Lunch time break. ~Open~

De zon scheen hoog in de lucht. Het was een warme dag. Maar dat ging allemaal onopgemerkt aan de jonge trainer die in zijn zak aan het rommelen was. Zittend op de grond ging zijn hand dieper en dieper in zijn rugzak. Terwijl zijn Shrew de kleine Sandshrew hem aanstaarde. Ace gromde even. Hij was zeker dat hij een paar appels in zijn rugzak had gestoken. "Wacht Shrew. Ik zal het vinden. Het moet hier ergens in zitten." Ze zaten beide naast één van de bloemen perkjes dat gevestigd waren in Oldale Town. Snel genoeg had hij genoeg van het doorzoeken van zijn rugzak en begon hij het uit te schudden op de grond. Verschillende dingen vielen op de grond. Een schetsboek, een paar potloden, een kussen en een deken. Een fles water, een paar kleine zakjes gevuld met nootjes. Zijn pokémon ballen en nog wat rommel. Tot uiteindelijk zijn zak met appels ook naar beneden stortte. Voor dat de appels de grond konden raken had Shrew ze al gevangen. Hij glimlachte naar zijn pokémon. "Thanks Shrew Shrew knikte even voor dat hij de appels aan Ace gaf. Glimlachend ging Ace gaan zitten. Een opgeluchte zucht verliet zijn mond voor. "Ah eten!" Zijn maag gromde en als reactie op dat, gromde de maag van Shrew ook. Hij lachte even en nam snel een appel uit de zak. "Hier." Hij gaf een appel aan Shrew voor hij er zelf ook één nam en begon te eten. Het waren sappige appels en een beetje vocht gleed van zijn kin en druppelde op de grond. Veel aandacht had hij er niet voor. Zijn ogen waren gericht op de blauwe lucht. Zijn gedachten… Die waren afgedwaald naar een heel andere plek. Zijn gedachten waren afgedwaald naar al de 'problemen' hij zichzelf al had ingewerkt sinds hij was vertrokken van zijn huis… Zonder het te weten was er al zo veel veranderd.
Shrew was sterker geworden. Had meer zelfvertrouwen gekregen. Waar Ace heel erg blij me was. De band die ze al hadden gehad was ook dikker geworden. Hij zou niet weten wat hij zonder Shrew zou moeten doen. Zijn ogen gleden naar zijn Pokémon die rustig aan het kauwen was op de appel. Hij glimlachte en wou weer een hap van zijn appel nemen. Maar snel genoeg had hij zin zijn eigen hand gebeten. "Ah!" Hij hield zijn hand dicht bij hem voor hij het rond begon te zwaaien. De zo goed als helemaal opgegeten appel lag nu op de grond. Shrew keek hem aan met ogen die zeiden dat de Pokémon niet begreep wat er net was gebeurt. Ace zwaaide even met zijn handen. "Ah maak je geen zorgen Shrew… Gewoon… een ongelukje." Hij zuchtte even. Zijn ogen nu starend naar de appel. Voor hij het oppakte en ergens naartoe smeet. Nu kon een of andere wilde pokémon de appel als lunch gebruiken. Shrew keek even naar zijn appel die ook bijna helemaal opgegeten was. Voor dat de kleine pokémon ook zijn appel weg smeet in de zelfde richting als Ace had gedaan. Ace lachte even voor hij Shrew oppakte en op zijn schoot zette. Misschien was de pokémon het wel zat om appels en andere vruchten te eten. "Ik wil je ook wel eens iets anders geven…" Het enigste probleem was dat hij niet zeker wist wat. Shrew snoof de lucht even bij de woorden en keek dan naar de bloemen. Voor dat hij van Ace zijn schoot af sprong en naar het bloemen perkje liep. Daar een paar bloemen van plukte en terug kwam gelopen naar Ace. De kleine pokémon was al aan het kauwen op één van de bloemen en stak er één ut naar Ace. Hij was verwonderd maar nam toch de bloem aan. "Bloemen?" Hij staarde zijn pokémon aan de knikte. Hij slikte even en keek toen naar de bloem. Voor hij het in zijn mond stak en ook begon te kauwen. Hij bevroor even voor hij de bloem inslikte en begon the hoesten. "Ik denk niet dat bloemen iets voor mij zijn…" Shrew leek even te lachen. Voor de pokémon de volgende bloem in zijn mond stak. Ace glimlachte naar zijn vriend. Tenminste één van de twee die van de bloemen kon genieten.

[Ik ben echt slecht in begin posten... V.V]

[Maar voor wie zin heeft~~~Open~~~]

De smaak van de bloem bleef in zijn mond hangen en heel even trok hij een vies gezicht. Neen dat zou hij nooit meer proberen. Toch had hij ergens een gevoel dat als Shrew hem iets zou aanbieden hij nooit volledig nee zou kunnen zeggen tegen zijn kleine vriend. Hij zuchtte even en ging in kleermakers zit zitten. Zijn ogen gleden over de bloemen. Zo kleurrijk en fris. Ze gaven een zoete geur af. Toch ze smaakten niet zo zoet als ze roken. Hij pufte zijn kaken even. Voor hij zijn ogen weer liet glijden naar Shrew. Die was nog rustig aan het genieten van zijn 'bloemen' maaltijd. Ace glimlachte even. Hij was niet zeker of de bewoners hier zo blij zouden zijn als ze zouden zien dat Shrew hum mooie bloemen aan het eten was. Misschien kwam hij er zelfs weer in de problemen door. Wel er was altijd een uitweg voor: Rennen. Weg vluchten zo hard als hij kon. Of zijn geluk uittesten en het proberen uit te leggen. Het was niet alsof ze drie bloemen zouden gaan missen… Toch? Hij schudde zijn hoofd even. Het waren onnodige gedachten. Shrew moest goed eten. Hij hoopte dat door goed te eten zijn pokémon tenminste een klein beetje zou groeien. Zijn grootmoeder en Zuster Jenny hadden het hem zo vaak gezegd. Dat zijn Sandshrew kleiner was dan zijn soortgenoten. Niet dat het een verschil maakte voor hem. Sandshrew was zijn vriend en daar zou niets iets aan kunnen veranderen. Sandshrew was alleen geweest… Hij wist hoe dat aanvoelde. Dus hij zou Shrew nooit verlaten. 'Sandshrew.' Ace knipperde even met zijn ogen. Shrew zat hem aan te staren net zoals hij de pokémon aan het aanstaren was. "Genoeg?" Shrew knikte een paar keer voor hij naar hem toe stapte en op zijn schoot sprong. Ace lachte en knuffelde zijn pokémon. Snel genoeg waren ze allebei diep in gedachten verdrongen. Starend naar de blauwe lucht. Hun ogen volgden de zachte witte wolken die langzaam voorbij zweefden. Ergens vroeg hij zich af of het zou gaan regenen. Misschien was het beter om hier nog een dagje langer te blijven en af te wachten. Maar hij wou terug op pad gaan. Hij wou Shrew sterker maken. Hij wou nieuwe pokémon vinden en wel vangen. Want met Shrew alleen zou hij niet ver geraken in de gyms. Waar hij wel naar toe werkte. Om de badges te bemachtigen. Door te gaan naar de Champions league. Een droom die nog zo ver weg was. Maar stap per stap. Dag per dag kwam hij dichterbij. Ooit zou hij er staan. Samen met Shrew aan zijn zijde. Shrew en zijn toekomstige vrienden. Voor hij het wist kwam er iets voor zijn ogen. Heel even staarde hij naar het 'ding' Voor hij zo wat half dood schrok en opsprong. Zijn grip op Shrew spannender werd. Als hij zijn pokémon dicht bij zich hield. Voor hij knipperde met zijn ogen en het 'ding' weer aanstaarde. Het was… een pokémon. "Ah!" Hij kreeg meteen een glimlach om zijn lippen en ging weer recht zitten. Als hij wat dichter bij de pokémon kwam. "Cool." Hij had deze pokémon nog nooit gezien. Wel er waren veel pokémon dat hij nog nooit had gezien. Maar hij was er well door gefascineerd. Hij lachte even starend naar de pokémon. Voor zijn ogen gleden naar een meisje die hem aanstaarde alsof ze net een spook had gezien. Meteen bevroor Ace. Hij was niet echt gewend aan mensen en de manier waarop ze hem aanstaarde zorgde er voor dat hij zich onzeker begon te voelen. Had hij iets verkeerd gedaan. Hij keek heel even naar Shrew voor hij weer naar het meisje keek. Was dit haar Pokémon? Langzaam opende hij zijn mond. "Hey…" Hij glimlachte even onzeker. "Is dit spook van jou?" Hij wees even naar de 'onbekende' pokémon. Hij staarde recht in haar ogen met zijn oranje gele. Misschien was ze net als hem gewoon… Niet gewoon aan mensen? "Het is echt een coole pokémon." Hij glimlachte. Deze keer gemeend. Hij hoopte dat hij haar misschien een beetje op haar gemak kon stellen.

[Maak je er geen zorgen over. Moet ook nog wennen aan Ace ;-3 Hoop dat je wat met mijn post kunt doen. ]

Hij bleef naar het meisje kijken. Ze leek nerveus of… well.. Hij wist het niet zeker. Het kon ook zijn verbeelding zijn omdat hij zelf niet echt gewend was om met mensen te praten. Laat staan meisjes. Niet dat hij bang was om met ze te spreken. Neen… Maar meestal lieten ze hem zelf well alleen. Deze keer was het dan wel een pokémon geweest die hem in dit gesprek had geduwd. Heel even gleden zijn ogen naar de pokémon bij haar benen. 'Oh.. Een Ralts.' Dat was één van de pokémon dat hem well bekend voorkwam. Meer omdat hij het heel erg coole pokémon vond. Ook omdat hij er zelf misschien ooit well eentje wilde vangen. Als dat mogelijk was. Hij glimlachte en keek terug naar het meisje. Haar eerste antwoord hoorde hij nauwelijks. Het was alsof ze aan het fluisteren was. Hij knipperde even met zijn ogen. 'Waarom is ze aan het fluisteren.' Ook Shrew leek het niet zo goed te begrijpen en keek naar hem op, voor zijn pokémon terug naar het meisje keek. Zijn Sandshrew leek geïnteresseerd te zijn in haar pokémon. Wel zo vaak kwamen ze geen pokémon tegen. Toch geen die aan een trainer toe behoorden. Alleen wilde… waarmee ze dan vochten. Toch wanneer ze de kans er voor kregen. Als het één tegen één was had Shrew een goede kans om zich te verweren. Heel vaak waren het hordes pokémon. Waarvan ze dan weer weg moesten vluchten. 'Eh….' Gelukkig konden ze er altijd om lachen. Hij was weer zo in gedachten aan het verzinken dat hij bijna zou vergeten dat het meisje hier stond. Maar net op tijd snapte hij uit zijn gedachten. Om haar Sorry te horen. Hij schudde zijn hoofd even en lachte. "Maakt niet uit joch." Hij vond het wel een leuke verrassing en hij wilde echt wel weten wat voor een pokémon het was. Ze hoefde zich totaal niet te verontschuldigen. "Ik.." Hij schrok well even van haar stem. Ook al wilde hij het niet laten merken. Hij staarde haar weer aan. 'Zij?' Hij wachtte geduldig op haar volgende woorden. Wat was het dat ze precies wilde zeggen? Hij keek weer neer naar Sandshrew. Die zich zelf wat dichter tegen hem had aangedrukt. Hij wou lachen om zijn Pokémon. Het meisje leek onschuldig genoeg. Hij geloofde niet dat Shrew zich ergens zorgen om moest maken. "Hij… Doet dat wat te graag…" Hij keek weer op naar haar en glimlachte. Ah dus haar pokémon was een speelse vogel.. Spook. Het maakte niet veel uit. Hij zwaaide even licht met zijn armen. "Maak je geen zorgen." Hij glimlachte naar haar. Hij wou haar vragen of haar stem altijd zo hoog was… Maar hij wilde niet onbeleefd over komen of haar onzeker maken… Hij wreef even aan de achter kant van zijn hoofd terwijl hij in haar ogen keek. Hij glimlachte even onzeker voor hij rustig opstond. "Eum… Is er iets met je stem?" Hij zei het wat onzeker en redelijk stil. "Niet dat er daar iets erg mee is!"[b] Vervolgde hij en hij glimlachte zachtjes. [b]"Ik vroeg het me alleen maar af." Hij hoopte dat ze dit niet verkeerd zou opnemen. Hij bedoelde het niet slecht. Zo als hij zei. Hij vroeg het zich alleen maar af. Misschien was het helemaal niet door haar stem dat ze zo sprak, maar iets geheel anders. Hij had zichzelf ook nog niet voorgesteld. Misschien kon hij dat beter doen… Hij stapte langzaam op haar af en hield een hand naar haar uit. "Ik ben Ace Trouwens. Ace Rider." Hij knikte naar Shrew. Voor hij haar terug aankeek. "En deze Kleine is Shrew."