Sometimes we struggle

Door het vallende water hing er een lichtelijk hogere luchtvochtigheid in het omringende gebied. Vochtige lucht werkte nooit echt goed samen met het haar van de jongen. Alles ging nog wilder staan dan dat het normaal al deed en het plat houden was geen optie meer. Zijn enige geluk was dan nog dat hij een donkergrijze beanie bij had die hij voor een groot deel over zijn haar kon trekken. Voor het feit dat hij al een donkergrijze broek en een zwarte overhemd aan had begon hij er wat duister uit te zien. Maar goed, er was niemand in de buurt dus wat maakte het dan ook uit. Gezien hij niet altijd in de buurt was van water had hij Zero uit zijn pokéball gelaten. De pokémon kon zich niet zo geweldig handhaven op het land dus zat meestal in zijn pokéball. Dat zorgde er wel voor dat hij net iets te vrolijk was en dus de hele tijd met zijn snuit tegen zijn trainer aan bleef duwen die langs de rand liep. Dat ging goed tot een van de duwen Kota uit evenwicht bracht en de jongen met een plons in het water belandde. Proestend kwam hij boven maar voor hij ook maar kon bewegen werd hij al door de Gyarados voorzichtig het water uit getild. Dat moest er wel geweldig uit hebben gezien.

{Eerste post voor Jean-Pierre - m'n concentratie is een goner dus hopelijk kun je er wat mee}

Het water liep in straaltjes langs zijn haren over zijn gezicht. Uit zijn kleding liep ook aan alle kanten water dat terug in het water van het meer onder de waterval kletterde. Zijn haar hing plat over zijn gezicht en zijn kleding was door het water aan zijn huid geplakt. Hij leek wel een doorweekte Glameow zo hij er nu uit zag. Amper een seconde nadat hij weer met beide voeten op de grond werd gezet hoorde hij voetstappen die hun richting op kwamen. Even bleef hij voor zich uit kijken, hopend dat het persoon hem niet zou opvallen. Tot de voetstappen wel heel dicht kwamen hield hij dat vol. Ach wie hield hij voor de gek, er zat een gigantische Gyarados voor hem in het water, wie zou dat nou niet opvallen. "Wat?" Zei hij op een lichtelijk pissige toon terwijl hij schuin over zijn schouder naar het persoon dat naar hun toe was gekomen. Zijn humeur was niet bepaald vooruit gegaan door die duik.

De blonde jongen stak zijn handen in zijn zakken wat er voor zorgde dat hij een nonchalante uitstraling kreeg. "Wat een coole Pokémon zeg." Merkte de man op tot zijn verbazing. Een opmerking over waarom hij door zijn pokémon uit het water werd gevist had hij verwacht maar complimenten over Zero niet. "Ik ben Jean-Pierre." Stelde de jongen zich voor terwijl hij de Gyarados leek te bekijken. "Dankje. Kota is de naam," stelde hij zich ook voor waarna hij de beanie van zijn hoofd af trok. Zijn zwarte haren vielen over half zijn gezicht heen. Met een hand veegde hij over zijn gezicht zodat de haren er uit zouden gaan en strak over zijn hoofd kwamen te liggen. Met de andere hand trok hij de beanie er weer over voordat het allemaal weer rechtop zou gaan staan. Nu hopen dat het zou blijven zitten.

"Betekend dit dat jij ook een trainer bent, of ben je de Gyarados gewoon aan het uitlaten?" Een Gyarados uitlaten, sinds wanneer was dat iets? De blonde jongen leek het echter een stuk grappiger te vinden dan Kota en begon om de grap te lachen. Zodra hij gestopt was met lachen draaide de jongen zich naar hem om en stak zijn hand uit. "Leuk je te ontmoeten trouwens." Glimlachte de ander. Kota pakte de hand maar aan en schudde die beleeft. "Aangenaam." Zei hij enkel terug. De ander kwam bij hem een beetje vaag over in zijn hele gedrag. Kota liet het eerst los en liet zijn arm weer langs zijn lichaam hangen. "Ja ik ben Zero's trainer trouwens."

"Ah," kwam er van de blonde jongen die hoogstwaarschijnlijk zelf ook een trainer was. "Dus jij heet Zero." Zei Jean-Pierre tegen de Gyarados met een grijns op zijn gezicht. Zero leek het ook niet helemaal te begrijpen dus verscheen er een lichtelijke frons op de kop van de pokémon. "Is het een beetje fijn water?" Vroeg hij dat nou aan hem of aan Zero? Voor de Gyarados was dat natuurlijk het geval maar voor hem totaal niet. En het was ook niet de meest vriendelijke opmerking als die naar hem was gericht. De Gyarados was ook in de war en de situatie leek hem totaal niet te bevallen. Ondanks dat er niet echt iets was om zich zorgen over te maken leek de grote blauwe pokémon dat toch te doen. Kota reageerde dan ook lichtelijk geschrokken toen de grote pokémon hem ineens oppakte en op zijn rug zette. Okay dan? "Zero wat is er nou weer?" Vroeg hij aan de Gyarados die zich niet helemaal op zijn gemak leek te voelen.

Wat er in het hoofd van de Gyarados omging bleef voor hem altijd een raadsel. Sommige acties van de pokémon waren simpelweg zo vreselijk onlogisch. "Sorry.." Hoorde Kota de blonde jongen maar amper zeggen. Lichtelijk verbaasd keek hij op, blijkbaar had Jean-Pierre het gedrag van Zero op die manier opgevat. "Je hoeft je niet te verontschuldigen hoor, Zero is gewoon weer wat apart bezig." Probeerde Kota wat ongemakkelijk het gedrag van zijn pokémon te verklaren, hopend dat Jean-Pierre het wat beter op zou pakken op die manier. Op dat moment besefte hij zich ook dat de blonde jongen de Gyarados nogal bijzonder leek te vinden in het begin. "Wil je anders een ritje richting de uitgang?" Opperde Kota vervolgens in een poging om hem wat op te vrolijken. Vrijwel meteen keek Zero hem wat geschokt aan, met een enkele strenge blik van Kota verdween dat weer naar een neutrale blik.

Bij zijn terug verontschuldiging over het gedrag van zijn pokémon keek de blonde jongen weer op. Okay mooi dat was al een begin. Op zijn voorstel werd er geknikt en verscheen er een brede glimlach op zijn gezicht. Gelukkig viel het goed bij Jean-Pierre en werd het voor hem mogelijk om de jongen nog een beetje een goede indruk te geven. "Zero, voorzichtig hè." Zei hij tegen de Gyarados terwijl hij een klopje op zijn nek gaf. Voor zijn trainer was de pokémon altijd vrij voorzichtig, vreemde die hij niet helemaal vertrouwde waren een ander verhaal. Het kon dan ook niet kwaad om het nog een keer duidelijk te maken dat hij voorzichtig moest zijn. Met enige aarzeling boog de blauwe pokémon voorover en pakte de blonde jongen voorzichtig aan de rug van zijn shirt op. Rustig liet hij Jean-Pierre boven zijn rug zakken tot zijn voeten zijn rug raakte voor hij zijn kop weer weg draaide. "Ga zitten en houd je goed vast, okay?"

Een geluk was dat Zero daadwerkelijk naar hem luisterde en de blonde jongen voorzichtig op zijn rug had gezet. De Gyarados leek alles behalve content te zijn met de situatie maar luisterde gelukkig nog wel naar hem. Hij had een vrij bijzondere persoonlijkheid voor het soort dat hij was. Normaal gesproken waren ze een stuk agressiever en luisterde ze een stuk slechter naar hun trainers. Na de waarschuwing had Jean-Pierre zijn armen om Kota's middel gewikkeld. Dat was nou niet bepaald wat de zwart harige had bedoeld met zich goed vast houden. Kota voelde zich er wat ongemakkelijk door en had gehoopt dat de ander zich gewoon aan een van de vinnen zou vastpakken. Een opmerking zou hij er niet over gaan maken gezien hij al niet het geweldigste beeld had veroorzaakt over zichzelf bij de ander. Na een klopje op zijn hals te hebben gekregen begon de blauwe pokémon in de richting van de uitgang te zwemmen. Door de snelle en krachtige slagen van zijn staart kregen ze een flinke snelheid en werd het een vrij hobbelige rit.

{Mobiel post}