Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
Alex keek pas achterom toen ze Cooper iets hoorde zeggen en bij de deur was gearriveerd, waardoor ze zijn pistoolvingers nog net kon opmerken. Het was niet goed zichtbaar voor haar, want ze zag hem van de achterkant en ze twijfelde daarom of ze het wel goed had gezien, maar dat waren overduidelijk pistoolvingers. De knipoog kreeg ze niet mee – al stond haar blik nu op die van de vrouw gericht, welke met veel horror naar het tweetal staarde en het niet eens voor elkaar kreeg om wat te zeggen. Alex verdween vlug door de deur voor ze nog meer herrie konden schoppen en werd neit veel later door Cooper naar buiten gevolgd. De blondine rilde even toen ze het contrast met de binnenlucht sterk voelde, maar gelukkig had ze een Vulpix in haar armen die haar wel kon opwarmen met dit weer. Aries vond het helemaal niet erg om haar lichaamswarmte met haar trainer te delen.
Een frons verscheen op Alex voorhoofd toen de jongen begon te spreken en haar met ‘bro’ en ‘dude’ aanduidde. Ze zei er echter niks van, want ze besefte zich dat het geslachtsneutrale woorden waren, ondanks hun mannelijke klank. Iedereen sprak iedereen en hun moeder tegenwoordig aan met bro en dude. “Euh, thanks,” reageerde de blondine wat onzeker. Waar ze die pit vandaan had gehaald om de vrouw daadwerkelijk uit te lullen was haar een raadsel. Ondanks die onzekerheid grijnsde ze wel scheefjes naar de jongen. “Ik neem aan dat je een goede advocaat hebt, dus?”
Alex bedankte hem, waar Cooper alleen maar op kon reageren door nog breder te grijnzen. Hij had het gemeend, de burn was écht fantastisch geweest. Waar hij zelf in eerste instantie gewoon weg had willen lopen, had Alex gedaan wat hij normaal gesproken wel kon, maar op dat moment niet. Hij had een weerwoord gehad, iets waar Cooper op dat moment een gebrek aan had gehad. Nou ja, het was niet alsof hij elke dag een klap in zijn gezicht kreeg van iemand. De tijd waarin hij een klap kreeg als hij ongehoorzaam was, was allang voorbij. Wel, misschien niet helemaal voorbij, maar het was in ieder geval een lange tijd geleden sinds iemand het lef had gehad om hem te slaan.
“De beste!” antwoordde Cooper toen Alex hem vroeg naar zijn advocaat. “Ons advocatenteam is fantastisch – volgens mij heeft mijn vader een paar jaar geleden nog een jacht gekocht met het compensatiegeld dat hij toen…” Cooper stopte met praten, en fronste kort. Was het wel normaal voor mensen om zo nu en dan dingen te kopen met compensatiegeld? “Ik bedoel, ja. Onze advocaat is in ieder geval heel erg goed. We zouden de rechtszaak gegarandeerd gewonnen hebben. De chocomel zou heel makkelijk afgestempeld kunnen worden als een ongeluk, terwijl zij mij daadwerkelijk lichamelijk letsel aan heeft gedaan. Ze had geen enkele poot om op te staan,” zei Cooper vervolgens vlug.
“Bedankt, trouwens,” zei Cooper vervolgens. Hij fronste opnieuw, een lichte blos verscheen op zijn wangen. Het voelde nog steeds behoorlijk vreemd als hij dat woord uit sprak. Gênant zelfs. Hij was Alex echter echt dankbaar, dus een bedankje was hier op zijn plaats. Bovendien, als iemand hem dankbaar was, dan zou hij dat zelf graag willen weten. “Gewoon voor… Je weet wel. Bedankt,” prevelde hij. Het was moeilijk om te verwoorden waar hij precies dankbaar voor was. ‘Bedankt voor die sicke burn’ voelde niet bepaald als iets dat daadwerkelijk een bedankje was, dus het leek hem beter om het hier bij te laten.
* * * * *
Member
Alex Beaumont
Punten : 52
Gender : Non-binary ♀♂
Age : 28
Type : Breeder
Regions : Hoenn en Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: My City zo maa 06, 2016 4:18 pm
COOPER BRIMSTONE
271 WORDS
MY CITY
Hij had de beste advocaten, beweerde Cooper. Alex betwijfelde in eerste instantie of dat zo was, want Cooper zag er erg jong uit, maar toen het verhaal van zijn vader kwam... Wel, toen begreep ze het opeens allemaal. Zijn vader moest dan wel vrij rijk zijn. Dat verklaarde al een hele hoop. De blondine hield haar hoofd een tikje scheef toen de jongen halverwege zijn zin stopte en op iets anders overging. Was dat... Was dat illegaal geweest? Misschien was het wel gewoon een situatie waar Cooper het niet graag over had. “Als je het zo stelt, dan hadden we inderdaad geheid gewonnen,” reageerde Alex uiteindelijk met een glimlach. “Ik denk ook niet dat zij zo rijk was, om eerlijk te zijn. Het zag er in ieder geval niet uit als zo’n dure bontjas. Ze was gewoon aan het bluffen.” De blondine hield niet van echt bont. Daarom had ze geleerd om te herkennen wat echt en wat nep was. Dat was nog best een interessant artikel geweest ook.
Ze werd bedankt. Alex begreep in eerste instantie niet eens waarvoor en Cooper verhelderde het niet echt voor haar, maar ze was blij dat ze de jongen van dienst kon zijn en dat was genoeg voor haar om te weten dat ze het goed had gedaan. “Geen probleem,” vertelde ze hem met een vriendelijke glimlach. “Bob Metagross fans moeten goed op elkaar passen in deze wrede wereld.” Dat laatste zei ze misschien iets te geamuseerd. Een plagerige blik was in haar ogen verschenen en haar glimlach was in een klein grijnsje veranderd. Bob zou het in ieder geval niet anders hebben gewild.
Alex zei niets over zijn onafgemaakte verhaal, maar was het nu in ieder geval wel met Cooper eens. Die rechtszaak zouden ze absoluut hebben gewonnen. Alex schatte dat de vrouw niet bepaald rijk was, waarop Cooper knikte. Aan haar kleding was duidelijk te zien geweest dat ze hard blufte. “Yeah… Ik had het ook al gezien. Zelfs als we gewonnen hadden, hadden we dus niet bepaald een hoge vergoeding kunnen krijgen – tenzij we haar natuurlijk ook nog eens diep de schulden hadden willen krijgen,” zei Cooper met een glimlachje. Dat was in ieder geval iets wat zijn vader wel gedaan zou hebben. Als je won, dan moest je het goed doen ook, en je tegenstander zo veel mogelijk door het stof laten kruipen. Zijn vader zou de vrouw op elk mogelijk gebied vernietigd hebben, en alhoewel dat erg verleidelijk klonk, was het misschien toch maar beter als hij dat niet deed.
Inderdaad, Bob Metagross fans moesten op elkaar passen. “Betekent dit dat ik ook op jou moet passen?” vroeg Cooper met een al even plagerige grijns. Het idee dat hij moest letten op iemand die ouder dan hem leek te zijn was lachwekkend, maar stond hem ergens ook wel aan. “Als je iemand nodig hebt om op je te passen, dan heb ik vast nog wel een advocaat waar ik je mee kan helpen. Ik bedoel maar – een advocaat is waarschijnlijk veel beter in babysitten dan ik,” zei Cooper. Had hij Alex zojuist vergeleken met een baby? Ja, want dat was hoe hardcore hij was. Alhoewel het idee van een babysittende advocaat natuurlijk nog veel belachelijker was, meende hij het wel. Dingen die je met geld kon kopen, dat was wat hij mensen aan kon bieden. Dat, en zijn fantastische persoonlijkheid, maar om de een of andere reden wilden mensen die nooit zo graag hebben.
* * * * *
Member
Alex Beaumont
Punten : 52
Gender : Non-binary ♀♂
Age : 28
Type : Breeder
Regions : Hoenn en Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: My City do maa 17, 2016 11:04 am
COOPER BRIMSTONE
279 WORDS
MY CITY
Cooper reageerde met woorden die een vies nasmaakje bij Alex bezorgde, zelfs al had ze de woorden niet eens zelf uitgesproken. Haar blik straalde dan misschien ook een beetje afkeuring uit, maar het was niet alsof ze het Cooper kwalijk nam. Iedereen dacht tegenwoordig zo over geld, leek het. Zolang ze het maar van een ander konden krijgen, ongeacht hoe kaal ze de kip wel niet aan het plukken waren. “Daar ben ik geen voorstander van,” vermeldde de blondine dan ook niet veel later. “Misschien dat zij het andersom wel had geprobeerd, maar daar sta ik liever boven.” Het was verkeerd in haar ogen. In vele opzichten. Toch sprak ze geen vuil woord over Cooper of maakte ze bekend dat hij het ook niet zou moeten doen. Als hij zo was opgevoed, dan legde ze zich daarbij neer.
Een grinnik verliet Alex’ mond toen de jongen haar vroeg ook op haar te moeten passen. “Eigenlijk wel,” vertelde ze hem lichtelijk geamuseerd. Ondanks dat stond ze daar wel achter, want leeftijd had niks te maken met een ruggengraat. Als Alex in Cooper’s schoenen had gestaan, dan had ze zich eigenlijk laten uitkauwen door de dame. Een held was ze niet bepaald te noemen, nee. Babysitten was het woord dat Cooper ervoor gebruikte, wat ervoor zorgde dat haar grijns alleen maar breder werd. Een babysitter had ze al lang niet meer nodig, al zei ze natuurlijk geen nee tegen het gezelschap. “Ik hoop eigenlijk nooit een advocaat nodig te hebben, maar bedankt voor het aanbod,” sprak ze tegen de jongen. Vervolgens liet ze haar blik vallen op haar Vulpix. “Ik denk ook dat een babysitter die gebabysit moet worden een beetje gek is.” Aries leek het daar ook wel mee eens te zijn, want ze maakte een instemmend geluidje.
Alhoewel Cooper absoluut niet goed was in het lezen van emoties van anderen, wist hij de blik van afkeuring van Alex te herkennen. Het was precies hoe andere mensen meestal naar hem keken als hij weer eens iets fout deed, dus erg moeilijk was het niet om de blik te herkennen. Had… had hij iets verkeerds gezegd? Hij had enkel verteld wat voor optie ze hadden gehad. Alex merkte vervolgens op dat hij er geen voorstander van was, waarop Cooper fronste. Ze hadden het toch ook niet gedaan? ”Nou ja… het was ook maar een voorbeeld,” mompelde hij. Hij had het gevoel alsof hij een stoute Herdier was, die zojuist gecorrigeerd was omdat hij verlangend naar een stuk vlees had gekeken. Het was niet alsof hij zowaar toe had gehapt, en dat was waar het uiteindelijk om ging, niet waar? Hij had het stuk vlees laten liggen, ondanks dat het, om Alex’ woorden te gebruiken, hem zelf maar al te graag had verslonden. Cooper hield er niet van om gecorrigeerd te worden. Het onderwerp veranderde voor nu gelukkig weer, ze waren weer terug bij het babysitten. Cooper’s frons verdween en maakte plaats voor een glimlach. “Zelfs babysitters hebben wel eens iemand nodig die op ze let, toch? Niet per sé een babysitter, maar misschien een volwassenstaaner? Vooral als je een horror film wil kijken is het denk ik fijn. Zo krijg je alle pro’s van het samen film kijken met iemand, maar hoef je achteraf niet bang te zijn omdat je alleen thuis bent.”
* * * * *
Member
Alex Beaumont
Punten : 52
Gender : Non-binary ♀♂
Age : 28
Type : Breeder
Regions : Hoenn en Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: My City di maa 22, 2016 8:11 am
COOPER BRIMSTONE
??? WORDS
MY CITY
Cooper's humeur leek bijna meteen om te slaan en Alex had meteen spijt van haar opmerking. Had ze haar mond moeten houden? Misschien was dat wel beter geweest, want hij zag er nu uit als een puppy die hard tegen z'n zij was getrapt. Daar wilde de blondine niet medeplichtig aan zien - laat staan de oorzaak ervan. Daarom veranderde ze vlug van onderwerp om hem wat meer op te vrolijken, want iets direct oplossen was voor mensen die moedig waren. Zij was dat overduidelijk niet. "Volwassenstaaner?" herhaalde Alex met een frons op haar voorhoofd, maar met een geamuseerde glimlach rond haar lippen. Die was nieuw. "Daar heb je wel gelijk in. Al ben ik meer een animatieliefhebber dan een horror fan," deelde ze vervolgens mee. "Is dat ook goed?" Horror was ze nooit goed mee geweest. Dat was ergens wel jammer, want dat leek toch één van de meest bekeken genres te zijn, zeker op slaapfeestjes. Alex kon er echter erg slecht tegen, dus dat had er nooit voor haar ingezeten. Zo erg vond ze dat nu ook weer niet. Als zij moest kiezen tussen in haar broek poepen van angst of lekker rustig op de bank zitten meezingen met alle klassieker, dan ging ze nadrukkelijk voor dat laatste.
Cooper knikte toen het woord werd verhaald. ”Yeah!” antwoordde hij. ”Volwassenstaander! Het tegenovergestelde van babysitter, toch?” verklaarde hij. Hoe onlogisch de dingen die hij zei ook mochten klinken – er zat meestal wel iets van logica achter. Die logica was natuurlijk niet altijd duidelijk voor anderen, maar dat was weer een heel ander verhaal. Zolang hij het zelf maar snapte was het goed genoeg. Cooper knikte een tweede keer. ”Animatie is ook goed. Erg goed zelfs,” reageerde hij. Een combinatie van die twee genres zou natuurlijk nog beter zijn, want dan wist hij tenminste zeker dat het waarschijnlijk niet echt was. Dat herinnerde hem er aan dat er een week eerder nog een Oddishney film uit was gekomen, die hij eerlijk gezegd behoorlijk graag wilde zien. Hij had er echter van af gezien om al naar de film te gaan omdat hij dan in zijn eentje in de bioscoop zou moeten zitten, wat als een enorme afknapper voelde. Een date die met hem mee zou kunnen gaan naar die film had hij natuurlijk ook niet – als hij Jetpack niet mee telde in ieder geval, maar dat deed hij normaal gesproken niet – dus dat was ook uitgesloten. ”Ik hou zelf eigenlijk nog wel het meest van superhelden films en series. Er is een tijdje geleden nog een best wel coole serie uit gekomen – One Punch Mon. Heb je die gezien?” vroeg Cooper, met een stem die half oversloeg van opwinding.
* * * * *
Member
Alex Beaumont
Punten : 52
Gender : Non-binary ♀♂
Age : 28
Type : Breeder
Regions : Hoenn en Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: My City za apr 02, 2016 10:51 pm
COOPER BRIMSTONE
??? WORDS
MY CITY
Cooper legde uit waarom hij volwassenstaaner logisch vond. Het bracht wel een geamuseerde glimlach bij Alex teweeg, want hoewel het woord niet bestond, liet hij het klinken alsof dat wel zo was. Of dat hij in ieder geval trots was over het verzinnen ervan. "Yeah, als je het zo stelt," reageerde ze met een klein grijnsje. De jongen zei vervolgens dat animatie erg goed was en ook dat deed haar veel goeds om te horen. Superhelden films en series vond ze zelf iets minder, maar daar kon ze ook nog wel eens van genieten. Zolang het van die bekende Superhelden waren, in ieder geval. "Ik heb een paar van mijn volgers er wel over gehoord," bedacht Alex zich hardop. "Ik heb er alleen nog niet de tijd voor gehad om te bekijken. Waar gaat het over?" Met al dat werk van haar daycare en haar blog hield ze vrij weinig tijd voor haarzelf over, helaas.
Een grijns van voldoening verscheen op Cooper’s gezicht toen Alex hem vroeg waar de serie over ging. Dit was het. Dit was waar hij vandaag voor op was gestaan. ”One Punch Mon gaat over een behoorlijk normale Hitmonchan, wiens hobby het is om een held te zijn. Om een held te zijn heeft hij drie jaar lang extreem veel getraind – elke dag doet hij honderd push-ups, honderd sit-ups, honderd squats en rent hij tien kilometer hard – totdat hij sterk genoeg was geworden om zichzelf een superheld te kunnen noemen,” legde Cooper uit. ”Zijn training was zelfs zo intensief, dat hij het op de een of andere manier voor elkaar heeft gekregen om een grote, prachtige bos haar boven op zijn hoofd te kweken. Hoe dan ook, de Hitmonchan is na de training zo sterk geworden, dat geen enkele slechterik hem nog kan verslaan. Sterker nog, hij kan ze allemaal in één stoot van zijn vuisten verslaan – vandaar de naam dus. Hij is zelfs zo sterk, dat hij het jammer vind dat hij iedereen kan verslaan, en dus probeert hij steeds sterkere tegenstanders te vinden, zodat hij eindelijk iemand heeft om een goed gevecht mee te hebben.” Cooper stopte met praten, zodat hij kort uit kon hijgen van zijn lange plot-uitleg. ”Oh ja, hij krijgt ook een hulpje – een Genesect – die van hem wil leren hoe hij ook zo sterk moet worden,” herinnerde Cooper zich. Hij grijnsde trots, blij dat hij het plot uit had kunnen leggen, hoe vaag het waarschijnlijk ook had geklonken. ”Het is in ieder geval echt fantastisch – trust me,” besloot hij zijn korte voordracht samen te vatten. ”Maar… Je had het net over followers? vroeg Cooper. Hij fronste, en probeerde te zien of er iemand achter Alex stond. Er was in ieder geval niemand die hen op dit moment volgde. Als in… Dat je een groep mensen leidt die je volgen? Zitten ze je op de hielen? Of bedoel je een ander soort followers?”
* * * * *
Member
Alex Beaumont
Punten : 52
Gender : Non-binary ♀♂
Age : 28
Type : Breeder
Regions : Hoenn en Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: My City zo apr 17, 2016 9:44 pm
COOPER BRIMSTONE
185 WORDS
MY CITY
Een lange uitleg volgde en Alex kon vrijwel meteen zeggen dat dit Cooper’s favoriete serie was. Of in ieder geval één van zijn favoriete, want hij vertelde heel enthousiast. De blondine fronste verbaasd bij het horen over een Hitmonchan met een grote bos haren en kon niet anders dan het haar van Bob Metagross bovenop de pokémon plakken. Ze begon te grinniken. “Bedoel je Bob Metagross zijn haar of is dat weer heel anders?” vroeg ze aan de jongen. Hij vervolgde zijn uitleg met een Genesect en eindigde het met de conclusie dat het fantastisch was. Alex glimlachte naar hem. “Als ik een keertje tijd heb, dan zal ik het eens uitproberen. Het klinkt in ieder geval als een wilde rit,” reageerde ze. Daar hield ze normaal gesproken niet van, maar series waren een ander verhaal. Cooper begon vervolgens over haar followers – maar niet op een manier hoe ze verwachtte. De blondine grinnikte en schudde met haar hoofd. Op de hielen? Dat klonk als een horrorfilm. “Ik beheer een blog,” sprak ze tegen hem. “Niemand zit me op de hielen. Ze volgen gewoon mijn blog.”
Cooper fronste bedenkelijk, waarna hij langzaam knikte. ”Ja… Je zou het kapsel denk ik wel kunnen vergelijken met het kapsel van Bob Metagross. Het kapsel alleen al is in ieder geval al één van de redenen waarvoor je de serie eigenlijk een keertje een kans zou moeten geven,” zei Cooper, die blij was dat zijn nieuwe kennis van plan was om de serie uit te proberen. Eerst vond hij iemand die bereid was om Pokémon Plaatjes met hem te ruilen, en nu had hij ook nog eens iemand gevonden die een van zijn favoriete series wilde kijken. Was dit hoe het voelde om vrienden te hebben? Om vrienden te maken? Het voelde in ieder geval behoorlijk goed. ”Een blog?” herhaalde Cooper. Dat verklaarde in ieder geval wel waarom hij de volgers op het moment niet zag. ”Wat voor soort blog is het? Gewoon dagelijkse dingen? Of is het zo’n blog waar je alleen maar kat Pokémon plaatjes op zet, met af en toe een verdwaalde foto van een smoothie? Ah, of ben je misschien een of andere indie muzikant?” vroeg Cooper vervolgens met een brede grijns. Die kans was natuurlijk behoorlijk klein, maar doen alsof kon nooit kwaad. De kans dat Cecille een spion was, was waarschijnlijk even groot als de kans dat Alex een muzikant was. “Opzettelijk of niet, je hebt er in ieder geval wel de juiste rock-ster look voor,” zei Cooper met een knikje naar het rode jack dat de blondine droeg. Als hij niet wist dat het niet paste, zou hij bijna verwachten dat Alex elk moment een elektrische gitaar uit zijn jack zou kunnen trekken, klaar voor een spontane gitaar solo.
* * * * *
Member
Alex Beaumont
Punten : 52
Gender : Non-binary ♀♂
Age : 28
Type : Breeder
Regions : Hoenn en Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: My City zo mei 01, 2016 4:19 pm
COOPER BRIMSTONE
383 WORDS
MY CITY
Ze moest in ieder geval een kans wagen voor het kapsel. Alex glimlachte geamuseerd, zich nog net ervan weerhoudend om niet te grinniken. “In alle eerlijkheid maak je me nu wel nieuwsgierig naar het design van de Hitmonchan,” gaf ze toe. Alleen daarvoor zou ze het straks opzoeken wanneer ze weer thuis was. Vanavond had ze vast wel even tijd, toch? En anders ging ze maar wat later slapen. Het was niet alsof ze veel slaap per nacht kon krijgen. Cooper was zo te horen verbaasd over het antwoord en begon toen te raden wat voor een blog Alex zou runnen. Eerst had ze niet door dat hij grapjes maakte en voelde ze zich een beetje beledigd, maar toen hij verder bleef ratelen, snapte ze dat het niet serieus bedoeld was. Zijn brede grijns werd dan ook beantwoord met een geamuseerd lachje van de blondine. Cooper eindigde met het compliment – zo vatte ze het tenminste op – dat ze op een rockster leek. Verbaasd keek ze hem even aan. Vervolgens gleed haar blik naar haar jack.
“Niet opzettelijk, nee,” bracht ze uit, waarna een grijns rond haar lippen door brak. “Het is dat ik geen gitaar kan spelen, anders had ik er vast wel eentje gekocht om de look af te maken.” Haar grijze ogen gleden terug naar Cooper. Misschien moest ze maar even verhelderen waar haar blog wel over ging. “Ik schrijf voornamelijk verhalen van mijn reizen op m’n blog. Foto’s van plekken waar ik geweest ben, wat ik er ben tegen gekomen, dat soort dingen,” legde ze aan hem uit. Haar grijns viel een beetje van haar gezicht, al bleven haar mondhoeken wel omhoog gekruld. “Soms uit ik ook m’n negatieve gevoelens op m’n blog door te ranten. Het helpt, maar ik wil dat eigenlijk minimaal laten.” Alex keek even naar de rug van haar Vulpix. Haar negatieve gevoelens namen het vaak op andere manieren over en ze was nog steeds op zoek naar een geschikte uitlaat ervoor. Haar huidige slaagden lang niet altijd, maar dat kwam voornamelijk omdat het om iets draaide dat een groot deel van haar leven was.
Ondanks deze gedachtes brak een glimlach door op haar gelaat. “Sorry, geen hippe muzikant die je de regio door het raam van een oud tourbusje kan laten zien,” grinnikte ze geamuseerd.
* 
* 
* 
* 
* 
