Sunset ..~ Abigail

De jonge Seel was nog vol energie en pushte Abigail zover dat ze nog een avondwandeling over het strand zou maken. Sinds de pokemon contact had gemaakt met het zand was ze er niet weg te slaan geweest. De perfecte combinatie voor d'r. Met vrolijk geluidjes dook de pokemon het water in, het water waar ze nog niet geheel kopje onder kon gaan en vrolijk begon ze te spetteren. Abigail stond er wat moe bij, de hele dag had ze hard met haar pokemon getraind, zichzelf klaar stomend voor de Gym in Cyllage en nu moest ze nog een über vrolijke Seel uitlaten. "Kom je?" Gaapte ze, maar eigenwijs rolde de Seel over de golven, steeds meer van Ambrette Town afdrijvend en meer richting het zandpad naar Cyllage City. Oh nee, straks moest ze nog een grote afstand afleggen voordat ze weer bij haar bedje aan was gekomen.
Met een licht rennend pasje ging ze haar pokemon achterna, die met moeite weer op het zand terecht was gekomen. Maar de pokemon bleef verder rollen door het zand, totdat deze.. door een soort opgezet doek rolde. Abigail bleef gelijk in haar pas staan. Oh nee, oh nee, wat had ze gedaan? Snel racete ze naar het 'ongeval' en zag haar pokemon vrolijk tegen een jongen aangekropen zitten, hem soms belagend met haar tong die altijd uit haar mondje hing. "Pam!" Riep Abigail en trok de Seel bij haar staart weg. De pokemon maakte een zacht, oneerlijk geluidje, maar toen herkende Abigail plots degene die was belaagd door haar pokemon. Een ijzeren hand greep haar om haar hart en ze deed gelijk een pas achteruit. Pam voelde de spanning blijkbaar niet en rolde weer tegen de jongen aan, harde en vrolijke geluidjes makende. Abigail kon echter niet meer bewegen en richtte een felle blik richting de jongen. Waarom hij ..?

De Seel dook weer bovenop Trevor en begon hem weer likken over zijn gezicht te geven, maar werd al snel met behulp van een andere pokemon van hem afgehaald. De Seel keek vrolijk en uiterst energiek naar de Quilava, die Abigail nog wel herkende van de vorige keer. "Nieuwe pokémon?" Ze knikte wat stijfjes, maar weigerde hem aan te kijken. In plaats daarvan richtte ze haar blik liever op de twee pokemon, die het wel leuk met elkaar hadden. Zou Trevor het leuk hebben gevonden toen haar pokemon zich op hem had geschud? Hopelijk, dan hoefde hij dat bij haar niet meer te doen. Nooit meer, liever. "Hoe zijn je ellebogen trouwens?" Wat vragend fronste ze, maar herinnerde zich al snel wat er voor dat incident was gebeurd. Ze liet haar handen even over de herstellende huid gaan en wierp toen een snelle blik op Trevor en knikte, wat minder koeltjes dan daarnet.
De Seel tikte de Quilava aan en begon toen snel opzij te rollen, door het zand en toen ze op haar rug was geland klapte ze met haar vinnetjes op elkaar, terwijl ze vrolijke geluiden voortbracht. "Dit is Pam." De pokemon keek op bij het horen van haar naam, maar toen Abigail verder niets zei, ging ze verder met het vrolijke gedrag dat ze uitte.

Ze knikte op zijn volgende vraag. Ja de Quilava herkende ze nog wel, die was in de grot ook bij geweest en dat was ook de eerste keer dat ze geconfronteerd werd door dat soort pokemon. "Ja, die ken ik nog wel." Murmelde ze wat ongemakkelijk en richtte haar blik op haar schoenen, die ze in het zand had verstopt, uit verveling.
Plots werd haar iets te eten aangeboden en ze beet op haar lip, net toen ze haar hoofd wilde schudden en een negatief antwoord wilde geven werd haar iets zoets aangeboden. Haar maag begon protesterend te knorren en ze bleef voor een moment wat suf daar staan, met haar mond half open. "Erm.. is goed." Zei ze toen maar en keek weer naar Pam, die vrolijk weer verder door het zand was gaan rollen.

De jongen gedroeg zich normaal, alsof er helemaal niets gebeurd was tussen hen en dit deed Abigail toch weer wat aarzelen bij het meekomen naar het kampvuur. Deze situatie begon steeds meer vervelende tekenen te vertonen. De horizon achter haar begon al donkerder te kleuren en het rustgevende geluid van de golven maakte haar toch wel zenuwachtig. Toch ging ze aarzelend zitten en zag meteen een vrolijke blik, in haar ooghoeken, van Pam die naar haar opkeek en meteen de link legde dat ze langer met de Quilava kon spelen.
De jongen maakte een grapje, maar Abigail kon het nut er niet van vinden om te lachen om het grapje. Met een wat aarzelend glimlachje nam ze de stok aan en plaatste hem net boven de likkende roodgekleurde vlammen van het kampvuur. Het zag er vreemd uit, waarom zou Trevor hier gaan slapen als er in de Ambrette en Cyllage mooie huizen waren om een nachtje door te brengen? Ze bleef even zwijgen, totdat hij vroeg of Pam ook iets mocht. "J-ja is goed." Aarzelde ze weer lichtjes en zag de Seel met hopjes naar Trevor toekomen, het hapje had ze natuurlijk allang opgemerkt.
Abigail krulde haar armen om haar knieën terwijl ze de stok wat boven het vuur hield. Toen de marshmallow licht bruin begon te kleuren boven het vuur, haalde ze hem eruit en blies er zachtjes op. Vervolgens nam ze een hapje en kon het niet weerstaan om haar ogen even te sluiten en een zacht 'Hmm' te laten klinken.

Tevreden rolde Pam zich op haar rug en klapte wat slaperig in haar flippers, met een gaap rolde ze zich op haar zij en krulde zich toen op. Niet lang daarna hoorde Abigail zachte snurkende geluidjes van de witte pokemon komen. Dan kon ze haar beter terug stoppen in haar pokeball, anders werd ze straks misschien nog ziek. Abigail liet haar hand naar haar riem glijden en pakte, een beetje slaperig gemaakt door de warme marshmallow en het knapperende geluid van het kampvuur, een pokeball en richtte deze op de Seel. Maar het leek niet de werken. De pokemon werd niet in de vorm van een rode straal teruggezogen in de pokeball. Huh? Vervreemd keek Abigail op en drukte op het knopje. Plots barstte de pokeball uit en Apollo verscheen voor haar neus.
De rust bleef natuurlijk niet lang bewaard, want vlak voor Abigail's neus had ook het kampvuur gestaan. De Sceptile slaakte een luide pijnkreet en begon rond te hupsen op een poot, omdat de ander was belaagd met vuur. Apollo rende naar de zee en sprong er met een grote plons in, waardoor een paar druppels op Abigail vielen en ze wakker werd geschud. Toen de Sceptile hersteld was van zijn brandwonden kwam hij met een vurige blik terug gelopen. Echter keek hij Abigail niet aan als schuldige, maar de pokemon die vlammen op haar kop had. Grommend boog hij voorover, zijn staart dreigend opgeheven. Uh oh.

De Quilava trok zich niets aan van de woedende Sceptile, wiens bladeren al een licht groene kleur begonnen uit te stralen en liep eigenwijs naar haar Trainer. Die net een ei uit zijn tas had gehaald en zijn andere twee pokemon weer liet zien. Eentje herkende Abigail wel, maar de ander.. dat was geen Meoth of een Chespin.. Het was een soort zwaard, misschien ..? "J-ja, dit is dezelfde Apollo." Murmelde ze en keek weer naar de zwaardpokemon. Maar deze pokemon, of het was een grap van Trevor misschien, richtte zich naar Apollo en plots haalde Trevor deze weer terug. Een diepe frons was verschenen op Abigail's gezicht en door de grote commotie was Pam wakker geworden en als een echte baby pokemon kroop ze naar Abigail toe. De Seel was zwaarder geworden, dus werd Abigail half geplet toen de Seel pogingen deed op haar schoot te kruipen.
"Wat.. wat was dat ..?" Murmelde ze, verward. Apollo richtte een der felste blikken op Trevor, zich kwader makende met de minuut.

Trevor reikte haar een Pokedex met de pagina van de vreemduitziende pokemon er op geopend. Ze fronste en nerveus keek ze naar Apollo, die dus bijna het leven uit zijn lichaam gezogen had gekregen. Ai. Dat wilde ze voortaan liever voorkomen, maar gelukkig wist ze dit nu. Met een aarzelend knikje gaf ze de pokedex terug en hoorde plots een vraag van Trevor's kant. De Sceptile ging achter haar zitten, met zijn rug naar de twee Trainers gericht en eenzaam naar de horizon starend. Pam was op haar rug gaan liggen in het zand en keek nieuwsgierig naar het ei, waar zij niet zolang in had gezeten.
"Ik.. uh.. denk het wel." Glimlachte Abigail wat waterig en keek Trevor sinds een aardig lange tijd weer aan. "Enneh.. heb je nog iets.. gedaan sinds.. onze vorige ontmoeting?" Ze beet gelijk wat akelig hard op haar lip om die gebeurtenis er weer bij te moeten halen.