Everyone is a monster to someone

"And stay out!" Een man vloog door de lucht naar buiten toe, terwijl een jongeman in de deuropening bleef staan en zijn handen afklopte. "De volgende keer steek ik je ogen eruit, hak je vingers en tenen eraf en voer je aan de Mightyena's," grauwde de jonge man. De oudere man kwam overeind en gleed half uit over het vuil dat op de straat lag, voordat hij er als een hond met de staart tussen de poten weg rende. De jongeman in de deuropening zuchtte zachtjes en deed de deur achter zich dicht. Hij deed de hood van zijn vest over zijn hoofd heen, terwijl hij op weg ging naar de plek waar hij een oude partner van 'm zou opwachten voor een van de irritante patrouilles. Ach, ondanks dat hij nu Agent was, moest hij die dingen helaas nog steeds doen. Toch was er iets veranderd aan de jongen. Zijn ogen stonden scherper, zijn handen waren wat losser geworden en hij was overall wat agressiever geworden. Waardoor? Geen idee, maar het stond hem wel aan.
Inmiddels was de jongen op het afgesproken punt gekomen en haalde een kaartje uit zijn zak. Een glas whisky met ijsblokjes, zelfs als je dit aan een beginnende grunt liet zien, wisten op wie dit sloeg. Flynn Crenshaw.

Terwijl hij in de richting van het afgesproken punt wandelde, speelde hij met het kaartje in zijn handen. Om de tijd te kunnen doden de laatste tijd, was hij wat gaan rondklooien met het gooien van speelkaarten. Het kon een gemeen wapen zijn en veel minder opvallend dan zijn gebruikelijke mesjes. Toen hij de stem van Flynn hoorde, keek hij op en knikte rustig. "Yo," antwoorden hij kalmpjes. Sinds de laatste patrouille die hij had gelopen met Theodore, kon hij types als Flynn wat makkelijker waarderen. Zolang het rustig bleef en ze hem niet kwaad maakte, was alles goed. "Inderdaad," zei hij rustig op de constatering van de man voor 'm. "We zitten er weer samen aan vast. Zullen we dan maar?" vroeg hij daarna, terwijl zijn gifgroene ogen langs de man gleden, een van de stegen van Lumiose City in.

Met een knikje nam hij de sigaret aan en flikte een aansteker uit zijn zak, waarmee hij 't aanstak. Nadat hij een snelle trek had genomen, de rook door zijn longen had laten gaan en de resterende rook uitademde, haalde hij diep adem en liet een zucht horen. Het was al weer veel te lang geleden dat hij een goede peuk had gehad. Immers mocht hij op zijn tweede adres niet roken, dus had hij het zichzelf een beetje afgeleerd. Maar het kon er altijd nog wel bij. "Er is een adres waar ik even wil gaan kijken," zei hij rustig tegen zijn partner, terwijl hij de sigaret in zijn mondhoek liet hangen en af en toe een snelle teug ervan nam.

Echo haalde zijn schouders op bij het antwoord van Flynn. "Ik heb wat informatie doorgekregen, met de vraag langs te gaan," legde hij op een rustige toon uit. Hij had geen zin om in detail te gaan erover. Hij wilde gewoon daar langs gaan, doen wat hij moest doen en dan weer door met zijn verveelde patrouille, want echt veel zin had hij er niet in. De vorige patrouille die hij had zo had gedaan, had hij Lucian buiten de klappen laten opvangen, letterlijk. Nu moest hij hopen dat dat niet weer zou gaan gebeuren bij Flynn. Echo had inmiddels ook wel door dat hij niet alles alleen kon doen en dus wat meer matties nodig had, wat nog 't lastigste zou gaan worden met zijn persoonlijkheid. "Kom," zei hij op een rustige toon, terwijl hij zijn hood over zijn ogen sloeg en een steegje doorwandelde.

Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht toen hij de vraag van Flynn hoorde en haalde een kleine zwarte ball van zijn riem af. "Got this," zei hij rustig. Hij had de Froakie niet actief in zijn team zitten, aangezien hij geen zin had om de pokémon direct weer te verliezen, maar hij vond het prettig om de Dark Ball bij zich te houden. Ook om te voorkomen dat iemand anders de Dark Ball zou jatten, immers vertrouwde hij niemand binnen Team Rocket, slecht van hem. "Bij jou? Inmiddels al weer verder met je promotie? Daar was je toch zo gehaaid op?" vroeg hij rustig, al was hij legit nieuwsgierig naar hoe de oudere man ervoor stond.

Een kleine grijns speelde op zijn gezicht. "Ik kon toch zweren dat jij zo snel mogelijk weg wilde tussen de Grunts, zodat je niet naar men hoefde te luisteren. Al heb ik gehoord dat je dat sowieso niet doet," zei hij op een rustige toon, terwijl hij links af sloeg in de steeg en bij een doodlopend punt bleef staan. Echo zuchtte zachtjes. "It should be here," mompelde hij zachtjes, waarna hij een klein kaartje uit zijn zak haalde. Zijn gifgroene ogen gleden over het kaartje heen, terwijl hij las wat erop stond. "Oh," zuchtte hij zachtjes, waarna hij het kaartje weer in z'n kontzak stak en de bakstenen muur af ging met zijn hand. "Gotcha," mompelde hij, terwijl hij tikte op de duidelijk hoorbare holle baksteen.

Hij draaide zich om naar Flynn toen hij hem een vraag stelde. "Er is opgemerkt dat er mensen zijn die proberen binnen Team Rocket te komen, van buiten af. Ik-" hij zwaaide met het kaartje, "heb een uitnodiging om even te gaan kijken," zei hij rustig, terwijl achter hem de muur verdween en een deur te voorschijn liet komen. "Wat moet dat?" klonk een zware stem van achter de deur. Echo draaide zich er naar toe en zei met een rustige stem: "Baccano." Het geluid klonk alsof er enkele sloten van de deur af werden gehaald en na een paar seconden sloeg de zware ijzeren deur open. "Be quiet en let me handle this," zei hij tegen Flynn. "Please," vervolgde hij, terwijl hij zijn schouders op haalde en naar binnen liep.

"No smoke," waarschuwde de man die achter de deur had gestaan, die met een vluchtige beweging de peuk uit de mond van Flynn trok. Echo haalde alleen maar z'n schouders op. "Ze hebben liever geen vuur hier binnen," legde hij rustig uit. Terwijl de deur achter hen dicht viel, ging er een groot licht aan. Echo had direct al door gehad dat hier een groot aantal apparatuur stond, alleen al aan de geur was dat duidelijk te merken. "Dus, waar kunnen we werken?" vroeg hij rustig aan de man die naast hen was verschenen. "Wolf?" werd aan hem gevraagd. "En hij?" De jongen keek om naar de oudere man. "Ik had je verteld dat ik iemand mee zou nemen, dat is hem," zei hij, met een iets strengere toon in zijn stem. De man knikte alleen maar en wees hem naar een lege tafel met een computer ervoor. Een fonkeling verscheen in de gifgroene ogen van Echo. Nu mocht hij eindelijk doen waar hij goed in was.