Lekker warm [Emma King]

Een frons verscheen op haar gezicht, toen Vincent begon over het type van de gym. Ze zuchtte eventjes. "Ja, zo iets had ik inderdaad al gehoord. Dat gaat voor mij ook een probleem worden, aangezien ik alleen maar electric types in m'n team heb. Misschien moet ik maar eens opzoek gaan naar iets leuks om de gym te verslaan, een schattige water pokémon ofzo," zei ze met een glimlach, terwijl haar grijs/blauwe ogen in het niets aan het kijken waren. Emma zakte weer eens weg in haar eigen gedachten...

Emma schrok uit haar gedachten toen Vincent tegen haar sprak en ze keek hem eventjes verbaast aan, totdat er tot haar doordrong wat hij nou precies gezegd had. Ze haalde haar schouder lichtjes op. "Ik heb geen idee, om eerlijk te zijn. Er zijn heel veel leuke water type pokémon, maar de schattigste zijn de starters. En daar aankomen is geen leuke opgave," zei ze heel eerlijk, terwijl ze een zucht slaakte. "Maar als ik me goed kan herinneren zijn rock type pokémon ook weak tegen steel, dus dan zou ik ook nog opzoek kunnen gaan naar iets in die type classificatie," zei ze daarna, terwijl ze weer ingedachte verzonk over welke steel type pokémon ze kon.

Haar ogen begonnen te glinsteren toen ze de pokémon voor zich zag verschijnen. Direct verscheen er een nieuwsgierige glans in haar ogen, terwijl ze zich praktisch gezien op de pokémon storten en hem van top tot teen bekeek. "Een Empoleon. Mooie pokémon, sterk. Hij's van perfect formaat, misschien iets groter dan gemiddeld. Ik denk van goed kaliber. Heb je 'm al lang?" vroeg ze aan Vincent, terwijl ze om de Empoleon heen keek. Dat was totdat ze besefte wat ze aan het doen was en met een rood hoofd een stap achteruit deed. "Oops.." mompelde ze zachtjes...

Ze keek omhoog toen er druppels begonnen te vallen. Het was overduidelijk dat het regenseizoen weer eens bezig was in Hoenn. Dat was ook een van de weinige punten geweest waarom ze liever niet naar dit gebied had willen komen, maar de rest van het weer was goddelijk hier. Dus dan maar een paar maanden in regenbuien zitten. Ze keek verbaast op toen ze opeens ligt bij zich zag komen en al snel merkte ze de Ponyta op. De pokémon zag er angstig uit en drukte zich praktisch tegen Vincent aan. Rustig stak Emma haar hand uit, om de pokémon te laten merken dat ze geen kwaad in de zin had. Daarna haalde ze een paraplu te voorschijn en klapte deze open. "Kom maar," zei ze rustig tegen de pokémon. De Ponyta leek wat angstig, maar kwam uiteindelijk toch in de richting van de uitgestoken hand. "Met twee paraplu's kunnen we haar wel droog houden," zei ze tegen Vincent, terwijl ze de paraplu boven de vlammen van de Ponyta hielt.

Rustig luisterde ze naar wat de pokédex van Vincent te zeggen had over de Ponyta en knikte eventjes daarna. Toen de jongen aan haar vroeg waar ze de Ponyta naar toe zouden brengen, gaf ze hem gelijk over het stad plan. "Ik denk dat ze in de stad wel iemand zullen hebben die haar even onderdak kunnen geven. Al denk ik dat we d'r het beste eerst even naar het pokécenter kunnen brengen zodat ze onderzocht kan worden," stelde ze voor, waarna ze zich omdraaide. Ze waren gelukkig al dicht bij de stad in de buurt, dus hoefde de Ponyta niet al te lang in de regen te lopen. "Wel jammer van ons terras idee tho," zei ze daarna, in het algemeen.

Emma schoot in de lach, waarmee ze de Ponyta bijna liet schrikken. "Thanks for repeating my idea, genius," zei ze op een vrolijke en grappende toon, terwijl ze de paraplu wat steviger vast nam en de Ponyta een aai door diens manen gaf. "Ze trilt helemaal, ik denk dat we beter tempo kunnen gaan maken," zei ze daarna serieus. Ze knikte eventjes naar Vincent, voordat ze de voorzichtig de pokémon met haar mee leidde. Nu maar hopen dat het niet al te druk was in het Pokécenter, anders moesten ze straks nog lang gaan wachten. Een Ponyta die te lang in de regen zou staan zou het waarschijnlijk niet eens overleven. Ze slikte moeizaam, dat moesten ze zien te voorkomen.