[Patrol] Vince, Vincent. Vincent, Vince

Vincent was ... opvallend warm. De bruin harige jongen voelde hoe zijn wangen rood gloeide, terwijl hij merkte dat Vincent zichzelf los wurmde uit zijn ongemakkelijke omhelzing. Vince haalde eventjes diep adem en probeerde zijn trillende lichaam onder controle te houden. Een brul van de Vigoroth deed 'm huiveren en hij keek iets wat angstig om zich heen. Dit waren de momenten dat hij wilde dat hij een battle waardig team bij elkaar had, maar in plaats daarvan had hij een paar baby pokémon en een bijna nutteloze pokémon voor een gevecht. Toch wilde hij niet alles overlaten aan Vincent.
Vince schrok op toen hij opeens werd aangesproken en keek naar zijn partner. Met een bibberende hand pakte hij zijn stylus. "Nee," piepte hij, maar hij wist dat hij er niet onderuit zou kunnen komen. Wat was Vincent van plan?

Vince piepte zachtjes toen hij door begon te krijgen wat Vincent van plan was. Ja, ze waren Rangers, dat wist hij ook wel. Maar hij had tenminste een pokémon die kon vechten, hij was hier niet klaar voor. Hij keek naar de stylus in zijn handen en merkte dat zijn hand trilde. Arceus nog aan toe, Vince, wat ben je aan het doen. Dit was wat je wilde, dit was waarom je bij de Rangers ging. Dit moet je aankunnen! Hij merkte dat Vincent voor hem ging staan en legde een hand op diens schouder. Hij voelde zichzelf nog steeds trillen, maar kon niet altijd afwachtend blijven doen, hij moest zijn lot in eigen handen nemen. Met zijn stylus in zijn vuist geklemd zetten hij een stap opzij en richtte het Ranger apparaatje op de doorgeslagen pokémon. "Let's do this," mompelde hij zachtjes, terwijl hij de stylus op de pokémon afschoot en grote bochten om de pokémon heen ging maken.

Vince merkte dat zijn hand begon te trillen, terwijl hij bezig was met de cirkels om de Vigoroth te trekken. Hij schrok licht toen Vincent zijn pokémon opdracht gaf om aan te vallen en verloor zijn concentratie. "Laat 'm de cirkel niet verbreken!" schreeuwde hij naar Vincent toe, niet zo zeer door hebbend dat die waarschijnlijk nog dicht achter hem stond. Zodra de Vigoroth de cirkels zou doorbreken was de assist verbroken en kon het fout af lopen. Of de pokémon kwam in blinde woede op hen af of hij zou er vandoor rennen. Beide opties die niet echt geslaagd waren voor de situatie waar ze zich in bevonden momenteel. Hij gromde zachtjes en probeerde zijn concentratie terug te vinden om door te gaan met de assist.

Hij moest vertrouwen hebben in zichzelf anders zou de Vigoroth door hebben dat hij twijfelde en zou de assist zeker verbroken worden. Hij moest vertrouwen hebben in zijn pokémon, in zichzelf en in zijn partner. Hij keek eventjes om naar Lily, die bij hem hing en niet zeker wist wat ze moest doen. "Lily, gebruik Heal Pulse om Scarlet te herstellen," zei hij tegen zijn pokémon. De Chimecho ringde vrolijk het geluid dat haar lichaam maakte en een zachte golf aan helende energie gleed in de richting van de Scizor. Ondertussen ging Vince door met zijn assist en bleef hij driftig cirkels trekken om de stevige pokémon heen. Het was op het moment dat hij een warmte door zich heen voelde glijden, dat de sloth pokémon in elkaar zakte en zich gewonnen gaf. De licht cirkels vormde een dikke band om de Vigoroth heen en verdween daarna. Vince zakte op zijn knieën, het was gelukt. Het hulp en met moeite, maar het was gelukt.

Vince voelde zich licht in zijn hoofd, dit had veel meer inspanning gekost dan dat zijn bedoeling was geweest en het had ervoor gezorgd dat hij zich nu uitgeput en licht onwel voelde. "Lily?" vroeg hij zachtjes aan zijn Chimecho, die de hint al snel door had en begon met het uitstralen van helende krachten om hem weer op de been te krijgen. Toen het meeste van de misselijkheid en duizeligheid verdwenen was, kwam hij weer overeind en schonk Vincent een bibberende glimlach. "Laten we 't hopen," zei hij daarna. Hij keek op naar de Vigoroth, die lichtelijk gekalmeerd was blijven zitten en om zich heen keek. Zijn knieën knikte nog zwaar terwijl hij naar de pokémon toe liep. Hij slikte zijn eigen angst in en legde een hand op diens schouder. Daarna pakte hij zijn stylus en liet de pokémon vrij. "En hou 't rustig hier, oké? Andere pokémon leven ook van dit beekje," zei hij tegen de pokémon, voordat hij zich omdraaide naar Vincent.

Dit waren de momenten dat hij blij was met de helende krachten van zijn pokémon en de momenten dat hij de shady figuur dat Lily aan hem had gegeven in hartstochten bedankten. Toen hij zich weer wat beter voelde kwam hij weer overeind en zuchtte zachtjes. Dit zou later de gewoonste zaak van de wereld worden, zodra hij wat rangen hoger was, maar voor nu was het een ervaring die hij niet bepaald als prettig kon beschouwen. Hij glimlachte iets wat zwakjes naar Vincent toen hij een complimentje kreeg en daarbij direct een vraag voor z'n kiezen kreeg. "Green Ranger, dat is het uiteindelijke doel. Ik wil 't liefst gewoon alle pokémons tegenkomen, ze helpen en daarbij een boek opstellen met informatie over ze. Voor mensen zonder pokédex, so to say," legde hij op een kalme toon uit. Praten over toekomstplannen voedde altijd de kleine vlam in zijn borst, hij had een duidelijk doel en zetten zich daar ook goed voor in, maar op dit soort momenten wist hij niet wat hij ermee aan moest.
Veel tijd om de vraag terug te stellen was er niet, aangezien zijn aandacht getrokken werd door een aantal pokémon die angstig langs de bomen keken. "Vincent?" zei hij terwijl hij knikte naar de pokémons.

Hij moest toegeven, het antwoord van zijn ongestelde vraag aan Vincent drong niet echt tot hem door. Zijn blauwe ogen waren gefixeerd op de pokémon die angstig van achter de boom naar hen stonden te kijken, wachtend op wat er ging komen. "Waarschijnlijk zijn ze geschrokken door ons gevecht met de Vigoroth," concludeerde hij op een rustig toon. Hij kwam overeind en pakte zijn tas erbij. Eventjes rommelde hij door de tas heen, hij moest hier nog ergens een paar bessen hebben. Toen hij het bakje te pakken had, schudden hij het rustig heen en weer, waardoor hij de aandacht van de pokémons al snel te pakken had. Hij zakte door zijn knieën en hielt een handje bessen voor zich uit, hopend dat de pokémon erop af zouden komen en hij aan kon geven dat hij niet zo eng was als dat sommige zouden denken.