Dealing with Danger {TR Quest}

Hij keek even schuin op. Waarom volgde hij hem? Stom-stom-stoom kind! Sterf gewoon bitch. Gvd. Hij was echt woest, gewoon volkomen van zijn stuk gebracht en dat kon je echt zien. Niet alleen aan zijn woorden, maar ook aan hoe hij op de dingen reageerde, zijn houding... Alles... Hij was iemand die sprak in lichaamstaal. "Matthew doe nou niet zo!" Ugh, wat nou?! "Ik wil gewoon niet dat andere TR leden ons zomaar zo close zien!" Wat??? "Werk is puur professioneel!" WACHT WAT?! Hij draaide zich boos om en gaf hem een verschrikkelijk harde vuist in zijn gezicht. Hij hijgde woest en keek even naar hem, waarna tranen in zijn oog sprongen en hij even snikte. "Muk off! Harteloos kind!" zei hij grommend. Gvd

De ander draaide zich woest om en gaf hem nog een keiharde vuist in zijn gezicht. Gvd. Auw. Hoe vaak ging de ander hem nog pijn doen??? De ander begon opeens te snikken. Wat. Was hij nu opeens de slechterik?? "Muk off! Harteloos kind!" klonk er van hem af, waarop Mel even kreunde gvd.. "Ik probeer het beter voor ons te maken juist!" gvd. Hij wreef over de plek van de klap. Auw. "Als ze ons zo zouden zien zouden ze ons nooit meer samen laten werken!" Gvd.. Hij bedoelde alles gewoon goed en hij snapte het niet. Verdomme Matthew.

Hij kreunde enkel. Gvd, waar had hij over te kreunen? Die bitch had hier zojuist zijn hart gebroken! Harteloze feeks dat het was! Hij kon sterven! Echt! "Ik probeer het beter voor ons te maken juist!" Beter??? Hoe was dit beter? DIt was alles behalve beter! Wat dacht die gast wel niet? Gvd... Hij snikte zachtjes en gromde even, zijn vuist klaar om nogmaals de ander keihard te slaan in het gezicht. Hij was gewoon zo verschrikkelijk boos! Die stomme, stomme bitch! "Als ze ons zo zouden zien zouden ze ons nooit meer samen laten werken!" Ugh... "Hoe is dit beter???" zei hij boos snikkend. "Je doet me pijn! Idioot!" elk woord dat hij zei sneed als een mes in zijn hartje.... auw... gvd...

De jongen bleef zacht snikken en gromde even, terwijl de vuist van de ander weer klaar ging om hem te slaan. Gvd... Nee. "Hoe is dit beter???" klonk er boos van hem, al snikkend. "Je doet me pijn! Idioot!" klonk er van de ander. Gvd, ze vielen nu zo erg op. Mel zuchtte even en liep naar de ander om hem te knuffelen. "Het spijt me, okay?" sprak hij rustig tegen de ander. "Ik bedoelde het niet zo." vervolgde hij zacht tegen de ander. Sigh, drama queen dat het was soms.

Hij gromde weer even. Hij was echt boos op hem en dat zag je zo hard aan zijn face, aan zijn uitdrukkingen, aan zijn alles. Hij was zo pissed! Hij kon wel iemand dood meppen! AGH! En toen hugde de ander hem ^plots. Hij was echt gek in zijn kop of niet dan? Wat dacht ie wel niet? "Het spijt me, okay?" Hij gromde even en wilde hem een knietje geven. Hij moest geen knuffels, noch excuses. Het was toch allemaal maar voor die organisatie! Muking hell! "Ik bedoelde het niet zo." Hij gromde en gaf hem nu een keihard knietje en keek fel op hem neer. "Oh nee? Je bent echt gewoon een stuk stront!" te aardig. "Ik had het moeten weten! Echt, vertrek maar en neem je stomme leugens mee wil je," hij veegde even langs zijn gezicht met zijn ene hand waardoor de tranen uit zijn goede oog weg werden gehuld. Bitch.

Auw... wtf... Hij kreunde even en trilde even. Gvd.. Dat deed pijn. Muk. "Oh nee? Je bent echt gewoon een stuk stront!" Eh? Wtf... "Ik had het moeten weten! Echt, vertrek maar en neem je stomme leugens mee wil je," Wat? Hij knipperde even. "Wat heb ik nou verkeerd gedaan dan?!" sprak hij half piepend. Hij snapte het echt niet. Hij was wat stug ja, maar verder had hij niet echt gelogen? Nee, eigenlijk helemaal niet? Wat was er dan mis? Sigh.

Zag de ander dat nu niet? Was hij zo achterlijk als wat? Wat was zijn freakin probleem! Arceus. Hij gromde even binnensmonds en balde zijn handen tot vuisten waarna hij zich boos weg draaide van den de ander. Hij had geen tranen meer in zijn oog, ze stonden hard en vol met woede. de ander kon maar beter niks meer zeggen. "Wat heb ik nou verkeerd gedaan dan?!" klonk er plots. Hij keek wel meteen fel op en keek boos naar de ander. "Hoe durf je dat zelfs te vragen?!" zei hij van slag. "Jij! Jij denkt alleen maar aan die organisatie zo te horen!" hij gromde even. "Als het zo zit moet ik je niet meer zien Melvin!" zei hij waarna hij weg wandelde. "Je bent enkel hier gekomen voor hen? Nou das bedankt," grom.

De ander keek hem meteen boos aan, wat nou? Hij snapte het niet hoor! "Hoe durf je dat zelfs te vragen?!" klonk er van slag van de ander. Nou... hij snapte het niet dus hij vroeg het. "Jij! Jij denkt alleen maar aan die organisatie zo te horen!" Eh? Hij zuchtte even, was dat het probleem? Geez. "Als het zo zit moet ik je niet meer zien Melvin!" zei de jongen waarna hij weg begon te lopen. Teveel drama-queen of niet dan? "Je bent enkel hier gekomen voor hen? Nou das bedankt," uh? Hij kwam overeind en liep ietwat achter de ander aan. "In eerste instantie kwam ik hier voor Team Rocket, hoe moest ik weten waar je uitspookte?" sprak hij tegen de ander. "Ik ben nooit gestopt met naar je te zoeken, dat ik hier werd over geplaatst door Team Rocket was gewoon een gelukje." vervolgde hij tegen de jongen, waarna hij zuchtte. "Maar als je me niet wilt geloven dan begrijp ik het, dan pak ik mijn spullen en verhuis ik wel ergens anders naar toe." sprak hij tegen de ander.

Uh? De ander volgde hem. Dat was niet zo verbazingwekkend natuurlijk. Die gast stalkte hem sinds hij hem een mep had verkocht. Iets dat hij nog nooit had gedaan. Dus variatie brengen in je leven bracht mensen echt wel dichter. Ugh, verschrikkelijk. "In eerste instantie kwam ik hier voor Team Rocket, hoe moest ik weten waar je uitspookte?" klonk er van de grunt af. Matt snoof even terwijl hij stug stilstond en vanuit de hoogte neerkeek op de kleinere gast. "Ik ben nooit gestopt met naar je te zoeken, dat ik hier werd over geplaatst door Team Rocket was gewoon een gelukje." Oh ja, na-tuur-lijk! En dat moest hij geloven? Sure honey. "Maar als je me niet wilt geloven dan begrijp ik het, dan pak ik mijn spullen en verhuis ik wel ergens anders naar toe." Hij gromde even zachtjes en trilde lichtjes waarna hij zich omdraaide en even zijn gun ophield en een steegje inliep. Daar begon hij wat op vulnisbakken te schieten, wat een kletterend geluid veroorzaakte. Na enkele seconden haalde hij diep adem en begon hij de dingen te trappen en te schoppen. Hij gromde en riep boos. Nee, nee. En toen vond hij er niets beters op dan een vuilnisbak naar melvin te gooien. Oh yay.

De ander zei niks meer, wat natuurlijk niet het aller beste was. Sigh.. Waarom maakte de ander er zo'n groot probleem van? De ander liep weg, met zijn gun. Natuurlijk had hij weer een wapen bij zich. Hij zou deze missie wel zelf af maken. Want aan de ander had hij niet. Hij haalde Lindo uit zijn pokéball en begon weg te lopen, het geluid wat de ander maakte negerende. Toen er echter een vuilnisbak zijn richting op kwam knipperde hij even verbaasd. Hij schoot opzij. What the Muk? Lindo keek even naar Mel en toen naar Matt. Eh? Geez. Mel zuchtte even en liep verder. Hij zou er geen aandacht meer aan besteden. De jongen zou het toch alleen maar verkeerd opvatten.

En toen werd HIJ, ja hij, de enige echte matthew syco, genegeerd nadat hij de aanval had ontwijkt. Dit zorgde ervoor dat hij enkel en alleen maar bozer werd. de ander wist hoeveel waarde hij hieraan hechte, hoeveel verlatingsangst hij had en noh deed hij err zo luchtig om. Het was allemaal een beetje te luchtig opgenomen. Hij gromde toen hij dan ook die hatelijke salamander zag en liep ernaartoe om hem een fikse stamp te verkopen. Nyara, die nog steeds zat waar ze zat, keek even fel naar de starter Pokémon. Haar ogen glommen van uitdaging en van spanning. Ze voelde het aan; ze wilde het. Maar ze weerhield zich netjes, zoals ze was geleerd. "En nu ga je me niet negeren! Dat kan je mooi vergeten!" zei hij waarna hij zijn gun op mel richtte.

De ander kwam opeens op hen afgelopen, waarna de ander Lindo een stamp verkocht, waardoor het even piepte. Matthew... Wat... "En nu ga je me niet negeren! Dat kan je mooi vergeten!" klonk er waarna de gun opeens op hem gericht werd en Mel meteen zijn hand ietwat omhoog deed. "Rustig aan Matthew, laten we geen domme dingen doen op dit moment." sprak Mel rustig tegen de ander, terwijl hij voorzichtig een stap terug deed. Dat was niet zo slim geweest, maar wat had hij dan moeten doen? Het leek wel alsof alles wat hij deed op dit moment hem boos maakte en dat was hij ook zat nu. Maar hij wilde niet neergeknald worden, vooral niet midden in een quest.

De ander deed meteen zijn handen de lucht in waarna hij een stap terugnam samen met de woorden. "Rustig aan Matthew, laten we geen domme dingen doen op dit moment." zei hij. Hij gromde even en gooide de gun plots recht in zijn face. en dat zou aardig pijn doen natuurlijk. Gelukkig zorgde dit er wel voor dat hij even gunloos was... een voordeel voor mel, die nu dichter bij de gun was dan matthew? Hij haalde dan ook zijn mes uit en liep op hem af, duidelijk dreigende om zijn face te gaan bewerken met het wapen in zijn handen.

De ander gromde even en gooide plots het wapen in zijn gezicht. Wah wat... Mel pakte snel het wapen op en keek naar de ander, die dreigend op hem af kwam. "Matthew, naar achteren." sprak hij duidelijk met het wapen op hem gericht. "Laat me niet schieten nu." ook al zou hij dan niet voor zijn face gaan, maar eerder voor de hand, waar het wapen in zat. Hij wilde zijn beste vriend niet neerschieten. Maar gvd. Hij moest zichzelf ook verdedigen, right?

HOE KWAM DIE GAST OPEENS AAN ZIJN GUN...? Oh.. Hij gromde even en keek trillend naar de ander. Hij trilde van woede natuurlijk. "Matthew, naar achteren." Ugh. Wat wilde hij doen? Hem neerknallen? Og ja dan zouden we zeker overal raken. Dan kreeg je een ragende, doodbloedende Matthew, yayzie! not. "Laat me niet schieten nu." Hmpf. Hij gooide dan ook gwn het mes naar de ander in de hoop nog schade aan te richten voordat hij boos naar voren stapte en een hand optilde om hem te slaan. Nope, hij was gewoon te boos over dit. Gvd.