Viva la Creative! [+Kenneth Brine]

Hij kreeg een glimlach op zijn gezicht door haar vraag. Dit zou het leukste deel worden. "Ga jij vast, ik moet nog iets belangrijks doen. Ik zie je als je ze hebt gevonden. De rest van die groep zal denk ik zijn waar we nog niet geweest waren." Hij meende het. Het zou allemaal deel uit maken van een plan. Daarnaast hoefde hij zich nu niet zo bezig te houden met zijn enkel. Hij kon rustig aan doen als Cecille hem niet kon zien. Hij nam nog een pokeball in zijn hand. Hij hoopte dat de blondine dit als hint zou opvatten dat hij iets met een pokemon ging doen. Als ze dat zou begrijpen was de kans kleiner dat ze vervolgvragen zou stellen. Ze moesten namelijk nu snel te werk gaan.

En toen de deur dicht viel zuchtte hij. Meteen ging hij op de grond zitten en zette zijn tas naast zich. Hij haalde daar een rol uit. Vervolgens deed hij zijn schoen en sok uit en smeerde er een zalfje over. Daarna wikkelde hij strak de rol er om heen. Dit moest hem even wat steviger doen laten staan. De sok en de schoen gingen weer aan en trachtte rechtop te gaan staan. Jep, dit ging wel voor even werken. Hij deed de deur open en stapte naar binnen. Ok, dus, Cecille zou bij de criminelen in de beurt komen, maar drie mensen zou ze moeilijk tegen kunnen houden. Hij moest dus ofwel hopen op hulp van de beveiliging, ofwel iets anders verzinnen. Hij moest ofwel uit kunnen vinden wie de echte gestolen goederen bij zich had of hij moest de hele groep zien te vangen. Dat laatste was dus voor wanneer er een plek was om makkelijk drie mensen in op te sluiten. Hij keek de kamer eens rond. Cecille had al iets gedaan en wellicht kon hij daar de sporen nog van zien. Dat zou plannen makkelijker maken.

Hij keek de ruimte rond. Geen sporen van Cecille. Helaas. Daar kon hij dus niet van uit gaan. Rustig liep hij naar een medewerker toe. "Hebben jullie hier halve bollen?" Vroeg hij ogenschijnlijk random. "Bij de maantentoonstelling." Zei hij helemaal in de war. Waarom specifiek een halve bol? Hij had geen idee, maar hij liet Kenneth maar voor wat hij was. Maar dat kwam ook een beetje omdat hij al weer weg liep. Hij haalde Molly tevoorschijn. "Teleport." Hij en zijn Gardevoir verschenen bij de maantentoonstelling. Tijd om aan het werk te gaan.

Helaas, de tentoonstelling was erg druk. Er stonden een hele boel mensen. Kenneth zag echter wel een grote deur met erop: "Maanwandeling". Alright mooi, een krater is inderdaad een halve bol. Samen met Molly keek hij verder de ruimte in. Het was belangrijk om er voor te zorgen dat ze die bende in die krater zouden krijgen. Wacht eens. Die stem. 'Great.' Het kon niet. Cecille stond in het midden van de ruimte met iemand in een vechtgreep of some sort. De volgende stap van de bende was niet moeilijk te voorspellen, een aanval. Waarvan minimaal twee op korte afstand zouden zijn. "Imprison." Zei hij kalm. Molly maakte een handgebaar en creëerde een krachtveld om Cecille heen. En inderdaad, twee van de drie rende hier keihard tegen op.

Van schrik weken alle mensen uit naar de muren of verlieten de zaal. Dit viel toch wel even iets meer op. Zo'n gevecht. De truc met het krachtveld was gelukt en het was tijd voor de volgende stap. "Futuresight en Psychic." De ogen van Molly werden roze voor de Futuresight en vervolgens kreeg ze een blauw aura. Met Psychic tilde ze één van de bendeleden op en gooide die tegen een ander. Die waren in ieder geval beide tegen de grond gewerkt. Maar nu rende de derde helaas op hém af. Wat nu?! Het krachtveld was nu ook omlaag.

Cecille wist altijd wel weer te verbazen. En nu door hemzelf te redden. Hij was normaliter een kei in het voorspellen van gedrag, maar nu werd hij toch echt verrast. Beide bendeleden vielen op de grond. De andere twee leden wilden opstaan, maar recht voor hun neus rolde een soort autoband van psychische kracht die hen deed schrikken. Ook net op dat moment kwamen de beveiligers eraan. Kenneth stak zijn vuist in de lucht naar Cecille toe. Dat hadden ze, heel eerlijk, toch maar even mooi gedaan. Zelfs het plan dat hij had bedacht was nu niet meer nodig.

Tja, een misverstand. Jammer. Kalm en neutraal keek hij de bewaker aan die Cecille vastgegrepen had en zei: "De naam is Brine, en ze hoort niet bij de bende." Binnen een seconde liet de bewaker de blondine los. Yesh, zijn naam had een sterk effect op een hoop mensen. Vervolgens gleed zijn blik naar de echte bendeleden en hij zag hoe ze meegenomen werden. Molly kwam dichter bij hem staan en legde haar hand op zijn onderarm. Djeez, die moest hem ook altijd aanraken he. Sinds dat ze uit het ei kwam al..

Als Kenneth een gevoel voor drama had gehad, had hij de verwarring bij Cecille zeker leuk gevonden, maar nu niet. Dit was voor hem een zet. Alsof hij aan het schaken was. Dit was simpelweg iets wat hij deed om naar de volgende stap te gaan. "Dit is Molly ja." Antwoordde hij op haar vraag. "Hoe zit het met je hoofd? Zorg dat je de hoofdpijn vóór bent." Wist hij zich nog te herinneren van de doctor die hun gevallen ruiters nog wel eens aan hun hoofd moesten behandelen.