Met open kaart spelen

Het was wel zo dat Echo maar met een half oor stond te luisteren naar wat Theodore zei, hij was veel meer geïnteresseerd in wat er met zijn partner zelf gebeurde. Zijn gezichtsuitdrukkingen veranderde, zijn houding werd anders en hij leek ergens moeite mee te krijgen. Was dit het hele "broer" gedeelte dat 'm zo triggerde? Misschien wel. Maar voor nu zou hij hem niet nog verder uitdagen, Theodore was momenteel niet iemand met wie hij ruzie zou willen hebben. Hij richtte zich maar weer op de plek waar ze naar toe moesten gaan. "Zullen we dan maar?" vroeg hij op een kalme toon. Hij keek eventjes naar Triss, die alleen maar knikte. Waarschijnlijk was ze nog eventjes aan het oefenen op de zwaardere stem die ze zodadelijk zou moeten gaan opzetten. "Leid jij de weg?" vroeg hij daarna aan Theodore.

Het plan van Theodore klonk redelijk water dicht, dus knikte de zwartharige in overeenstemming en deed zijn handen in z'n zakken. Als het kleine broertje zijnde, mocht hij best wat verveeld overkomen. Immers was hij de puber zoon en dat was een rol die hem op het lijf geschreven was. Terwijl ze bij de voordeur van het casino kwamen, keek hij wat verveeld in het rond. De beveiligers leken opvallend weinig aandacht aan hun te besteden, terwijl Triss uitlegde waarvoor ze hier waren. Eventjes werden ze gecontroleerd op eventueel wapen bezit, maar Echo wist dat zijn oude mesje goed genoeg verborgen zat. De bewakers knikte naar elkaar en deden de deuren open. Er was bewaking oké, maar niet iets wat ze niet makkelijk konden uitschakelen. Rustig liep hij naar binnen toe, waarna hij zich omdraaide naar Theodore. "Wat nu?" siste hij zachtjes aan zijn grote broer.

De arm op zijn schouder, het voelde zo vreemd aan. Sowieso omdat hij nooit echt familiebanden had gehad, of überhaupt echt veel vrienden, op Darcia na dan. Hij keek in het rond, wat een vrolijke, kleurrijke plek. Niet echt iets waar hij vaker zou willen komen, maar gokken was toch niet echt voor hem weggelegd. Hij knikte bij het antwoord van Theodore, op de uitkijk staan, wat een heerlijke taak. Misschien zou hij eerst eens gaan kijken of hij wat te drinken te pakken kon krijgen. "Have fun," bromde hij op een verveelde toon, want hij had graag ook willen spelen. Of nou ja, als hij echt bij de familie had gehoord. Lastig uit te leggen. Hij wandelde rustig in het rond, keek bij wat tafels en wist zo waar een cocktail te scoren bij een bar. Terwijl hij rustig van zijn drankje genood, hielt hij zijn ogen strak op de mensen die aan het spelen waren. Geen vreemde dingen, tot nu toe was alles rutig.

"Speel jij niet?" werd er opeens aan hem gevraagd en Echo keek op van zijn drankje. Naast hem was een jongeman komen zitten, een jaar of 22. Echo haalde zijn schouders op. "Misschien later, nu geen zin," zei hij op een kalme toon. Vent, rot toch een eind op, hij was bezig hier. Maar goed, hij moest dit professioneel aanpakken, anders kreeg hij waarschijnlijk een draai om z'n oren van Theodore. "Jammer joh, we hebben nog een plek nodig aan de tafel," zei de jongeman naast hem. Echo schudde zijn hoofd. "Misschien drop ik later nog wel even langs, niet nu. Good luck and have fun," zei hij op een rustige toon. De jongeman knikte en verdween, opzoek naar een ander slachtoffer om lastig te vallen. Echo keek in het rond, in de verte zag hij hoe een klein gevechtje uitbrak en de bewaking iemand eruit gooide. Dat moesten ze dus zien te voorkomen. Hij moest maar eens gaan kijken of hij wat informatie te pakken kon krijgen. De jongeman stond op en liep rustig tussen de tafels rond, hielt zijn oren gespitst voor informatie.

Er klonk veel geroezemoes, maar niet iets waar hij goed informatie uit zou kunnen krijgen. In de verte zag hij Theodore zitten met Triss, die rustig met een spelletje bezig waren. Misschien zou hij daar eens gaan kijken. Hij rechtte zijn rug en wandelde in hun richting. Eenmaal bij de tafel aangekomen, boog hij zich over de schouder van zijn broer heen en keek eventjes naar de tafel. "Niets bijzonders hier, neem een sneakpeak achter," fluisterde hij rustig, terwijl zijn groene ogen over de tafel gleden. "Inzetten op groen," zei hij daarna met een glimlach, voordat hij zijn broer een klopte op zijn schouder gaf en weer verder wandelde. Het maakte hem niet zo veel uit wat Theodore zou vinden van zijn plan, hij was snel genoeg om te zien wat er achter aan de hand was en weer op tijd terug te zijn voordat iemand het zou merken.

Met een kleine glimlach op zijn gezicht zag hij hoe zijn advies werd aangenomen en hij dus groen licht had gekregen om eens achter het gordijn te gaan snuffelen. Even snel als dat hij was verschenen, verdween de jongen weer tussen de mensen. Schichtig, maar zonder aandacht te trekken, schoot hij tussen de mensen door en verdween in een van de deuren achterin het casino. Niemand te zien, goed zo. Hij haalde een pokéball erbij en liet zijn Gengar tevoorschijn komen. "Hou de wacht, waarschuw me als er iemand aan komt, laat jezelf niet zien," zei hij streng tegen het spookje. Deze, voor de verandering met een serieuze blik, knikte naar hem en verdween in de schaduwen. Zelf wandelde Echo een beetje in het rond. Het leek erop dat hier vooral de kantoren zaten, niet veel bijzonders dus, tenzij hij net de juiste deur zou kunnen vinden, natuurlijk.

Alles ging een beetje te snel voor Triss, ze volgde het gesprek tussen Theodore en de rest niet echt. Haar oren waren vooral gespitst om geheimen op te vangen. Op het moment dat ze op de grond werd getrokken, reageerde ze instinctief om een illusie te creëren. Uit het niets leek het alsof alles normaal was in het casino, de mannen stonden verbaast om zich heen te kijken, om te zien wat er gebeurd was. Triss wenkte Theodore dat ze hem moest volgen, ze had een uitweg gevonden. Terwijl ze overeind kwam van de grond, bleef een shade van de twee staan op de plek waar ze net verbleven. Ze had de illusie zo gemaakt dat de vijanden een ander beeld zagen dan dat zij zagen, zodat ze weg konden komen.

Echo had niets door van wat er gebeurde, al merkte hij wel dat er versterking in de bewaking naar de zaal toe rende. Hij hoopte maar dat Triss en Theodore veilig waren, maar hij geloofde in de capaciteiten van zijn pokémon en zijn partner. Hij zuchtte eventjes, terwijl hij door het gebouw heen sloop. Eens zien, welke deur zou de beste dingen verborgen houden? Er kwam iemand de hoek om en direct schoot Echo een schaduw plek in, zodat hij niet gesnapt zou worden. "Er is onrust in de zaal, zet twee man extra in daar en haal de ruziemakers eruit. We moeten er voor zorgen dat we deze buit fatsoenlijk kunnen verplaatsen vanaf hier," zei een van de bewakers die er liep. Echo glimlachte. Jackpot. Hij trok de aandacht van de Gengar, die in zijn buurt was for some unknown reasons en gaf 'm de opdracht om zo ongezien mogelijk Theodore en Triss in te lichten over wat er aan de hand was.