Unfair fight

Het licht dat van zijn pokémon af kwam was bijna oog verblindend in de grot waarin hij aanwezig stond. De twee Golbats en die ene Crobat die voor hem vlogen gingen dan ook iets achteruit toen zijn pokémon evolueerde. "Goed zo Ayato," zei hij tegen de Venipede die net geëvolueerd was. Hij haalde even snel zijn pokédex erbij om erachter te komen welke pokémon het was geworden, terwijl Okami een poging deed om de pokémon op afstand te houden. Whirlipede, the Curlipede Pokémon and the evolved form of Venipede. Whirlipede can spin its hard shelled body like a tire to smash into opponents. wist de pokédex hem te vertellen. Goed zo, dat ging hem helpen tegen deze rot gevechten. "Okami, gebruik Will-o-wisp. Ayato, gebruik Rock Climb," zei hij tegen zijn pokémon. Hij draaide zich om, terwijl zijn pokémon aanvielen. Er moest toch een weg naar buiten zijn hier?

[+Een Daan character c:]

Het geluid van hakken. Wacht, het geluid van hakken! Echo keek om toen hij het geluid hoorde, waar kwam het vandaan? Zijn pokémon schudde ondertussen de twee Golbat van zich af, terwijl de Crobat een poging deed om de lab assistant aan te vallen. De witharige stond op het punt om weg te springen, toen een steekvlam langs hem schoot en de drie pokémon met minimale moeite liet wegvluchten. Hij draaide zich om, het licht van het vuur reflecteerde in zijn zwart met rode oog, terwijl hij achter zich keek. Er stond een dame achter hem, hij schatte haar net iets ouder dan dat hij was, maar het zou niet zo veel schelen. Zowel Okami als Ayato kwamen naast hem staan en hij knikte naar de dame. "Bedankt," zei hij rustig.

De paarsharige zei dat het geen probleem was en dat het vervelende beesten waren als je in de buurt van het nest kwam. "Ye, ik keek niet goed genoeg uit en voor ik het wist had ik er twee voor m'n neus. De derde kwam later pas aanvliegen," zei hij op een rustige toon, terwijl zijn goede oog over de pokémon gleed die de dame bij zich had. Hij schatte haar een jaar of twee ouder dan hem, maar haar pokémon warne opvallend sterk. Hij wilde net wat vragen toen zijn blik viel op het grijze vosje dat voor hem stond. Zelf had hij een goudkleurig vosje, een shiny Vulpix, maar die wat iets nieuws. "Dat is geen normale Vulpix, neem ik aan?" vroeg hij nieuwsgierig. Zijn wetenschappelijke kant kwam naar boven als hij nog nooit eerder geziende pokémon tegen kwam, vervloekt.

Echo keek op toen de paarsharige zei dat de pokémon uit Alola kwam, een regio waar hij steeds vaker over begon te horen. Misschien moest hij eens kijken of Team Rocket wat boeken had over de nog redelijk onbekende regio. Maar het was vooral het feit dat het een shiny was, wat zijn aandacht had getrokken. "Ze is prachtig," zei hij met een glimlach. "Ik heb zelf het privilege om een Shiny Vulpix in bezit te hebben, maar ik heb d'r momenteel niet bij me," vervolgde hij daarna. Hij was nog druk bezig met de rest van zijn team op orde te stellen, voordat hij Ailyana wilde gaan trainen. "Waarom ben je trouwens in de Cave?" vroeg hij daarna, in een poging om het gesprek gaande te houden. Hij hoopte maar dat de pokémon niet terug keerde, al had hij het idee dat hij met deze dame bij zich, ze wel aan zou kunnen.

Echo haalde zijn schouders op toen de paarsharige begon over dat ze het jammer vond. Jammer maar helaas, right? Hij kon nou eenmaal niet meer dan 6 pokémon bij zich hebben en al die slots zaten al vol. Daarna legde ze uit dat ze op zoek was geweest naar een plek om d'r pokémon te trainen zonder pottenkijkers. Nou, mooi niet dat hij zou weg gaan hier. Hij had nog wel wat meer dingen te doen. "Dan neem ik dus aan dat je meer pokémon bij je hebt," zei hij op een rustige toon. Dingen concluderen was lekker makkelijker. Hij moest misschien zelf ook eens gaan trainen, puur omdat hij die laatste vervloekte gym nog wilde doen, voordat hij zich volledig op zijn werk zou gaan richten.
De paarsharige vroeg of dit de eerste Alolan pokémon was die hij had gezien en hij schudde zijn hoofd. "Ik ben in bezit van een Mareanie, maar verder is mijn kennis nogal klein," gaf hij eerlijk toe.

De witharige knikte toen de dame voor hem zei dat Mareanie een bijzonder geval was. Dat had hij inmiddels ook wel door, aangezien hij Mary welgeteld één keer uit d'r pokéball had gehaald en hij toen werd hij bijna aangevallen door het giftige ding. Dat zou een hele erge klus worden om haar op te voeden, maar het zou lukken. "Het wordt een klus," zei hij met een kleine glimlach op zijn gezicht.
Echo had gevraagd of ze nog meer pokémon bij zich had al snel verscheen er een Nidoking, samen met twee pokémons die hij nog niet kon, een paard en een hondje met een kraag van stenen. "Ziet er goed uit," zei hij op een kalme toon, terwijl hij zijn blik eventjes liet glijden over de pokémon die hij nog niet kon. Zijn vraag echter werd teruggekaatst en hij haalde de pokéballs tevoorschijn. Meet een simpel gebaar verscheen een Mawile, Garchomp en een tweede trainer op het veld. "Triss," zei Echo op een strenge toon tegen zijn pokémon, die haar eigen gedaante als Zoroark weer aannam. "Ik heb ook nog een Venusaur, maar deze grot is niet al te breed, so ye," zei hij rustig.

Hij zag hoe de ogen van de dame over zijn team heen ging, al was er een hint van verbazing toen Triss uit haar pokéball kwam. Dat was geen vreemde opmerking, aangezien zijn Zoroark het leuk vond om dit soort geintjes uit te halen. Het was dat de paarsharige tegen hem sprak, anders had hij niets doorgehad. Ze stelde voor om een kleine training te doen. Om eerlijk te zijn had hij er niet al te veel zin in, hij wilde het liefst gewoon deze grot uit, maar aan de andere kant.
Echo schudde zijn hoofd. "Liever niet," zei hij op een rustige toon. "Ik wilde eigenlijk gewoon weg hier, deze grot begint me op m'n zenuwen te werken," vervolgde hij daarna met een kleine glimlach op zijn gezicht, terwijl hij eventjes in het rond keek. Door dat hele gebeuren met die Golbat's en Crobat was hij totaal de richting kwijt geraakt.

Het grietje zei dat de uitgang "die kant op" was, terwijl ze in een richting wees. Al vervolgde ze daarna dat hij waarschijnlijk nog meer Golbat's en Crobat's tegen zou komen. Hij haalde zijn schouders op. "That they got me by surprise doesn't mean they'll get me a second time," zei hij op een rustige toon, terwijl hij zijn pokémons terug liet keren. Alleen Okami liet hij bij zich. Over het algemeen liep de Shiny Absol altijd aan z'n zijde. Toen hij haar net had was hij redelijk angstig geweest dat andere Team Rocket leden op haar zouden gaan jagen, maar inmiddels stond hij wel wat steviger in z'n schoenen. "Kom je mee, of heb je nog zaken af te handelen in de grot?" vroeg hij daarna op een kalme toon, terwijl hij over zijn rechterschouder naar haar keek. "Mevrouw anoniem," grinnikte hij er daarna achteraan, als kleine hint dat ze zichzelf nog niet had voorgesteld.