Centipede > Monster

Hij was weer eens uitgezonden naar Hoenn toe. Alsof hij de enige was die de patrols op dit verrotten eiland liep. Hij haatte het om hier te zijn, maar momenteel was hij zo druk bezig met hoger op te komen dat hij niet echt zou gaan klagen erover. Toch hielt hij de herinneren van de laatste keer dat hij hier was liever op afstand. De laatste keer dat hij hier was geweest, was 't immers niet zo geweldig goed afgelopen. Echo snoof eventjes, terwijl hij om zich heen keek. Het was een maanloze nacht, waardoor de hemel donker en leeg eruit zag. Hij had zijn hood over zijn gezicht getrokken. Geen zin in vragen van omstanders, al had hij er al een paar in de richting van huis gestuurd. Avondklok bleef een moeilijk begrip voor mensen hier. Hij zuchtte eventjes en draaide zich om, terwijl hij weer door de straten heen ging lopen. Opzoek naar mensen om te irriteren.

(+Vinny<3]

Vanuit een plek in de schaduwen, iets wat redelijk overbodig was aangezien de meeste straatlantaarns niet eens in de buurt kwamen van waar hij stond, had hij een slachtoffer gevonden. Zijn hoofd begon te bonzen en uit zijn zak haalde hij zijn medicatie. Snel sloeg hij het handje pillen achterover en huiverde eventjes. Wat een rot smaak hadden die dingen toch. Zijn blik was gevallen op een jongen die hem aan zichzelf deed denken, vooral door het witte haar. Zijn goede oog was leeg en koud. Hij had geen zin in dit hele gebeuren, maar wist dat het noodzakelijk was. Maar het was vooral de houding waarmee de jongeman, want hij schatten hem net iets ouder dan hemzelf in, aan het rondlopen was. Alsof die wist dat 'ie iets verkeerds aan het doen was. Hij snoof eventjes en besloot zichzelf maar eens te laten zien. Met een schelle fluit probeerde hij de aandacht van de witharige te krijgen, waarna hij uit de schaduwen liep en z'n hood afdeed, waarbij hij zijn ware gezicht liet zien.

Oh, de jongen had door dat er iets niet keus was. Wat gezellig nou. Er werd een kat en muis spelletje van gemaakt. Nog leuker. Echo bleef rustig staan terwijl de witharige er van door schoot. Hij zuchtte zachtjes, terwijl achter hem een zacht gegrom te horen was. "Grijp 'm," zei Echo op een kalme toon. Twee rode ogen waren te zien voordat een snelle schim langs hem schoot en achter de jongen aan ging. Zelf zetten Echo het ook op een rennen, wetend dat hij zijn pokémon niet bij zou kunnen houden, maar de jongen misschien nog net wel. Het was al weer even geleden sinds hij voor het last moest gaan hardlopen en ergens deed het hem veel denken aan de vorige keer dat hij hier was geweest. Liepen hier gewoon de gekken rond die voor hem een trigger waren ofzo? Of had hij echt last van het "wrong time, wrong place" probleem? In ieder geval schoot hij tussen de straten door, achter de witharige jongen aan.

De Garchomp gromde eventjes terwijl hij door de straten schoot en de witharige jongen in een hoek had gedreven. Zijn rode ogen gleden naar de rode pokémon die tevoorschijn waren gekomen en hij liet ene brul horen. Ondertussen was ook Echo op plaats van bestemming gekomen en keek eventjes om zich heen. "Niet zo slim hè, om te gaan rennen," zei hij op een rustige toon, terwijl hij niet eens de moeite nam om de hood, die onder het rennen van zijn hoofd af gevallen was, weer op te doen. Zijn goede oog gleed naar de Scizor en hij zuchtte zachtjes. Misschien moest hij toch maar overwegen om twee pokémons in te gaan zetten, aangezien hij dit rode gevaarte waarschijnlijk niet alleen aan zou kunnen. Maar hij had altijd Okami nog achter de hand, dus het zou wel goed moeten komen. Hij keek van Scrum naar de witharige jongen. Soms vroeg hij zich af wat er zou gebeuren als hij zijn Garchomp gewoon los zou laten, of hij dan helemaal rampage zou gaan door de steden. Misschien een leuk experimentje voor de volgende keer dat hij iemand tegen kwam die aan het rondsnoepen was in hun stad.

De witharige voor hem grijnsde naar hem en constateerde dat hij van Team Rocket was. "Als ik dit mijn stad mag noemen, dan ja, dan hoor ik bij Team Rocket," antwoorden hij op een rustige toon, terwijl zijn goede oog van de jongen naar de Scizor gleed. Die pokémon ging een probleem worden, maar met de hulp van zowel Scrum als Okami moest hij dit gevecht waarschijnlijk wel kunnen winnen. "En als jij gewoon ophoepeld uit de stad, hoeft dit niet verkeerd af te lopen," zei hij daarna luchtig.

Het goede oog van Echo fonkelde toen de Scizor veranderde in z'n Mega-Evolutie. Hij moest toegeven dat het altijd imponerende pokémon en het was dan ook erg jammer dat hij geen plek meer had in zijn team. Scrum gromde naar de Mega-Evolutie en haalde met zijn vinnen uit tegen een van de muren naast hem, waardoor een schel geluid de stille nacht doorbrak. Het was dan ook niet lang voordat hij zelf ook in een wit licht omhult werd. Maar, Echo wist hoe dit ging lopen en terwijl Scrum veranderde van vorm, had hij stiekem Okami uit d'r pokéball gelaten en een stille opdracht gegeven om in de schaduwen te blijven.
Op het moment dat de Scizor aanviel, brak Scrum uit het felle licht van de Mega-Evolution. "Fire Fang," zei hij met een grijns en de Garchomp liet het vuur rond zijn kaken glijden, waarna hij de klauw van de Scizor, na een slag in z'n gezicht te hebben gekregen, in een vurige grip vast hielt.

Een smirk verscheen op het gezicht van de witharige jongen toen hij merkte dat zijn tegenstander niet zo blij was met zijn vurige zet. Hij kneep zijn goede oog tot een spleetje en grinnikte zachtjes. Scrum was tegen vele gevaren opgewassen, maar een Scizor was een nieuwe vijand. Eentje die hij nog niet eerder had gezien nog verslagen. Eentje die hij zeker aan zijn collectie wilde toevoegen.
Toen de jongen een tegenaanval riep, blijkbaar met het idee om Scrum's kop in te slaan. "Stop 'm met Dragon Claw," zei hij rustig en rond de vin van de Garchomp verscheen een grote, groene klauw die tegen de schaar van de Scizor aankwam. Scrum liet de arm van zijn tegenstander los en ging recht staan, hopend dat hij de veel zwaardere pokémon tegen kon houden.
"Okami," zei Echo daarna rustig. "Je prooi ontsnapt." Een zacht gegrom verscheen van boven de ladder, terwijl de fel blauwe ogen van de shiny Absol zichtbaar werden.

Okami haalde nog net uit met haar klauw, maar miste de jongen op een haar. Ze gromde diep, terwijl de aanval van Scrum miste toen de Scizor opeens verdween en werd teruggeroepen in z'n pokéball. Echo zuchtte zachtjes en liet zijn pokémon terugkeren. "Okami, grijp 'm. Wij komen achter je aan," gromde hij naar de Absol, die knikte en achter de jongen aan door hetzelfde raam schoot. Ondertussen probeerde Echo zich te bedenken welke uitwegen buiten het appartementen complex leiden. Hij haatte het als mensen ontsnapte, maar om eerlijk te zijn, zijn taak was niet om iemand te verslaan, maar om ze de stad uit te jagen. Dat wilde momenteel wel aardig lukken.