Perfect evening. [&MANOLO SUAREZ]

Met een rustige blik gaf Kaito een knikje naar zijn collega die vroeg of hij hem wilde aflossen. Het was tegen twaalf uur ’s nachts en de avondklok was al een tijdje ingegaan. Kaito had geen idee of zich al problemen hadden voorgedaan, maar hij nam aan dat hij dan al wel iets had gehoord. Aangezien er nu nog niet veel te zien was, besloot hij deze patrouille te gebruiken om zijn Eevee te introduceren aan het werk dat hij deed. En wat was een betere manier dan haar al gelijk evolueren? Ze was een pittige Pokémon. Hoewel hij eerst niet zo open had gestaan voor het feit dat hij een vrouwelijke teamgenoot erbij kreeg, besefte hij wat haar sterktes waren en wat hij kon doen om dat aan te scherpen. En dus haalde hij haar Poké Ball tevoorschijn. Hij had haar Flare genoemd om zichzelf te blijven herinneren waarin hij haar wilde evolueren. Hij wist dat het dom overkwam, maar hij had zo snel ook geen andere naam geweten en ze leek er wel oké mee te zijn, want ze trok niet verveeld met haar oortjes als ze de naam hoorde. Terwijl de Eevee nieuwsgierig zijnde naar hem keek, haalde hij een Fire Stone tevoorschijn en hield deze voor de Pokémon. Ze leek te weten dat ze geen keus had. Deze keer trok ze wel even met haar oortjes. ‘Je wist het eigenlijk al toen ik je je naam gaf, dus stop met zeuren,’ sprak Kaito kil tegen haar. De kille ondertoon liet haar even geschrokken met haar oortjes trekken. Kaito nam aan dat ze nog steeds een beetje getraumatiseerd was van de ruwe wanneer waarop hij haar behandeld had toen ze geen zin had om in de Poké Ball te blijven zitten. En het feit dat Psycho naast hem stond zou ook niet al te veel helpen, want ze keek naar haar pootjes toen haar blik die van Psycho ontmoette. Kaito ging op zijn hurken zitten en hield haar opnieuw de Fire Stone voor. Deze keer stak Flare zonder aarzelen haar pootje uit en raakte de steen uit. Direct begon de steen licht te geven en ging dat over op Flare. De Pokémon veranderde van vorm en niet veel later stond er een Flareon voor zijn neus. Kaito snoof. Hij gaf een kort knikje naar haar. ‘Dan gaan we nu patrouilleren,’ sprak hij terwijl hij langs een vuilnisbak liep en daar de steen zonder er verder naar te kijken ingooide. Flare knikte, maar niet van harte. Met een gebogen kopje volgde ze haar trainer die verder de donkere stad in trok met zijn handen in zijn zakken gestoken, hopend dat hij tenminste iets zou vinden waarmee hij zich zou kunnen vermaken.

Kaito wist niet zeker wat hij moest doen. Hij kon Psycho naast zich laten lopen voor als er weer eens iets misging zoals de vorige keer dat hij patrouilleerde, maar hij kon deze keer ook al het werk door Flare laten doen. Flare had echter nog niet echt aanvallen waar hij trots op kon zijn. Hij moest maar eens gauw wat TM’s bij elkaar gaan sprokkelen. Toxic en Flamethrower waren al goede aanvallen om mee te beginnen. Hij wilde er echter niet te veel geven omdat ze er later zelf nog wel bij zou leren. Maar op echte goede vuuraanvallen kon hij nog wel een tijdje wachten en dat geduld had hij niet. Ze moest ontzag uitstralen en met dat gebogen kopje van haar deed ze dat echt niet. Hij wist dat hij streng kon zijn en dat hij op sommige momenten zijn Pokémon echt bang voor hem kon maken – uitgezonderd Shadow en Psycho dan – maar ze moesten ook leren om zelf de baas te spelen. Niet over Kaito natuurlijk, want dat zou niet pakken. Tegen Psycho hoefde hij nooit streng te zijn omdat zijn Pokémon wel wist wat hij wel mocht doen en wat niet. Shadow wist dat niet, maar Kaito kon er nog zo veel roepen en tegen schreeuwen als hij wilde, het zou niks uithalen. De Pokémon had simpelweg geen verantwoordelijkheidsgevoel en als hij dat nog steeds niet zou hebben wanneer hij geëvolueerd zou zijn in een Gengar, dan zou Kaito toch eens serieus moeten overwegen om hem te vervangen voor iemand anders. Hij schrok op toen hij een stem hoorde en draaide zijn hoofd. Hij had echt geen idee wie het was, maar aan de manier waarop hij werd aangesproken kon het niks anders dan een Grunt of een Agent zijn. Een collega dus. ‘Dag collega,’ sprak hij om aan te tonen dat ze collega’s waren. Om zichzelf te legitimeren liet hij het bewijs zien dat hij wel degelijk afkomstig was van Team Rocket. ‘Ook zo veel plezier met het patrouilleren?’ Hij rolde zijn ogen naar de man en wierp een blik op zijn Flareon. Deze keek nog steeds naar haar poten en Kaito gaf haar nijdig een zet. De Flareon trok haar kop nog meer in en Kaito onderdrukte een geïrriteerde zucht. ‘Ik was net deze steeg aan het controleren om te zien of er mensen waren die zich niet aan de regels houden. Dit is Flare’s eerste keer,’ liet hij er op volgen en hij knikte naar zijn bedroefde Flareon.