buiten was verschrikkelijk, en hij was niet de enige die dat vond. Lilium leek het ook maar rot weer te vinden en daar kon hij haar geen ongelijk in geven. Het had gewoon te hard geregend. Door de regen die snel uit de lucht viel was het bijna onmogelijk geweest om echt iets te kunnen zien. ‘Natuurlijk, regen is het leukste wat er is. Zo lekker nat, en koud! Geweldig gewoon!’ de sarcasme in zijn stem was heel duidelijk hoorbaar, maar een glimlach was wel op zijn gelaat zichtbaar.
Wanneer er gesproken werd over Leo, de Charizard van Lilium greep West even naar zijn eigen haar waarna hij met een pruillipje naar haar keek. ‘Dankje, ik ben er zeker van dat ik door hem ooit nog kaal word. Misschien moet ik maar een anti-Charizard shampoo gaan kopen.’ zei hij lachend. Nee, hij had niks tegen zijn grote haar-etende vriend. Zolang hij van zijn haar bleef, wat niet gebeurde.
West keek over zijn schouder naar Lilium wanneer dat ze begon op te sommen wat dat er allemaal zou kunnen gebeuren. Heel even bleef hij staan en keek hij haar zwijgend aan voor hij zich naar haar toe bewoog. Hij greep naar haar pols om hoor vervolgens mee te trekken. ‘Kom op, waar is je gevoel voor avontuur?’ vroeg hij op zijn gewoonlijke vrolijke toon. ‘Je moet je geen zorgen maken met mij in de buurt. Ik bescherm je wel.’ bij die laatste zin keek hij even naar achter naar Lilium en knipoogde hij even. West had zeker een gevoel voor avontuur, maar misschien had hij wel te veel gevoel voor avontuur. Ach ja, je leefde maar één keer dus moest je er maar het beste van maken. ‘Daarbij hem ik een Beartic aanval weten te doorstaan, een grot is in vergelijking niks mee.’ de witte beer pokémon des tijds was echt niet zijn beste vriend geweest. De sneeën die hij veroorzaakt had op zijn borst waren daardoor nog steeds zichtbaar als littekens.}

_{Bedenkelijk keek West even naar de pokébal die vermoedelijk van de Charizard was. ‘Hm, als zijn lik werkt als haardroger wil ik het wel eens uit proberen.’ zei hij. Hij wist dat het niet zo was, dus daarom dat hij het zei. Nope, zijn haar lag al verschrikkelijk, een lik zou het er zeker niet beter op gaan maken.
Lilium had niet meteen veel zin om hem te volgen. Wel, dan moest hij haar eerst maar overtuigen dat er niks ging gebeuren. Haar pols liet hij dan ook maar los. ‘Als het weg gespoeld is door de regen zal ik het laten terug komen door mijn zonnige verschijning.’ hij had zeker geen zin om op dezelfde plek te blijven. De muren om hem heen had hij al lang genoeg gezien. Zolang dat ze vast zaten in die domme grot moest hij iets doen om tijd te doden. Een grot verkennen was dan ook zeker geen slecht idee in zijn oren. ‘Yuah, veel stelden het niet voor. Die Beartic vond mijn rugzak zeer interessant en wilde die niet terug geven en dat heb ik mogen voelen.’ hij draaide zich met een kwartslag om naar Lilium en trok de kraag van zijn zwarte hemd wat naar beneden waardoor dat de littekens zichtbaar werden. Met de zaklamp scheen hij er even op.}

_{Misschien moest hij maar eens stoppen met spreken over Leo, straks liet ze de pokémon echt nog uit zijn bal en dan moest hij weer vrezen voor zijn prachtige haar. ‘Bij nader inzien gaan we dat toch maar niet doen.’ zei West vervolgens nog wel lachend. Natuurlijk was de jongen ook doorweekt door de regen, en plakten zijn zwarte haar - waar sowieso al niet veel model in zat - tegen zijn gezicht aan. ‘Je moet voorbij het verzopen kat uiterlijk kunnen zien, als dat je lukt zal je merken dat ik een zeer zonnige uitstraling heb.’ hij moest zijn eigen woorden toch wel kunnen verdedigen zeker? West liet zijn shirt maar weer los en scheen met de zaklamp ook maar op wat anders. ‘Het is al een hele tijd geleden, dus heb er totaal geen last meer van.’ zei hij alsof dat het allemaal niks voorstelden. Op dat moment was het natuurlijk anders geweest. Hij had het geluk gehad dat Lucia hem toen ten hulp was geschoten.
Lilium wist te melden dat haar zaklamp het niet meer deed door de regen. Had West even geluk dat die van hem het wel deed. Hij had geen wandelend licht in zijn team zoals Lilium. ‘Omdat jij het bent zal ik mijn geheim prijs geven.’ zei hij terwijl dat hij zijn rugzak van één schouder af liet hangen maar zodat die nog wel aan de andere hing. ‘Waterdichte rugzak.’ dat was vermoedelijk ook de enige reden dat de zaklamp het nog deed. Naja, de rugzak was van binnen een beetje nat maar waarschijnlijk veel minder erg dan een rugzak die alles gewoon door liet. ‘Maar aangezien dat ik een werkende zaklamp,’ begon hij terwijl dat hij Lilium zo lief mogelijk aan keek. ‘, wil je vast wel verder de grot in gaan?’ hij kon het alleen maar proberen. Een nee heb je, maar een ja kon je nog altijd krijgen.}

_{Het meisje bleef verder gaan over haar Charizard, maar hij vond het niet erg. De pokémon was aardig en at enkel graag haar, dat was het enige minpuntje. ‘Sssst, hou op. Straks krijg ik nog medelijden met hem.’ zei hij overdreven dramatisch. Hij zou bijna een hand tegen haar mond hebben gelegd om haar te doen zwijgen. Iets dat hij net niet deed maar hij had wel zijn arm even op gehoffen om op het laatste moment te besluiten het niet te doen. De aanval van de Beartic was zeker niet de leukste geweest maar dat had hij ook weer gehad. Door die gebeurtenis had hij in ieder geval iets om later verder te vertellen. ‘Ach, het is een mooi verhaal om later verder te vertellen aan random mensen, of mijn kinderen. Stel je voor dat ik zo’n klein ding rond me heen heb lopen.’ zei hij lachend. Hij was niet geweldig met jonge mensen omdat hij niet wist wat hij ertegen zou kunne zeggen of hoe hij zich precies moest gedragen. Meestal gedroeg hij zich aardig serieus als er een klein kind in zijn gezelschap was.
‘Het is niets voor niets een geheim.’ West begreep wel dat ze het eerder had willen weten. Als haar zak ook waterdicht was, waren haar spullen misschien niet zo nat geworden en had haar zaklamp het nog steeds gedaan. Ze had in ieder geval het geluk dat hij nog een werkende zaklamp had, en ook voor West was het een geluk. Als hij het ding niet had gehad zouden ze vast nooit de grot dieper in gaan. ‘Nhaaa, die vind je hier niet.’ zei hij om haar gerust te stellen. ‘Maar misschien komen we wel een Tyranitar tegen.’ zei hij vervolgens bedenkelijk. Nee, dat was ook niet een pokémon die hij graag wou tegen komen als die een slechte dag had.}

_{Kinderen. Hij zag zich er echt nog niet mee rondlopen. In zijn ogen liepen ze alleen maar in de weg. Ettertjes. Dat was wat ze waren. Niet meer en niet minder. Ze werden pas verdraagzaam wanneer ze een leeftijd van 15 hadden, maar zelfs dan nog was 16 een pak beter. ‘Je weet maar nooit wat de toekomst ons gaat brengen.’ was zijn antwoord op de opmerking van Lilium.
‘Nhaw, maar dan zijn het geen geheimen meer.’ een klein pruillipje kwam op zijn gezicht, maar die verdween alweer zodra dat Lilium begon over haar rugzak. Het was zeker geen slecht idee om een waterdichte rugzak te kopen. Bij de volgende storvloed zouden al haar spullen dan misschien niet zo heel nat worden. ‘Zat er nog iets in deze zak dat kapot kon?’ vroeg hij terwijl dat hij haar aankeek. Voor hetzelfde geld was haar Pokédex ook verpest.
Als er een Tyranitar voorbij zou komen die besloot even lekker gemeen te zijn dan had West niet liever dan dat Leo zou helpen. Hij had natuurlijk ook nog Skull maar het kon geen kwaad om er nog een pokémon bij te hebben. Om er niet alleen voor te staan. ‘Als het moet, dan mag hij uit zijn balletje komen.’ zei hij terwijl dat hij al verder de grot in wandelde. Kort keek hij op zodra hij enkele Noibats voorbij zag vliegen die ook dieper de grot in gingen.}

_{West deinsde even een klein stukje opzij wanneer dat hij de por in zijn zij kreeg. Het was is waar hij niet meteen tegen kon, en dat was wel te merken aan de reactie. ‘Geen geheimen meer voor mij...wat wil je allemaal weten? Ik heb een zeeeeeeeeeer interessant leven namelijk met , inderdaad, veel duistere geheimen.’ het was dat West altijd al een flapuit was. Echt geheimen kon je aan hem beter niet toevertrouwen want de kans dat hij het per ongeluk door vertelden was groot. Daarbij heeft hij gewoon geen moeiten met ergens over te spreken. ‘Maar gelukkig dat er niks stuk is. Het brood zou ik wel niet meer op eten.’ nat brood. Nope, klonk niet lekker. Zag er vast niet lekker uit en voelde waarschijnlijk sponsig aan.
West plaatsten zijn hand op de plek van zijn eigen hart en draaide zich vervolgens half naar Lilium toe waardoor hij zeg maar scheef aan het wandelen was. ‘Als zijn arme hartje breekt, breekt dat van mij ook. De arme schat...’ zei hij overdreven dramatisch, gevolgd door een diepe zucht. ‘Hij mag gerust uit zijn bal als hij daar gelukkig van word.’ eindigde West zijn dramatische ‘toespraak’. Ondertussen zetten hij nog wel de kap op van zijn jas. Het ding was nat, en niet plezant om te dragen maar toch deed hij het. 'Voila, mijn haar is veilig dus hij kan eruit.' en West stak zijn duim even omhoog op.}