Dat klopt niet

"Ik begrijp het." Zei meneer.. uhm.. Huiving dan maar. Een aantal puzzelstukjes waren nu wel aan elkaar verbonden en er was nog maar een kans van tien procent dat de uitkomst mild negatief zou zijn. En die kansberekening was er eentje die hij niet fijn vond. De man knikte om duidelijk te maken dat hij waardeerde dat Hero zo snel van begrip was, zonder dat de Kapitein alles hoefde uit te leggen. "Er is iemand die we eerst moeten vinden. Ze zal bij het zwembad zijn denk ik." Ja, hij had haar al eerder als speciaal gezien. Zij was een van de andere mensen die zag wat zij alledrie zagen. Het huilende meisje. Die kapitein was zich immers niet voor niets aan het verstoppen. Mix maakte een pur en wees een bepaalde kant uit. "Nee knaapje, het zwembad is de andere kant op." Zei de kapitein tegen Mix. Maar Hero was geneigd zijn makker te volgen en liep de andere kant op. "Maar niet de kant die hij op wijst." Eindigde Hero. Het drietal liep verder.

Ok dus.. ze hoorde iemand roepen. "Emotie.. normaal.. Blondine.." Sprak Hero rustig uit. De enige persoon buiten hen die normaal deed was de blondine en het kleine meisje. En dit was een volwassen stem. Ze zaten dus in ieder geval op het goede spoor. Maar dat was sowieso eigenlijk geen probleem geweest. Mix fungeerde zo onderhand als een kompas. En stiekem vond Hero dat enorm grappig. Mix bleef maar wijzen. Zelfs zijn purren werd beetje bij beetje harder. Alsof ze het warm koud spelletje aan het spelen waren. Op een gegeven moment purde hij zelfs zo hard dat Hero het gevoel kreeg dat ze bij de volgende bocht zouden aankomen waar ze moesten zijn. Geweldig. Dit ging gek genoeg nog meer vlekkeloos dan normaal. En dat zei, in deze omstandigheden, echt enorm veel. Maar goed, bocht om. Euforisch gebalde vuisten. En. Een snoepautomaat.. Hero keek een beetje teleurgesteld naar Mix. Mix reageerde daarop door te purren en over zijn buik te wrijven. He is me one.

"Die appelkoekjes." Stuurde Mix hem telepathisch door. Typisch, Meneer slaapt achttien uur per dag en de rest van de tijd denkt hij aan eten. Het deed hem denken aan een van zijn beste vrienden. Iemand die hij al heel lang niet meer gezien of gesproken had. Hij hoopte dat het goed met haar was. Maar nu even iets anders. Hopsakee, hij had verder niks aan Mix als hij zo deed dus hij toetste maar snel even de code in om de appelkoekjes uit de automaat te halen. De kapitein liet het allemaal maar even over zich heen gaan. Het zal wel. Hero zakte door zijn knieën en haalde het zakje uit het luikje. Mix greep er al meteen naar, maar Hero hield het nog even van hem weg. Met zijn andere hand ging hij zijn schoudertas in en haalde er een apparaatje uit. Hij trok de antenne uit en hield het richting het zakje eten. "Wat moet je daar nou weer mee?" Vroeg de kapitein. "Oh," Zei Hero geconcentreerd. "dit is mijn dingesdetector." Daarna draaide hij zijn hoofd naar de kapitein met een kinderlijke glimlach. "Het doet 'ping!' als er dingesen zijn." Zo ondertussen was arme Mix met beide armen naar het zakje aan het reiken, maar het was tevergeefs. Hou zou het bij de anderen zijn?

"Bzzt Bzzt! Ding Ding Ding Ding! Weep Weep! Ping Ding! Piep!" Klonk het van het apparaat. "Heb je iets gevonden?" Vroeg de kapitein haastig. "Nee, mijn gekookte eitje is klaar." Zei Hero droogjes. "Ohja, mijn dingesdetector kan ook eitjes koken binnen drie minuten." Hij maakte het klepje van het apparaatje open en stak het eitje in zijn jaszak. "Die mag je straks eten Mix, maar dit zakje moeten we dumpen." Zei hij vervolgens. Ja, soms sprak Hero nogal veel sorry, kan hij niks aan doen. Als reactie liet hij een ontevreden pur horen. Hier was Hero niet van gediend. "Ja of wil je dat jij ook tijdelijk gehersenspoeld raakt ofzo?" Hij was echt een beetje boos op Mix. "Daarnaast als we die vrouw van eerder niet snel terugvinden wordt het link." Eindigde Hero. "Wacht maar hoe weet je dat dan?" Vroeg de kapitein. Het was zó raar. De dingesdetector vond niks maar Hero wist wel vanalles.. jep.. weird. "Oh dat staat op de achterkant van het zakje." Zei Hero droogjes. Verbaasde blikken volgden. Hij draaide het zakje om en liet het zien. Er was inderdaad een briefje op geplakt waar in een kinderhandschrift stond 'Redt die vrouw snel en eet vooral het snoep niet!'. Tja veel duidelijker kun je het niet hebben toch? Het drietal vervolgde hun weg.

-timeskip-

Een man met een labjas liep de kamer in waar Cecille vastgezet was. Heel intimiderend stapte hij het licht in met een streng gezicht. Bij nader inzien was het eigenlijk helemaal niet zo'n enge man. Hij was kort, had een grappig bol buikje en was overal op zijn hoofd kaal behalve een klein grijs plukje precies op het midden van zijn hoofd. En zijn ronde brilletje met veel te dikke glazen mocht ook niet vergeten worden. "We gaan je een optie geven." Sprak hij met een onbekend accent. "Neem een van de blauwe snoepjes en je vergeet alles wat je hebt gezien op deze boot. Neem een van de rode snoepjes en je onthoudt alles, maar verdoemt iedereen op deze wereld." Het klonk er serieus.

Zachtjes ging in het donker een andere deur open. Iemand met een hoop gezichtsbeharing liep naar binnen met een karretje. "Een nieuwe lading meneer." Sprak hij rustig. "Niet nu jij on benul! Wie heeft jou gezegd dat je binnen mocht komen." Ongeroerd door de boosheid sprak de behaarde kerel verder. "Ik heb ook koffie bij me voor u." De labjasman was er helemaal klaar mee, maar zag ook wel in dat er nu niks aan te veranderen was. Dan kon hij net zo goed die koffie maar aannemen. En na zijn eerste slok begon hij wat suffig te zien en binnen een paar seconden viel hij voorover in slaap. De behaarde man ving hem op in zijn armen en legde hem rustig op de grond. Vervolgens trok hij zijn baard af en zei hij: "Me gemist?" Waarna Mix weer zijn schouder op teleporteerde. He is me one.

Ze was blij verrast. Dacht hij. Anyway. "We hoefden enkel de angst te volgen van een klein menneke in de gang." Verklaarde hij kort. Toen stapte ook de kapitein binnen. "Ohja, en dit is meneer de kapitein, die ook iets geks vermoed op deze boot. Helemaal bij?" Hij was een beetje te ongeduldig geworden. Het voelde alsof het de hoogste tijd was om dit zaakje recht te zetten. Niet eens de oplossing vinden, nee, daadwerkelijk rechtzetten. Hij was in ieder geval al blij om te zien dat het kleine meisje genoeg in staat was geweest hen te helpen met het briefje op de achterkant op het zakje appelkoekjes. In afwachting van de reactie van de blondine haalde hij het gegookte eitje uit zijn jaszak en gaf het aan Mix. Die begon gulzig de schaal van het ei af te halen.

Het was niet moeilijk om te begrijpen dat het menneke belangrijk was geweest. Vooral nu hij bij de kraag gegrepen werd. "Ehm.." Hero had madam niet goed genoeg geanalyseerd om dit te kunnen voorspellen. "Als jouw Pokémon." Zei hij dus maar. Hij had het menneke immers wel nog eerder gezien in de maag van de mond in de boot. Het betekende trouwens ook veel voor Hero dat Mix hem wederom niet weg teleporteerde. Dit betekende wederom dat de blondine voor hem niet gevaarlijk was. Of in ieder geval niet naar hem. Eigenlijk was een dergelijk alarm heel handig. Hij legde vervolgens zijn hand op de hare en draaide zijn hoofd naar de kapitein. "Waar zouden 'ze' een dergelijke Pokémon mee naartoe nemen?" De kapitein kwam iets dichter bij hen staan en hij nam zijn hoed af. "Ik laat het jullie wel zien." En hij liep al de kamer uit.

"Ik kan niet zeggen waar we naartoe gaan, maar ik kan wel zeggen dat ik mijn hoed af doe om niet herkend te worden door de bemanning." Hero ging naast haar lopen zodat ze nog even iemand had die ze kon vertrouwen vlak naast haar. Dit was voor Mix een cue om zijn hand op haar schouder te leggen en naar haar te purren. Hij probeerde haar een beetje gerust te stellen. Maar Hero bleef stil. En dat was misschien juist een reden voor de blondine om ongerust te raken. Hij was immers de prater geweest vandaag. En dat zei veel, hij had immers een dag met Cecille gehad. Anyway, De kapitein rolde een van de posters aan de muur omhoog en kroop door een gat in de muur achter de poster. Hier kwamen ze in een verlichte gang. Nu ging het spannend worden.