A Cold Ranger [+ Claudia LeBlanc]

Er werd een pokéball bij gehaald en al snel stond er een rode insect pokémon op het strand. Claudia was niet bekend met deze pokémon, alleen met diens voor evolutie die in Kanto veel voorkwam. Dit moest dan een Scizor zijn, als haar informatie correct was. Ze glimlachte eventjes. "Ze ziet er sterk uit," zei ze oprecht. Het was een prachtige rode pokémon, met een gemene, maar scherpe blik in diens ogen. Een blik die ze wel kon waarderen, eentje die ze zelf ook graag had. Het was dat ze zelf al een goed beeld had van welke pokémon ze in haar team wilde hebben, anders had ze een Scizor zeker overwogen. Sneaux kwam nieuwsgierig dichterbij toen ze een andere pokémon had ontdekt en snuffelde eventjes aan de poten van de rode pokémon, voordat ze met een iets wat hogere rug weer terug bij Claudia ging staan. De Glaceon was zo te zien iets minder fan van de onbekende pokémon.

Claudia knikte rustig toen Vincent begon over dat ze inderdaad sterk was en dat ze zelfs haar mega evolutie onder controle konden houden. Mega Evolutie. Ze hadden er nu al wat meer mensen erover horen praten, misschien moest ze eens wat onderzoek gaan doen erna. Er zaten immers wat pokémon in haar plan voor haar team die zo'n Mega Stone vast konden houden. Dus dan moest ze toch maar eens naar een professor toe gaan ervoor. Maar dat was iets voor later. Voor nu moest ze weten wat ze met deze knul aan moest. "Dan wens ik je veel succes," zei ze op een rustige toon. "Hoenn zal er een sterke Ranger bij hebben binnenkort," vervolgde ze daarna met een kleine glimlach.

De bijna kinderlijke fonkeling in de ogen van Vincent, liet haar even glimlachen. Ze moest toegeven dat als je zijn Scizor niet mee zou rekenen, het echt een schat van een joch kon zijn. Al pastte het niet bij de leeftijd die ze 'm had gegeven. Ze knikte bij het horen van zijn woorden. "Dat meen ik echt ja. Ik denk dat ze wel iemand zoals jij kunnen gebruiken daar," zei ze op een rustige toon. "Misschien dat ik ooit eens een missie samen met je kom doen, als ik in Hoenn ben toevallig," vervolgde ze daarna. Ze moest zichzelf echt tegenhouden om niet al te kinderlijk tegen 'm te gaan spreken. Maar ze vertrouwde er weldegelijk op dat hij het goed zou gaan doen bij de Rangers en ach, als ze ooit tijd over had, zou ze best nog wel een quest willen doen met 'm.

Ach, wat kon het voor kwaad om iemand in een goed daglicht te zetten. Ze wist ook wel dat de Rangers in Hoenn in de minderheid waren en ze iedereen nodig hadden nu Mossdeep City overgenomen was door Team Rocket, dus dan kon ze best wel een beetje motiverend zijn tegenover nieuwe Rangers. Al wist ze zelf ook wel dat ze nog niet zo heel erg hoog in rang stond, het was beter dan iemand de grond in werken. "Daar hou ik je aan," zei ze met een kleine glimlach op d'r gezicht toen Vincent zei dat hij er naar uit keek. Ze keek eventjes om zich heen, ze konden hier natuurlijk op het strand blijven staan, ze konden ook wat anders gaan doen. "Maar goed, aangezien we hier niet de hele dag kunnen blijven staan. Zal ik je een deel van Kalos laten zien anders?" stelde ze daarna kalm voor. Ach, wat moest ze ook anders.

Vincent stemde in met het idee, wat een kleine glimlach op haar gelaat liet verschijnen. Ze draaide zich om en liep op een rustige pas in de richting van de stad. Courmarine Town was misschien niet al te groot, het was best gezellig om er rond te dwaalen. Ze keek eventjes over haar schouder of Vincent haar zou volgen. "Lust je koffie?" vroeg ze daarna op een licht spontante manier. "Er zit hier in de buurt een koffietentje, waar ik wat wilde gaan drinken," legde ze daarna kalm uit. Koffie ging er immers altijd wel in, daar leefde ze inmiddels bijna op.

Vincent vertelde dat hij dol was op koffie en bij zijn ouders in een café had gewerkt. Het meest viel het haar nog op dat hij het ovre Olivine City. De stad was gelegen in Johto, wat de buurt regio was van waar zij vandaan kwam; Kanto. Ze grinnikte eventjes. "Olivine City zei je? Dat maakt ons buren," zei ze met een kleine glimlach op d'r gezicht. "Ik kom zelf uit Celadon City in Kanto," legde ze rustig uit, terwijl ze verder bleef lopen. Het tentje waar ze heen wilde gaan was niet zo heel erg ver uit de kust gelegen, dus zou het niet al te lang duren voordat ze er zouden zijn.

Rustig liep ze in de richting van het kleine cafeetje, terwijl ze nadacht over de vraag van Vincent. "Ik had m'n redenen om niet langer in dat gebied te willen zijn," legde ze op een rustige toon uit. Ze zou haar levensverhaal niet aan de neus van een onbekende gaan hangen. Sowieso zou ze niet graag willen uitleggen waarom ze uit Kanto was getrokken, ook niet aan iemand die ze al langer zou kennen. Ja, misschien aan een ander iemand, maar ze wist niet zeker of ze die nog eens zou gaan zien. "Vraag terugkaatsend, jij komt uit Johto, zat in Hoenn en komt naar Kalos. Geen zin om vast te zitten aan één regio?" stelde ze daarna rustig een vraag om het gesprek niet dood te laten vallen.

[justify]Claudia knikte bij het antwoord dat Vincent gaf en een kleine glimlach verscheen op haar gezicht. "Vrij kunnen rondreizen, dat herken ik wel ja," zei ze rustig. Al was het heel anders dan haar situatie, het voelde toch ergens hetzelfde. "Om eerlijk te zijn had ik nooit de wens om te gaan reizen met pokémon, het kwam toevallig op m'n pad," legde ze rustig uit. Ach, een tipje van de sluier kon geen kwaad in haar ogen. Het was een lieve jongen, hij was misschien wat goed van vertrouwen, maar hij zou haar geen kwaad doen. En als hij dat zou doen, had ze een team achter haar staan als back up.[/justify[