The city

Als er iets was waartegen ze een hekel was, dan was het drukke steden. Ze was eerder een persoon die je vond buiten Lumiose, waar de mensen een stuk rustiger waren en waar je jezelf nog kon horen denken. Hier kon dat gewoon niet. Ze was dan ook gewoon afgeslaan in de eerste de beste straat en ze was uitgekomen op een van die pleinen met een pilaar aan het midden. Ze besloot daar even te blijven en wandelde rustig op een bankje af. Het plein was -Arceus zij dank- leeg. Toen ze neerzat, sprong Cassiel, de Archen, uit haar kap en kaaride deze even luid waarna hij op haar hoofd lande en even rondkeek waar ze waren. Wel meteen zuchtte Axelle even zachtjes en keek ze kort op, haar hoofd lichtjes kantelend naar boven. Met een korte blik van haar op de gekleurde vogel sprong deze van haar, recht op haar schoot, waar deze even tevreden krijste en toen zich oprolde. Hij had nog steeds last van zijn vleugel, maar ze vond het nog steeds niet 100% veilig het beest alleen achter te laten ergens waar er er professionele hulp was. Deze dagen kon je immers niemand vertrouwen.

{Bryan}

Gadver, dit was vreselijk eten. Waarom probeerde hij nog dit eten überhaupt op te eten? Hij zag een wilde Furfrou lopen, gooide zijn eten naar de pokémon die het ook nog op ging eten ook. Bryan haalde zijn schouders onverschillig op, weg was weg. Hij had zijn handen in zijn zakken gestopt, zolang hij niet met Team Rocket in aanraking kwam en iets verkeerds deed zou hem ook niets overkomen. Tenminste, dat was zijn logica. Bryan schopte een steentje met zijn oh zo dure schoenen verder. Waarom liep hij hier eigenlijk nog rond? Het was toch doelloos wat hij deed. Of... toch niet? Hij zag een meisje, naja meisje eerder vrouw, op een bankje zitten. Met een rare pokémon in haar buurt. Geen Fire type, dus niet boeiend. Hij ging nonchalant naast haar zitten, zijn blik niet op haar gericht en geen enkel woord. Kijken of ze boeiend was en of ze tegen hem ging spreken.

Opeens verscheen een bruinharige dude. Even keek ze schuin naar hem en hij ging als een pro naast haar zitten, waarbij ze even een wenkbrauw optrok. Straks schoof ie nog dichter, iets dat mensen nooit deden. Ze kozen dan ook altijd verder van mensen te gaan zitten. Kort zuchtte ze en even keek Cassiel op waarbij hij even kraaide. De Archen slaakte nogmaals een kreet, sprong op en begon even boos te worden waarbij het even luidkeels gild naar de persoon naast haar. Daarna begon het als het ware te blaffen... Of naja, het was eigenlijk kraaien. Je kon vergelijken met blaffen. Naar deze persoon naast haar. Ze deed niks, want het kon haar niks schelen.

Toen die gekke pokémon begon te schreeuwen, keek hij dat ding argwanend aan. Moest dat ding een klap hebben ofzo? "Hou je pokémon een beetje gedeisd." mompelde hij onverschillig. Het liefste zou hij dat ding verbranden. Hij mocht dat ding niet. Burn it flames before it lays eggs. Dus eigenlijk zou hij ninetales moeten pakken maar daar had hij geen zin in. Of Quilava of Nootnoot. Nope, geen zin en waarom zou hij überhaupt? Het was van haar, niet van hem. Hij zou ook nooit zo'n lelijk ding willen. Alleen als het half Fire type was geweest. Nee wacht dan ook niet want het was hartstikke lelijk.

"Hou je pokémon een beetje gedeisd." Ze keek een beetje droogjes naar hem toen hij dat zei, Cassiel ging zijn bek niet houden, alleen als zij dat zei. Want het was haar baby wjw. Ze knipperde even met haar ogen en zuchtte even zachtjes, waarbij de Archen nogmaals een kreet sloeg. "Uhm... Ik heb geen zin," zei ze een beetje droogjes waarna ze naar achter leunde en naar de hemel staarde. De Pokémon op haar schoot maakte een hoop herrie en sloeg verwilderd met zijn vleugels, duidelijk niet blij. Daarna stopte het even en keek het met kleine oogjes naar de nieuweling.

"Uhm... Ik heb geen zin," Wat? Ze zou zin moeten maken. Vooral omdat hij rijk was. Die domme, stomme, lelijke pokémon moest stoppen met dat geschreeuw. "Ik wil hem liever niet verbranden maar als het moet dan doe ik dat." zei hij droogjes. Hij bedoelde, bek dicht Archen anders 4 Fire types die hem konden verbranden. Het moest dood.

"Ik wil hem liever niet verbranden maar als het moet dan doe ik dat." Ze haalde haar schouders op en keek hem aan. "En ik wil liever niet dat je word achterna gezeten door een boze stier, maar we kunnen niet alles hebben in leven hm?" zei ze droogjes met beide wenkbrauwen opgetrokken. Ze vond deze dude raar en een aansteller. Daar was Cassiel het snel mee eens toen hij nogmaals krijste.

Het meisje haalde haar schouders op. "En ik wil liever niet dat je word achterna gezeten door een boze stier, maar we kunnen niet alles hebben in leven hm?" Bryan keek haar droogjes aan. Toen die gekke pokémon nog een keer krijste had zelfs Bryan een gevoel om dat ding te slaan. "Ha-ha." bracht hij sarcastisch uit. "En ik wil je niet levend verbranden met mijn Ninetales." sprak hij uit. Wauw.

"Ha-ha." zei deze gast. "Grappig he?" zei ze bijna spottend om het bloed vanonder zijn nagels te halen. "En ik wil je niet levend verbranden met mijn Ninetales." Ze keek weer naar hem. "En ik wil je geen slag verkopen met de vuist van mijn Kangaskhan," zei ze met grote, lieve, onschuldige ogen. het kleine meisje was een schat hoor... yeah sure. En dit was ook gwn tru luv.

"Grappig he?" zei ze bijna spottend. Bryan haalde zijn schouders op. "Als jij het zegt." mompelde hij rustig. "En ik wil je geen slag verkopen met de vuist van mijn Kangaskhan," Wauw, dat ze zo'n nutteloze pokémon had überhaupt. "Je verspilt je tijd met die nutteloze pokémon." zei hij onverschillig, terwijl hij zijn handen in zijn zakken propte. Zijn lange benen lagen vooruit, zijn bruine ogen keken het meisje onverschillig aan. Hij kon nog wel eens iets grappigs doen straks. Op het "juiste" moment.

"Je verspilt je tijd met die nutteloze pokémon." Ze haalde even kort haar wenkbrauw op. Excuseer mij? "En ik verspil schijnbaar mijn tijd aan een nutteloos persoon," zei ze, wenkbrauw ophalend. "Misschien had je wel gelijk," vervolgde ze met een klein lachje. "Welk Pokémon ras is dit nu weer?" vervolgde ze een beetje grijnzend. "Het snobje?" vervolgde ze kort terwijl ze haar ogen wat vernauwde. Ze keek even kort naar Cassiel, die een kreet sloeg en wild met zijn vleugels begon te slaan, alsof hij het helemaal met haar eens was.

"En ik verspil schijnbaar mijn tijd aan een nutteloos persoon," zei ze terwijl ze haar wenkbrauw ophaalde. Bryan keek even droogjes om hen heen. "Ik zie geen nutteloos persoon hier." zei hij met een schouderophaal. Natuurlijk wist hij dat ze op hem doelde maar hij was totaal niet nutteloos. "Misschien had je wel gelijk," Tuurlijk, hij had altijd gelijk. "Hm?" bracht hij gespeeld verbaasd uit. "Welk Pokémon ras is dit nu weer?" vroeg ze aan hem, terwijl Bryan zijn bruinachtige ogen richtte op de pokémon. "Het snobje?" Snobje? Nee, irritant kind eerder. "Een irritant ding. Zoals een klein kind." bracht hij er droogjes uit terwijl hij naar achteren leunde tegen de leuning van het bankje.

"Ik zie geen nutteloos persoon hier." Ze haalde een wenkbrauw op. "Kijk eens in de spiegel," zei ze droogjes terwijl ze even rustig met haar ogen knipperde. "Je kan er niet naast kijken met die dikke kop," zei ze vervolgens terwijl ze even haar hand over het kopje van Cassiel haalde, die even een sceptische blik op de jongen had gelegd. "Een irritant ding. Zoals een klein kind." De Archen spreidde zijn vleugels en opende zijn bek waarna deze even krijste en Axelle liet gewoon haar hand over zijn stenen bek gaan. "Inderdaad, groot kind, weinig vanbinnen," zei ze terwijl ze even naar achter leunde en haar handen achter haar hoofd sloeg waarna ze even haar ogen sloot. "Jammer toch," zei ze zachtjes waarna ze haar ogen ietwat opende en haar ene hand aan zijn kant ietwat van haar haren haalde en even naar haar nagels keek. De mauw van de veel te grote trui viel slordig naar beneden en een fijn armpje werd al snel zichtbaar. Nadat ze haar nagels even had bekeken keek ze naar de nek van de gast die ze in zicht had gekregen. Daarna staarde ze terug naar haar hand en terug naar de nek. Even onderzocht ze deze kort. Daarna liet ze zonder echt een waarschuwing haar hand naar zijn nek gaan en plaatste ze haar smalle vingers erlangs. Even tikte ze met een vinger van haar andere hand tegen haar mond. Na enkele tellen volgde ook haar ander hand, die zich nu via de voorkant op de hals van de gast plaatste, waardoor ze ietwat naar voren moest gaan. Maar haar vingers konden elkaars toppen niet raken. "Ik dacht het al," zei ze hoofdschuddend. "Meneer heeft een veel te dikke nek,"

"Kijk eens in de spiegel," In de spiegel? Dat deed hij al iedere dag. "Je kan er niet naast kijken met die dikke kop," Pfft, moest hij daar zijn tijd aan besteden? "Inderdaad, groot kind, weinig vanbinnen," Groot nog wel. Heel groot. Kuch kuch. Huh wat. Opeens voelde hij vingers rond zijn nek. Wat was dat nou weer. Wat moest ze van hem, een kus? "Ik dacht het al," zei ze hoofdschuddend. "Meneer heeft een veel te dikke nek," Excuse me? "Je hebt veel praatjes voor een klein meisje." sprak hij op een droge toon. Hij kwam dichterbij en legde zijn wang tegen de hare aan, waardoor hij met zijn mond bij haar oor kwam. "Je moet maar oppassen dat mensen geen misbruik gaan maken van je onschuldige kant." fluisterde hij zachtjes in haar oor waarna hij weer van haar weg ging zitten.

"Je hebt veel praatjes voor een klein meisje." Ze keek hem even droogjes aan. "En jij hebt een dikke kop voor je lichaam," zei ze terwijl ze haar vingers van rond zijn nek deed en even haar vingers tegen haar lippen plaatste. Toen hij echter dichter kwam, trok ze een wenkbrauw op en keek ze even schuin naar de bruinharige, die zijn mond naar haar oor pracht. "Je moet maar oppassen dat mensen geen misbruik gaan maken van je onschuldige kant." Cassiel vond het echter genoeg en sprong woedend op toen hij zich terugtrok, op recht in het gezicht van die gast te springen. Axelle greep de staart van de vogel vast en trok hem na enkele tellen terug, haar andere arm hangend op de bank. Al snel lande de Archen terug op haar schoot. "En jij moet maar oppassen dat mensen die dikke kop van je niet gaan aanvallen," zei ze droogjes. "Vervuiling voor het uitzicht van het landschap," ze keek even naar de gekleurde vogel op haar schoot. "Er staan daar boetes op,"