Wie is Manolo nou weer? [Manolo Suarez+ ?]

We've come too far to give up who we are

Wow, yes. Ze werd niet in elkaar geslagen ondanks dat ze deze man net in principe lelijk had genoemd. Ze glimlachte naar hem, verbaasd over het feit dat dit haar nog lukte ook. Toen hij haar vervolgens een sigaret aanbood was ze nog verbaasder. Hij wist dat ze minderjarig was. Hij had meegekregen dat haar een drankje werd geweigerd. En vervolgens bood hij haar ook nog eens een sigaret aan? De verbazing maakte al snel plaats voor adrenaline en voor ze het wist pakte ze het ding van hem aan. “Ik dacht dat je het nooit zou vragen!” bleef ze het spelletje spelen. “Wacht, ik drink nog even mn drankje op.” Met die woorden gooide ze wat er over was van haar drankje - waarvan ze eigenlijk niet eens wist wat het was - achterover, wat voor een gemixte reactie zorgde. Een “wow,” kon ze niet onderdrukken. Ze leek ook een beetje draaierig te worden. Misschien had ze toch niet zo snel moeten drinken.

“Kom, Bastiaan,” sprak ze tegen de vreemdeling, nog een schepje boven op het spelletje gooiend. Ondanks de draaierigheid pakte ze haar wielen beet en rolde ze zichzelf met even veel enthousiasme als altijd naar buiten. Als haar moeder dit wist zou die haar vermoorden. Gelukkig kon zij er nooit achter komen.

tag; Flynn & Manolo!

Een klein grijnsje speelde met zijn mondhoeken toen de blondine zijn sigaret aannam. Zijn grijns was veel breder geweest als hij nu geen toneelspel op hoefde te zetten, maar hij wilde haar niet nu al een verkeerde indruk van hem geven. Te makkelijk. Manolo wachtte geduldig tot ze haar drankje naar achteren had gegooid voor hij opstond van zijn kruk en zelf een sigaret in zijn mond duwde, waar hij mee speelde tot ze buiten waren. Ondertussen rolde hij met zijn ogen en stopte hij het pakje terug in zijn achterzak. Bastiaan? Ze had niet voor een betere naam kunnen gaan? Ugh. Blanken waren nou eenmaal niet zo origineel met hun namen. Manny hield de deur nog vlug voor haar open om gemakkelijk naar buiten te kunnen en wierp subtiel een blik over het gezelschap binnen. Geen argwanende blikken. Mooi zo. De barman keek hem wel even aan, maar alleen om met zijn hoofd te schudden in afkeer. Tch. Sommige mensen waren echt pretbedervers. Dat blondje mocht echt van geluk spreken dat hij aanwezig was geweest.

Flynn had zijn Gengar, die nu onzichtbaar rond hem heen zweef, opgeroepen. Hij wachtte geduldig in het steegje terwijl zijn rode ogen de deur van de bar in de gaten hielden. Zijn ogen waren koud en kill, veel serieuzer werd hij niet. Toch kon hij het niet helpen, mensen overvallen nadat ze dachten dat hij hulpeloos was... Dat was een van zijn betere manieren van doen. Hij drukte zijn sigaret uit tegen de muur en hoorde het zachte gegrinnik van Daren, zijn Gengar. Hij had er zin in.

We've come too far to give up who we are

Eenmaal buiten wierp Penny een gefascineerde blik op het dingetje tussen haar vingers. Ze had geen flauw idee hoe ze een sigaret moest vasthouden eigenlijk, maar ze had mensen het op tv wel eens zien doen dus dat besloot ze maar na te doen. Het voelde raar en ze had een neiging om aan het ding te ruiken die ze niet onderdrukte. Het rook… raar. Waarschijnlijk zou het beter ruiken als hij aan stond. “Heb je een fikkie voor me?” vroeg ze, op een toon die ‘cool’ moest uitdrukken. Ze wierp ‘Bastiaan’ ook een blik toe die er perfect bij paste: gemaakt volwassen. Ze wisten allebei dat Penny minderjarig was en dat ze helemaal niet zo cool was als ze zich nu voor deed. Ze was zelfs niet cool genoeg om vijf meter van de deur af te gaan staan met haar rolstoel. Alsof een stemmetje in haar achterhoofd haar had ingefluisterd dat ze ooggetuigen nodig had.

tag; Flynn & Manolo!

Het eerste wat hem opviel was dat de blondine de weg naar buiten een beetje blokkeerde. Ze stopte uiteindelijk een paar meter bij de deur vandaan en vroeg of hij een fikkie voor haar had. Manolo kon zijn lach met moeite onderdrukken en grijnsde breed. “Tegenwoordig noemen we dat een vuurtje,” sprak hij geamuseerd tegen haar, waarna hij zijn aansteker tevoorschijn haalde en die aanklikte. Het kleine vlammetje dat spontaan verscheen werd vlakbij haar sigaret gehouden. Pas toen hij de hare had aangestoken, hield hij het vuurtje bij zijn eigen sigaret en verborg zijn aansteker toen weer in zijn broekzak. Manolo nam rustig een hijs en keek toen subtiel over zijn schouder om te zien of Flynn in de buurt was. Ergens had hij wel medelijden met de blondine. Afgezien van haar karakter was ze nog redelijk schattig om naar te kijken. Zo naïef en zo jong…

Flynn keek toe met fijn samen geknepen ogen. Hij wist niet of het handig was dit zo dicht bij de bar te doen. Hij moest ze verder weg zien te lokken, maar Manolo zou waarschijnlijk door hebben wat hij aan het doen was. Hij had een plan.
Met een dronken strompel viel Flynn voorover op de stoep net voor het steegje. Met een kreun en glazige ogen keek hij om zich heen. Dronken zwaaide hij naar de twee jongelui.

We've come too far to give up who we are

Fikkie of vuurtje, potato of patato. Het maakte Penny allemaal niet zo veel uit. Zolang ze maar dingen mocht uitproberen was zij helemaal happy. Daarom was er ook geen enkele twijfel in haar beweging te zien toen ze de sigaret naar haar mond verplaatste en een flinke teug nam. Meteen daar op volgde een serie van luide kuch en keelschraap geluiden. De eerste poging was Penny niet echt bevallen. Toch voelde ze ook een hele aparte sensatie. Ze kon het niet beschrijven, maar wist dat het van de sigaret kwam en dat ze meer wilde. Daarom deed ze, nadat ze tot rust was gekomen, een tweede poging, wat al iets beter leek te gaan. Als iemand haar nu zou willen verplaatsen zou ze het niet eens door hebben. Ze was zo gefocust op de sigaret, en dat gecombineerd met het kleine beetje alcohol in haar systeem zorgde er voor dat ze haar omgeving even compleet vergeten was.

tag; Flynn & Manolo!

Manolo had geen flauw idee wat er aan de hand was. De blondine was enorm afgeleid door haar sigaret, wat in eerste instantie niet zo goed ging omdat ze verkeerd inhaleerde, maar voor hij een tip kon geven kreeg ze het zelf al een beetje door. “Niet over je longen inhaleren,” opperde hij echter alsnog, niet zeker wetend of de tweede hijs gewoon geluk was of dat ze het echt snapte. Dat was niet per se wat hem verwarde, maar wat hem wel verbaasde was Flynn. Hij kwam naar hen toe gestrompeld en liet zichzelf vallen. Manny had niet helemaal door wat daar de bedoeling van was, maar hij besloot er wel gebruik van te maken. “Euh,” begon hij tegen de blondine. “Laten we even… Niet in zijn buurt zijn. Hij is veel te bezopen.” Manolo stak toen zijn sigaret tussen zijn lippen en pakte toen de handvaten van haar rolstoel vast. Daarna rolde hij hen een stukje bij de deur vandaan; ver genoeg om uit het zicht te zijn van de rest van de mensen in het cafeetje. Perfect.

Flynn keek teleurgesteld naar de twee jongeren. Manolo had het dus fout begrepen, maar ja zo lang dat meisje maar uit het zich van de rest verdween. Hij stond op en gebaarde naar Daren, zijn Gengar, die onzichtbaar bij hem zweefde. "Duw haar weg." Zei hij zachtjes. Hij voelde de kou verdwijnen, dus Daren was in beweging. Hij zou haar rolstoel duwen. Het was tijd om hier beweging in te krijgen, letterlijk.

We've come too far to give up who we are

Pas toen ‘Bastiaan’ een opmerking maakte over de andere vreemdeling merkte Penny hem op. Het aanzicht van een volwassen man die zichzelf nog niet eens staande kon houden wekte een plezierige reactie op bij de blondine. Ze schoot namelijk in de lach, en best hard ook. Door haar lach voelde ze het effect wat de sigaret op haar had gehad opnieuw en al snel ging het over in een hoest, waardoor ze niet kon reageren op ‘Bastiaan’s’ aanbod om haar te verplaatsen. Ze vond het wel prima anyway. Toen ze eindelijk weer kon praten besloot ze een grapje te maken. “Hey niet te ver, hè? Misschien wil ik nog een tweede drankje.” Ze nam nog een teug van haar sigaret. Eigenlijk was het best wel ranzig.

tag; Flynn & Manolo!

Niet te ver. Manolo reageerde daarop door langzaam te stoppen met duwen, al hoorde hij een stemmetje in zijn hoofd zeggen dat ze juist verder weg moest. Die vervloekte schattige air om haar heen ook. Verdomme. Hij wilde zijn grip verstrakken, maar op dat moment voelde hij de lucht om hem heen een stuk koeler worden. Vanwege zijn ervaring met zijn eigen Gengar wist hij wat dit betekende en liet hij de handvaten van de rolstoel meteen los. Het feit dat hij nu niks meer zou hoeven doen stond hem wel aan, want hij wilde wel eigenlijk klaar zijn met deze patrouille en het tweede drankje waar dat blondje het over had bestellen. Hij nam een hijs van zijn sigaret en stapte opzij, waarna hij afwachtend naar de blondine in de rolstoel keek, benieuwd naar wat Flynn zijn plan was.

Flynn keek droogjes toe hoe zijn prooi hem simpelweg aan het uitlachen was. Niet echt lief meisje. Gelukkig had Manolo het nu wel goed begrepen. Daren, zijn onzichtbare Gengar, greep de handvaten en racete er vandoor met de rolstoel. Hij maakte vaart naar de muur van de stad. Tijd om de vuilnis buiten te zetten, of in ieder geval het meisje.
Bij Flynn was de facade voorbij. Flynn grijnsde gemeen en rende voorbij Manolo, achter Daren aan, met een thumbs-up.

We've come too far to give up who we are

Huh, was ‘Bastiaan’ slechthorend ofzo? Ze kon zweren dat ze hem gevraagd had om niet te ver te gaan, en nu waren ze al iets van honderd meter van het café af. En toen tweehonderd. En toen driehonderd. Als ze zich niet vergiste waren ze onderweg naar één van de poorten van de stad, en zelfs met een glas alcohol achter haar kiezen wist ze dat dat niet haar bedoeling was. “Zeg, hallo,” begon ze, “heb je wel gehoord wat ik zei? Als je me al ergens heen wil brengen, duw me dan naar mn ho- huh?” Tijdens haar woorden draaide ze zich om en kwam ze tot de conclusie dat ‘Bastiaan’ haar helemaal niet meer duwde. De blondine probeerde haar wielen met haar handen tegen te houden, waardoor ze er achter kwam dat er toch druk op de achterkant van haar rolstoel werd gezet en ze niet gewoon een stukje rolde. “Wat de Muk.” Dit was vreemd. En niet Cool. Verdomde ‘Bastiaan’.

tag; Flynn & Manolo!

Gengar mocht dan misschien niet te zien zijn, maar Manolo kon je daar niet mee voor de gek houden. Het was sowieso een spooktype – en dat vermoeden werd alleen maar versterkt door Flynn die met zijn duim omhoog erachter aan rende. De bruinharige bleef voor een moment alleen achter en zat er niet echt op te wachten dat hij ook moest gaan rennen, dus besloot hij om er lekker op zijn eigen tempo achter aan te lopen. Flynn kon het vast ook wel in zijn eentje aan. Acteren kon hij in ieder geval wel en hij had een spooktype aan zijn zijde. Dat blondje vormde voor zover hij wist geen dreiging voor Flynn en hemzelf. Manolo nam nog een trekje van zijn sigaret. Een flinke. Na Bastiaan te moeten zijn geweest, kon hij niet anders. Hij had even nodig. Daarna zou hij Flynn wel weer vergezellen.

Het meisje in de rolstoel werd door Daren steeds meer naar de rand van de stad geduwd. Met een gemene grijns rende Flynn er achter aan. Goedzo Daren. Hij zag hoe Daren haar voort duwde. Hij haalde ze in en hield Daren tegen met een opgestoken hand. Hij glimlachte naar het meisje terwijl hij de rolstoel tegen hield. "Gaat het, je vloog er opeen vandoor?" Vroeg hij.

Gesponsorde inhoud

» Manolo Suarez
» Perfect evening. [&MANOLO SUAREZ]
» Waar ben ik nu weer?
» Daar gaan we weer!
» Mister Suarez