Yawn[Abigail]

Apollo was net iets groter dan zij en de Sceptile genoot mateloos van dat uitzicht. Altijd was hij als Treecko en Grovyle kleiner geweest dan zijn Trainer, maar nu leken de rollen zijn omgedraaid. De pokemon liep met een rustige pas naast haar, maar Abigail ontdekte zo nu en dan dat hij een tevreden blik naar beneden wierp, met een schaapachtige grijns op zijn gelaat getekend. "Hier." Grijnsde ze toen en duwde de tas met boodschappen in zijn handen. "Dat gedrag van je zorgt ervoor dat je dit nu moet dragen." Ze hief haar kin op, duidelijk makend dat deze 'straf' serieus was en de pokemon zuchtte vervolgens luid. Ja, nu had meneer plots een nadeel aan zijn groei, hij kon nu ook dingen zoals tassen voor d'r dragen.
Halverwege de route terug naar het pokemon center in Cyllage liep ze bijna tegen iemand aan. "Oh sorry!" Murmelde ze schuldig, haar ogen groot van de plotselinge schrik. Oh wat was ze blij dat Apollo soms zo arrogant was, anders zou ze haar boodschappen misschien hebben laten vallen. Achter haar hoorde ze nu ook een zacht gegniffel, van de Sceptile achter haar.

Toen ze een felle blik naar achteren wierp, snoerde Apollo zijn mond en keek de pokemon snel weg. Alsof hij niets gedaan, zo schijnheilig keek hij om zich heen. Vast. De vreemdeling zou dat het niet zo erg was en met een glimlach blies ze haar adem opgelucht uit. "Gelukkig." Glimlachte ze. "Mooie Sceptile heb je." Klonk het vervolgens en Apollo deed een pas naar voren, genietend van het complimentje, maar ook Abigail klaarde op. "Dankjewel!" Glimlachte ze vrolijk en keek Apollo aan, die haar eenzelfde tevreden blik teruggaf.
Maar.. moest ze nu niet een complimentje teruggeven ..? Uh.. Met een snelle blik gleed ze over de jongen heen, maar kon niet echt iets speciaals vinden. Wat onhandig beet ze op haar lip. "Ik ben er vast zeker van dat jouw pokemon ook heel mooi zijn!" Glimlachte ze toen maar, een beetje onhandig kwamen de woorden uit haar mond. "Als je die hebt natuurlijk.." Voegde ze er toen, met een schuldige toon, er achteraan. Straks had ze een gevoelige snaar geraakt, oeps..

Nogmaals begon ze met het opgelucht uitblazen van haar adem toen de vreemdeling begon met spreken. Binnen een paar momenten had hij een pokeball tevoorschijn gehaald en daar stond opeens een Treecko en Abigail's hart maakte een sprongetje. Meteen werd ze weer in het verleden gegooid, toen zij haar Apollo voor het eerst had ontmoet. Ook Apollo zelf leek erg blij te zijn met een jongere versie van zijn soort en hij hief zijn hoofd trots op. Ja, dat had hij ook al eens bij een andere Treecko laten zien, maar nu leek zijn trots nog sterker van hem af te stralen. "Het is echt een schatje."
"Heb jij verder nog pokemon?" Net had hij verteld dat hij nog een Feebas en een Dratini had. Soul had ook dat soort pokemon gehad, grappig. "Jup, een Aron, een Swellow, een Seel en een Phanpy." Glimlachte ze trots op haar team. Dat wilde ze natuurlijk niet slechts voor dit helemaal tevoorschijn halen, dan kwam die drukte weer naar boven.

De Treecko was erg geïnteresseerd in Apollo, die neer keek op zijn jongere vorm. De pokemon deed plots een stap naar voren, maar bleef Apollo aankijken. De Sceptile toverde een brede grijns op zijn gezicht en deed razendsnel ook een pas naar voren en boog wat voorover, zodat het voor de Treecko leek alsof hij boven hem uittorende. Abigail keek hem wat afkeurend aan, altijd dat overtreffende gedrag..
"Apollo doet altijd zo, zeker sinds hij geëvolueerd is." Glimlachte ze, een beetje verontschuldigend voor het gedrag van haar pokemon. Straks werd de Treecko nog bang of erger.. lokte de Sceptile een gevecht uit met de pokemon. Dan zou ze pas door de grond kunnen zakken van schaamte.

Apollo zwiepte imponerend met zijn volle donkergroene staart en zijn grijns werd breder. Zijn armen had hij relaxed langs zijn lichaam hangen en hij kon niet geamuseerder naar beneden kijken met het aanzicht dat de Treecko zijn hoofd bijna in zijn nek moest leggen om hem nog normaal aan te kunnen kijken. "Ach, geen enkele pokemon heeft een voorbeeldig karakter, neem ik aan." Grinnikte ze toen maar, om de spanning een beetje weg te werken, maar Apollo trok zich zelfs daar niets van aan. In plaats van dat te doen plukte hij een een beetje gras uit de grond en begon het, met afkeer in Abigail's ogen, over het hoofd van de Treecko te strooien, nog steeds met een grote grijns op zijn gelaat.

Ze wilde ingrijpen, maar ze wist dat zodra ze haar pokeball zou pakken Apollo of afkeurend op zou kijken en voorlopig geen respect tegen haar toonde of eigenwijs uit de straal zou springen. Het gras dwarrelde neer op het hoofd van de Treecko, die zelf ook maar de 'aanval' in zette op de Sceptile en zand omhoog gooide. Apollo werd in zijn oog geraakt en een woedend gebrom klonk op uit zijn keel, waarna hij een harde zwiep met zijn staart uitdeelde aan de Treecko. "Apollo!" Riep Abigail uit en rende naar haar Sceptile toe en hield hem tegen voordat hij nog iets anders kon doen. Ze voelde de pokemon wat kalmeren en toen ze omhoog keek wreef de groene hagedis het zand uit zijn ogen. "Sorry, hij is gewoon.. een vervelend kind soms." Murmelde ze naar de jongen.

De Treecko werd wat achteruit geslagen, maar gelukkig leek hij niet echt gewond te zijn. Toch pakte de jongen, wiens naam ze wonderbaarlijk nog niet had gehoord, zijn pokemon op. "Het is niet alleen de schuld van Apollo, ook deze hier heeft wat gedaan, dus het is ergens wel begrijpelijk." Ze wierp hem een opgeluchte blik. Niet dat zijn pokemon ook mee had gedaan aan de schuld, maar dat hij niet boos was op Apollo, ook al had de Sceptile zonder echte reden gehandeld. "Ik begin steeds meer te twijfelen waarom ik een Treecko heb gekozen." Grinnikte ze en gaf Apollo een knipoog dat ze maar een grapje maakte.
"Oh, ik ben Abigail, dat had ik volgens mij nog niet gezegd."