[Quest] Let's Get Down To Business

Hij had de quest eigenlijk alleen maar geaccepteerd omdat Vincent's naam erbij stond. Het was een van de weinige mensen die hij had leren kennen en om eerlijk te zijn kon hij het wel met de jongen vinden. Toch was hij er de laatste tijd niet bij met z'n hoofd. De Ranger opdrachten die hij uitvoerde zorgde ervoor dat hij steeds meer was gaan nadenken over of hij wel of niet hier moest blijven werken. Immers was hij nog steeds niet blij met het feit dat hij een pokémon gevecht had gehouden, al had het Lily zo te zien wel goed gedaan. Ze had wat klappen opgevangen van die Jolteon toentertijd, maar dat was dan ook het enige. Ze hadden gewonnen en nu leek ze te stralen van de trots dat haar iets gelukt was. Vince zuchtte zachtjes, terwijl hij in de richting van Rustboro City liep. Oh, daarnaast had hij ook nog een pokéball van iemand gekregen waar een veel te kostbaar cadeautje in had gezeten. De shiny Ralts die momenteel aan zijn zijde liep, goed in het oog gehoudend worden door Lily, was iets waar hij zowel trots als verward over was. Hij moest binnenkort maar eens opzoek gaan naar diegene die hem de pokémon had gestuurd. Anyhow, hij was inmiddels aangekomen op zijn plek van bestemming en zetten zijn koffer neer, waarna hij op de rand ging zitten. "Tegyr, hier blijven," zei hij tegen de shiny Ralts die er vandoor wilde gaan omdat hij iets interessants had gevonden. Nu was het wachten op Vincent.

[+Sir Irons]

Tegyr was al snel weer bij z'n zijde. De pokémon was te bang om ver weg te gaan zonder iemand bij hem. Hij vroeg zich af of hij dat gedrag zou houden als hij zou evolueren, maar dat was iets wat alleen tijd kon beslissen. De bruinharige jongen keek op toen hij zijn naam hoorde en een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht. "Hallo Vincent," zei hij rustig, terwijl hij overeind kwam. Hij rekte zich uit en pakte zijn koffer op. "Hoop dat je 't niet al te erg vind dat ik je quest heb opgepikt," zei hij daarna met een kleine verontschuldigende glimlach op z'n gezicht. Hij vond het wel gezellig met Vincent en daarnaast was het iemand die hij toch wel lichtelijk vertrouwde. Al zou je 't niet snel uit zijn mond horen.

Hij kreeg een zachte stoot tegen zijn schouder aan en een kleine verlegen glimlach verscheen op het gezicht van Vince. Hij was nog niet helemaal gewend aan de interactie tussen hem en zijn partner, maar hij wist dat het wel goed zou komen. Toen Vincent zei dat ze gewoon fantastisch werk zouden afleveren glimlachte en knikte hij, al iets meer vertrouwen krijgend in deze opdracht. "Waar moeten we precies zijn?" vroeg hij, terwijl hij over zijn schouder de stad in keek. Hij zou Tegyr voor de verandering even uit z'n bal laten, de schuwe pokémon moest wat meer van de omgeving gaan opsnuiven. Wat meer zelfvertrouwen kweken, al was Vince niet echt iemand om dat te zeggen. Immers had hij het zelf ook niet.

Vince grinnikte zachtjes toen hij de uitleg van zijn partner hoorde. "Lijkt me wel met zo'n naam, tenzij het weer een Team Rocket bedrijf in disguise is," zei hij met een glimlach, doelend op het kleine winkeltje in Johto waarin Team Rocket ooit gezeten had en wat nooit iemand door had gehad. Anyways, ze moesten dus reclame maken. Niet iets wat hij erg leuk vond, maar het was een poging waardig.
Tegyr was opeens het middelpunt van de aandacht toen Vincent hem opviel en direct schoot de Ralts achter hem. "Dank je, ik heb 'm van iemand gekregen. Om eerlijk te zijn, ik ben nog aan het achterhalen van wie precies, om ze te bedanken. Hij's wat schuw, ik hoop dat het veranderd zodra hij evolueert," vertelde Vince. "Z'n naam is Tegyr, trouwens," vervolgde hij daarna.

Vince haalde glimlachend zijn schouders op. "Hey, wie weet. Over het algemeen is Team Rocket niet zo slim," zei hij grinnikend. Ja, hij begon er wel wat meer lol in te zien, om samen op stap te gaan. Vincent was iemand die hem geen kwaad zou doen, alleen zijn Scizor was iemand om voor uit kijken, maar Vince wist haar misschien met de juiste aandacht ook wel om z'n vinger te kunnen winden.
Zijn partner ging verder in op wat hij had gezegd over Tegyr en dat die vast wel meer uit z'n schulp zou kruipen als hun band sterker werd. "Daar hoop ik wel op ja," zei Vince met een verlegen glimlach. Toch knikte hij toen Vincent zei dat ze aan het werk moesten gaan. "Ik geloof dat jij beter weet waar we moeten zijn dan ik, dus leid de weg zou ik zeggen," zei hij grinnikend.

Tegyr kwam achter Vince vandaan en keek omhoog naar de witharige jongen die hem had aangesproken. Zijn rode ogen keken nieuwsgierig naar de jongen, maar toen hij doorhad dat het gesprek over hem was gegaan, schoot hij weer terug. Vince grinnikte en pakte de pokémon op, terwijl hij zich naar Vincent draaide. Die legde hem uit dat het niet al te ver was, terwijl ze er een stevige pas in gooide. "Enig idee hoe we reclame moeten gaan maken?" durfde hij uiteindelijk maar te vragen. Het was niet echt alsof hij niet wist wat de opdracht was, maar meer dat hij niet wist hoe ze het moesten gaan aanpakken. Immers deed hij dit soort dingen vaak in z'n eentje en niet met iemand anders erbij.

Het angstzweet brak 'm uit toen hij de woorden van Vincent hoorde en hij deed een schietgebedje. Natuurlijk, waarom had hij er zelf niet over nagedacht. Het was immers vrij logisch dat dit het werk was dat hij moest doen als ze reclame moesten maken. Hij zuchtte eventjes en gaf Tegyr een aai over z'n kopje heen. "Yay, joyful," zei hij zachtjes, terwijl hij in stilte zijn partner volgde. Ze moesten duidelijk gaan maken dat er een nieuwe puffin winkel was geopend, maar toch was hij er niet blij mee met de methode hoe ze dit moesten gaan doen. Hij zuchtte zachtjes en probeerde zijn hart tot rust te krijgen, terwijl hij de witharige jongen volgde.

Vince snoof bij de woorden van Vincent. This might be the reason why he didn't trust people. Hij keek eventjes om zich heen, terwijl ze verder de stad in liepen. Hij moest echt eens verder opzoek gaan naar plekken om te verblijven, want de hele tijd in een tentje slapen begon hem toch wel een beetje te irriteren. Nou ja, eerst moesten ze deze quest maar eens overleven. De moesten immers reclame maken, of te wel, hij moest sociaal doen.
Vince zuchtte eventjes. Het was niet het werk dat hij gewild had, maar ergens had hij het wel verwacht. Was dat misschien de onbewuste reden waarom hij deze quest had uitgekozen? Omdat hij Vincent vertrouwde en de jongeman hem misschien kon helpen om inderdaad uit z'n schulp te komen? Hij wist het niet, maar hij besloot om de witharige jongen maar gewoon te volgen. Ze moesten er toch bijna zijn, right?
Oh, nevermind. Vince was blijkbaar zo in gedachten verzonken geweest dat hij niet door had gehad dat ze er al waren. "Wie doet 't woord?" vroeg hij zachtjes aan zijn partner, terwijl hij door de etalage naar binnen keek.