[Quest] Let's Get Down To Business

Er verscheen een Gengar naast de man en Vince zuchtte zachtjes. Hij had een hekel aan pokémon gevechten. Niet omdat, zoals vele andere mensen, hij vond dat het zielig was voor de pokémon, maar omdat hij er gewoon niet goed in was en er vaak geen reden toe zag. Hij keek eventjes op toen Scarlet opeens voor hem stond, blijkbaar klaar om het gevecht aan te gaan. Vince knikte naar Vincent, zichzelf afvragend of hij het aan de witharige jongeman over moest laten, of zijn eigen angst moest inslikken om dit probleem op te lossen.
Zo te zien had Tegyr de oplossing al gevonden hiervoor, aangezien hij de Gengar aanviel met een Confussion aanval. Vince keek naar de grond, waar de kleine dansende pokémon zichzelf klaar maakte voor een nieuwe aanval en zuchtte zachtjes. "Great," mompelde hij zachtjes, terwijl de omstanders plaats maakte voor het komende gevecht.

De Gengar van de man reageerde snel en nog voordat Vince een bevel kon geven aan zijn pokémon, stond Scarlet voor hem om de Kirlia te beschermen met een X-Scissor aanval. Hij knikte dankbaar naar Vincent, voordat hij merkte dat Tegyr verdwenen was. Snel keek hij om zich heen om te zien dat de Kirlia achter de Gengar was geteleport en hem nog een keer aanviel met een Confussion aanval. Helaas was het dit keer de man die er op tijd bij was en hij draaide zich met een ruk om, om Tegyr te pakken te nemen bij zijn middel en voor zijn Gengar hielt. De ghost type pokémon keek zijn shiny pokémon doordringend aan en voordat Vince kon reageren hing de pokémon slapjes in de handen van de man. Hij was in slaap gevallen. Vince gromde zachtjes en hij merkte dat hij onbewust zijn handen tot vuisten had gebald. Niemand kwam aan zijn pokémon, maar zonder Tegyr maakte hij geen schijn van kans tegen de man.

Een mengeling van opluchting en angst schoot door Vince heen toen hij merkte dat Scarlet naar voren dook naar de man toe. Hij keek Vincent dankbaar aan, maar vervloekte zichzelf dat hij zo'n zielig zooitje voor trainer was. Voor de zoveelste keer was hij incompetent om zijn pokémon te helpen en te redden en moest hij het weer overlaten aan iemand anders. Precies zoals ze toen hadden moeten doen bij die Vigoroth. Vince balde zijn handen tot vuisten en sloot een deal met zichzelf dat hij zijn pokémon beter moest gaan trainen zodat ze tenminste zichzelf konden redden. Hij had een goed team weten te pakken te krijgen, maar hij kon niet al te veel doen met alleen maar baby pokémon. De bruinharige jongen slaakte een zucht en besloot een stap achteruit te zetten. Vincent zou dit wel regelen, toch?

Toch wel een beetje in "awh" keek Vince toe hoe Scarlet het gevecht aan ging met de Gengar. Hij moest Tegyr echt goed gaan trainen om ooit zo'n zelfzeker gevecht te kunnen houden. Misschien moest hij zich daar maar eens voor gaan inzetten momenteel. Dan zou hij veel van dit soort situaties kunnen omzeilen. Hij keek eventjes om zich heen, het gevecht had aardig wat mensen getrokken en aangezien hij Vincent toch niet kon helpen met dit gevecht, kon hij er maar meteen het beste van maken. Hij greep de stapel met flyers die nog niet uitgedeeld waren van de grond en liep langs de rij mensen. Vele waren zo geconcentreerd aan het kijken dat ze gewoon mindless de flyer aannamen. Hem maakte het niet zo veel uit, zolang hij er maar vanaf was en ze hun opdrachtgever meer klanten konden bezorgen.

Eventjes wiep Vince een blik op het gevecht en dook in elkaar toen een losgeslagen bliksemstraal hem bijna raakte. Zijn geluk weer, geraakt worden door aanvallen van vechtende pokémon. Het zou ook eens een keer niet zo zijn. Rustig ging hij verder met het uitdelen van de flyers, niet door hebbend dat de man er bijna met zijn pokémon vandoor ging. Hij maakte af en toe een praatje met wat mensen en legde uit wat er gaande was. "Shiny Kirlia? Is dat de jouwe dan niet?" zei een van de mensen met wie hij stond te praten en toen hij zich omdraaide, zag hij dat de man probeerde uit de menigte te ontsnappen. "Hey, terug komen jij!" riep Vince spontaan. De man schrok zichtbaar van hem en zetten het op een rennen. De bruinharige jongen gooide de overgebleven flyers op de grond en ging als een speer achter hem aan.

Goed in atletiek was Vince nooit geweest, maar hij had een doel voor handen en ondanks dat zijn longen branden van het zuurstof te kort, zou hij zijn pokémon terug krijgen. Hij versnelde zijn pas, om erachter te komen dat hij niet sneller kon rennen. De man begon uit zijn zicht te verdwijnen en hij had geen enkele manier om hem te pakken te krijgen.
Tenminste, dat dacht hij, totdat hij een touw zag liggen op de grond. In een snelle beweging greep hij het touw van de grond en prees zijn vader voor het hem leren van knopen leggen. Snel maakte hij er een lasso van en na eventjes wat gestuntel had hij het touw in de lucht. Hij haalde piepend adem, voordat hij de lasso in de richting van de man gooide. Hij zag de man struikelen met het touw om zijn enkel heen en tegen een stapel kratten aan viel. Mensen sprongen geschrokken op zij, terwijl Vince zichzelf tegenhielt om niet achter de man aan te springen. "Hier met mijn pokémon," gromde hij naar de man toe, terwijl hij bij diens voeten stond, het touw nog stevig vast houdend.

De man had zo te zien een goede tik tegen zijn hoofd aan gekregen en kroop nu achteruit tegen een muur aan, terwijl Vince op hem af kwam gelopen. Normaliter was hij niet zo kwaadaardig als het ging om de wereld om hem heen, maar je moest met je fikken van zijn pokémon af blijven. Zeker als hij zelf de mogelijkheid om je een flinke slag uit te delen. Vince's bruine ogen leken vuur te spuwen, maar hij zou de man niet zelf aan pakken. "Lily," zei hij op een strenge toon. De Chimecho verscheen achter de jongen vandaan en sloeg haar lichaam rond de mond van de man heen. Vince stapt over hem heen en haalde Tegyr uit diens grip. "Hou 'm vast, Lilz," zei hij vervolgens, terwijl hij de Kirlia op de grond zetten. Tegyr was door de slag weer wakker geowrden en keek een beetje duizelig om zich heen. "Gaat 't?" vroeg hij bezorgd aan z'n pokémon. Deze schudde zijn hoofd en knikte daarna, het ging goed. "Goed, laten we deze Seedot dan maar een koekje van eigen deeg geven. Lily, laat 'm maar los. Tegyr, Psychic," zei hij tegen zijn pokémon. De Chimecho schoot los van de man en de Kirlia gloede blauw op, waarna de man spartelend en gillend de lucht in vloog. Dit was een van de weinige keren dat je Vince echt kwaad zou zien. En waarschijnlijk ook de laatste keer, als je geluk had.

Woede zorgde ervoor dat zijn judgement cloudy was, dat hij niet helder kon nadenken over wat hij aan het doen was. Woede die hij hoopte nooit aan iemand te laten zien. Dit was waarom hij een zacht en vrolijk karakter aan hielt, om mensen dit niet te laten zien. De stem van Vincent drong tot hem door en hij knipperde met zijn ogen. Zijn emoties zakte en zorgde ervoor dat Tegyr de man liet zakken. Deze kroop achteruit, duidelijk shaken van wat er net gebeurd en deed niet eens meer een poging om weg te komen. Vince liet zijn hoofd hangen, zijn gezicht was bleek en hij voelde zich ziek. Zonder een woord te zeggen pakte hij een pokéball erbij en liet zijn shiny Kirlia terugkeren. "Het spijt me," mompelde hij zachtjes, toen hij langs Vincent liep. Hij pakte de folders die gevallen waren tijdens de achtervolging en wandelde terug naar het plein om verder te gaan met het reclame maken. Dat was immers wat ze moesten doen.