My heart of ice will show no mercy

Natuurlijk was de jongen gesteld op zijn kleren. Hij had deze mantel van zijn overleden bloedzuster gekregen... Het was hem zo dierbaar... En niemand zou het van hem afnemen. Toen de ander echter opeens een schaar nam, keek hij verbaasd op. De ogen van de blonde jongen werden groot bij het horen van zijn woorden. Aagh! Hij schoot bang van de bank en rende door het huis. Geen sprake van man! Hij holde zowat door de kamers heen, zijn vuile schoenen lieten een prachtig spoor achter natuurlijk. Maar toen hij iets vond... Waar hij zich onder kon verbergen, schoot hij eronder. Het was pas toen hij onder het ding zat dat hij besefte dat het een bed was... En jezus.... Een bed dat op poten stond... "Noooo!" zei hij meteen roepend... Gvd.

Sigh... Het zag ernaar uit dat de ander niet van plan was hem achterna te komen met die scharen... Dat was maar goed ook. Die gast was niet goed in zijn hoofd als hij zijn kleren kapot wilde knippen... Echt.. Niet... Hij waagde het erop om na een tijdje onder het bed vandaan te komen. Hij inspecteerde het bed op poten even door het van alle kanten te bekijken.... Hij vroeg zich af hoe het lag, maar zo deftig als hij was ging hij niet liggen. Dit was immers niet zijn huis. Hier mocht hij alleen op de grond zitten tenzij het anders werd aangegeven door de eigenaar van het huis.Rillend zuchtte hij even waarna hij rondkeek in de kamer. Een niesje werd al snel te horen van de kleine jongen... Great... Hij schraapte zijn keel even en voelde toen even zijn maag raar doen... Great... Great... Echt super man... Nu had ie ook nog eens honger...

En na een tijdje verscheen de ander voor hem. Hij duwde hem op bed. Waah? Zo met zijn natte kleren en schoenen... Uhm... Het was nogal droog... Het hele bed zou natuurlijk vuil zijn en hij... Was er blijkbaar ok mee... Aangezien hij zelfs dekens over hem heen gooide. Hij droeg hem op te slapen, wat hij dus zag als een teken dat hij dit bed mocht gebruiken... Heh... Dat was fijn... Hij drukte zichzelf eerst wat op, naja... Zodra de ander de kamer had verlaten, en deed zijn botten af. Hij gooide ze hier maar ergens, het maakte weinig uit wat er met die dingen gebeurde... Nou eigenlijk maakte het meer uit dan bijvoorbeeld zijn shirt... maar sigh... Whatever... Hij legde zich terug naar achteren en staarde kort naar het plafond... De ander had misschien toch wel een goed hart eh? Hij knipperde en legde zich goed... Nog denkende aan van alles... Maar uiteindelijk sliep ie. Hij zou wel morgen eten dan...

Toen hij de volgende ochtend wakker werd knipperde hij even met zijn ogen. Een gaap ontglipte meteen aan zijn lippen waarna hij versuft rondkeek in de kamer en al snel... Een bord met eten aantrof... Heh? Wel meteen staarde hij er verbaasd naar... Wat was dat? At hij in de ochtend? W... Wat? Hij keek naar het rare ding... Misschien was het bedoeld om zijn offer te brengen... yeah... Yeah... Dat was het zeker en vast! Hij glimlachte even en pakte wat dingen. Met kalme passen liep hij naar beneden, nog kleiner dan de dag ervoor omdat hij geen schoenen meer aanhad. Kalm legde hij alles neer op de grond bij een muur en pakte hij zijn mes. Hij nam wat van zijn wierrookstokjes en stak deze aan waarna hij lotusbloemen en andere dingen er legde. Al snel legde hij het ei op een schaaltje en legde hij schuin het mes naast het schaaltje neer, waarna hij zijn ogen sloot en zachtjes begon te bidden. Ochtendritueel.

Hij merkte nu pas de ander op.. Nja, hij hoorde hem alleen. Hij vroeg wat ie deed met zijn... Ontbijt? Ah tja... Zal wel. Hij knipperde langzaam en keek toen schuin op naar de ander. Deze persoon at in de ochtend... Het was ergens niet respectvol aangezien je zelf niet at voordat je een offer had gemaakt... maar hij kwam van een andere cultuur, dat moest hij begrijpen. "Ik maak een offer voor Arceus," zei hij kalm. "Ochtendritueel." Het was allemaal heel simpel als je het gewoon een beetje begreep... Sigh... "Wij danken u voor u harde werk en voor al u goede zorg," Klonk er toen wat luider waarna hij zijn handen naar het mes verplaatste en het ei doorboorde met het ding. Hierdoor brak het schaaltje, maar ah, offer was gebracht.

Hij zat daar maar rustig te staren naar zijn werk, helemaal in de wolken van wat hij nu had gedaan. Yes. Het maakte het ventje gewoon doodgelukkig. Hihi. En toen had hij brood in zijn mond... Wat... Maar hij mocht blijkbaar van de eigenaar van het eten... Dus dan was het vast wel goed... Niet? Kalm nam hij een hapje en begon hij op het brood te nommen. Hij was gewoon om enkel brood te eten, ze aten meestal niks speciaals thuis. Dit brood smaakte erg... lekker... Hij was er helemaal niet gewoon aan en begon al glimlachend verder te eten. Hij stond na een tijdje op en rekte zich uit waarna hij het mes oppakte en begon schoon te maken aan de pompbak. Het gaf een raar gevoel van voldaning... Zo'n... Eten in de ochtend. Ontbijten in Johto deden ze dus echt niet... Dus dit was echt raar voor hem.

Hij had al snel een schoon mes en keek er tevreden naar waarna hij het kalmpjes afdroogde en terug op zijn plaats stak. Zo, dat was netjes opgeruimd. Toen hij zag dat de ander niet langer meer hier was... Zuchtte hij even en keek ie rond. Heh... Hij vond de ander al snel in de kamer waar hij die nacht had doorgebracht. Hij was de vuile lakens aan het vervangen... Kort staarde Zack naar de laarzen die in de hoek van de kamer stonden... Heh... Oeps. Toen de ander hem opeens riep en daarbij de term... 'Kiddo' gebruikte... Zuchtte hij toch even luid. Hij kon het niet laten het mes terug boven te halen en er kalmpjes naar te kijken. Hij stelde een vraag... Hij wilde weten of nog een keer zoenen dat hele gedoe ongedaan maakte... Kort draaide Zack het mes in zijn handen waarna hij opkeek. "Ik ben geen kind.." zei hij even kalmpjes terwijl hij het wapen ophield. "En als je me nog eens zoent dan zullen we kinderen krijgen," yes... Yes... Tenzij hij hem zoende.. dan zouden ze gewoon man en man worden. Maar geen haar op zijn hoofd die daar aan dacht. Want toonde hij enkel aan dat hij er ook 100% voor ging.