Exploring the city

Hana keek even naar de lucht. Het was al begonnen met schemeren, maar ze kon Lumiose City al voor haar zien, dus was ze niet van plan om nu al op te geven. Ze zou namelijk hier op Route 4 kunnen overnachten, maar het leek haar toch beter om naar de stad te gaan. Ook al zou het waarschijnlijk ook nog een klus worden om een plaats te vinden waar ze kon verblijven. Misschien zou ze namelijk zelfs verdwalen voor ze een plek had gevonden, maar daar moest ze het dan maar mee doen. Een zucht ontsnapte haar mond en ze keek even naar haar kleren. Sinds het incident met de Ledyba moest ze echt nodig haar kleren wassen en zelf wilde ze ook wel een douche nemen, dus het was waarschijnlijk wel handiger als ze een plek zou vinden. Even keek ze opzij naar Ruby, ze zou altijd haar nog kunnen gebruiken om een plek te vinden, maar het was tenslotte wel een grote stad.
Het was al bijna donker toen ze uiteindelijk aangekomen was in Lumiose City, maar dat maakte de stad alleen maar indrukwekkender met al die lichten. Ze had de stad nog nooit in het donker gezien en het was zelfs meer dan ze zich ooit had kunnen voorstellen. Ze kwam zelf tenslotte maar uit een dorp dat was echt totaal iets anders dan zo’n grote stad als dit en ergens was dit ook best wel imponerend. De gebouwen waren zo groot en ook waren er zoveel gebouwen bij elkaar. Als ze eerlijk was gaf het haar niet een prettig gevoel. Het was een veel te grote stad en de kans dat ze zou verdwalen was ook groot, maar ze moest nu niet opgeven. Ze aaide met haar hand even het kopje van Ruby en liep toen toch maar verder, ze moest tenslotte nog een plek vinden.
Na een tijdje te hebben gelopen begon haar maag te rammelen. Ze had tenslotte al de hele dag nog niks gegeten. Het was er min of meer bij ingeschoten. Ze stopte even en keek om haar heen. Ze moest namelijk wel een plek hebben waar het niet al te duur zou zijn, want echt veel geld had ze nou ook weer niet. Het was genoeg om normaal van te kunnen eten en overnachten, maar het moest niet echt duur uitpakken. Gelukkig zag ze al snel een restaurant waarvan de prijzen ook niet echt duur waren, dus ging ze ook snel naar binnen. Ze was best zenuwachtig, aangezien ze niet precies wist wat voor een restaurant het zou zijn, maar het was vast wel een goed restaurant.
Na te hebben gegeten stond ze weer buiten op de straat. Ze moest nog steeds een plek vinden om te overnachten en dan zou ze morgen wel kunnen kijken wat ze nog meer zou gaan doen. Misschien zou ze morgen wel de stad verder gaan verkennen en dan misschien ook verdwalen, maar ze was in ieder geval niet van plan om vandaag nog veel verder te lopen en te gaan verdwalen. Dat zou namelijk best wel slecht uitkomen. Misschien moest ze maar aan iemand de weg vragen, maar dat wilde ze aan de ene kant ook weer niet doen, omdat het dan vast raar moest overkomen en het dan ook al snel duidelijk zou worden dat ze niet aan een stad gewend was.
Het duurde alleen niet veel langer meer voor ze een hotel had gevonden en ze liep er naar binnen. Ze vroeg om een kamer en ging er dan ook snel naartoe. Ze was namelijk wel toe aan een douche. Ze kleedde zich uit en legde haar kleren even aan de kant. Ze zou ze zo wassen, nadat ze gedoucht had. Ze stapte in de douche en draaide de knop om. Misschien had ze haar pokemon eerst vrij moeten laten gaan, maar dat zou straks wel gebeuren, ze wilde nu eerst een douche. Ze voelde hoe het water op haar lichaam viel en ze bleef er even stil onder staan. Er was de laatste tijd toch wel aardig wat gebeurd. Ze had ervoor gekozen om alleen op reis te gaan en ook had ze al een badge gehaald. Het gaf toch wel een raar gevoel dat ze nu helemaal alleen was. Ze kon zich eigenlijk niet eens voorstellen waarom kinderen die jonger dan haar waren dit wilden doen, terwijl ze zich er zelf niet heel zeker bij voelde, maar dat maakte niet uit. Ze was nu eenmaal begonnen en er was ook geen weg meer terug.
Na de douche en het wassen van haar kleren pakte ze de andere pokeballen en liet ze haar pokemon vrij. Het was al vrij laat, dus het was waarschijnlijk beter als ze zou gaan slapen, maar toch keek ze even naar haar pokemon voor ze toch maar het bed in kroop. Ze was namelijk vrij moe van wat er allemaal die dag was gebeurd. Vooral hetgeen met de Ledyba. Ze zou de pokemon echt nooit vergeven voor het feit dat ze door hem onder een struik had moeten kruipen en daardoor ook nog eens vast kwam te zitten. Gelukkig was er iemand komen helpen, maar anders had ze daar nu misschien nog gelegen. Ze schudde de gedachte weg en draaide nog een keer om in het bed, waarna ze haar ogen sloot en niet veel later in slaap viel.
De volgende ochtend werd ze wakker en ze knipperde een paar keer met haar ogen voor ze naar de plek keek waar haar pokemon lagen. Ze was de vorige avond al vrij snel in slaap gevallen en daardoor had ze niet veel aandacht aan haar pokemon besteed, maar gelukkig leek het erop dat ze dat niet erg vonden. Ze sloot haar ogen nog even een keer, maar opende ze al snel weer. Ze bleef even zo liggen terwijl ze naar haar pokemon aan het kijken was. Ze had vandaag namelijk geen haast en het zou waarschijnlijk ook niet een keer kwaad kunnen om hier een paar dagen te blijven. Ze zou namelijk nog wel een stuk moeten reizen naar de volgende gym, maar dat was het waarschijnlijk wel waard. Ze zou op deze manier in ieder geval een stuk van Kalos te zien krijgen.
Ze duwde de dekens van haar af en stapte uit het bed. Ze liep naar haar kleren toe om te kijken of ze droog zouden zijn en gelukkig was dat ook zo. Ze zou straks namelijk nog moeten wachten tot haar kleren droog waren en dan zou ze helemaal niks kunnen beginnen. Snel trok ze haar kleren aan en liep terug naar haar pokemon, waarnaar ze iedereen terug riep, behalve Ruby. Het moest misschien wel raar voor ze zijn dat ze nu weer terug in de pokebal moesten, maar aan de andere kant waren ze er waarschijnlijk wel aan gewend. Ze keek even naar Ruby en wenkte de vogel. Ze wilde nu toch wel beginnen met de stad te verkennen en ze hoopte dat het nu wat minder intimiderend zou zijn als de vorige avond. Toen was het tenslotte ook donker, dus misschien zou het overdag anders zijn.
Ze zette een stap buiten het hotel en keek om haar heen. De stad zag er nog steeds vrij groot en indrukwekkend uit, maar het gaf haar toch niet meer het intimiderende gevoel van de vorige avond. Even haalde ze diep adem en blies het toen weer uit, waarnaar ze op weg ging. Ze bleef ondertussen om haar heen kijken, want ze was niet van plan om verdwaald te raken op dit moment en als ze dan de weg die had gelopen zou onthouden, dan zou het wel goed komen. Alleen ze had eerlijk gezegd geen idee waar ze de vorige avond allemaal had gelopen, dus eigenlijk was het nu meer dat ze alles opnieuw aan het verkennen was. Het punt was nu alleen wel dat ze niet alleen op deze weg moest blijven lopen en dat het misschien verstandiger was als ze ook een keer een steegje in zou gaan. Wie weet wat ze daar dan tegen zou komen, misschien wel een pokemon. Alleen het idee om een steegje in te gaan beviel haar nog niet echt, maar het viel ook wel te proberen.
Zodra ze een steegje tegenkwam liep ze deze in. Het maakte haar even niet uit of hij dood zou lopen, wat natuurlijk wel goed mogelijk was, maar dan zou ze natuurlijk ook altijd terug kunnen gaan via het pad dat ze had genomen. Ze liep voorzichtig verder en bleef ondertussen wel alert voor het geval er een pokemon tevoorschijn zou komen. Het was nog best wel donker in het steegje, omdat de muren zo hoog waren, maar ze was niet van plan om op te geven. Ze liep nog een stukje door tot ze bij het einde van het steegje kwam, alleen daar trof ze niks aan. Even bleef ze op de plek staan, maar draaide zich toen toch om om terug te gaan. De steeg was nou eenmaal een doodlopende geweest en dat was dus duidelijk een slechte keuze van haar geweest. Ze zette een paar stappen tot ze plots een geluid hoorde van iets dat achter haar landde. Ze draaide zich snel om en zag dat een pokemon geland was op de plek waar ze net stond. Snel pakte ze haar pokedex en hield hem voor de pokemon. ”Pidgey, a common sight in forests and woods. It flaps its wings at ground level to kick up blinding sand.” Een Pidgey dus. Ze keek even naar Ruby en gebaarde dat zij de Pidgey aan mocht gaan. Ook al zou ze de pokemon niet vangen, het zou sowieso een goede training zijn voor Ruby en misschien kon ze ook nog een andere pokemon gebruiken, dat lag er volledig aan hoe sterk de Pidgey was.
De Fletchinder landde voor de Pidgey en wachtte rustig op een commando van Hana. Hana keek even naar de Pidgey. Snelheid zou misschien niet werken, maar het zou ook wel kunnen werken, dus misschien was het beter om even eerst uit te testen en daarna echt aan te gaan vallen. Ze wachtte eerst heel even af, maar besloot toen toch dat het beter zou zijn om aan te vallen voor de Pidgey zou besluiten er vandoor te gaan, want dat moest ze niet hebben. ”Oke, Ruby, laten we eerst Tackle doen.” Als de Pidgey het zou ontwijken, dan was het in ieder geval geen trage pokemon en dan zou ze snellere aanvallen moeten gebruiken. De Fletchinder ging recht op de Pidgey af en zoals ze eigenlijk al wel had verwacht ontweek de Pidgey het en kwam het zelf terug met een Quick attack. ”Ruby, ontwijk dat en doe zelf Quick attack.” Ze was namelijk niet van plan om op te geven en moest en zou de vogel dan ook proberen te vangen. Ruby kon de Pidgey gelukkig net op het laatste moment ontwijken en deed toen zelf de Quick attack. Hier was de Pidgey deze keer niet op bedacht en hij werd dan ook geraakt door de Fletchinder, maar hij was overduidelijk ook niet van plan om op te geven. De Pidgey stond al snel weer op waarnaar hij nogmaals op de Fletchinder af kwam. Alleen deze keer was hij sneller gekomen dan de vorige keer, waardoor ze geen tijd had gehad om Ruby te laten ontwijken en de Fletchinder werd dan ook geraakt door de Pidgey. Het leek er gelukkig alleen op dat hij niet te veel schade had aangericht en de Fletchinder was dan ook weer snel klaar om nog een keer aan te vallen. ”Oke Ruby, doe eerst Quick attack en daarna Ember.” Ze had geen idee hoe de Ember zou uitpakken, maar het resultaat zou ze zo zien. Ruby ging op de Pidgey af, maar deze keer wist de Pidgey de Quick attack te ontwijken, alleen het volgende dat kwam had hij duidelijk niet verwacht. Ruby deed zoals ze had gevraagd de Ember achter de Quick attack aan en dat kwam overduidelijk als een verrassing voor de Pidgey, waardoor hij ook geraakt werd door de vlammetjes. De Pidgey stond alleen wel weer op, maar er was duidelijk wel wat schade aangericht aan de vogel. Deze keer ging de Pidgey de lucht in en flapperde hij met zijn vleugels, waardoor er een windvlaag ontstond die op haar en Ruby afging. Haar haar werd naar achteren geblazen door de windvlaag, maar dat was nu niet echt belangrijk. ”Ruby, vlieg boven de wind uit en doe dan nogmaals een Quick attack.” Dat zou moeten werken. De windvlaag zou namelijk niet overal kunnen reiken en dit was daar een goede oplossing voor. De Fletchinder vloog verder omhoog en versnelde toen, waarnaar ze op de Pidgey afging. De Pidgey was duidelijk nog bezig geweest met de windvlaag, waardoor hij het niet had verwacht en dus geraakt werd door de Fletchinder. ”Doe nu ook Tackle.” Met volle kracht ging de Fletchinder op de Pidgey af en raakte hem, waardoor de Pidgey neer viel en ook niet meer opstond. Snel pakte ze een pokebal en gooide hem op de Pidgey af, waarnaar hij met een rood licht verdween in de pokebal. Het was nu afwachten of de Pidgey erin zou zitten. De pokebal zou deze keer in ieder geval wel makkelijker te pakken zijn dan de laatste keer met die Ledyba. Ze was niet eens van plan geweest om hem te vangen, maar toch was hij er zelf in gegaan, waarnaar hij uiteindelijk toch nog ontsnapt was.

Het werd jammer genoeg al snel duidelijk dat de Pidgey niet in de pokebal zou blijven zitten, maar het geluk dat ze er wel bij had was dat hij er niet vandoor ging, want dan had ze helemaal niks meer kunnen beginnen. Ze richtte haar blik even op Ruby, maar de vogel was duidelijk klaar om het nog een keer te proberen en als de Fletchinder er als eerste aan zou gaan kon ze altijd nog een andere pokemon gebruiken, maar dat zou niet nodig zijn zolang Ruby nog in staat was om door te gaan.
"Oke Ruby, we moeten nog iets meer ons best doen." Zei ze tegen de vogel en dacht heel even kort na. Het zou waarschijnlijk het beste gaan als ze weer zou doen zoals toen net, maar misschien wist de Pidgey nu ook wel wat ze van plan was. Ze moest het er maar op gokken. "Ruby, laten we beginnen met een Quick attack." De Fletchinder maakt al snel snelheid en ging weer op de Pidgey af. Hij was er alleen wel op voorbereid, waardoor de Pidgey de Fletchinder ontweek en daarna zelf een Quick attack deed op de Fletchinder. "Nog niet opgeven, doe nu Ember." De Pidgey was nog steeds in de buurt van de Fletchinder geweest, waardoor hij met geen mogelijkheid aan de vlammetjes had kunnen ontsnappen en daardoor dus schade opliep, alleen het was duidelijk nog niet genoeg deze keer, want hij stond al snel weer op.
Deze keer begon de Pidgey met zijn vleugels te fladderen, waardoor er een wind ontstond, dit had de Pidgey al een keer eerder gedaan, maar toch kwam het wel als een soort van verrassing. De Fletchinder werd dan ook wat naar achteren geblazen, maar niet voor lang, want al snel vloog het boven de wind uit. "Doe eerst Quick attack en dan Tackle." Snelle aanvallen zouden hopelijk werken, maar de Pidgey was al gestopt met de aanval en de Quick attack miste hem dan ook, maar de Tackle die er achteraan kwam kon hij niet meer ontwijken en hij werd weer geraakt. Ze moest nu alleen wel snel handelen, want nog een aanval zou het nu waarschijnlijk kunnen afmaken. "Doe nogmaals Ember." De Pidgey had geen tijd meer om op te staan en werd dan ook volop geraakt door de Ember. Snel pakte ze een pokebal en gooide hem nog een keer naar de Pidgey. Deze keer zou het hopelijk wel genoeg geweest zijn, maar het zou natuurlijk ook zo kunnen zijn dat hij nog een keer zou ontsnappen en deze keer wel weg zou vliegen.

Hana wachtte af hoe het deze keer zou aflopen, want het kon natuurlijk ook weer slecht aflopen en dan zou ze Pidgey niet hebben. Ook al was dat niet iets wat ze wilde hebben. Ze had liever dat hij deze keer wel zou zitten. De pokebal wiebelde een paar keer en bleef toen stil liggen. Even wachtte ze af of de Pidgey echt in de pokebal zat, maar liep er toen toch naartoe toen bleek dat hij er echt niet meer uit zou komen. Ze pakte de pokebal op en draaide al glimlachend om naar Ruby. "We hebben de Pidgey gevangen!" Zei ze opgewekt. Ze was blij dat het gelukt was en dat ze nu dus echt de Pidgey gevangen had. Ze stopte de pokebal weg en keek toen naar Ruby. Ze waren tenslotte bezig geweest met de stad te verkennen voordat ze dit steegje in waren gegaan, dus het was waarschijnlijk verstandiger om weer terug door het steegje te lopen en dan te kijken waar ze naartoe zouden gaan. Ze hoopte alleen wel dat ze straks de weg terug nog zou weten, want dat was natuurlijk nog wel de vraag.
Het steegje volgen was gelukkig niet zo moeilijk en ze kwam al snel weer uit om een bredere straat. Het was nu alleen de vraag welke kant ze uit zou gaan. Ze kon namelijk links of rechts gaan en als ze het zich goed herinnerde was ze van rechts gekomen, dus dan zou ze nu waarschijnlijk veel beter naar links kunnen. Even keek ze naar de Fletchinder en besloot toen toch maar naar links te gaan. Misschien zou daar nog wel iets leuks te vinden zijn waar ze nog niet vanaf wist.