Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
En toen was Sara de eigenaar van een Dratini. Ze wist precies hoe het gebeurd was, ze twijfelde alleen nog wel eens aan de keuze. Natuurlijk had Sara genoeg geweten om zich te beseffen dat deze Pokémon beter af was bij haar, en hoewel ze Dragonair best een mooie Pokémon vond, kon ze het zich eigenlijk niet veroorloven om er nog eentje te hebben. Mentaal gezien, dan. Financieel gezien kon ze nog honderd Pokémon er bij zonder zich zorgen te hoeven maken voor minstens een jaar. Daar moest ze nog steeds een beetje aan wennen, het gevoel van financiële stabiliteit. Over het algemeen voelde het nog steeds alsof het helemaal niet waar was.
Sara keek toe hoe de kleine Dratini haar bakje met eten leeg at. Ze was wat zwakjes geweest toen Sara haar voor het eerst vond, dus deed het haar goed om te zien hoe sterk ze inmiddels was geworden. Ze was helemaal gaan opleven sinds Sara voor haar zorgde. De witharige had al besloten dat ze niet voor altijd de Pokémon in haar bezit wilde hebben, maar genoot alsnog van de momenten die ze met het wezentje had. Met een beetje geluk zou ze vandaag een nieuwe trainer voor haar vinden. Eerst wilde ze echter zeker weten dat ze er aan toe was.
Daarom verlieten ze zo snel mogelijk nadat het ontbijt op was het Pokécenter. Sara droeg de Dratini, die ze tijdelijk Liquorice had gedubd, in haar armen mee naar buiten en legde haar plan uit. “Je bent nu al ongeveer een week bij me en bent in die tijd enorm opgeknapt. Dat betekent dat het tijd is om een trainer te vinden die je deze verzorging de rest van je leven kan geven. Ik heb veel andere Pokémon, waardoor ik niet altijd tijd voor je heb. Dat verdien je niet.” Haar stem klonk streng. Die scherpe toon kwam steeds minder voor, maar was belangrijk om het kleintje te laten weten dat dit serieus was. “We gaan nu eerst kijken hoe je er echt voor staat en bepalen dan of je klaar bent voor een echt leven of dat je nog wat langer bij mij moet herstellen.” Met een zacht geluidje liet Liquorice horen dat ze het moeilijk vond om hier zo plotseling over na te denken. Waarschijnlijk was ze al gehecht aan het raken aan Sara. Dat was precies waarom ze zo snel mogelijk naar een nieuwe trainer moest.
Hun test vond plaats in de natuur. Sara zocht een open plek uit waar Dratini vrijuit kon bewegen. Sara wilde kijken in hoeverre ze haar aanvallen kon uitvoeren. Als het allemaal zonder problemen ging, was Dratini klaar voor een nieuwe trainer.
“We oefenen zonder doelwit. Dit is puur om te zien of jouw uithoudingsvermogen redelijk op peil is. Ben je er klaar voor?” Sara stond op redelijke afstand en sprak Liquorice luid toe. De Dratini knikte vastberaden. Het deed Sara goed om te zien dat ze niet zenuwachtig was. Daarom riep zij ook zonder moeite het eerste bevel. “Thunder Wave!” Elektrische schokken schoten over het kleine blauwwitte lijfje en schoten vervolgens in het rond. So far, so good. Sara knikte goedkeurend. “En nu Twister!” Deze aanval zou al veel meer energie vergen, maar ze had er vertrouwen in dat Liquorice het zou halen.
Dat vertrouwen bleek juist te zijn. De jonge draak riep met enige moeite toch een flinke tornado op. Met evenveel effort kreeg ze hem ook weer weg, waarna ze even opgelucht zuchtte. Blijkbaar had ze zelf niet zo heel veel vertrouwen gehad. “Wil je door gaan?” vroeg Sara, de emotie van de Pokémon opvangend. Een vastberaden knik volgde. Ze had de smaak blijkbaar te pakken.
Daar kon Sara niet tegen in gaan, natuurlijk. De volgende zet had ze toch al in gedachten, dus konden ze meteen door. “Dragon Tail!” Dit was geen flinke stap van Twister vooral omdat de zet hetzelfde type had, dus was de kans het grootst dat dit zou slagen. De Dratini kwam in beweging door haar staart naar achteren te zwaaien en te hullen in een lichtblauwe gloed. Ze sloeg hem vervolgens zo hard mogelijk naar voren, waarbij ze de grond raakte. Een stofwolk blokkeerde Sara’s zicht. Toch hoefde ze niet te raden of het goed was gegaan of niet. Liquorice had geen enkel teken van problemen getoond bij het uitvoeren van de aanval. Het verbaasde haar dan ook niet dat de Dratini er gewoon bij zat toen de stofwolk optrok.
Te zien aan haar vastberaden uitdrukking, leek het Sara gepast om een volgende opdracht te geven. Ze twijfelde nog kort over de keuze, en besloot om het daarom bij de draak zelf te leggen. “Wil je een uitdaging? Of wil je het nog rustig aan doen?” Liquorice leek enkele tellen na te denken voor ze een duidelijk teken gaf dat ze uitgedaagd wilde worden. Er brandde een strijdvuur in haar. Wilde ze dan toch zich bewijzen zodat ze bij Sara weg zou kunnen? Als dat zo was, had Sara haar werk goed gedaan. Ongeacht of het zou lukken of niet, riep ze trots het volgende bevel. “Dragon Rush!” Een lichtblauw aura omhulde de Dratini en ze zette zich af om een flinke afstand af te leggen. Het licht was verbazingwekkend fel. Feller dan Sara had verwacht. Ze was niet erg bekend met de aanval, dus ging ze er maar van uit dat het gewoon klopte.
Die verwachting werd verbroken toen Liquorice tot stilstand was gekomen en het blauwe licht van de Dragon Rush verdween. In plaats van een Dratini stond er nu een Dragonair op het open veld. Sara knipperde een paar keer met haar ogen om het beeld tot haar door te laten dringen. Was ze nou echt zojuist geëvolueerd?
De verbazing maakte plaats voor trots. Ze klapte vrolijk in haar handen toen ze het wezen benaderde om haar trots te laten blijken. “Wauw! Kijk jou eens!” De Dragonair liet horen dat ze de waardering goed opvatte. Zodra Sara dichtbij genoeg was duwde ze haar kop in diens haren. De witharige wilde boos worden, maar merkte dat de Dragonair haar zo voorzichtig mogelijk behandelde en bleef daarom rustig. “Ik wist wel dat je klaar was voor een nieuwe trainer,” zei ze, haar hand inmiddels op de wang van de Pokémon geplaatst. “Wie het ook wordt, ze zullen vast heel blij worden met een Pokémon als jij.” Haar andere hand werd nu op de andere wang geplaatst en ze keek in de ogen van de slangachtige draak. “Wil je eerst nog iets eten voor we naar de stad gaan?” Tegen dat aanbod werd vanzelfsprekend geen nee gezegd.
