Everyone is a monster to someone

Hij had kunnen weten dat Flynn dit niet het meest geweldige uitje zou vinden, maar hij was wel zo ongeveer de enige die hij kon vertrouwen hiermee. En daar naast maakte hij geen slechte bodyguard. Zolang hij maar een oogje in 't zeil hielt, terwijl hij de computers leeg aan het roven was, zou er niets mis kunnen gaan. Met een half oor luisterde hij naar wat de man naast hem aan het vertellen was, terwijl hij met z'n rechterhand een klein apparaatje in de computer stak. Niemand die 't zou merken. Echo knikte toen de man weg ging en zijn gifgroene ogen gleden over het beeldscherm heen. Hij opende een paar mappen en gleed door de documenten heen, terwijl hij rustig wat dingen begon te verslepen en af en toe wat dingen in tikte. Hij hoefde alleen maar mee te werken, terwijl zijn eigen device de computer leeg zou halen. That's all.

Hij voelde ogen in zijn rug branden, die van Flynn waren het ergste. Niet veel mensen wisten wat voor een ontzettend computer nerd hij kon zijn, het was een kant die hij niet al te vaak zou laten zien aan andere. Meestal omdat hij bang was voor opmerkingen of omdat hij zijn reputatie een beetje wilde behouden. Maar nu deerde het hem niet zo veel meer, recente ervaringen hadden hem geleerd dat het binnen Team Rocket geen hol uitmaakte wat je kon en wat je niet kon, je deed maar gewoon wat je moest doen. En nu moest hij door de beveiliging van deze mensen heen zien te komen. Terwijl hij dieper en dieper in de documentatie wist te komen, kon hij bijna niet geloven hoe diep ze op Team Rocket zaten inmiddels. Als dit zou doorlekken naar de politie hadden ze een probleem.
Een rode lamp naast hem deed 'm opkijken en een paar mannen waren hevig in gesprek. Damn, was hij betrapt? Nee, dat kon niet, dit was niet bij hem. Twee mannen grepen een andere vent in de kraag en hij werd meegenomen naar een zijkamer. Echo slikte, oké, hij moest voorzichtig te werk gaan dus.
Zijn vingers racete over het toetsenbord heen, terwijl zijn ogen alle letters probeerde te volgen. Bingo. Dat moest hij hebben. Hij verplaatste de laatste paar files en sloot alles af. Precies op dat moment ging het alarm af. "Security breach" hoorde hij een van de mannen zeggen. Echo tikte een paar kleien dingetjes in, greep ongezien het device uit de computer en stond op. "Grijp hem!" "Oops," zei Echo met een kleine grijns op zijn gezicht. "Flynn?" vroeg hij daarna rustig over z'n schouder, terwijl een shiny Absol achter hem verscheen.

Nee, hij had zichzelf niet in de problemen gewerkt. Alles liep precies volgens plan. Maar niemand die hem zou geloven natuurlijk. Hij had deze distraction juist nodig. Flynn ging al snel in op zijn vraag om hulp en met z'n Toxicroak hielt hij de mannen stil. Daarna werd aan hem gevraagd of hij een pokémon had die een rookwolk kon maken. Ja, die had hij wel, maar die zat momenteel niet in zijn team. Dus dat zou een probleem kunnen veroorzaken. En ook een slaapwolk zou niet kunnen werken, want zijn Venusaur paste met geen mogelijkheid in dit .. hok. Hij greep een andere pokémon, het liefst had hij met Okami willen vechten, maar nu ging het even niet anders. Al snel kwam zijn Zoroark te voorschijn en hij knikte naar de pokémon. Haar ogen lichte eventjes licht blauw op en al snel had ze een illusie gecreëerd. Je kon het zien aan de ogen van de andere mannen, ze leken duf en levensmoe uit hun ogen. Echo zuchtte zachtjes en keek eventjes om zich heen. Dit zouden waarschijnlijk niet de enige mannen zijn die hier aan het werk waren. "Goed, Triss zou dit niet zo heel lang kunnen volhouden, dus moeten we tempo maken. Deze gasten doen een poging om door de security van Team Rocket te komen en ze zijn nog aardig ver gekomen ook. Met deze USB heb ik het netwerk plat kunnen leggen, maar voor nu moeten we alles zien te wissen van de schijven. En nee, met gewoon slopen werkt 't niet. Ik moet bij de mainframe zien te komen, zodat ik alles in één keer van elke computer kan verwijderen. Daarvoor heb ik jou hulp nodig," ratelde hij in een keer tegen Flynn. Het maakte niet zo veel uit of de man snapte wat hij van plan was, zolang hij er maar van af wist.

Hij kon zijn gezicht niet echt lezen, maar voor nu maakte het ook niet zo zeer uit. Als hij het snapte, good for him, if not, whatever. Either way moest hij hem helpen en zo te zien was hij dat ook nog eens van plan. "Basically," zei hij terwijl hij z'n schouders ophaalde. Hij keek eventjes om zich heen, waar zou de hoofdcomputer zijn? Zijn gifgroene ogen keken de kamer rond. Daar, achter dat scherm, dat zou de computer moeten zijn die hij zocht. Snel sloop hij er naar toe, zonder dat hij een van de inmiddels weer werkende mannen aanstootte. Dat was het grootste probleem met de illusies die Triss maakte. Zodra ze werden verstoort hadden ze een groter probleem. Hij kroop achter de computer en zetten het scherm aan, waarna hij door de verschillende documenten schoot en uiteindelijk in het hoofd menu aan 't werk ging.

Hij wist niet of hij het eens moest zijn, met de manier van werken van Flynn, maar voor nu had hij er weinig over te zeggen. Hij moest eerst deze zaak uit de lucht krijgen, maar niet voordat hij alle documenten over had gezet en een klein presentje achter had gelaten. Hij keek eventjes op zij naar hoe Triss het stand hielt, maar die leek het nog wel eventjes vol te kunnen houden. Hij richtte zich weer op 't beeldscherm, waar inmiddels verschillende control files en window panels open stonden. Hij las alles scannend door, tikte een paar dingen in en glimlachte voorzichtig. Het deed nog niet wat hij wilde dat het deed, maar hij kwam in de buurt. Nog een paar dingen en zou hij in het binnenste van de computer kunnen doordringen.

Echo flinchte toen hij het geluid achter hem hoorde. What the hell was Flynn van plan? Ja, de aandacht van hem af halen, zover had hij het ook wel door. Maar dit was niet precies zoals hij het van plan was geweest. Hij zuchtte zachtjes en besloot zichzelf maar weer te richten op de computer. Al ging dat niet echt toen hij opeens een koude hand in zijn kraag voelde, die hem van de stoel af trok. Echo gromde zachtjes en haalde met een snelle kick de man onderuit. Hij hoorde een kreun achter zich en hij draaide zich snel om. Een redelijk gespierde gast stond achter hem en kraakte zijn knokkels. Oh damn, nu had hij een probleem.

Echo dook weg voor een vuist en dook tussen de benen van de man door. Zijn ogen flitste naar de computer toe, waar een loading screen op te zien was. Als hij de tijd kon rekken totdat alles gekopieerd en verwijderd was, konden ze hier weg komen. Maar dan moest hij de man wel weg houden van de computer. Hij dacht eventjes na en keek om zich heen. "Okami," zie hij daarna en de shiny Absol schoot direct naar voren toe. Ze haalde naar de man uit met het mes op d'r kop en deze wankelde eventjes achteruit. Hij merkte dat de man een pokéball greep en knikte naar de Absol. Deze schoot op de man af en greep de pokéball, waarna ze hem naar Echo toe wierp. De jongen ving de pokéball met gemak op en grijnsde. "Not now," zei hij rustig. Zijn gifgroene ogen gleden naar de computer. 54%, damn.