Shake it Off [+Jean-Pierre Dupuit]

Oh jee hij had weer wat gedaan hoor. Met een gezicht op onweer kwam de serveerster naar hen toe en snauwde direct Cecille af. Tot op het punt dat ze er onzeker op reageerde. Daarna werd er boos naar hém gekeken. Hé! Wat had hij nu ineens fout gedaan!? Moesten serveersters niet klantvriendelijk zijn en klantgericht? Wat was deze? Maar gelukkig kwam Cecille al met de vraag die ze allebei toch wel graag beantwoord hadden. "In de parade is er een kar die getrokken wordt door Tauros." Ahja, naar die parade hadden ze die middag nog staan kijken. "Deze zal vast uit zijn hok zijn gelopen toen de parade afgelopen was. Ik zal even bellen. Jullie gaan hem bezig houden tot hij wordt opgehaald." Ze liep weg. Verbaasd keek JP naar Cecille. Dit was een.. bevel? "Isn't she lovely?" Deed hij nog eens. "Dat was de laatste keer jongeman en anders leg ik je over de knie." Hij stond stijf van de schrik. Op dit moment had hij eigenlijk liever een Tauros aan zijn hand gehad.

Cecille leek niet zo bang te zijn voor de Tauros. Niet meer in ieder geval. Ze begon zelfs te fantaseren over hoe ze zo'n ongelofelijk gehoor heeft gekregen. Heel fantastisch allemaal. Behalve dat tweede. Toen hij dacht aan al dat oorsmeer kreeg hij de kriebels. Jakkie bakkie. "Of ze is half Noivern. En bestrijdt in de nacht de misdaad in de stad als.. 'de Noivrouw'." Voegde hij er zelf aan toe. Dit soort dingen deed hij maar al te graag.

"Nu krijg ik zin om de themesong van 'De Noivrouw' te gaan schrijven. Wil jij dan de hoofdrol spelen in de film?" Hij zag al helemaal voor zich hoe ze een leuk klein projectje zouden gaan doen waarbij ze hun eigen film gingen maken. Hij kende nog wel wat mensen die het leuk zouden vinden om mee te doen. En in principe kon Cecille al vrij makkelijk al die superhelden dingen doen, daar had ze al voor getraind. Hij vond het nú al helemaal leuk.

Daarna maakte de Tauros duidelijk dat de voorraad op was, die werd dan ook snel weer aangevuld. Cecille merkte verder een aantal dingen op over de Tauros en begon hem te aaien. Een glimlach sierde zijn gezicht. Hij zag wel wat hier aan de hand was. Allebei de woeste krijgers waren moe. Ze waren zo relaxt bij elkaar omdat ze elkaar aanvoelden. Althans, dat was Jean-Pierre's overgeromantiseerde conclusie. "Ik denk dat jij een van de weinige mensen bent die een Tauros zo rustig kan krijgen." Complimenteerde hij. Hij was hier niet zeker van, maar hij wilde het zichzelf graag laten geloven. Hij had nog net ietsje meer magie nodig vandaag. En dit was net hetgeen hij nodig had.

Nou, dat was geregeld dan. Zijn hoofdrolspeelster had hij al. Nu alleen nog een verhaal, een script, een camera, belichting, sets, een cameraploeg, andere acteurs, en een idee. Hm, peulenschil.. oeps. "Mooi." Zei hij dan toch maar met een glimlach, ze gingen vast wel een oplossing vinden voor al die problemen.

Die opmerking had hij maar altijd apart gevonden. Liefde gaat door de maag. "Eindigt die liefde dan ook als poep?" Zei hij wellicht iets te cynisch. Liefde ging door de maag. Niemand zei dat het ook echt in de maag bleef. Soms krijg je gewoon de schijt aan liefde. Right? Vast niet.

Jean-Pierre kreeg zo het idee, dat zijn plan voor The Noivrouw maar een Tauros companion moest krijgen. Cecille was er heel goed mee. Dat was wel te zien. Het had nog bijna verwacht dat ze T-Bone een kusje op zijn voorhoofd zou geven, maar dat gebeurde niet. "Ja dat zou ik ook wel willen weten.Die mevrouw van net zei dat ze het wist toch?" Het duurde wel erg lang voordat ze terug was. Was er iets aan de hand? Vast niet, anders was er wel paniek geweest in de tent. En zolang ze de Tauros hier konden houden was alles prika toch? Wacht.. verdorie! T-Bone begon gewoon te lopen! Op zijn dooie gemakje ook nog! Wat nu!?

Ho! Ho! Ho! Ho shizz! Borden werden op de grond gegooid en glazen vielen opzij. Gelukkig was alles leeg. Cecille.. kun je alsjeblieft stoppen met dingen doen waardoor Jean-Pierre je alleen maar meer geweldig vind? Hij kreeg even een pijnlijke blik op zijn gezicht toen hij zag hoe de blondine voorover tuimelde. Zou dat pijn hebben gedaan? Ugh, hij hoopte van niet. En je kon zeggen wat je wilde, maar madam nam de taken die ze kreeg wel serieus. "Ehm, misschien moeten we dit als herders aanpakken?" Zei hij onzeker door het raam. "We zijn zo terug!" Riep hij door het restaurant en liep vervolgens door de deur naar buiten. Want daar is een deur voor. "Maar hoe moet je eigenlijk herderen?" Vroeg hij zich hardop af toen hij het voor elkaar kreeg om rustig naast T-Bone te lopen.

Mja, ja dat leek Cecille ook wel een goed idee. Gewoon gaan herdereren. Helaas leken beide individuën niet echt een heel goed idee te hebben van hoe ze dat moesten aanpakken. Ja, misschien iets met Pokémon doen. Hm, maar wie? Wat moest een hulp-herdereren-Pokémon allemaal kunnen? "Die hebben meestal vier poten waarop ze lopen toch?" Vroeg hij zich hardop af. Hopend dat Cecille ging meedenken over de criteria. Want vier poten is echt absoluut het meest belangrijke aan een herdererenenen Pokémon.

Wow hé let even op je taalgebruik blondje. Je hebt Jean-Pierre dan wel geleerd om puns te maken, maar schelden is nogsteeds iets waar hij liever niet aan doet. Maar ze kwam wel met wat suggesties. Nu zag je toch wel een verschil tussen de twee. De een dacht top-down, en de ander dacht bottom-up. Achja, als ze dit probleem maar opgelost kregen. Net toen Cecille het laatste had gezegd bleef T-Bone ineens stil staan. Hij begon eens even lekker te poepen. Met een dichtgeknepen neus en een kwajongensglimlach keek hij er naar. "De politie heeft meestal Growlithe toch? Misschien kunnen die helpen?" Zei hij met een dichtgeknepen neus.