A drink or two is appreciated +Cecille

Terwijl hij in een bar zat van Shalour City was de jongen erachter gekomen dat een mix van Safari en 7-up wel erg lekker was, misschien iets te lekker persoonlijke ervaring? Maybe. Niet dat zoiets bestond, maar het was eerder dat hij waarschijnlijk op deze manier gewoon een sruk sneller dronken zou gaan worden, dat was niet echt de bedoeling voor deze avond. De avond was jong, maar hij had al zeker drie glazen van het spul in korte tijd achterover geslagen. Hij voelde zich niet eens licht in zijn hoofd, wonder. Hoe lang Nathan er van plan was om te blijven? Wie weet, in welk geval tot hij misschien wat was aangeschoten. Hij staarde maar wat voor zich, wat in gedachten verzonken terwijl hij het laatste laagje dat voor nu nog in zijn glas zat opdronk. Hm, in de zoveel tijd eens een drankje nemen, of heel wat meer natuurlijk, was niet eens zo slecht ook nog. Niet slecht om even alle 'zorgen' weg te drinken, maar op een paar mensen na die hem gewoon bleven te irriteren waren deze er gewoon amper, dus dat was wel iets goeds. Dacht hij. Het was meestal wel goed als mensen weinig zorgen hadden.

In de eerste instantie keek hij niet eens op toen er een stem klonk die schreeuwde voor de sterkste drank die ze hadden. Tot het hem pas doordrong dat de stem hem nogal half bekend voorkwam. Nathan keek op, om te zien dat een blondine er was, hm. Wacht even, wacht even. Hij had het nog niet helemaal door tot. Oh. Ja, hij herkende haar weer. Het had even geduurd. "Hey Cecille." sprak hij met een glimlachje terwijl zijn gouden ogen op haar richtten. Hij had haar ook een tijdje niet gezien zeg, ach, het was niet dat hij daar nou bepaald veel de tijd voor had gehad.. Druk met andere dingen had hij het, zo was het wel te noemen ja.

Te horen aan de toon in haar stem had ze hem niet verwacht, ach, het was ook wederzijds zo. Zodra zijn drank weer was bijgeschonken nam de jongen een flinke slok. Bij dat er werd gesproken dat hij timing had fronste de jongen lichtjes. En dat was dan hoezo..? Ah, de gym dus. Hij knikte kort. "En hoe was het gegaan?" vroeg de jongen maar zodra ze bij hem had plaatsgenomen. Ach, Nathan had het in welk geval kunnen vragen hoe het ging, waarom niet joh. De gym.. Hij zou maar eens de vijde moeten gaan uitdagen, met Aella zou dat nu wel met gemak moeten gaan lukken, dus hij zat er vrij weinig over in.

Het was makkelijk gegaan, dat was goed voor haar. Het was hem niet geheel doorgedrongen welke gym ze had gedaan, maar met een gok was het de derde. Of hij zat echt helemaal verkeerd, dat kon nstuurlijk ook nog altijd, zou de jongen niets verbazen hoor. Hij grinnikte kort bij ze vraag om de avond weg te drinken, dat was wel zijn plan geweest. "Zoiets." hoe het met hem ging? Tja, hij zou nog wel even bezig zijn als hij daar echt over moest gaan beginnen. "Gaat wel, maar kan beter." begon hij rustig, om een slok te nemen van de drank. "Ben bijna doodgegaan, ben erachter gekomen dat ik een broer heb." de toon in zijn stem bij de laastste zin was duidelijk geïriteerd. Weinig dat hij er maar tegen kon gaan doen. Van die bijna doodervaring, het enige dat hij er echt had aan overgehouden was dat litteken op zijn wang. Het voelde bijna alsof het niets was. Het leven ging gewoon weer door.

Nee, een saai leven was het niet te noemen. Wel hief hij even zijn wenkbrauwe bij die vraag, nee, zo zat het niet echt. Alhoewel, min of meer, maar het was bij lange na niet gelukt. Gelukkig voor Nathan. "Eerder andersom." zei hij, misschien iets te eerlijk. Het was hem wel bijna gelukt, misschien dat het toch wel wat anders zou gaan nu als hij die 'broer' van hem toen echt had vermoord. Maar nee, Tawnee had weer eens langs moeten komen met haar Aggron. "En het was me bijna gelukt ook." mompelde Nathan nog.

Hij nam even een slok van zijn drankje, welke ergens verrassend zoet was. Bloedlijn hoefde inderdaad niets te zeggen, maar toch kwam er nog een enkele "Hm." van Nathan. Tja, was het maar zo gemakkelijk. De jongen zuchtte even op haar woorden. "Het is enkel dat dat wat moeilijker gaat." jammer genoeg was het zo. "Het is namelijk dat zijn vriendin, de zus van mijn vriendin blijkbaar, bij me woont." en tja, dan was het natuurlijk wel te raden wat er nog verder dus gebeurde. Zolang August maar niet daar ook nog zou gaan wonen zou het nog erger zijn dan het nu was, als dat eigenlijk wel mogelijk was. Ugh. Hij wou dat idee enkel al niet in zijn hoofd hebben. Snel nam de jongen een slok, daarmee het glas leegmakend.

Als dat zo zou gaan, was het wel een stuk gemakkelijker inderdaad. "Zou kunnen, geen idee of 'ie wel ergens woont eigenlijk." En het kom hem niet eens gaan uitmaken wat dat ook mocht zijn. Nathan knikte toen er werd gesproken dat Pokécenters gratis waren, dat wist hij maar al te goed ja. "Ik heb er zelf nog een paar maanden geleden geleefd." die paar maanden waren zeker weten aparte maanden geweest. De jongen was er wel gewoon blij mee dat hij een gewoon huis had nu, misschien was het apart om elke keer naar een bepaalde plek te gaan terug te keren, maar toch had het nog wat prettigs.

Misschien was het wel even goed om over een ander onderwerp te gaan praten, dat maakte het in welk geval wat makkelijker. Nathan knikte bij de vraag "Gelukkig wel ja." ja, het kon nogal moeilijk te vinden zijn, dat was wel jamer. niet er echt druk mee bezig zijn, dat kon het ook zijn. Maar niet dat de jongen er toen echt druk mee bezig was, het viel hem eerder gewoon op destijd en had de jongen wel aangesproken. Hij bleef even stil, te bedenken wat te zeggen. "Het is moeilijker om wat te vinden ja, ik denk dat ik er gewoon geluk mee had."