Coffee gone wrong?

Het was tijd voor een kleine break tussen het trainen door. Tenminste, eerder die dag had hij getraind, nu was hij ermee gestopt omdat hij vond dat het ondertussen wel weer welletjes was. Binnenkort kon hij misschien zelfs de tweede gym al uitdagen, maar misschien moest hij zijn pokémon eerst nog wat rust geven voor meteen door te knallen. Hij wilde die badges graag winnen, dat zeker. Maar overhaasten moest hij het niet doen, je moest ook genieten van de tijd die je doorbracht met je pokémon. En dan in sommige gevallen met vrienden, maar echte vrienden had hij niet in Kalos. Nope, meer mensen die begonnen te zuchten als ze hem aan zagen komen. Jammer maar helaas, hij kon er toch wel mee leven. Terwijl hij het eerste de beste cafeetje in was gelopen, liep hij regelrecht op de bar af. Misschien zou een warme koffie hem wel goed doen, ja. Daar had hij wel zin in op dit moment. Die koffie kreeg hij, maar dan op een manier die hij niet echt aan had zien komen. Een meisje stootte haar eigen kop koffie van de bar af, die aan scherven viel op de grond. "Oh, sorry," zei het meisje vervolgens, waarna ze door haar knieën heen zakte en de scherven op begon te rapen. Er was wat koffie op zijn schoenen gekomen, maar die dingen waren zou oud geworden dat je toch amper het verschil tussen een vlek en de originele kleur kon zien. "Dom, dom, dom," hoorde hij de ander toen mompelen. Ach, hij kon best gemeen zijn zo nu en dan. Maar voor nu besloot hij om zijn 'vriendelijke' en 'behulpzame' kant een keertje naar boven te halen. Hij zakte dus ook door zijn knieën heen en hielp haar met de overige scherven op te rapen. "Ach, maakt niet uit hoor," zei hij en keek tijdens het oprapen met een schuine blik naar het meisje. Met een handje vol scherven kwam hij weer overeind en legde deze neer op de toonbank. "Twee koffie graag," zei hij toen, met een korte blik op het meisje.

Zijn poging om een echte heer te zijn mislukte helaas, gezien het meisje al snel het geld voor de twee koffie's overhandigde. Hé, hij kon best wel wat missen om eerlijk te zijn. Omdat hij de vorige gym had gewonnen had hij er best nog wel wat geld aan over gehouden, genoeg om van te leven in elk geval. Al was er in zijn geval geen thuisfront om hem financieel te steunen. Het maakte ook allemaal niet uit. "Hier, laat mij betalen," had het meisje gemompeld, waarna ze de man achter de bar het geld gaf. "Het spijt me," zei ze daarna zachtjes mompelend tegen hem. "Ik had minder onhandig moeten doen." Zijn blik was iets daarvoor al afgegleden naar haar arm, die er iet wat apart uit zag. Terwijl hij dus wachtte op de koffie fronste hij voor een kort moment. Het meisje stond er ook wat ongemakkelijk bij, en hij besloot niet in te gaan op de arm voor nu. Wel op haar vinger, want die had ze zojuist opengehaald. Hij toverde een spierwitte zakdoek tevoorschijn, pakte voorzichtig haar hand en wond het ding om haar vinger heen. Well, ondanks dat hij af en toe een echte Seedot kon zijn, had hij ook wel zijn aardige momentjes. "Wat maakt mij dat toch uit, kan gebeuren," zei hij met een kleine glimlach. "En ik heb er immers niks aan over gehouden."