Let's find that monster

Onderwerp: Let's find that monster zo feb 01, 2015 2:05 pm

Het meisje had Couriway Town voor de rest van vandaag even achter zich gelaten. Ze had besloten om de rest van de dag - het was nog redelijk vroeg in de ochtend - door te brengen met haar team. Ze zouden gaan trainen, gezamenlijk lunchen en de omgeving verkennen. Ze was nog nooit eerder in Couriway Town geweest, en een nieuwe plek verkennen was altijd leuk. Haar team begon echt al aardig vorm te krijgen, de zaken met haar fokkerij gingen ook goed en er kwam telkens genoeg geld binnen om dit reisleventje te leiden. Tevens had ze ook afgesproken dat ze haar Mortem over een paar dagen op kon halen in het pokémon center van Couriway Town, dus daarom was ze hier alvast heen gekomen. Haar team bestond op dit moment uit een Sceptile, haar nogal dominante en over beschermende starter die de naam Admiral droeg. Toepasselijke naam als je besefte dat hij echt een beetje de leider van haar team was, een echt vaderfiguur die op zijn kroost lette. Nu was dat ergens ook wel waar, want een van zijn dochters had ook een plekje gekregen in haar team. Nerissa de jonge Totodile die nog veel moest leren, echt heel veel. Het wezentje was vreselijk actief en moest duidelijk nog wat bijgeschaafd worden als het aan haar manieren lag. Niet dat ze de enige was die niet al te gemanierd was, over haar Bulbasaur Shev kon je dan beter niet spreken. Hij was net zo dominant als haar grote, oudere en vooral sterkere Sceptile. Dat zorgde natuurlijk wel eens voor aardig wat onrust in het team. Maar voor nu was dat nog geeneens een grote zorg. Haar zorg was wat er zou gaan gebeuren als Shev groter en sterker werd, als hij in zijn laatste evolutie zat. Dan zouden er waarschijnlijk grotere knokpartijen ontstaan. Gelukkig waren er ook pokémon in haar team die de vrede probeerde te bewaren. Om bijvoorbeeld haar zachtaardige Flareon maar als voorbeeld te nemen. Peaches was een echt schatje en deed normaal gesproken geen vlieg kwaad.. Behalve als je aan haar trainer kwam dan. Ze herinnerde zich namelijk nog goed hoe de Flareon in de arm van Floyd had gehangen in het Lost Hotel, niet zo lang geleden. Ondanks dat ze echt een schatje was, maakte ze wel snel haar keuzes wie ze wel en niet mocht. En als ze je niet mocht, dan was ze niet zo lief en knuffelig meer. En natuurlijk was er dan ook nog haar Deino. Cerberus, zo had ze de Deino genoemd, had een erg chill en relaxed karakter. Nu nog wel, maar de meeste Deino's werden later wel een stuk pittiger. In haar armen had ze tevens een ei, een ei dat ze had gebreed tussen haar Deino en de Charmander van een ander. Het was afwachten wat eruit zou gaan komen, maar voor nu had ze besloten om het ei zelf onder haar hoedde te nemen. Al was het enkel om het te kunnen bestuderen wanneer het uit zou komen, belangrijke informatie als je een goede breeder wilde gaan worden in de toekomst. Ze had het ei opgerold in een deken en hield het stevig in haar armen, zodat het tevens warm bleef en er niks mee zou gebeuren.
Ze kwam aan bij de ingang van een grot, al wist ze niet zeker of je het wel echt een grot kon noemen. Het was in ieder geval een mijn geweest vroeger, dat kon je zien aan verschillende sporen die achtergelaten waren. Een mijn die niet meer in gebruik was, welk verhaal hoorde daar nu ook alweer bij. Oh ja, Terminus Cave. Ze zeiden dat er een monster in die grot leefde, maar eigenlijk geloofde ze het niet echt. Voorzichtig besloot ze om wat dichterbij te gaan en een kijkje te nemen. Het was er toch wel weer erg donker, misschien niet zo verstandig om naar binnen te gaan. Er klonk echter een luide klik en haar Bulbasaur verscheen naast haar. Ze moest echt een slot op die pokéball zetten, dat wezentje had van manieren blijkbaar nog geen kaas gegeten. Admiral deed het ook, maar die kwam enkel naar buiten als er iets aan de hand was. Voordat ze het wist schoot de Bulbasaur tussen haar benen door, de donkere grot in. "Shev, kom onmiddellijk terug!" Haar stem sloeg over en paniekerig keek ze rond, natuurlijk kwam die stommeling niet terug. Hij probeerde haar weer eens uit d'r tent te lokken. Binnen een paar tellen stond het hele team buiten hun pokéball, want no way dat ze daar alleen naar binnen zou gaan. "Snel, we moeten Shev terugvinden.. alweer.." Er steeg een gezucht op uit het team en ze knikten, dit waren ze onderhand wel weer gewend van Shev. Haar Flareon verdween als eerste in de duisternis. Daarna volgde Dominique met het ei in haar armen. Naast haar stapte de kalme Deino mee en Nerissa rende luid kwetterend rond de benen van de Sceptile, die de rij sloot en meteen iedereen in de gaten hield. Arceus, wat miste ze Mortem met zijn koplampen op dit moment zeg. Ze rilde een keer, het was verre weg van aangenaam in deze grot. Ze wilde het liefst meteen weer omkeren, maar als er echt een monster in deze grot was kon ze Shev - hoe eigenwijs hij ook was - niet aan zijn lot overlaten. Zo wreed was ze niet, al trok de pokémon zich weinig van zijn eigen veiligheid aan. Waarschijnlijk dacht hij dat hij het wel alleen zou kunnen redden hier, maar Dominique wist wel beter. De Flareon slaakte een kreetje en al snel zag ze het groene wezentje op de grond zitten, alsof er niks was gebeurd en haar grijnzend aanstarend. Hij had het enkel gedaan om haar naar binnen te lokken, om haar bang te maken. "Seedot," mompelde ze toen zacht en greep naar haar pokéball, van plan zijnd om hem terug te laten keren. Plots slaakte Nerissa een luide kreet en staarde ze naar de duisternis, waren ze niet alleen?

{Floyd}

Onderwerp: Re: Let's find that monster zo feb 01, 2015 3:00 pm

''HEAR EVIL, SEE EVIL, DO EVIL. THE TRIFECTA,,

_{Floyd hield niet meteen van grotten, maar hij wilde alles eens gezien hebben. Het was dan ook wanneer dat hij op weg was naar Terminus Cave dat hij iets zag dat hem deed stoppen. Een bepaald meisje dat hij tot zijn spijt al vaker was tegen gekomen. Hij vermeed haar liever en eigenlijk wilde hij ook gewoon terug draaien. Het ei dat ze bij zich droeg hield hem echter tegen. Floyd wilde weten wat erin zat, en het was een makkelijk doelwit. Een ei vocht namelijk niet tegen, dat had hij de vorige keer gemerkt. Van op een afstand bleef de jongen dan ook staan en keek rustig toe hoe dat het meisje aan het sukkelen was met één van haar pokémon. Een pokémon was uit zijn eigen wil uit de bal gekomen en de grot in gestormd. Natuurlijk ging het meisje volgen, maar niet nadat haar hele team uit hun bal was. Wat was ze? Een bangerik? Het zag er niet meteen naar uit dat ze dood zou gaan in de grot. Een heel team eruit laten was...overdreven? Dat was wel een manier om het te beschrijven. Toch zag het er niet naar uit dat ze zonder naar binnen ging gaan, want pas toen iedereen eruit was ging ze naar binnen, en dat was wanneer dat Floyd ook in actie schoot. Hij liet Deathshot uit zijn bal omdat zijn vuur zou kunnen helpen al licht in de donkere grot.
Voor de grot bleef Floyd even staan en wachten hij tot dat Death de stok die in zijn staart stak had aangestoken. Het verschil met en zonder het vuur was echt verschrikkelijk groot. Samen met zijn pokémon wandelde hij dan ook naar binnen. Hij ging zich niet haasten want hij was er zeker van dat hij zijn doelwit vroeg of laat wel ging vinden. Daarbij moest hij er ook nog eens voor zorgen dat hij niet teveel aandacht zou trekken. Hij had geen zich om een horde pokémon op zich af te krijgen. Dat stond niet in zijn planning die dag. Het stond eigenlijk nooit op zijn planning.

Het was niet moeilijk om een meisje omringt door pokémon te vinden in een grot. Floyd had niet precies geweten waar ze heen was gegaan maar toch had hij haar gevonden. Ze stond een eind verder met heel haar bende om haar heen. De jongen bleef rustig staan, zijn handen in zijn broekzakken en Death naast hem. De pokémon was tegenwoordig vaker uit zijn bal dan de bedoeling was. Binnenkort moest hij er maar eens een tijdje in gaan blijven. Het was niet de bedoeling dat het een gewoonten ging worden. De Duisternis werkte ondertussen goed in de jongen zijn voordeel. Zijn kleding was sowieso al donker, dus dat zag je niet, en van op de afstand dat hij stond zou je ook zijn postuur niet zien. Het was ideaal om je ‘prooi’ van ver in het oog te kunnen houden.
Floyd bleef rustig staan, want zolang hij niet werd opgemerkt zou hij niks toen. Dan kon hij wachten tot het goede moment, maar het mocht niet baten. Het blauwe ding dat ze bij zich had moest hem op de één of andere manier hebben opgemerkt en dat stond de jongen niet meteen aan. ‘Flamethrower.’ vanuit de duisternis schoot er een vuurstraal af op de Balbulsaur. Floyd was ondertussen nog steeds niet uit de duisternis gekomen en bleef braaf staan waar dat hij op dat moment stond. Zonder dat hij echter iets zei schoot er een tweede vuurstraal uit de duisternis, maar die schoot op de andere gras pokémon af die in het gezelschap was van Dominique. De zwart harige had geen idee of één van de aanvallen raak was, maar toch liep hij de duisternis uit om de schade te kunnen zien, maar vooral om eerst naar Dominique te kijken die het ei in haar handen had. ‘Dat ei in je handen brengt herinneringen op.’ zei hij kalm terwijl hij het meisje aan keek. Als alles goed zou gaan dan was het voor hem al de tweede keer dat hij een ei van een meisje zou stelen. En tevens ook nog eens de tweede keer dat hij van Dominique stal. Wel, hij was goed bezig met het vernielen van mensen hun levens. Als hij een beter geweten had zou hij nog medelijden gaan krijgen met andere mensen. Vandaar ook dat hij zich niet al te druk maakten om de gevoelens van anderen. Floyd dacht niet na over de eventuele gevolgen van zijn acties want die zouden toch alles behalve positief zijn. ‘Het is bijna alsof dat het verleden zich gaat herhalen, al weet ik niet of dat zo positief is voor jou.’ Floyd hoopten wel dat zij ook niet zo één of andere beschermengel had die dat hij niet tegen wilde komen. Want dan zou letterlijk alles zich herhalen.
Floyd nam ondertussen een tweede pokébal vanonder zijn jas die hij meteen liet vergroten en Bellamy kwam er haast direct uit. Van eerdere ontmoetingen wist de zwart harige jongen dat de persoon voor hem ook in het bezit was van fire types, dus een water type was zeker handig om ter beschikking te hebben. ‘Wat denk je ervan. Een pokémon gevecht. Als ik win krijg ik dat mooie ei van je, als jij wilt laat ik je met rust en moet je me niet meer zien.’ moest de andere toch wel kunnen winnen zou hij gewoon het anders gaan aanpakken. Wat er ook in dat ei van haar zat hij wilde het hebben. Als het hem niet aan stond verkocht hij het wel of dumpte hij het op de één of andere plek. Floyd zou dan nog wel zien wat hij ermee van plan was. ‘Eigenlijk wil ik ook eens wat testen.’ zei Floyd nog terwijl hij keek naar de Keystone die hij aan een ketting rond zijn nek had hangen. Hij nam het ding even vast en vanuit zijn ooghoeken keek hij naar Bellamy. Of het zo veilig was in een grot was een andere vraag maar toch. Misschien moesten ze daarvoor naar buiten gaan. Voor hetzelfde geld was een aanval te krachtig, raakten het een verkeerde plek en zou de grot dadelijk nog in storten. Niet meteen iets waar de jongen naar uit keek.}

Onderwerp: Re: Let's find that monster zo feb 01, 2015 3:21 pm

Het meisje keek in de richting waar op dat moment haar hele team naartoe draaide, namelijk de richting waarop de Totodile had gekeken. Uit het niks kwam er een steekvlam op het groepje afzetten, regelrecht op haar Bulbasaur af. Deze bleef versteen staan, en als Dominique niet bovenop hem was gesprongen, hem vast had gepakt en weggerold was, had ze er nu een nieuwe vuur type pokémon bij. Snel checkte ze of het ei nog in orde was, wat gelukkig wel het geval was. Wel was haar Holo Caster uit haar zak gegleden, maar dat merkte ze niet. Wonderbaarlijk genoeg beet de Bulbasaur haar eens niet in de vingers, en leek hij zowaar wat dankbaar te zijn. Een tweede vuurstraal kwam op het groepje afzette en deze raakte Admiral, die een stukje naar achteren schoof toen hij de klap kreeg. Nerissa begon woest ge kwekken toen ze zag dat haar vader geraakt werd, en sprong zowat boos op en neer op de grond. Echter was Admiral er snel weer bij gromde hij iets onverstaanbaars naar de kleine Totodile. Ze moest zich er nu niet mee gaan bemoeien. Een oh zo bekend figuur kwam uit de duistere schaduwen van de grot zetten, gevolgd door een onderhand ook al bekende pokémon voor haar. Het meisje was overiend gekomen en had Shev weer op de grond gezet. Het ei hield ze stevig in haar armen geklemd. ‘Dat ei in je handen brengt herinneringen op.’ Geschrokken deed het meisje nog een halve stap naar achteren, hij had al eens eerder iets van haar gestolen en het begon erop te lijken dat hij zijn zinnen dit keer op iets anders had gezet. ‘Wat denk je ervan. Een pokémon gevecht. Als ik win krijg ik dat mooie ei van je, als jij wilt laat ik je met rust en moet je me niet meer zien.’ Wantrouwig keek ze hem aan. Zijn pokémon waren sterker en in het voordeel, en tevens vertrouwde ze zijn dealtjes niet meer. ‘Eigenlijk wil ik ook eens wat testen.’ Nu zag ze pas dat hij een keystone had. Verdorie, welke gek gaf zo'n engerd als Floyd nou weer een keystone! Het meisje wierp een wanhopige blik op Admiral, die enkel een keertje kort naar haar knikte. "Ik trap niet meer in die deals van jou, en ik ben al helemaal niet van plan om een gevecht met je te gaan doen!" Ondertussen gromde Shev voor een kort moment iets, kijkend naar de twee veel grotere pokémon. Arceus, waarom moest ze nou altijd deze gast hier tegenkomen. Ze wist vrijwel zeker dat de kans klein was dat ze het zou gaan winnen, want zelfs haar best getrainde pokémon was al aardig in het nadeel. Met samengeknepen ogen keek ze naar Floyd. Als hij het ei wilde hebben, zou hij eerst haar totaal moeten verbrijzelen. De vorige keer met Mortem was het nog redelijk simpel gegaan, maar dit keer zou ze het niet meer op een gouden kussentje aanbieden. Nee, ze was er helemaal klaar mee.

Onderwerp: Re: Let's find that monster zo feb 01, 2015 4:04 pm

''HEAR EVIL, SEE EVIL, DO EVIL. THE TRIFECTA,,

_{Het jammere was dat Dominique haar pokémon had weten te beschermen tegen de aanval van Deathshot. Ergens was het zeer jammer, maar hij moest er maar mee leren leven. Het was niet zo dat het er goed uit zag voor haar. ‘Deals?’ kwam er vragend uit zijn mond terwijl hij dichterbij bij wandelde, tot aan de holo Caster van het meisje. ‘Ik kan mij niet herinneren dat wij ooit een deal hebben gehad.’ als ze toch een deal hadden gehad kon hij het niet meer herinneren, dat wilden dan ook zeggen dat het niet belangrijk was. ‘Maar je hebt je keuzen gemaakt.’ zei hij terwijl hij de hiel van zijn voet hard op het machientje liet neer komen. Als het ding nog heel was daarna was het een wonder. Het ding onder zijn voet schopten hij nog weg voor hij terug enkele stappen naar achter zetten, en dat terwijl zijn twee pokémon zich naar de voorgrond begaven. ‘Mega Evolve Bellamy.’ en op dat moment legde Floyd zijn vinger op de keystone rond zijn nek. Een paarse bal verscheen op de Blastoise heen en een licht kwam er vanaf. Eenmaal de evolutie klaar was barsten de bal weer open en stond de Mega Blastoise daar. Een wilde brul verliet het grote wezen zijn mond en het deden enkele kiezeltjes naar beneden vallen. ‘Heb jij je al bedacht?’ vroeg Floyd toch aan Dominique. Ze kon nog altijd gewoon het ei aan hem overhandigen.}

Onderwerp: Re: Let's find that monster zo feb 01, 2015 6:11 pm

‘Deals?’ De ander wandelde doodleuk wat dichter naar haar toe, en nu pas zag ze haar Holo Caster op de grond liggen. Ergens hoopte ze zo dat hij hem niet had zien liggen. ‘Ik kan mij niet herinneren dat wij ooit een deal hebben gehad.’ Natuurlijk was hij dat weer vergeten, ze was immers niks meer voor hem dan iemand die hij was gaan zien als een gemakkelijke prooi om pokémon van te stelen, voor zijn eigen best zijn natuurlijk. ‘Maar je hebt je keuzen gemaakt.’ Alsof hij op haar hart trapte zag ze toe hoe de Holo Caster onder zijn voet verpletterd werd. Ze hoorde het glas kraken en hij schopte het ding weg, die voor de voeten van haar Totodile kwam te liggen. Nerissa pakte het totaal gebroken ding op en begon toen weer boos op en neer te springen, niemand mocht zomaar dingen van haar trainer kapot maken! Echter kon zo'n kleine Totodile natuurlijk bar weinig doen tegen de twee pokémon die ondertussen voor hen waren komen staan. ‘Mega Evolve Bellamy.’ Het meisje slikte een keer toen ze zag dat er een grote, paarse bal om de pokémon heen kwam en toen deze barstte stond er een Mega Blastoise voor haar neus. Bij deze kreet deinde haar hele team een beetje naar achteren, zeker toen er kiezels naar achteren kwamen zetten. ‘Heb jij je al bedacht?’ hoorde ze de ander zeggen. "Denk maar niet dat ik je dit ei zomaar geef!" schreeuwde ze door de grot heen en stapte wat dichter naar haar pokémon toe. Misschien was er een weg om dit zonder kleerscheuren te overleven (dan moest ze maar even niet denken aan haar kapotte Holo Caster die haar Totodile nog altijd in haar handjes had). "Ik vecht niet met je," zei ze vervolgens, het zou een regelrechte hel zijn voor haar pokémon. Vervolgens draaide ze zich razendsnel om en verdween in de duisternis. Ze had een wat kleinere gang gezien waarvan ze hoopte dat deze niet doodliep. Haar Flareon was voorop gegaan, gevolgd door de Totodile die de gebroken Holo Caster niet losliet, daarna Dominique met het ei, gevolgd door haar Deino, Bulbasaur en als laatste haar Sceptile. Die laatste paste maar net door de gang heen, dus met een beetje geluk kon Floyd's mega Blastoise dat niet..

Onderwerp: Re: Let's find that monster zo feb 01, 2015 8:21 pm

''HEAR EVIL, SEE EVIL, DO EVIL. THE TRIFECTA,,

_{Floyd keek meteen wat gefrustreerd naar de lucht -het plafon, de stenen - wanneer hij de woorden van Dominique hoorden en het meisje een smallere gang in liep. Bellamy zou er niet in passen maar dat was anders voor Death. Die pasten er zonder al te veel moeiten tussen. De zwart harige mocht op dat moment enkel niet zijn geduld verliezen, iets dat hij altijd zeer goed wist te houden. De daden van het meisje daarin tegen wekte altijd wel een zekere frustratie op. ‘Als rattata’s in de val.’ zei Floyd rustig terwijl hij keek naar zijn Blastoise. De pokémon had een brede grijns op zijn gezicht en ging stevig staan met al zijn kanonnen gericht in de opening waar dat het meisje eerder doorheen was gegaan. Ze kon daarin nergens heen, toch niet dat hij wist dus hij moest gewoon een aanval uitvoeren nu ze daarin zaten. ’Flash canon.’ uit de drie kanonnen schoot tegelijkertijd een sterke energie straal, dat allemaal in de lange gang voor hem verdween. Het grootte kanon dat zich op de rug bevond van Bellamy had nog meer kracht dan de andere. Het was zeker half zo sterk als het normaal gezien was. ‘Jou beurt.’ de Braixen verdween nu in de duisternis maar werd wel omhuld door allemaal vuur, klaar om een Flame Charge uit te voeren op het eerste wat hij zou zien bewegen.}

Onderwerp: Re: Let's find that monster zo feb 01, 2015 10:09 pm

Doodgelopen gang. Ze had het gewoon kunnen weten. Angstig drukte ze zich tegen de wand van de gang aan. Ze moesten een andere uitweg weten te vinden, want hier kwamen ze ook niet veel verder mee. Ondertussen begon er ook lichte paniek te ontstaan in het team. Nerissa, de jonge Totodile, begon weer wild te kwekken toen ze merkte dat ze in de val waren gelopen. Muk, muk, muk, muk, muk. Wild keek ze heen en weer, zoekend naar een aanval. Echter duurde het niet lang voordat er plots een enorme straal water naar binnen kwam zetten. Het meisje slaakte een geschrokken kreet voordat zij, en daarbij ook de rest van het team, geraakt werden door het water. Krampachtig hield ze het ei vast. Ze hoorde wat kreten van haar team komen bij deze lading water. En dan had Admiral het meeste nog op weten te vangen. Plots voelde ze iets aan haar hand, het was een van Shev's roedes. Hij wees met het groene 'armpje' naar boven en ze zag er een richel die naar een andere grot toe ging. Deze mijn had natuurlijk allemaal gangetjes waarin de mijnwerkers vroeger spullen doorgegeven hadden. Maar hoe kwam ze daar nou weer boven. Echter begon de tijd wel te dringen, zeker toen ze zijn vlammende Braixen aan zag komen. "Cerberus, doe Dragon Breath!" Terwijl de Deino deze aanval dus uitvoerde op de Braixen had Dominique haar Bulbasaur op de richel geholpen. Vervolgens gaf ze hem het ei aan, die hij voorzichtig met zijn roedes oppakte en naast hem in de tunnel zette. Vervolgens werd de druk kwetterende Totodile omhoog gehesen, en daarna de Flareon die wat verzwakt was geraakt door de wateraanval. Haar Deino en Sceptile stonden samen met Dominique in de gang, maar nu moesten ze op gaan schieten. Met een beetje hulp van Shev kwam ze ook omhoog, meteen gevolgd door haar Sceptile die binnen twee sprongen tegen de muur aan ook boven was. "Cerberus!" riep ze vervolgens. De Deino vuurde nog een Dragon Breath op de Braixen af en stond onderaan de richel. Terwijl Shev ook deze pokémon omhoog hielp pakte Dominique het ei vast en ging gebukt door het gangetje heen. De rest van haar team was al vooruit gegaan - haar Totodile en Flareon. Toen iedereen boven was volgde ook de rest van het team haar. Ze zag hoe Admiral nog een Leaf Storm afvuurde voor dat iemand te snel achter hen aan zou komen.

Onderwerp: Re: Let's find that monster ma feb 02, 2015 5:56 pm

''HEAR EVIL, SEE EVIL, DO EVIL. THE TRIFECTA,,

_{Deathshot dook snel in een opening wanneer dat een aanval zijn kant op kwam. Daar bleef hij even, om de twee Dragon Breaths te ontwijken. Vechten op zo een manier was geen uitdaging. Het was vechten voor lafaards en daar zou hij geen deel aan nemen. Bij het zien van de bladeren sprong hij echter terug voor zijn doel en met een Flamethrower verbrande hij alles wat op hem af kwam. Toen het vuur weg was, waren de anderen echter ook weg.
Floyd stak zijn hand op als teken dat Bellamy moest wachten, en dat was ook wat dat de pokémon deed. Ondertussen liep de zwart harig jonge man het smalle pad in op opgewacht te worden door Death. ‘Dominique!’ riep hij om er zeker van te zijn dat ze het zeker zou horen. Ondertussen was hij naast het gat komen te staan waar ze in moest zijn verdwenen. ‘Laatste waarschuwing Dominique! Come back so we can finish this game!’ nee, hij had echt geen zin om meowth en rattata te spelen. Dat was wel het laatste waar hij zich mee bezig zou houden. Zo belangrijk was het ei voor hem ook weer niet dat hij achter een bange griet zou gaan lopen en zijn tijd zou verdoen. ‘Flamethrower en hou je vooral niet in.’ soepel sprong de Braixen omhoog zodat hij zich op dezelfde plek zou bevinden als hun doelwitten. Even haalde hij diep adem voor een zeer grootte vuurzee zijn mond verliet. Eén die groter en krachtiger leek dan normaal, en ook nog eens veel verder kwam. Het mes dat hij bij zich droeg nam hij er ook maar bij en klikte hij meteen open. Alles wat het meisje op zich bracht had ze aan zichzelf te danken. De keuzes die jij maakt beslissen mijn acties. Dat was het motto van zijn gedachten gang, en hij was niet verkeerd. Alles kon zoveel keer makkelijker zijn gegaan.}

Onderwerp: Re: Let's find that monster ma feb 02, 2015 6:43 pm

Zo snel als ze kon rende ze door de tunnel heen, nog altijd de stem van Floyd horend natuurlijk. ‘Dominique!’ schreeuwde hij vervolgens. ‘Laatste waarschuwing Dominique! Come back so we can finish this game!’ Het meisje rende door, zo snel als ze kon deze gang uit. "Nooit, Seedot!" riep ze naar achteren met het ei in haar armen geklemd. Totdat ze viel, ze struikelde en kwam met een klap op de grond terecht. Toen ze achterom keek zag ze een enorme vuurstraal regelrecht op haar afkomen. Het meisje slaakte een kreet en sloot haar ogen, ze zou binnen een paar seconden levend verbrand worden. Echter stond Admiral er toen, de hele klap voor zijn trainer opvangend. Dit begon een levensgevaarlijke situatie te worden. Binnen een paar tellen zag ze eindelijk de kans om haar Flareon en Totodile terug te laten keren. Voor haar Bulbasaur, Deino en Sceptile had ze geen tijd meer, maar dat waren ook de sterkste en konden misschien wel handig zijn. Admiral was op één knie gevallen toen hij het vuur tegen had gehouden voor Dominique. Moeizaam stond het meisje op, voelend aan haar been. Waarschijnlijk was het niet meer dan een simpele wond, en tevens was haar broek wat gescheurd. "Kom, snel," mompelde ze terwijl ze het ei nog altijd stevig in haar armen hield. Ze hielp de Sceptile overeind en begon toen weer te rennen, dit keer een andere tunnel inslaand. Hopelijk zou ze hem zo af weten te schudden.

Onderwerp: Re: Let's find that monster ma feb 02, 2015 8:56 pm

''HEAR EVIL, SEE EVIL, DO EVIL. THE TRIFECTA,,

_{In het donker zag hij niks meer bewegen en ook hoorde hij amper nog iets. ‘We zoeken wel een andere weg.’ zei Floyd voor dat hij zich weer omdraaide om terug naar zijn andere pokémon te gaan. Rennen. Dat was het enige wat meisjes deze dagen deden. Niks anders. Het had ook geen zin om haar volledig langs daar te volgen. Het zou voor veel te veel tijdsverlies zorgen terwijl dat er ook andere manieren waren. Eenmaal terug bij Bellamy legde hij één hand tegen de schild van de pokémon. Hij had een woeste blik in zijn ogen, iets dat hij normaal niet had, maar het zag er niet uit dat hij meteen een gevaarlijk ongecontroleerd monster was geworden. ‘Ga terug naar de uitgang. Als je dat mens ziet laat je haar niet door. Wat je er ook voor moet doen.’ de pokémon gaf een knikje waarna dat hij zich omdraaide en de andere kant op wandelde. Floyd moest gewoon ook vertrouwen op zijn pokémon. Daarbij kon Dominique zich niet heel de tijd schuil houden. ‘Jij komt met mij mee.’ zei hij tegen de Braixen terwijl hij ook een gang in sloeg. De pokémon volgde zijn trainer. ‘Doe me eraan denken dat ik na dit dat mens met rust laat. Ik heb geen zin meer op dat gezicht van haar ooit nog te zien.’ en ondertussen wandelde Floyd rustig voort, met een zwijgende Braixen aan zijn zij. ‘Weet je wat, zie of je nog een andere uitgang kan vinden. Als je er één zou vinden bewaak die.’ zei hij nog tegen Death en meteen schoot de pokémon er vandoor. Het was niet het slimste plan maar alleen zou het hem ook prima lukken. Haar pokémon moesten vast al goed verzwakt zijn.}

Onderwerp: Re: Let's find that monster di feb 03, 2015 12:13 am

De tunnels waren donker, en dat stond haar niks aan. Voor hetzelfde geld kwam Floyd opeens uit de schaduwen zetten en sneed hij haar de keel door. Zo'n figuur was het wel en hij bezat ook een mes wat hij maar al te graag tevoorschijn toverde, dus de gedachte was nog niet eens zo absurd. Haar voetstappen maakten een licht, galmend geluid. Toen ze het merkte stopte ze dan ook vrijwel meteen, haar hele team maakte zoveel geluid. Ze keerde zich tot de grote Sceptile, die vrijwel de meest zware passen van allemaal maakte. Tevens was hij verzwakt, misschien kon hij beter wat rusten nu de dreiging niet al te groot was. Ze liet hem dus ook terugkeren en klikte zijn pokéball weer stevig aan haar riem. Nu was ze enkel nog in het gezelschap van haar Bulbasaur en Deino. Normaal gesproken had ze niet vertrouwd op de situatie, maar Shev had zojuist een kant van zichzelf laten zien die ze nog nooit eerder had gezien. Zie je wel, in elk wezen op aarde zat een klein beetje goedaardigheid. De Bulbasaur had ondertussen zijn masker weer opgezet. Koeltjes keek hij de grot rond, en wierp toen een iet wat kille blik op de ondertussen ook stilstaande Deino. Eerst voelde ze in haar zak, maar toen besefte ze dat ze de Holo Caster natuurlijk niet meer had. Nerissa had het dingetje nog geprobeerd te redden, maar had het waarschijnlijk laten vallen toen ze moesten rennen voor het vuur. Een minuscule zucht verliet haar mond en ze ging met haar vrije hand door haar zwarte haar heen. De vlechten waren losjes komen te zitten door al het rennen. Niet dat dat nou op dit moment zoveel uitmaakte, daar niet van. Ze hield het ei nog altijd stevig in haar andere arm geklemd, mooi niet dat ze hem het vrijwillig zou geven. Na het verlies van Mortem had ze besloten nooit meer zoiets te laten gebeuren, maar op dit moment zag het er wel erg slecht voor haar uit. "We komen hier wel uit," mompelde ze toen, al klonk haar stem niet al te overtuigend. Ze legde haar vrije hand op de kop van Cerberus, de Deino, die immers de vader van het ei was dat ze in haar handen hield. De Deino gromde iets onverstaanbaars en Shev maakte een zenuwachtig geluidje. Hij had gelijk, ze moesten doorgaan. Met de Bulbasaur voorop ging het drietal nu weer verder door te tunnel. Ze moest een uitgang vinden, al was de kans groot dat ze daar ergens opgewacht zou worden. Zo zacht als ze kon sloop het meisje door de gangen heen, zachtjes biddend op de naam van Arceus dat hij niet plots voor haar op zou duiken met dat mes, anders had ze een groot probleem. Een heel groot probleem.

Onderwerp: Re: Let's find that monster do feb 05, 2015 8:19 pm

''HEAR EVIL, SEE EVIL, DO EVIL. THE TRIFECTA,,

_{Floyd wandelde nog aardig rustig door de gangen heen. Soms zag hij wel eens een pokémon passeren maar dat gebeurde niet vaak. Een wilde pokémon liep vaak weg als er iemand aan kwam en dat was toen ook niet anders. Ergens wekten het vervelend. Er waren zoveel verschillende geluiden, poot stappen, steentjes die vielen en soms ademhalingen. Het werkte irriteren en afleidend tegelijk. Floyd had zo geen idee wanneer hij Dominique zou horen. Alles wat hij kon doen was hopen dat hij haar zou tegen komen, of een glimps van haar zou opvangen. Tot in het heden had hij toen nog niks gezien wat kon wijzen op een mens. Pas wanneer dat hij gelijkmatige voetstappen hoorden bleef hij staan om te luisteren. Het klonk als maar twee benen, dus of het was een pokémon die op twee poten liep, of het geluk zat hem mee. In ieder geval bleef hij rustig staan. Zijn blik gericht op het geluid in de hoop het figuur van Dominique te zien.}

Onderwerp: Re: Let's find that monster do feb 05, 2015 10:48 pm

Arceus, ze mocht dus echt wel wat gaan doen aan de versteviging van haar team. Ten slotte bestond het eigenlijk uit niet zulke.. dreigende beestjes op dit moment. Misschien was dat een slimmer idee om in gedachten te houden. Sommige pokémon waren wel schattig.. Maar hoe konden ze haar beschermen tegen mensen zoals de persoon die op dit moment naar haar opzoek was in dit donkere grottenstelsel. Haar ademhaling was wat versneld en ondertussen had ze de andere twee pokéballs tevoorschijn getoverd. Het zou beter zijn als haar pokémon terug zouden keren, dan had ze weer twee zaken minder om op te letten. Het enige wat ze kreeg was een wat wantrouwende blik van Shev, verder niks meer. Het meisje klikte de twee voorwerpen weer aan haar riem vast en zorgde er vervolgens voor dat haar jas er overheen kwam te hangen. Met het ei nog stevig in haar handen geklemd liep ze door, een uitgang zoeken. Precies op het moment dat ze de hoek om draaide zag ze hem staan. Normaal gesproken zou er een geschrokken kreet uit haar mond zijn gekomen, maar omdat ze daar nu simpelweg veel te angstig voor was draaide ze zich met een ruk om en begon te rennen, terug waar ze vandaan kwam. Misschien kon ze een andere gang nemen, die ze daarnet nog had genegeerd. Ja, andere gang leek een prima idee.

Onderwerp: Re: Let's find that monster vr feb 06, 2015 5:30 pm

''HEAR EVIL, SEE EVIL, DO EVIL. THE TRIFECTA,,

_{Mensen konden op je zenuwen werken, maar andere zorgde er voor dat je nog eens moordneigingen zou gaan krijgen. Dominique was daar één van. Floyd was haar tegen gekomen, maar wanneer ze zich om draaide ging zijn hand naar zijn voorhoofd. Een facepalm. Hij sloeg zich letterlijk tegen zijn eigen hoofd, waarna hij zijn hand door zijn zwarte haar liet glijden om het er wat minder erg uit te laten zien. Zijn muts nam hij daarom van zijn hoofd en die hield hij vast. ‘You can’t run forever!’ riep hij haar nog achterna. Floyd volgde haar echter wel, maar niet aan een looppas, daar ging hij zich niet moe aan maken. Ooit moest ze haar energie kwijt zijn, en kon ze niet meer lopen. Energie sparen, dat was wat hij deed.}

Onderwerp: Re: Let's find that monster vr feb 06, 2015 11:36 pm

Ze kon een angsthaas zijn, dat ontkende ze niet. Dominique was niet de dapperste, maar ergens was dat niet zo vreemd als je je besefte in wat voor een situatie het zeventienjarige meisje zich bevond. Mentaal was ze al niet sterk, niet na de dingen die er allemaal in haar jeugd gebeurd waren. De afgelopen tijd in Kalos had ook niet al te positief op haar ingewerkt, de ene nare gebeurtenis volgde de andere. Het meisje rende op dit moment dus door de redelijk donkere gangen van Terminus Cave. Ergens moest een uitgang zijn, ze moesten het ei beschermen tegen Floyd. ‘You can’t run forever!’ weerklonk zijn stem nog door de gangen heen. Het meisje had nu geen pokémon die haar konden helpen, ze zou het alleen moeten doen. Echter, zo ongelukkig als ze was, bleef haar voet haken toen ze weer een hoek om wilde slaan en voelde hoe er iets in haar voet kraakte. Arceus, ze had hem toch hopelijk niet gebroken? Nee, hij was enkel een beetje gekneusd. Maar dat maakte het niet minder pijnlijk. Het meisje voelde de tranen lichtjes in haar ogen springen, en deed toen een wat mislukte poging om haar lichaam te verstoppen en de schaduwen. Er was nu geen mogelijkheid meer dat ze echt op haar voet kon gaan staan en verder kon rennen. Strompelen zou wel kunnen, rennen was geen optie meer. Snel overeind komen ook niet trouwens. Angstig wierp het meisje een blik naar de duisternis, daar waarvan ze verwachtte dat er zo een schaduw uit kwam zetten, die van Floyd om precies te zijn. Als een Rattata in de val.

Gesponsorde inhoud

» Lets look around[Lilium]
» Lets hope we won't get lost
» Lets start this journey{Route 2}
» I'll find my own way
» Find The Drunk