[Patrol] Vince, Vincent. Vincent, Vince

Oh, Arceus. Waarom moest hij dit doen? Natuurlijk was hij blij met het feit dat hij nu een Graduate Ranger was en überhaupt meer dingen mocht doen, maar dat betekende niet dat hij met iemand anders iets wilde gaan doen. Hij huiverde eventjes en keek op toen hij de vertrouwde aanwezigheid van zijn Chimecho naast zich voelde. "Ik weet 't Lily, ik stel me aan, maar je weet hoe ik ben met andere mensen," zuchtte hij zachtjes. Hij was op z'n koffer gaan zitten en leunde op z'n ellebogen, terwijl hij om zich heen keek. Hij had een afspraak moeten maken met ene Vincent, wat waarom zou hij in een team zitten met iemand niet bijna dezelfde naam als hijzelf, maar die afspraak was niet hier. Hij keek naar de plas water voor hem, hij had zijn nieuwe uniform aan, het stond hem best aardig. De kleuren waren niet echt de kleuren waar hij aan zou hebben gedacht voor zichzelf, maar ach. Hij stond op en knikte naar Lily. "Lead the way," zei hij op een iets wat kalmere toon dan daarstraks.
Tussen de bomen door had hij het witte haar van een jongen gezien, Lily had het voortouw genomen en was erop af gevlogen. Rustig wandelde Vince erachter aan en voelde hoe zijn hart in z'n borst klopte. Hij klampte dat hendel van zijn koffer vast totdat zijn knokkels wit zagen, maar zetten door en liep op de jongeman af. "Vincent?" vroeg hij zachtjes, hopend dat zijn stem niet al te erg trilde.

De witharige jongen keek om toen hij het geluid van Lily hoorde en Vince zuchtte zachtjes. Hij had hier steeds minder zin in, maar hij moest nu doorzetten. Toen de jongen een enthousiaste draai maakte en hem op een vrolijke manier begroeten en zich voorstelde, voelde Vince hoe zijn oren licht rood begonnen te gloeien. Hij haatte zichzelf nu zo ontzettend hard. "Ik ben Vince ja. Graduate Ranger uit Hoenn," stelde hij zichzelf voor met een licht trillende stem. Hij deed zijn mond open om nog iets te zeggen, toen een geluid zijn aandacht trok.
Snel draaide Vince zich om en merkte dat achter hem de rivier het geluid aan het maken was. Voor een paar tellen staarde hij naar de water rand, totdat hij Vincent volledig negeerde en in de richting van de rivier liep. "Het water loopt weg," mompelde hij tegen zichzelf. Hij draaide zich om naar Vincent. "Het water loopt weg," herhaalde hij, nu tegen zijn partner.

Vince besloot de vraag van Vincent maar te negeren, het zou toch niet helpen om uit te leggen wat er aan de hand was. Hij wilde hier het liefst gewoon weg, maar deze missie was iets wat hij moest voltooien. Dus zou hij de patrouille maar gewoon afmaken en hopen op 't beste. Vincent kwam in ieder geval wel achter hem aan toen hij de problemen bij de rivier op merkte en er werd aan hem gevraagd of hij een water pokémon bij zich had. Vince dacht eventjes na. "Ik heb er eentje, maar het is nog een jonkie," gaf hij eerlijk toe. Van onder zijn lange jas haalde hij een pokéball te voorschijn en liet zijn Popplio eruit verschijnen. De jonge pokémon keek verward om zich heen, hij was nog niet zo heel erg vaak buiten z'n pokéball geweest immers. "Dougal, zou jij in de rivier willen springen en willen kijken wat er aan de hand is? Je mag niet gaan vechten, begrepen?" zei hij tegen zijn pokémon, waar hij voor was gaan zitten op z'n hurken. Het was duidelijk te zien dat Vince beter om kon gaan met pokémon, dan met mensen. De Popplio keek om zich heen, maar knikte daarna, waarna hij met een achterwaartse salto in het water sprong en er vandoor zwom. Hij keek zijn pokémon na en zuchtte, terwijl een huivering over zijn rug ging. Hij was niet blij met deze stand van zaken, helemaal niet blij.

De woorden van Vincent deden hem eventjes opkijken, voordat hij met een lichte blos op zijn wangen weer weg keek. "Pokémon won't judge like most people do," zei hij daarna, waardoor zijn accent sterk naar voren toe kwam. Zijn karamelkleurige ogen waren gericht op de rivier, hij hoopte maar dat Dougal snel terug was. De pokémon was nog jong en hij had hem nog niet zo heel erg lang. Het was geen pretje om zo'n jonge pokémon alleen ergens op af te sturen. Het liefst wilde hij hem gewoon bij zich houden, tenminste totdat hij wat sterker was. Vince zuchtte zachtjes. "Het spijt me," mompelde hij daarna zachtjes, terwijl hij op de rand van zijn koffer ging zitten en met zijn hand door zijn licht bruine haar heen ging. "Ik ben geen held met mensen nee," vervolgde hij daarna.

Thank Arceus, Vincent ging er verder niet op in. Hij had niet echt veel zin om alles te gaan uitleggen, al was er niet zo heel veel uit te leggen. Het kwam immers niet door zijn geschiedenis of familie problemen. Hij kon gewoon niet goed met mensen om gaan en was liever rond pokémon.
Vincent vroeg zich af of hij mischien wist wat het probleem kon veroorzaken en had het over een Bidoof dam. Vince dacht eventjes na. "Bidoof kunnen inderdaad een probleem vormen, maar dan zou het water niet op deze manier weg lopen. Dan zou 't in een stromende manier weg moeten lopen, maar nu lijkt het eerder door de grond te sijpelen. Ik denk dat we dieper onder de grond moeten gaan zoeken naar het probleem. Rattata's en Raticate of een Excadril kan dit soort dingen veroorzaken. Of een kolonie Diglit en Dugtrio waarvan het gangenstelsel is ingestort," legde hij uit, terwijl hij uit zijn hoofd nadacht over nog meer vragende pokémon die gaten in de rivier konden maken.

Vince knikte rustig toen Vincent begon over dat ze dieper de grond in moesten gaan. "Dat was wel 't punt ja," zei hij met een kleine glimlach. Hij begon zich al iets meer op zijn gemak te voelen, Vincent was minder erg dan dat hij verwacht had. Hij kwam weer overeind en keek de rivier op, hopend dat Dougal op tijd terug zou zijn.
De grijns van Vincent bracht hem een beetje van zijn stuk en met een iets wat verlegen glimlach keek Vince terug. "We kunnen alvast op zoek gaan anders, Lily kan Dougal wel opwachten hier," zei hij nadenkend, terwijl hij eventjes om zich heen keek. De Chimecho deed een poging om niet meegenomen te worden door de wind die door de bomen heen gleed, wat er eigenlijk best wel leuk uit zat. Hij grinnikte zachtjes en knikte naar zijn pokémon, die door had wat haar taak was.

Vince knikte rustig toen zijn partner aangaf dat ze maar eens moesten gaan. Daar zat wat aan, hoe langer ze hier zouden blijven staan, hoe langer het ging duren voordat ze een oplossing hadden gevonden, hoe meer water er verloren zou gaan en in de natuur terecht kwam. Dan zou het zelfs nog kunnen zijn dat dit kleine stuk bos veranderde in een moeras, omdat de ondergrond het water niet meer aan kon. Hij keek om zich heen, pakte zijn koffertje weer op en knikte naar Vincent. "Ready to go," zei hij, waardoor zijn accent sterk naar voren toe kwam. Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht.