Lekker warm [Emma King]

Ze geeuwde eventjes, terwijl ze zich uitrekte en in d'r ogen wreef. Het leek wel alsof de regen er gewoon voor zorgde dat ze zich lamlendig voelde. Nu was het vandaag gelukkig droog, waardoor ze weer op onderzoek uit kon gaan. Ze was in de richting van Lavaridge Town gewandeld, waar ze had gehoord dat er natuurlijke warmtebronnen waren. Die kon ze goed gebruiken momenteel, haar nek zat veel te vast. Misschien moest ze stoppen met zo krampachtig vioolspelen, dat zou de pijn in haar nek ook kunnen verminderen. Rond haar voeten speelde een Plusle en Minun, die elkaar vrolijk achter aan zaten. Op haar schouder, of eigenlijk meer in de capuchon van haar sleeves hoodie, lag een kleine Pichu te slapen. Ze vond het geweldig om haar pokémon om d'r heen te hebben, het voelde veel vertrouwelijker dan alleen op pad te zijn.
Emma keek een beetje verbaast om zich heen, ze was toch de goede kant op gelopen? In de verte zag ze iemand met een strohoed lopen en ze stak haar hand op. "Hey!" riep ze achter de onbekende aan. Haar Plusle en Minun rende direct in de richting van de man en snel rende ze erachter aan. Geschrokken kroop haar Pichu op d'r hoofd en bleef daar zitten, zorgend dat ze niet naar beneden viel. Eenmaal voor de man, leunde ze op haar knieën, een beetje buiten adem. "Ik ben een beetje verdwaald, weet jij misschien de weg naar Lavaridge Town?" vroeg ze daarna met een glimlach op d'r gezicht.

"Bell, Ivor, niet doen," zei ze met een glimlach op d'r gezicht, toen ze merkte hoe de Plusle en Minun probeerde om op de andere man te klimmen. "Kom eens hier," zei ze daarna, terwijl de twee pokémon achter haar gingen staan. Ze glimlachte eventjes naar de man en merkte dat hij wat rood was geworden. Beleefd nam ze zijn hand aan. "Aangenaam Vincent, ik ben Emma en dit zijn Bell, Ivor en Isa," stelde ze zichzelf voor terwijl ze naar haar pokémon wees toen ze diens namen noemde. "Je hoeft niet zo verlegen te doen hoor," grinnikte ze daarna. Isa probeerde was ondertussen naar verder op haar hoofd geklommen en deed nu een dappere poging om haar pootjes uit te strekken naar Vincent. Helaas voor haar was de zwarte kracht sterker en viel ze al snel naar beneden toe, waar ze door een paniekerige Plusle en Minun werd opgevangen. Emma giechelde zachtjes, voordat ze door haar knieën zakte en de drie muis pokémon een aai over hun kopje gaf.

De pokémon vonden het geweldig om geaaid te worden en al snel probeerde ze weer op Vincent te klimmen. Emma zuchtte zachtjes en grinnikte daarna. Toen de man zei dat hij zelf ook een Plusle en een Minun hadden kwam er een glimlach op d'r gezicht. "Oh, wat leuk. Deze twee zijn broer en zus, maar ik geef je gelijk, ze vinden alles een klimrek," zei ze vriendelijk. Isa had ondertussen weer door wat er om haar heen gebeurde en klom via de arm van Vincent in zijn nek. "Isa is nog jong en slaapt veel, dus ze zoekt elk mogelijk plekje om te kunnen tukken. In dit geval ben jij dus de pineut," zei ze lachend, terwijl de Pichu in de nek van Vincent in slaap zakte.

Rustig luisterde ze naar de pokédex entree van de Pichu. Inmiddels kon ze hem wel uit d'r hoofd, er waren veel mensen die het leuk vonden om de kleine muis pokémon te scannen. Ze moest dan ook wel toegeven dat haar hele team een zekere schattigheids factor had en dat ze daar meer dan eens over was aangesproken. Ze glimlachte eventjes naar Vincent. "Moet ik d'r overnemen?" vroeg ze daarna, terwijl ze knikte naar de slapende pokémon in zijn nek. Ivor en Bell zaten ondertussen weer rondjes om elkaar heen te rennen, totdat Bell over een steentje struikelde en over de grond rolde. "Beetje voorzichtig zijn jullie, hè" zei ze iets wat streng tegen de twee pokémon. Deze knikte en gingen gewoon weer door met dollen. "Dus, ben je al lang in Hoenn?" vroeg ze daarna aan Vincent om het gesprek gaande te houden.

Ze pakte de Pichu van hem over en zetten haar voorzichtig weer terug in de capuchon van haar sleeves hoodie. Met een glimlach ging ze met een hand door haar goudblonde haar heen en keek even langs Vincent, naar de weg die voor hen lag. "Jij bent in ieder geval beter voorbereid dan ik," lachte ze daarna, wijzend op de kaart die hij bij zich had. "Je zei trouwens dat je ook een Plusle en Minun had, zijn dat je enige pokémon?" vroeg ze daarna. Opeens bedacht ze zich wat en schrok ze eventjes. "Oh sorry, ik begin te nieuwsgierig te worden, je hoeft het niet te vertellen hoor," zei ze daarna geschrokken, terwijl ze een licht blos op haar wangen kreeg.

Klaarblijkelijk vond Vincent het niet erg dat ze wat nieuwsgierig was en legde uit dat hij het zelf ook was van nature. Ze glimlachte eventjes en ging met haar hand wat verlegen door d'r haar heen. "Still, ik vind van mezelf dat ik niet zo nieuwsgierig mag zijn," legde ze daarna, nog steeds wat verlegen uit. Toen Vincent begon over zijn volle team van zes pokémon ging haar mond al open om wat te zeggen, maar ze bedacht zich en sloot 'm snel weer. "Wat leuk! En nee, deze drie zijn de enige pokémons die ik heb. Ivor en Bell heb ik gekregen toen ik begon met reizen, zo'n 2 jaar geleden. Isa heb ik van mijn jongere zusje gehad toen ik naar Hoenn kwam vanuit Sinnoh, als aandenken," legde ze daarna uit, terwijl ze eventjes van Vincent wegkeek om haar pokémon in het oog te houden.

Haar gezicht kleurde wat rood toen ze merkte dat Vincent haar door had. "Eigenlijk wel ja," mompelde ze zachtjes, terwijl ze naar haar voeten keek, waar de Minun en Plusle rondjes om heen aan het rennen waren. "Maar ... uhm... Wat dacht je er van om dat te vertellen over een kop koffie? Ik bedoel, we kunnen hier wel als een stel gekken blijven staan, maar ik zou best blij zijn met een plek om te zitten. Om eerlijk te zijn," zei ze met een verontschuldigende glimlach op d'r gezicht. Ze rechte haar rug, waarbij ze enkele wervels voelde kraken. Eventjes vormde haar gezicht zich met een "oeh" gezicht, voordat ze een verlichte zucht slaakte en weer recht ging staan.