Wie is Manolo nou weer? [Manolo Suarez+ ?]

Een slachtoffer vinden? Hm. Manolo wist niet of het idee hem aanstond, maar aan de andere kant… Zo leek het wel alsof hij eindelijk weer eens iets uitvoerde. “Gelukkig, want de misdadiger uithangen maakt me wel dorstig, hoor,” sprak hij op plagende ondertoon. Lang hoefde hij in elk geval niet te wachten tot hij de bar kon beoordelen, want er werd al naar een cafeetje gewezen en het was precies zoals hij zich herinnerde. Het leek hem echter dat binnen beter was dan buiten. “Hoeveel van die mensen zullen van Team Rocket zijn?” vroeg hij grijnzend, knikkend naar het grote raam die je een blik naar binnen gunde. Er zaten nog een hoop mensen ondanks de avondklok en iets vertelde hem dat lang niet iedereen van de organisatie was.  

Manolo dronk niet heel veel, maar één glaasje van tijd tot tijd kon geen kwaad. Hij knikte, want dat plan klonk alsof het niet veel werk koste en dat klonk hem als muziek in de oren. “Daar zeg ik geen nee tegen,” grijnsde hij, waarna hij zijn sigaret snel oprookte en hem op de grond liet vallen. Manny trapte het ding uit en begaf zich naar de ingang van het café. Bij binnenkomst keken niet veel mensen naar hem om. Degene die keken waren vermoedelijk geen Team Rocketleden, want de meesten van die groep zouden het bitter weinig schelen wie er binnenkwam en wie niet. “Aan de bar dan maar?” vroeg hij aan Flynn.  

Flynn was zo te zien niet bang om te profiteren van de voordelen van Team Rocket. Manny ook niet echt, al hield hij veel liever geheim dat hij deel was van de organisatie. In deze situatie viel dat echter niet meer te redden, dus hij bestelde op eenzelfde wijze een whiskycola, geïnspireerd door de keuze van zijn gezelschap. “Op zoek naar een slachtoffer?” grijnsde hij toen hij de ronddolende blik van zijn partner zag. Hijzelf hield zich koest door zijn rug naar de meesten te keren. Hij zag later wel hoe en wat.

Manolo merkte het knikje op, maar ging er verder niet op in. In plaats daarvan liet ook hij subtiel zijn blik rondgaan, terwijl hij zijn glas tegen zijn lippen drukte om er een slokje van te nemen. Daar kreeg hij de kans niet voor, want net op dat moment kwam er een blondine de zaak binnen en die wist op verschillende manieren de aandacht te trekken. Allereerst zat ze in een rolstoel. Ten tweede zag ze er veel te jong uit. Desondanks liet ze zich niet intimideren door de vragende blikken en de barman, want ze wilde een drankje bestellen. Manny begaf zich dichterbij toen er problemen dreigden te komen. “Het is oké, ze hoort bij mij,” sprak hij tegen de werknemer. Eén waarschuwende blik was genoeg om hem het zwijgen op te leggen. “Hier, ik had al eentje voor je besteld.” Manolo gaf zijn glas door aan de blondine, waarna hij kort naar Flynn keek. Dit was een wel heel makkelijk slachtoffer. Babysitten zat niet echt bij zijn werk inbegrepen, maar ze leek heel naïef te zijn.

Ze reageerde eerst niet. Manolo vond het niet erg en haalde inwendig zijn schouders al op. Menig anderen zouden op hun tenen zijn getrapt dat ze hem niet bedankte, maar dat liet hem eigenlijk koud. Hij stond op het punt om weer plaats te nemen op een kruk toen de blondine begon te spreken. Ah, kijk. Ze wilde het spelletje toch meespelen. Manny had het idee dat ze hem op de zenuwen wilde werken, maar dat ging niet zo makkelijk bij iemand die heel goed in acteren was. “Nu je het zegt; we hebben elkaar al een tijdje niet meer gezien,” begon hij vriendelijk, terwijl hij rustig plaatsnam op de kruk die het dichtste bij haar stond. Nu zat hij tussen haar en Flynn in. “Ik heb het een beetje laten groeien. Staat het me?”

De reactie die hij van het meisje kreeg paste eigenlijk niet bij haar, in eerste oogopslag, dus ze wist hem nog flink te verbazen ook. Manolo voelde zich een beetje beledigd door haar antwoord – totdat hij de blik in haar ogen zag. Dit was voor haar net zo goed een spelletje als voor hem, dus ze meende het – hopelijk – niet. Als dat wel zo was, dan had hij niet meer met haar te doen als ze haar de stad uit zouden zetten. “Nog altijd zo’n grapjas, huh?” grijnsde hij, waarna hij Flynn vanuit zijn ooghoek zag vertrekken. Hij volgde subtiel zijn bewegingen en ontcijferde de geheimtaal erachter al snel. Dit blondje moest naar buiten. “Ja, die kan inderdaad wel een frisse neus gebruiken,” lachte Manolo tegen de blondine. “Ik eigenlijk ook wel. ‘k Heb zin in een sigaret. Jij?” De jongeman haalde al vlug zijn pakje tevoorschijn en stak een sigaret naar haar uit. Hier kon hij haar vast wel mee lokken, want als hij het goed begreep, dan was dit zo’n rebels pubertje.