The city

"En jij hebt een dikke kop voor je lichaam," Ze mocht best eens stoppen met die opmerking. Die vogel... Ooit zou hij die vogel verbranden. Dat beloofde hij. "En jij moet maar oppassen dat mensen die dikke kop van je niet gaan aanvallen," Ha-ha. Super grappig. "Vervuiling voor het uitzicht van het landschap," Wat. "Er staan daar boetes op," Bryan grijnsde. "Is dat zo?" vroeg hij zachtjes, terwijl hij haar in haar blauwe ogen keek met zijn bruine ogen. Bryan legde zijn hand op haar wang, waarna hij dichterbij kwam en zijn lippen zacht op de hare drukte. Dat zou haar leren.

"Is dat zo?" zei hij en ze keek even naar hem, opgetrokken wenkbrauwen. Zijn hand naderde. Ze keek er even naar, ze was immers al een soort van gewend dat hij haar aanraakte ofzoiets idk. Toen zijn gezicht dichter kwam en zijn lippen de hare raakte, werden haar ogen wat groter en keek ze even verward naar hem. Wat. Wat was dit dude. Na enkele tellen verscheen er echter een boze frons op haar gezicht en ze duwde haar hoofd wat meer naar voren, ging op haar knieën zitten en duwde tegen zijn schouders aan, lippen nog steeds koppig tegen de zijne gedrukt. Toen liet ze haar handen naar zijn achterhoofd gaan, zakte ze wat zodat ze nu wat van de lippen kwam, maar ze trok lichtjes zijn onderlip mee en nog voor hij iets kon doen plantte ze haar tanden in de lip, zonder echt veel aarzeling. Haar handen duwden krachtig tegen zijn achterhoofd. Kom nu maar eens dicht BOOM.

Oke ze ging erin mee blijkbaar. Beetje raar maar oke, als zij het zo leuk vond was t niet zijn probleem. En opeens, boem, was zijn onderlip tussen haar tanden. "wath oeth dit voorstellen?" sprak hij droogjes tegen haar. Dat was niet echt normaal om te doen maar oke zij vond dat blijkbaar wel normaal. Hij kon niet terug trekken, maar wel... Zijn hand kwam bij de pokéball van de Ninetales, waarna hij op het knopje drukte waarna de prachtige Ninetales tevoorschijn kwam. "Laat ijn lih los anders valt ijn ninetales aan"

"wath oeth dit voorstellen?" Alsof ze wilde demonstreren, klemde ze haar kiezen nog meer op elkaar. Nijdig keek ze hem aan, zou hem leren haar aan te raken, perv. Haar ogen vernauwden wat toen ze zag hoe een Ninetales verscheen. "Laat ijn lih los anders valt ijn ninetales aan" Even liet ze haar blik terug vallen op de jongen voor haar. "Casjiel, Bock Tjow," murmelde ze terwijl ze koppige haar tanden in zijn lip hield. Geen sprake van gast geen sprake van. De Archen sprong van haar af en begon met stenen naar de mooie Pokémon te gooien. Echter waren het er meer vijf die in haar richting kwamen, de zesde vloog tegen de kop van de bruinharige.