In de Snowbelle Fitnesshall [met Cecille]

Het was net als een geel lichtje voor zijn ogen. Hoe snel ze alles deed. Cid stond nog maar net echt rechtop, toen de dame al druk bezig was van alles te regelen. Maar haar bezigheden waren wel hetgeen dat aparte tekens tevoorschijn leken te toveren. Langzaam stapte Cid naar de dame toe en ging achter haar staan, om mee te kijken. Dit was wel moeilijk allemaal zeg. Hij had nog niet goed door wat er precies allemaal aan de hand was, en nu dit. Hij zakte wat door zijn knieën en begon in de lucht met zijn wijsvinger het teken na te maken. Misschien hielp dat wel met het begrijpen van de situatie. Wie weet.

Die Sivar was een snelle, dat moest Theodore hem nageven. En een kundige ook. Voor zover een kleine Pokémon zoals Tyrogue dat kon zijn. Zeker goed getraind. Besloot hij nu te denken. Cain stak zijn duistere zwaard in een wortel voor hem, die zich meteen terugtrok. Een andere wortel maakte een zwaai om naar Cain uit te halen. Maar Theodore greep die met beide armen vast, en drukte de wortel tegen de grond.

Ze mompelde mee, en Cid knikte. Dat, wat dát dan ook was, was hij inderdaad aan het communiceren. Het was een raar soort manier van de 'tussenpersoon' zijn. Hij durfde ook letterlijk niet te bewegen terwijl ze aan het lezen was. Ze was zo geconcentreerd. Hij zou zich slecht voelen dat te verbreken. Maar meeluisteren lukte wel. Aaaawh, arme ziel! No pun intended. Toen stond hij op en balde hij zijn vuisten. Een rusteloze geest zal hij niet in de steek laten. Niet iedereen die heen was gegaan deelde zijn lot. Hij prees zichzelf gelukkig. En nu, vandaag, was het zijn taak.. om te helpen iemand anders zich gelukkig te laten prijzen. Eén stap was genoeg om bij de blondine uit te komen. Hij tikte haar zachtjes op haar rug aan met zijn grote vingers. Hierna plaatste hij zijn handpalmen tegen elkaar aan. Bidden. Hij begreep uit de tekst dat ze moesten bidden. En bidden ging hij!

Wat gebeurde daar? Theodore keek van de wortel onder zich, op naar Sivar. "Er komt geen einde aan mijn beproevingen.." De wortel onder hem zag zijn kans schoon en sloeg hem tegen zijn kin. "Freak!" Zei hij toen boos tegen de wortel en greep het nog eens vast. Waarna hij het onder zijn arm klemde. Uit woede deed hij een poging om een knoop in de wortel te leggen. Cain stond nu helemaal open en bloot. Hij sprong op een neerkomende wortel en stak zijn zwaard in de wortel die Sivar vast had. Maar werd toen opzij geslagen door een wortel, waar Theodore hem van had moeten beschermen. Er was een plan!

Cid geloofde graag dat het hart dat hij ooit had, nu verwoven zat in zijn ziel. Ook hij deed iets dat op het sluiten van zijn ogen leek. Bij hem ging het iets anders dan Cecille. Hij wenste vooral alle goede dingen voor de arme geest die hier geen rust kon vinden. Af en toe kwam ook Theodore's gezicht terug in wat je Cid's mentaal beeld zou kunnen noemen. Het beeld van een stiekeme kleine persoonlijke wens. De wens om meerdere geesten te verlossen van nare situaties. Maar hoe moest hij dat duidelijk maken? Hoe lang zou het duren voordat dat zou lukken? Als het al zou lukken..

De wortel werd afgeketst, en er was een pijnlijke schreeuw te horen. Theodore werd direct de lucht in geduwd door de wortel onder zijn arm. Cain had geen tijd om uitgebreid zijn dankbaarheid te tonen, maar een "Prima werk." kon er nog wel van af tijdens dit gevecht. Waarna hij hij verder zijn weer zijn pose terugnam en vaardig de wortels van hen af hield.