My heart of ice will show no mercy

Hij keek langzaam op. Nu lagen ze gezellig beide op de grond. Hij had de klap dus ook gekregen. Pff, het was deels zijn schuld... Maar sigh... Hij probeerde de ander zijn ogen te zoeken en lachte even schuin naar hem. Volgens de praktische normen van de clan werkte lachen aanstekelijk en was het verplicht voor de ander om te lachen. Maar... dat zou vast niet gebeuren in dit geval. Want zijn twee woorden, zeiden het anders. "Wacht, nee," zei hij meteen. "Ik kan het niet laten tot je me vergeven hebt!" zei hij droogjes en stug. "Dat is regel nr 9. Wanneer je iemand kwetst moet je hen dienen tot deze vergiffenis brengt naar je ziel," Hij glimlachte kalm naar hem. Oh, hij had zojuist een stalker gekregen.

Arceus. Hij vroeg zich echt af wat er door de ander ging nu. Bestond dit niet in de buitenwereld? Hadden ze geen besef van vergeven en geven? Nou tja... Het was zo. Hij zei dat het hem vergen was en dat hij nu... Yeah nu. Weg moest. Kalmpjes keek de blonde jongen lang naar de man. Waarna hij even vragend rondkeek. "Uhm... Wat?" zei hij. "Wat moest betekenen?" Was dat zijn woorden van acceptatie? Hoe... Dat was niet juist... Hij moest deze arme jongen helpen, zeker nu hij bij hem in het krijt stond. Hij vloog daarom recht en liep weg. Nog geen enkele seconden later kwam ie terug met van die wierrookstokjes en een zak van de slager. Hij pakte de stokjes, stak ze aan en pakte de ander zijn hand en gaf het aan hem. "Kijk het komt het allemaal goed, ik ga je helpen," yes, hij was zo goed.

Hij fronste... Was dit raar dan? Hij zou een offer maken in de hoop het beter te maken bij hem! Was dat dan niet duidelijk? Wat was er nu moeilijk aan te begrijpen? Fronsend keek hij naar de ander. Deze liet de stokjes vallen. Wat... Dat hoorde helemaal niet. "No!" Hij pakte ze op en keek naar hem. Hij zei wederom dat hij weg moest en dat ie hem met rust moest laten... Waarom was hij zo gemeen? En zo onrespectvol? Had hij misschien demonen in zich? Oh nee... Hij moest hem echt gaan zuiveren... En snel ook. Hij pakte even een fles met water van de bron van hun clan en liep naar hem toe waarna hij het over hem gooide. Yes.

Wat? Hij vloog weer op hem af en kroop zowat op diens rug die nu nat was. Hij kreeg weer een hevige slag. Auw, auw... Auw! Gvd. Hij gromde even pijnlijk en keek naar de ander die vast ook een deel van de klap had ontvangen. Dat hoopte hij toch. Hij kon moeilijk een onontwijkbare aanval gaan ontwijken, dus dan kon hij op zijn minst de schade gaan verdelen. "WAARVOOR WAS DAT GOED!" dat was echt niet aardig! Hij pakte nog wat van zijn water en goot het over zijn hoofd waarna hij een lotusbloem op diens hoofd legde en zijn handen in elkaar vouwde om te bidden. Hij moest hem redden van al die demonen.

Hij was bezig met bidden. Als Zack bidde dan zei hij woorden die geen echte betekenis hadden. Soms maakte hij ook gebruik van woorden die hij en andere mensen ook kenden... Hij zei de woorden kalm... Een voor een... Hij leek haast in een soort trans. Dat was ie eigenlijk ook. Al zijn zinnen waren gezet op het zeggen van de oeroude tonen die van generatie op generatie werd geleerd. Het was iets dat ze deden. Hij had dan ook geen besef van alles tot ie klaar was en dat was kort nadat de man de twee woorden had gezegd. Ga en weg. "Dat kan ik nu niet maken sir!" zei hij kalm. "U geest is een en al duister. Al die slechtheid zal ik uit u moeten zuiveren." yeah en niemand zou hem stoppen!

Hij werd weg gegooid en lande pijnlijk op de grond. Nou tja. Hij had overeind kunnen blijven staan, maar hij was natuurlijk onhandig op de grond gesukkeld, great. Auw. Hij kneep zijn ogen toe. De blonde gast zei dat ie geen duistere ziel had... En opnieuw zei die kerel dat ie hem met rust moest laten.. Maar.. Maar. Zack liep achter hem aan. "Alsjeblieft! Ik smeek u met alle vier wetten van Dovnar dat u naar me moet luisteren!" gvd. Hij sprong op en greep diens benen vast. "Be gone satan!" go Zack goo!

Hij moest dit doen. Dit was de reden waarom hij hem bleef volgen. Maar nog voor hij iets anders kon doen waren de lippen van de ander tegen de zijne gedrukt... Wacht... Wacht... WAT... Wat... Wat. Hij bloosde hevig terwijl hij de ander na bleef staren... Gvd... Dit kon niet zijn... Dit... Dit kon niet! Wat was deze? Okay zack... Okay... Verzamel al je moed... Hij stond op en haalde kalm adem waarna hij de ander op een afstandje bleef volgen... Oh my Arceus. Oh my... Gawd... Gvd... Wist die gast wel wat hij zonet had gedaan? Nu was Zack bloednerveus... Tja... Hoe zou je anders zijn? Dit zou echt zijn dood worden... Maar Arceus... Wat had ie gedaan???

Hij keek af en toe op en zag dat de Sneasel af en toe omkeek naar hem... Aha... Dat beest had hem al een paar keer geraakt en dat was niet bepaald zacht geweest... Hij vroeg zich af of dit ding een eigen wil had. Het zag er namelijk naar uit dat deze het niet deed met plezier... Toen hij een grom hoorde keek hij op. Hij zei dat hij naar huis moest... Uhm... Hij stond even verbaasd stil en stapte naar de ander toe waarna hij langzaam zijn hand nam met zijn beide handen. "Jij bent nu..." gvd... "Mijn... Huis..." ohmygawdwhy... Waarom zei hij het zooooo.... Noooo