{ A coffee-addict has spawned

Hij had wel eerder een ei gehad, al was dat ondertussen nu toch wel een hele tijd geleden geweest nu hij er over nadacht. Zo lang geleden, dat hij het niet echt geheel meer wist hoe het was geweest, dus ergens was dit een 'nieuwe' ervaring, om het so maar even ruwweg te noemen. Hij moest wel even glimlachen bij haar opmerking. "Dat klinkt anders als een erg aannemelijke optie." als hij ooit honger zou hebben maar er was geen eten in huis, al was dat echt een van die zeldzame gelegenheden. Dus zoiets hoefde jammer genoeg niet echt te gebeuren. Of hij was gewoon klaar met het ei en had tegelijk honger, waarschijnlijk dat een omeletje dan goed zou gaan smaken. Hij nam een slok van zijn koffie, om met een fronsje naar de Pokémon van de twee te gaan kijken, hierna keek hij met diezelfde blik naar Ragya. Was dit iets dat nou echt gebeurde? Blijkbaar. Het was wel raar in welk geval, vooral als je erover nadacht dat het met Aldrei was. Van alle beesten, Aldrei. Iets dat vrijwel elke levensvorm op aarde haat.
De vos naast hem leek lichtjes te grijnzen om zijn woorden, om hierna te spreken dat hun Nathan echt het type was om op mensen te klimmen en in oren te bijten. Oh leuk was dat zeg. "Ook leuk, heb je dan dus ineens de hele tijd bezoek." klonk er geamuseerd van hem. "Wij hebben hier ook nog een Tepig, hij is echt heel actief en ramt ook vaak genoeg ineens tegen objecten aan, het valt nog mee dat het huis nog staat." hij mocht Saitama wel een tijd niet hebben gezien, maar dat betekende niet dat hij geen verhalen over hem mocht vertellen, het was diens gedrag die er zelf om vroeg hoor. Aldrei leek het te waarderen dat hij wat dichter bij haar was gekomen, afgaande van het tevreden geluid dat van haar had geklonken.