We Never go out of Styler [Closed]

Met gefocuste ogen staarde Taylor naar alle onderdelen van haar eigen Styler. Ze had het ding uit elkaar geschroefd en wat blauw printen van de Base gevraagd om er zelf eentje te kunnen bouwen, maar op het moment kwam ze er nog niet helemaal wijs uit. “Hm…” mompelde ze bedachtzaam. Ze pakte een klein onderdeel op en zocht naar het design op de blauw print. In elkaar leek het een heel simpel voorwerp, maar… Er kwam toch heel wat meer kijken bij een Styler, blijkbaar. “Ugh, ik denk dat ik je hulp heel hard ga nodig hebben, Enrique.” Pastelroze ogen gleden voor een kort moment naar de kleine magneet met één oog. Hij deinsde wat achteruit toen hij haar blik ving, maar zweefde dichter naar het papier toe om te helpen met kijken. Zijn gezoem klonk op de een of andere manier bedachtzaam. “Laten we eerst de mijne proberen in elkaar te zetten en dan kunnen we die voor ons project doen,” stelde ze aan hem voor. Ze oogde de onderdelen van de nieuwe Styler vastberaden. Die was wel iets anders dan de hare omdat het voor een hogere rang was, maar Taylor had genoeg vertrouwen in dit team van twee. Ze moesten, vond ze. Voor Tiffany.

Enrique kwam in beweging en pakte een onderdeel van haar bureau, welke hij vervolgens aan haar schonk. “Hier kunnen we het beste mee beginnen?” vroeg ze aan de Magnemite. Hij zoemde instemmend. Taylor wist onderhand wel welke geluidjes wat betekende, dus bekeek ze zelf de blauw print weer en ging op zoek naar het deel dat hier nu aan moest komen. Ze vond het al snel en ging aan de slag. Samen met haar sleutelpartner werkte ze hard aan het opbouwen van haar eigen Styler. Halverwege kreeg de blondine echter een ingeving die ze laatst al had bedacht. “Denk je dat we navigatie hierin kunnen bouwen?” vroeg ze aan Enrique. Ze keek hem aan en zag dat hij het idee zelf ook overwoog. “Ik dacht er laatst aan dat het handig zou zijn om de Stylers te kunnen tracken. Voor het geval een Ranger of Styler vermist is.”

Het was geen stom idee, eigenlijk. Zeker met de Team Rocket opmars konden de Rangers zo’n update in hun systeem wel gebruiken. Enrique zweefde naar een doos met spullen en maakte een vreemd geluid. Taylor kon het niet plaatsen, maar ze ging er voor het gemak even vanuit dat hij wilde dat ze naar hem toe kwam. “Die doos?” vroeg ze aan hem, waarna ze naar het voorwerp keek. Het was gevuld met oudere apparaten en onderdelen. Wilde hij dat ze er iets tussen vond…? Oh! Had ze daar niet laatst haar oude Holocaster in gedumpt? Hij doelde er vast op dat ze het GPS-systeem van dat ding wel kon uitproberen. “Dude, you’re a genius!” grijnsde ze naar Enrique. Hij keek benauwd terug, maar Taylor had haar handen al in de doos en haar ogen op de verschillende spullen gericht. Na even zoeken viste ze haar oude Holocaster eruit en liep ze ermee naar het bureau. “Eerst even kijken of het wel in de Styler past,” merkte ze op. Ze schroefde de Holocaster open en zocht grondig welk onderdeel ze eigenlijk moest hebben. Toen ze het gevonden had, maakte ze het bij haar eigen Styler vast en bouwde het ding verder af. Zodra alles aan elkaar geklikt en geschroefd zat, zette Taylor hem aan.

“Het moment van de waarheid,” mompelde ze, meer tegen zichzelf dan haar Magnemite wie weer vlak naast haar zweefde. Hij keek gespannen met haar mee. Haar Styler reageerde zoals gewoonlijk nog op dingen, alsof ze net niet een hele operatie op hem had uitgevoerd, dus dat was al prika. Het enige probleem was dat ze de navigatie niet meteen kon vinden. Taylor fronste. Ergens was het logisch, want het was eigenlijk geen functie van het apparaat, maar het frustreerde haar wel een beetje. Ze begon meteen op het scherm te tikken in de hoop het zelf al erop te kunnen vinden. Helaas gebeurde er niet veel. Met een zucht kwam ze overeind en liep ze naar haar bed, waar ze haar laptop onder vandaan viste. Nadat ze die had opgestart ging ze meteen op onderzoek uit. Ze vond uiteindelijk een code die haar kon helpen met de activatie van het GPS op haar Styler. Taylor legde meteen haar Styler in verbinding met haar laptop met een USB-kabel.

De blondine kraakte haar vingers, rolde met haar schouders en begon toen furieus te klikken en te typen. Na een paar aanpassingen en wat dingen versleept te hebben, checkte ze haar Styler om te zien of het gewerkt had. Enrique keek nieuwsgierig met haar mee. “Yes!” kwam niet veel later opgewekt bij Taylor vandaan. Ze zag het icoontje van de navigatie op haar schermpje verschijnen. Het was lelijk en kon wel een update gebruiken, maar voor nu was het wel acceptabel. Gespannen drukte ze er met haar duim op om te checken of het wel netjes was overgezet. Helaas glitchte de kaart heel erg en kon Taylor er op het moment niet echt een touw aan vastknopen. “Nee!” verliet daarom haar mond, in tegenstelling tot enkele tellen geleden. Ze gromde en gooide haar Styler terug het bed op, terwijl ze vluchtig over de code op haar laptop keek. Wat was er mis gegaan…? Gefrustreerd zocht ze elke regel code minstens tien keer af, waardoor ze minstens een uur daaraan kwijt was. Ze vond het niet. Taylor liet zichzelf achterover vallen. “Laat maar dan!” bracht ze boos uit. Enrique begaf zich voorzichtig naar het scherm en zocht zelf de code even af. Toen hij iets had gevonden, liet hij dit aan haar weten. De blondine kwam nukkig overeind. Een paar plukken van haar blonde haar staken overeind, maar de Magnemite wist beter dan te lachen.

“Wat?” blafte ze naar Enrique. Hij durfde even niet te bewegen. Zijn oog gleed naar het scherm en hij zweefde uiteindelijk naar het stukje dat hem was opgevallen toe. Taylor keek met hem mee – en toen zag ze dat ze een typefoutje had gemaakt. Ze viel stil en staarde naar haar scherm. Dit alles door één typefout? Jirachi. Ze haalde het eruit en las de code nogmaals na. Schijnbaar had ze diezelfde fout nog een aantal keer gemaakt, dus ook die werkte ze weg. Toen ze de code opnieuw overbracht en de kaart herlaadde, deed hij het prima. “Enrique, jij held,” grijnsde ze naar de Magnemite. Zonder hem had ze dit waarschijnlijk opgegeven. Voorlopig. Waarschijnlijk zou ze die nacht opnieuw eraan hebben gezeten. “En dan nu die tracker,” deelde Taylor gretig mee. Daar wist ze gelukkig wel al raad mee.

Het proces van de tracker nam zo’n kwartiertje in beslag. Het enige wat ze hoefde te doen, was een programmaatje downloaden en die op de Styler toe te passen. Zodra ze het geactiveerd had, verscheen er een knipperend, rood bolletje op de kaart. Ze testte het uit door een rondje door het appartement te lopen en leerde al snel dat dit haar ook succesvol was gelukt. Arceusdank! Taylor hupte haar kamerdeur door naar binnen en zuchtte opgelucht. “Een paar kleine tweaks en we zouden het op elke Styler kunnen gebruiken,” deelde ze aan haar Magnemite mee. Die voelde zich toch wel een beetje trots op zijn trainer. Taylor checkte vervolgens de tijd, maar dat had ze beter niet kunnen doen. “Heb ik echt zo lang aan mijn eigen Styler gezeten?!” Het uurtje van de code niet meegerekend was ze toch goed en wel anderhalf uur ermee bezig geweest. En dat met blauw printen! Ze was een beetje in zichzelf teleurgesteld.

De blondine sjokte naar haar bureaustoel, draaide de rugleuning andersom en liet zichzelf ertegen vallen. Daarna legde ze haar Styler op het bureau en keek ze ontmoedigd naar de Elite Styler die ze voor Tiffany in de robotarm wilde monteren. Hoe veel tijd zou dat dan niet gaan kosten? Misschien lukte het haar wel niet… Taylor snoof. Ze had samen met experts naar blauw printen voor de arm en de Styler gekeken en er eentje gemaakt. Die kon ze onderhand wel al lezen. Ze wist ongeveer wat er moest gebeuren en ze had Enrique die haar kon helpen. Dit moest gewoon gaan werken. De blondine rechtte haar rug en pakte het pakketje van de onderdelen op. Daarna schoof ze alles van haar eigen Styler aan de kant. Waar had ze die blauw print ook alweer gelaten? Taylor keek haar kamer rond. Ze had het verstopt voor Tiffany, mocht de brunette alsnog haar kamer in zijn gegaan zonder toestemming. Ze was alleen zelf vergeten waar ze het ding had neergelegd.

“Enrique, be a dear and help me find it, will ya?” zei ze tegen haar Magnemite. Die hoefde niet echt rond te kijken, omdat hij al wist waar zijn trainer die had gelegd. Hij zweefde er daarom heen en begon meteen te zoemen. Taylor stapte zonder twijfel op hem af, zag het papier al liggen en trok het tevoorschijn. “Thanks,” was het enige dat ze tegen hem zei, voor ze ermee naar haar bureau liep en het uitrolde. Goed. Even kijken. Oh, wacht, de arm. Taylor liep terug naar haar bed en haalde een bak eronder uit. De robotarm lag er nog altijd netjes in. Hij was bijna zo goed als af. Dat werd ook wel tijd, als je het haar vroeg. Tevreden ging ze aan haar bureau zitten en keek aandachtig naar de tekeningen die waren gemaakt. De blauw printen van de Elite Styler bekeek ze niet. Die hadden ze al meegenomen in hun eigen schetsen, want de Styler zou iets anders erin komen dan origineel bedoeld was. Geconcentreerd begon ze aan het Styler gedeelte van het apparaat. Die verdween voor een groot deel in de bovenkant van de arm, waardoor het bijna leek alsof het een armbandje was in plaats van een Capture Styler. Taylor bekeek het continue om te zien of het er wel goed in kwam en of het goed vast zat. Deze aanpassing was last minute gemaakt toen ze de arm al half af had, dus was het nog steeds even puzzelen of het wel kon of niet. Gelukkig hoefden sommige onderdelen alleen wat losser of vaster erin te komen dan op de planning stond en kon de blondine het met en beetje schuiven er nog steeds in kwijt.

Voor ze echter de Styler helemaal in de arm had verwerkt, bedacht ze zich. Waarom zou ze haar eigen gear willen tracken als ze net zo goed Tiffany in de gaten kon houden? Ze wilde een Operator zijn. Dan was het haar taak om de Field Rangers in de gaten te houden. Taylor pakte haar eigen Styler vast, schroefde hem weer los en haalde de navigatie eruit. Die stopte ze in de Elite Styler. Eenmaal tevreden met haar beslissing maakte ze alles netjes vast en checkte ze of de Styler überhaupt wel werkte. Hij ging aan en tot haar genoegen werkte de GPS er ook gewoon op. Het rode stipje lachte haar haast tegemoet. “Aw yes,” juichte ze en ze gaf Enrique een high five. Ze raakte zijn oog, maar verontschuldigde zich niet. Hij had hem toch al gesloten voor ze hem echt raakte. “Nu de disc nog en dan kunnen we hem uittesten.” De disc was een stuk makkelijker in elkaar te schroeven dan de Styler zelf. Ze moest er wel drie verschillende schroevendraaiers voor gebruiken, maar het zat binnen tien minuten in elkaar. Taylor schoof de disc in de onderkant van de handpalm en klikte hem daar vast. Het stukje metaal dat naar achteren was geschoven door de handeling viel terug naar voren, waardoor het voorwerp verdween. Nu leek het alsof er niks in zat. Perfect.

De blondine hield de arm omhoog. “Test time!” riep ze naar Enrique. “Kom mee.” Ze kwam overeind en stond op het punt om zo haar kamer uit te lopen toen ze zich iets besefte. Tiffany was thuis. Ze kon de arm zien en dan was de verrassing er helemaal af. Taylor keek vlug om zich heen. Kon ze hem niet verbergen? Nee, hè. Ze had hier niks liggen waar ze het ding in mee kon nemen. Dan zat er nog maar één ding op…

Taylor hield haar handen tegen haar onderrug toen ze heel voorzichtig en gespannen haar kamer uit liep. Tiffany zat op de bank en had daarmee haar rug naar de blondine gekeerd, maar ze had schijnbaar wel gehoord dat Taylor eindelijk van haar kamer af was gekomen. “Wat gaan we eten?” vroeg ze. Pastelroze en grijs ontmoetten elkaar. “Ik ben effe weg,” was haar eerste reactie, terwijl ze ongemakkelijk met haar rug naar de muur weg schuifelde. Ze ging op de voordeur af. “Ik kook wel als ik terug ben.” Tiffany had de kans niet om er nog wat op te zeggen, want ze was al naar buiten voor de brunette haar mond kon openen.

Gehaast rende de blondine de straten over; de extra arm nu in haar handen in plaats van op haar rug. Ze spotte uiteindelijk een Snover en droeg Enrique op om diens aandacht te trekken. De Magnemite ging er onzeker op af en wist de pokémon inderdaad op te houden. Taylor hield de arm voor zich uit. “Okay, here we go again. Please work,” mompelde ze tegen zichzelf. Na die woorden te hebben geopperd, richtte ze de disc op de Snover en activeerde ze de Styler handmatig.