[Quest] Let's Get Down To Business

Zijn hoofd voelde leeg, maar tegelijkertijd ook zwaar aan, terwijl hij terug liep naar de mensenmassa die zich inmiddels op het plein had verzameld. Hij wist niet zeker hoeveel men had gezien van wat er net gebeurd was, maar hij begon maar gewoon rustig de folders uit te delen. Geen pokémon meer bij hem, geen problemen meer om hem heen. Zijn ogen waren leeg en bijna gebroken, terwijl hij een grimas op zijn gezicht hielt om niemand meer weg te jagen. Hij had het schouderklopje van Vincent niet eens meer gevoeld, zijn lichaam leek op de automatische piloot te werken.
De jongeman zuchtte zachtjes, terwijl hij om zich heen leek. Ergens vroeg hij zich af of ze nu niet voldoende hadden gedaan voor de reclame, maar daar in tegen had Vincent de leiding hierover. Dus hij zou maar gewoon wachten totdat hij zou zeggen dat ze klaar waren.

DE flyers uitdelen zorgde ervoor dat hij met zijn hoofd ergens anders kon zijn. Het maakte hem niet zo veel uit waar precies, zolang het maar niet hier was. Met een geforceerde glimlach op z'n gezicht, gaf hij aan iedereen een folder en legde uit waar ze konden zijn en wat er gaande was. Hij kreeg aardig wat positieve reacties terug en een paar mensen vroegen hoe het met hem ging. Hij beantwoorden de vraag steevast met dat het goed ging en dat hij en zijn pokémon overal zonder kleerscheuren vanaf waren gekomen. Niemand hoefde te weten hoe hij zich werkelijk voelde, wat voor een angst er was gekomen in plaats van de pure woede die hij had gevoeld.
Vincent kwam op hem afgelopen net toen hij de laatste flyer uitdeelde en keek op toen er aan hem werd gevraagd of hij een kop koffie wilde. Eigenlijk wilde hij weg en eventjes alleen zijn, maar hij kon de witharige jongen niet zomaar in de steek laten. Hij slaakte een zucht en knikte. "Is goed," mompelde hij op een verslagen toon.