Waar ben ik nu weer?

Met een droog gezicht liep Connor één of andere grot binnen. Als hij het goed had verbond deze grot Cyllage City en Camphrier Town met elkaar. Of hij moest weer eens helemaal verkeerd hebben gekeken op zijn map. Hij haalde zijn map tevoorschijn. Het was makkelijk te zien omdat hij nog aan de ingang van de grot stond. Zo te zien was hij van Camphrier Town naar Route 7 gewandeld en was hij hier uitgekomen. Hij had deze grot dikwijls genomen omdat hier heel veel Zubat’s waren en omdat hij Pikachu wilde trainen voor de derde gym. Vandaag leek er echter niks interessants te zijn in de grot. Ach ja, hij kon nog altijd een broodje gaan eten in Cyllage City als hij wilde. Maar hij kon ook een andere route nemen en zo naar Ambrette Town gaan, want je had verschillende manieren om via deze grot naar Cyllage City te gaan. Hij wilde net een beslissing maken toen Pikachu zijn aandacht trok door zijn gele vingertjes naar voren te wijzen. Eerst was Connor er niet zo zeker van wat zijn Pikachu bedoelde, maar toen legde hij zijn hand tegen zijn voorhoofd en keek hij naar de richting waar zijn Pikachu naar wees. Hij zag een figuur in de verte en wilde al iets zeggen, maar het figuur was hem voor. Hij herkende die stem ergens van… Hij deed een paar stappen dichterbij. In het vage licht dat van de ingang kwam achter hem zorgde ervoor dat hij de jongeman voor zich herkende. Het was Jace, de jongen die hij had leren kennen in de Lost Hotel. ‘Jace!’ riep hij uit. ‘Wat goed om je weer te zien, man.’ Hij grijnsde. Pikachu herkende de jongeman ook wel, maar had er nog niet zo’n heel goede band mee en bleef daarom een beetje op de achtergrond zitten. Hij had zijn handjes voor zijn lichaam getrokken en keek met zijn oren naar achteren gevouwen naar de man. Connor deed een paar stappen naar voren zodat hij weer wat gehuld werd in het donker en grinnikte. ‘Je bent toch niet verdwaald, zeker?’ Hij keek de jongeman afwachtend aan.

Connor glimlachte opgewekt toen Jace hem leek te herkennen. Het was altijd weer iets speciaals als je oude bekenden tegenkwam. Juist omdat Kalos zo groot was en omdat hij Jace niet in zijn Holo Caster had staan, was het zo’n verrassing dat hij de jongen hier weer eens tegenkwam. Blijkbaar waren ze weer op hetzelfde onderwerp uitgekomen als in Lost Hotel: de weg terugvinden. En liet hij daar nu net geen kei in zijn. Het was in elk geval een opluchting dat Jace naar dezelfde stad als hij opzoek bleek te zijn: Cyllage City. Het was nog steeds Connor’s grote droom om, eenmaal aangekomen zijnde in Cyllage City, een paar fietsen te huren en van die beroemde, steile hellingen te fietsen. Hij had echter geen idee of Jace dat ook wel een leuk idee vond. Misschien moest hij het de jongen eens voorstellen. Grijnzend keek hij naar de map. ‘Allereerst lijkt het me simpeler als je de kaart wat omdraait zodat je de steden beter kunt herkennen,’ zei hij plagend tegen de jongen terwijl hij de map goed schikte. Het was een exacte kopie van de map die hij had. En Connor zag nu ook waar ze naartoe moesten. Hè, gek dat hij dat detail daarnet niet had opgemerkt, zeg. ‘Daar bij die grote stenen naar links,’ zei hij uiteindelijk trots zijnde op zichzelf terwijl hij naar twee grote rotsblokken wees die zich halverwege de grot bevonden en die overduidelijk uit de weg geruimd moesten worden door een Pokémon. Omdat de grootte van de rotsen hun echter niet kon hinderen, ging Connor zich daar verder niet om bekommeren. En dus begon hij al naar de rotsen te lopen, de map van Jace nog steeds in zijn handen houdend. ‘Waarvoor naar Cyllage City?’ vroeg hij nieuwsgierig zijnde. Wie weet ging Jace de gym wel uitdagen of ging hij juist trainen voor de gym.

De reden waarom Jace naar Cyllage City wilde gaan was op zijn zachtst gezegd verrassend. Connor zou namelijk hetzelfde antwoord als Jace hebben gegeven, maar dan wel in de zomer. Langs de kade lopen en genieten van de frisse wind leek hem een vreselijk idee en even had hij de aandrang om net te doen alsof hij dringend weg moest, maar ten eerste was dat lullig en ten tweede was hij blij dat hij eindelijk eens iemand tegenkwam die hij herkende. Bovendien zou het niet eens heel erg slecht voor hem zijn als hij ook eens zou genieten van de wind, want al wat hij had gedaan was zich zorgen maken om van alles en nog wat. Dan had je natuurlijk ook nog de zware training waar hij doorheen moest met zijn Pokémon en een beetje ontspanning was dan wel op zijn plaats. Zijn rode ogen keken Jace aan toen hij besloot om een antwoord te gaan geven. ‘Ik zal wel met je mee lopen, maar verwacht dan wel dat ik er uit ga zien als een eskimo,’ waarschuwde hij lachend. Hij schudde zijn hoofd van nee op de vraag van Jace. ‘Ik heb de gym al uitgedaagd,’ zei hij met iets van trots in zijn stem. ‘Ik ben nu aan het trainen voor de derde gym en die is in Shalour City.’ Hij was trots om te kennen te geven dat hij de eerste en de tweede gym al verslagen had. Het zou nu ook wel een prestatie zijn als hij de derde gym zou winnen. Dan kon hij zich gaan focussen op de vierde gym. ‘En jij?’ vroeg hij nieuwsgierig zijnde. ‘Hoe veel gyms heb jij al achter de rug?’ Het leek tegenwoordig namelijk net alsof dat iedereen die hij tegenkwam al voorbij de vijfde gym was en hij constant op de derde gym bleef haken.

Connor beet zachtjes op de binnenkanten van zijn wangen toen hij hoorde hoe Jace de derde gym had bevochten. Dat had hij natuurlijk ook kunnen doen. Een Haunter of een Gengar in zijn team stoppen en daarmee de derde gym uitdagen. Maar in zijn hoofd was het zo dat als je een team opstelde van zes dat je daar niet meer van mocht afwijken. Voor hem gold die regel dan toch. Hij had voor een Eevee gekozen en had die geëvolueerd in een Umbreon. Als hij Umbreon dan nog een paar goede TM’s zou aanleren, zou het vast wel een sterke Pokémon zijn en een dark type was zeker niet slecht om te hebben tegen een andere gym, maar tegen de derde gym ging hij het toch niet proberen. Nee, voor de derde gym had hij Pikahcu, Pidgeot en Growlithe in gedachten. En dan had hij ook nog in gedachten om Growlithe tegen dan te laten evolueren met een Fire Stone, maar dan moest hij de Pokémon eerst nog even goed trainen. Zijn rode ogen bleven op Jace hangen toen deze zijn uitleg deed. ‘De zesde al,’ zei hij en hij floot bewonderend. Het zou nog wel even duren voordat hij de zesde zou uitdagen, maar al bij al zou het hem vast wel lukken. Zijn team trainen kostte hem soms moeite, maar dat was het dan ook. Hij grijnsde bij Jace’ vraag. ‘Ik heb een Pikachu, een Growlithe, een Pidgeot, een Umbreon, een Roselia en een Poliwhirl,’ zei hij tegen de jongen. ‘Zoals je kunt horen heb ik erg veel variatie in mijn team, maar dat is ook wel iets dat ik zeer belangrijk vind.’ Hij glimlachte en hield daarna zijn hoofd vragend scheef naar de blondharige jongen. ‘En hoe ziet jouw team er dan uit? Ik heb volgens mij alleen nog maar je Chandelure gezien.’ Hij vond Chandelure’s wel grappig uitzien. Ze representeerden overduidelijk een kroonluchter. ‘Ik ga Growlihe, Roselia en Poliwhirl binnenkort trouwens laten evolueren. Voor Poliwhirl heb ik deze keuze gemaakt om hem te evolueren in een Poliwrath en niet in een Politoed,’ zei hij tegen de jongen.