The grass is always greener on the other side

Onderwerp: The grass is always greener on the other side di jun 23, 2015 5:42 pm

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

“Winoc, kom hier.” Fleur’s voorzichtige stem klonk totaal niet als iemand die goed zou zijn in het trainen van Pokémon. Het was dan ook geen wonder dat Winoc haar bevel niet opmerkte en gewoon vrolijk aan de graspollen bleef snuffelen. Een andere keer had Fleur misschien nog een keer geroepen, maar vandaag voelde de blondine zich daar niet zeker genoeg voor. Ze had weer zo’n moeizaam dagje en ze betwijfelde of ze het voor elkaar zou krijgen om een mens aan te spreken in haar momentele staat. Winoc leek er minder moeite mee te hebben. De Lillipup snoof vrolijk aan bloemen en liep enthousiast achter wilde Pokémon aan – die gelukkig te snel voor hem waren om ook maar een poging tot achtervolgen te starten. Niet dat Fleur Winoc er voor aan zag om wild achter alles wat hij zag aan te rennen. Hij was meer een snuffelaar.

“Kom op, we moeten echt gaan,” zei Fleur, terwijl ze naar Winoc toe liep, het gras in. Dit zou haar schoenen verpesten en daar was ze niet blij mee, maar het was beter dan moeten roepen en de aandacht van iedereen trekken. Ze kreeg het voor elkaar omd e Lillipup te pakken en op te tillen, waar hij zich in haar armen nestelde en haar met een vrolijke blik aankeek. “Kijk eens aan, dat is toch veel beter?” Een bevestigende blaf bracht een glimlach op haar gezicht. Haar Pokémon wisten altijd wel een stukje van haar zekerheid terug te brengen, maar het bleef lastig.

Fleur stapte maar weer bij het gras weg, er op lettend dat haar schoenen niet al te smerig zouden worden. Eenmaal terug op het pad, wat ook niet meer voorstelde dan een zandweg tussen het gras door, overwoog ze om Winoc weer op de grond te zetten. Ze koos er voor om dit niet te doen, omdat ze niet wilde dat hij de verkeerde kant uit liep, en liep daarom zelf maar met hem in haar armen verder. Dit ging goed, tot hij schijnbaar niet meer lekker in haar armen lag en hij begon te woelen. Hoe hij het voor elkaar kreeg was Fleur een raadsel, maar met zijn poot stootte hij blijkbaar een Pokéball van haar riem af, die natuurlijk richting het enige mens in de buurt rolde en daar open sprong. Gelukkig was het Élodie die tevoorschijn kwam en niet één van haar andere Pokémon. De Buneary schudde haar kopje, duidelijk blij dat ze vrij was, en keek toen op naar de persoon voor zich. Heh, dat was niet Fleur...

tag: Floyd Duncan! | notes: Als je hem liever ergens anders hebt mag je hem verplaatsen :'D

♔ THANKS REE

''WEAKLINGS CAN'T PICK THEIR WAY OF DEATH,,

_{Floyd had niet gelogen wanneer hij tegen Stacey had gezegd dat hij de Buneary ergens in een doos wilde droppen. Hij had het ook effectief geprobeerd maar de pokémon bleef terug komen. Op de één of andere reden had hij zelfs zijn doos aan stukken weten te scheuren en huppelde het nu weer vrolijk achter de man aan. Wel ja, dan bleef et beest maar. Andere zouden misschien denken dat hij één of andere onschuldige burger was en zouden hem dan vast wel met rust laten. geen lastige trainers of Rangers. Gewoon rust. De buneary had Floyd dan ook maar meteen een naam gegeven, zo had hij hem omgedoopt tot Bumblebee.

Terwijl dat de zwart harige man door Dendemille town wandelde liep het roze wezentje naast hem en keek het nieuwsgierig om zich heen. Verschillende moddervlekken hingen al op de roze vacht. Dat kreeg je nu eenmaal wanneer je overal onder en in wilde kruipen. Alles was rustig en geen levende ziel was te bekennen tot een rond ding voor zijn voeten rolde. Het was duidelijk een pokébal. Bumblebee was al naar voor geschoten en wilde net aan het ronde ding snuffelen wanneer het open sprong en de pokémon verscheen. Fijn. Het was nog een Buneary enkel een normaal model. De jongeman keek op naar de enige persoon in de buurt en vast de eigenares van het konijn. ‘Jullie maken het ons tegenwoordig heel makkelijk om pokémon te stelen, ze gewoon naar ons toe gooien klaar om ze zo mee te nemen,’ waren de man zijn woorden.}

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Oh help, wat was ze nou weer voor figuur tegen gekomen. Fleur keek met enorme twijfel in haar ogen naar de man, alsof ze bang was dat hij haar zou op eten. Het deed haar om een of andere reden denken aan haar ontmoeting met Manny, want toen was ze ook al zo bang geweest. Zo bang, dat ze zich geen stap meer had kunnen verplaatsen tot het noodzakelijk was.
Zo voelde ze zich in deze situatie ook, alleen werd ze alleen maar banger van de woorden die de man sprak. “S-Stelen?!” herhaalde ze geschrokken. Haar blik viel meteen op Élodie, wie zich nog steeds aan de voeten van de man bevond. De stem van Fleur trok wel haar aandacht en zorgde er voor dat ze zich omdraaide en naar haar zwaaide, maar zich naar haar trainer verplaatsen deed ze niet. “Het – het spijt me, meneer, het was een ongeluk, Winoc stootte tegen de bal…” Met elk woord ging Fleur zachter praten. Het maakte toch niets uit, want wat kon het een dief nou schelen dat het een ongelukje was? Het was net als haar ontmoeting met Felix een toevalligheid – zo’n moment waar niemand wat aan kon doen wat alleen maar gelukkig of ongelukkig kon eindigen. In Fleur’s geval was dit ongelukkig. Ze had Élodie nog helemaal niet zo lang, en nu al kon ze haar verliezen aan een Team Socket lid. Wacht, dat klopte niet. Hoe heette die organisatie ook alweer…?

Dat was niet belangrijk genoeg – wat belangrijker was, was Élodie in veiligheid krijgen. Haar blik was gericht op haar Buneary, maar raakte afgeleid door de roze pluizenbol die zich bij haar bevond en even gilde ze van binnen. “Is dat een shiny?” vroeg ze, zonder er verder bij na te denken. Pas toen de vraag er uit was herinnerde ze zich de situatie waar ze in zat. Ze besloot gebruik te maken van de situatie. “Maar… als u al een shiny heeft, waarom zou u dan nog een normale willen?” Als ze dapperder was geweest, had ze mogelijk geglimlacht. Nu keek ze alleen maar zorgelijk naar het drietal voor zich, terwijl ze Winoc in haar armen stevig vasthield.

tag: Floyd Duncan! | notes: none

♔ THANKS REE

''WEAKLINGS CAN'T PICK THEIR WAY OF DEATH,,

_{Floyd had de blondine duidelijk even van haar stokje gebracht. Het woord stelen beviel haar niet goed. Terwijl dat ze wat bleef babbelen liet Floyd zich door zijn knieën zakken zodat hij dichter bij de Buneary van de andere zat. Hij bekeek het pluizige ding dat hij ook had, enkel in een wat specialere vorm. Damn, hoe was het zelfs mogelijk dat hij met zo een ding in zijn team rond liep? Eén van de hogere leden moest het eens weten.
Wanneer de toon van het meisje echter veranderde keek Floyd op. Vanuit zijn ooghoeken keek hij naar het - voor hem groen getinte - mormel dat voorzichtig aan de andere buneary wilde snuffelen. Bumblebee had vast ook wel door dat hij anders was dan zijn bruine variatie. ‘Nee hij is in een verfpot gevallen,’ was zijn sarcastische reactie op de vraag. Natuurlijk was het een shiny. Een frons verscheen echter op Floyd zijn gezicht wanneer dat het meisje weer van toon veranderde. ‘Extra pokémon kunnen we altijd wel gebruiken, altijd handig om een reserve te hebben als een andere het begeeft,’ zei Floyd terwijl dat hij zichzelf alweer recht zetten. Met één voet duwde hij vervolgens tegen het bruine ding om het bij hem weg te krijgen. Nee, dat ding moest hij echt niet hebben.}

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Haar interesse in de shiny Buneary werd duidelijk niet gewaardeerd, want ze kreeg een sarcastische opmerking terug. Ouch, dat zorgde toch wel voor een klein deukje in haar zelfvertrouwen – wat al vol met deuken en gaten zat. Ze overwoog om er nog op door te vragen of er een opmerking over te maken maar eerlijk gezegd durfde ze niet meer. Straks zorgde het er voor dat Élodie of Winoc gestolen zou worden en dat zou ze zichzelf nooit meer vergeven.

De woorden van de man en zijn actie, Élodie wegduwen, stonden nogal met elkaar in contrast, maar het zorgde voor opluchting bij Fleur. Ze ging op haar knieën zitten en stak één arm uit – terwijl ze Winoc onder de ander klemde - om Élodie te laten zien dat ze bij haar moest komen, maar de Buneary leek een andere emotie te voelen. Belediging. Mogelijk had ze op het punt gestaan om vriendschap te sluiten met de andere Buneary en dat was nu door zijn trainer verpest. Het was dat Fleur niet echt dichter bij durfde te komen, anders was ze naar voren gestapt en had ze Élodie daar opgepakt, maar nu bleef ze alleen maar van een afstandje toekijken. “Ik… ik kan er anders wel eens eentje voor u breeden,” stelde ze twijfelachtig voor. Ze had geen idee waar Team Rocket – ja, dat was de goede naam! – hun Pokémon voor gebruikte, maar ze had zo het idee dat ze er niet achter zou staan. “Élodie en Winoc raak ik echter liever niet kwijt…” Ze hield nog steeds haar hand uitnodigend naar de Buneary, maar die had besloten zelf een schop tegen de voet van de man te geven, ondanks dat dit weinig uithaalde. Het was bijna of ze dood wilde.

tag: Floyd Duncan! | notes: none

♔ THANKS REE

''WEAKLINGS CAN'T PICK THEIR WAY OF DEATH,,

_{De zwart harige moest de pokémon van het meisje niet, en al helemaal de buneary niet. Dat ze hen bij hielt en er zelf veel plezier aan beleefde. ‘Pokémon voor ons breeden als voor ons werken, zeker dat je dat wilt?’ vroeg hij haar, maar eigenlijk hoefde hij haar baby pokémon helemaal niet. Ze zou haar pokémon uiteindelijk toch niet af geven aan een organisatie als degene waar dat hij in zat. ‘Hou je kleine schepsels maar mooi bij.’
Floyd had de buneary met zijn voet bij hem weg geduwd in de hoop dat de pokémon terug braaf naar zijn trainester ging huppelen, het had dus blij moeten zijn maar nee. De pokémon van de andere had zich omgedraaid om tegen zijn voet te schoppen. Veel deed het niet maar het ging om de gedachten dat telde. Floyd probeerde één of beide oren van de pokémon vast te pakken om het konijn zo in de lucht te kunnen houden. ‘Je rebel heeft precies niet veel zin om terug te komen,’ zei hij rustig.}

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Natuurlijk wist Fleur niet zeker of ze voor Team Rocket wilde werken, maar als het haar uit de problemen zou houden zou ze het wel overwegen. Ze had niet genoeg zelfvertrouwen om zich groot te houden in een situatie als deze en gedroeg zich daarom maar gewoon onderdanig. Het was een hele opluchting dat hij haar babies niet wilde hebben, beide omdat ze ze eigenlijk niet kwijt wilde aan de organisatie en omdat ze eigenlijk nog helemaal het geld niet had om te fokken. Ze knikte als teken van een bedankje, maar kreeg er momenteel even geen woord uit. Anders had ze hem hardop bedankt.
Fleur voelde zich al naar over het rebelse gedrag van Élodie, maar dat werd nog erger toen de man er op in ging door haar bij haar oren op te tillen van de grond. Fleur hield haar adem letterlijk in, want ze kon zien dat de Pokémon pijn had en dat deed haar ook pijn. “S-stop, daar kan ze niet tegen…!” zei ze, bijna met zelfvertrouwen. Bijna, waardoor het juist tien keer zieliger klonk dan anders. De bruine Buneary probeerde met haar kleine handjes de handen van de man los te krijgen, maar dit had natuurlijk geen effect. “Ik… ik laat haar wel terugkeren als u haar los laat,” stelde ze vervolgens voor. Ze gunde Élodie de frisse lucht op zich wel, maar als ze ruzie ging maken met een wildvreemde had ze haar toch liever in de Pokéball.

tag: Floyd Duncan! | notes: none

♔ THANKS REE

''WEAKLINGS CAN'T PICK THEIR WAY OF DEATH,,

_{Wat de Buneary van de andere probeerde te bereiken met het stampen tegen zijn voet begreep Floyd niet helemaal, maar het had er enkel voor gezocht dat ze nu in zijn hand hing te bengelen. Bumblebee vond het maar al te interessant en steunde met zijn voorpoten tegen het been van Floyd om naar de andere pokémon te kijken.
Floyd keek even peilend naar de Buneary die in zijn hand hing te bengelen. ‘Kan ze er niet tegen?’ herhaalde hij haar woorden op een vragende toon terwijl dat hij de pokémon even aan keek. Je zou zo zeggen dat het konijntje er niet tegen kon. De pluizige pootjes kon hij soms tegen zijn hand aanvoelen maar het deed vrij weinig. Sorry, zo ging die niet op de grond geraken. ‘Ik denk juist dat ze het heel leuk vind.’ Natuurlijk vond de Buneary het maar niks, dat wist Floyd goed genoeg. Hij had zijn uitgesproken woorden dan ook niet gemeend. De blondine probeerde in ieder geval haar pokémon wel te helpen. Ze zou haar zelfs laten terug keren. ‘En als ik dat niet doe?’ Hij moest het gewoon vragen. Een korte zucht kwam uiteindelijk toch uit zijn mond terwijl hij kort knikten. ‘Maar oké, is goed,’ en hij liet het konijn gewoon los in plaats van het rustig neer te zetten op de grond.}

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Wist deze man helemaal niks van Pokémon af dat hij ze zo behandelde? Het zou haar niet moeten verbazen aangezien hij van Team Rocket was, maar waar Fleur zich zorgen om maakte was dat hij zijn eigen Pokémon ook zo ruw behandelde. Wat zonde zou dat zijn van die prachtige shiny Buneary… Ze wist niet goed wat ze tegen de man moest zeggen en eerlijk gezegd durfde ze ook niks te zeggen omdat ze het idee had dat ze anders in huilen uit zou barsten. Ze voelde zich zo hulpeloos. Ze kon niet eens haar eigen Pokémon helpen uit de klauwen van het kwaad.

Ze wist ook niet wat ze moest zeggen toen hij vroeg wat er zou gebeuren als hij Élodie niet los liet. Want wat zou er dan gebeuren? Misschien dat Fleur de politie kon bellen. Het was immers een soort diefstal als hij haar Pokémon niet los liet, toch? Ze wist ook hoe de man er uit zag en zou dat niet snel vergeten. Meer informatie had ze helaas niet van hem, maar met een beschrijving van zijn uiterlijk kwam de politie al heel ver… Toch?
Ze was nog aan het denken of ze moest antwoorden of niet toen hij weer iets zei en daarmee de oren van Élodie los liet. De Buneary viel naar de grond en Fleur snakte geschrokken naar adem. Gelukkig was Buneary een Pokémon die makkelijk op zijn pootjes landde en ving Élodie de val met gemak op. De Pokémon was alleen maar kwader geworden door het gedrag van de man en het leek er bijna op alsof ze Pound wilde gebruiken op zijn benen, maar Fleur pakte gelukkig op tijd de Pokéball op van de grond en liet haar Buneary weer terugkeren. Ze stond nu wel een stuk dichter bij de man en voelde zich daar niet gemakkelijk bij. Ze hing de Pokéball weer aan haar riem en zocht vervolgens met haar vingers naar een plukje van haar blonde haren om haar vinger in te draaien. Haar blik durfde ze niet meer van de grond af te halen, wat op zich niet slecht was aangezien de ontzettend schattige Shiny Buneary daar nog stond. “Sorry voor het ongemak,” bracht ze voorzichtig uit.

tag: Floyd Duncan! | notes: none

♔ THANKS REE

''WEAKLINGS CAN'T PICK THEIR WAY OF DEATH,,

_{Het was stil aan de andere kant terwijl hij de Buneary bleef vast houden. Een antwoord op zijn vraag kreeg hij ook niet maar hij nam er maar genoegen mee. De pokémon was niks voor hem en hij had er al een variant van, één die net wat meer speciaal was dan de gewone bruine. Jammer genoeg wist het beestje mooi te recht kwam op zijn poten. Wanneer dat die echter een aanval wilde uitvoeren verroerde Floyd geen pas. Als het ook maar iets raak was zou het konijn er meer dan spijt van hebben, maar het meisje voorkwam gelukkig alles. Ze liet haar konijn op tijd terug keren.
‘Eén type van de vijand, let volgende keer beter op je pokémon want niet iedereen zou je konijn hebben laten gaan. Ondanks dat het geen waardevolle aanwinst zou zijn,’ verwittigde Floyd het meisje. Er waren genoeg leden die er gewoon een spelletje van zouden willen maken en wilde vangen wat ze te pakken konden krijgen, of het nu waardevol was of niet.
Zijn eigen pokémon liet hij in ieder geval ook terug keren. Dat roze mormel had voor de dag al genoeg gezien dus mocht het wel eens terug in zijn bal gaan.
--
OOC: Kuch, beetje laat .-.}

i'm a walking travesty

but i'm smiling at everything

Het was allemaal haar schuld. De man had gelijk, zij had beter op haar Pokémon en Pokéballs moeten letten, want hoewel het een ongelukje was geweest dat de bal gevallen was, had ze best van tevoren kunnen controleren dat alles goed aan haar riem hing. Ze knikte dan ook alleen maar op de woorden. Team Rocket was niet iets waar ze ruzie mee wilde krijgen, dus kon ze maar beter gehoorzamen en vooral niet tegenspreken. Ze voelde zich naar over het feit dat hij haar Pokémon waardeloos noemde, maar misschien was het maar beter zo. Ze keek wel een beetje extra sip toen ook de Shiny Buneary in de Pokéball verdween en nu alleen Winoc nog frisse lucht mocht happen. Ze had de Pokémon best wat beter willen bekijken. Shinies vond ze zo prachtig. Ze waren speciaal, net als zijzelf, maar de meeste Shinies werden aanbeden terwijl veel mensen haar de dood toe wensten.

Moest ze nog iets zeggen? Fleur voelde zich enorm ongemakkelijk zo, wetend dat een Team Rocket lid voor haar stond en ze bijna één van haar Pokémon kwijt had kunnen zijn. Ze wist niet of hij alsnog iets van haar wilde of dat ze zich nu uit de voeten kon maken. Ze durfde eigenlijk niet zomaar weg te rennen, want wie weet wat hij dan achter haar aan zou sturen? “… Mag ik nu weer gaan?” vroeg ze daarom voorzichtig, oogcontact vermijdend. Haar vinger zocht direct weer naar een plukje haar om zich in vast te draaien.

tag: Floyd Duncan! | notes: none

♔ THANKS REE

Gesponsorde inhoud

» Hello From the Other Side [+Sara Sweets]
» The grass snake
» Training water with grass | Open
» {Route 10} Grass snake {OPEN}
» Side-tracked