(open) Please don't break anything

Marcus liet met zijn handen diep in zijn zakken door de rijkelijk bewerkte gangen van de Parfume Palace. Hij had het er even van genomen vandaag. Hij was gaan trainen met Charlotte en had veel tijd doorgebracht met zijn nieuwste aanwinst, Cersei. Marcus had al snel door dat met Cersei niet te dollen viel. Ze was erg pittig en enorm actief. Ze scheen erg veel lol er aan te beleven om zich te verstoppen in lang gras en Vix heel erg te laten schrikken zodat hij haar aanviel. Eerst had Marcus haar een standje gegeven hiervoor maar dan richtte ze haar ondeugende speelsheid weer op hem. Hij wist hoe heet haar vuur aanvoelde dus besloot hij het maar te laten. Met een norse uitdrukking op zijn gezicht sloeg hij een doodlopende gang in. Hij stond voor een hele mooie, rijk bewerkte dubbele deur van eikenhout. Hij leunde naar voren om de inscriptie beter te kunnen bekijken. Wat meteen je aandacht trok waren de Rapidash die elk op één deur stond. Ze steigerde. Om hem heen zweefde ronde, ballonachtige Pokémon, Altaria, Swoobat, en met hun bek wijd open gesperd in een gevaarlijke grauw stonden ook twee Arcanine. Nog meer met de hand gemaakte detail zoals gras of wolken waren er om heen gemaakt. Marcus moest toegeven dat het een mooi gezicht was. Zo'n mooie deur moest wel een mooie kamer hebben .. Marcus keek over zijn schouder of niemand hem zag. Hij keek net te laat over zijn schouder om iemand weg te zien duiken. Met een zucht legde hij zijn handen op de gulden knoppen en trok hij ze open. Hij stond voor de mooiste kamer die hij ooit gezien had. Wat je meteen opviel was het grote raam dat bijna de hele muur besloeg waar fluwelen gordijnen omheen gedrapeerd waren. Ze werden bespeeld door de wind. Er vlak voor stond een hemelbed die er enorm uitzag. Daarnaast tegen de linker muur, gesierd door een antieke spiegel, stond een lage kleerkast. Schuin er tegenover een kaptafel tegen de andere muur en een andere, hoge kleerkast. Marcus stapte naar binnen en sloot de deuren achter zich. Gefascineerd liep hij naar de lage kleerkast om te kijken wat er in zat. Hij pakte een gulden beeldje van de kast die de vorm had van een serpent achtige Pokémon. Wat het ook was, het zag er mooi uit. En duur! Marcus opende zijn schoudertas. Hij wilde het net wegstoppen toen iets kleins met een noodvaart tegen zijn achterhoofd vloog. Hij liet het gulden beeldje aan diggelen vallen en draaide zich om, zijn handen defensief tot vuisten gebald. "Wie ..-" Een klein roze ding dat hem erg boos aankeek vloog op enkele meters van zijn gezicht af. Ze staarde intens naar hem met een blik die hij meestal kreeg van Allison. Marcus grinnikte. "Zo, zo, iemand is niet zo blij dat ik een beeldje wil stelen, of wel?" Zei hij lijzig. Hij grinnikte nogmaals. Dat zou haar duur komen te staan. Hij pakte de pokébal van Cersei van zijn riem. Vix moest hij buiten laten maar de beveiliging had niets gezegd over zijn gevangen Pokémon. "Opdonderen, of anders" Probeerde hij nog. De pokémon week niet uit. "Goed dan" Hij duwde op het knopje op zijn pokebal en liet zijn Growlithe tevoorschijn komen. Ze verscheen recht voor hem en keek meteen alert om zich heen naar haar nieuwe omgeving. Ze merkte vrijwel meteen het roze ballonetje op dat boven haar zweefde en ze zette haar nekharen er naar op. Marcus greens. "Let's dance" Zei hij dreigend.

Marcus had een aanval voor Cersei al op zijn lippen liggen en had het al bijna uitgesproken toen de deuren openvlogen en een jongen de kamer in kwam stormen, vergezeld door een Swablu. Een beetje in de defense draaide hij zich helemaal om naar hem. Het roze geval zoefde heel snel terug naar wat blijkbaar haar trainer was. 'Oh nee! Het spijt me meneer, ik denk dat mijn munna dit heeft gedaan!' Marcus nam meteen gebruik van de situatie en sloeg zijn handen dramatisch in de lucht. "Oh! Dat was een eeuwenoud beeldje die mijn bet overgroot vader ooit had gekregen als een teken van vrede! Hij was baron van Kalos geweest en moet je nu zien" Zei hij met een hele diepe zucht. Hij liep op de jongen af en keek zo woedend mogelijk. "Dat gaat je flink kosten" Dreigde hij met zijn vuist gebald.

De roodharige eliteleider was verheugd om te zien dat zijn plannetje het gewilde effect had. De jongen raakte een beetje in paniek en sprong naar achteren. Cersei deed er nog een schepje bovenop en begon te grommen naar hem. Het roze ballon ding zoefde fel naar voren en keek met een boze blik naar Marcus. Die liet niets doorschijnen van zijn bedrog. Echter had hij heel even een zelfingenomen blik in zijn ogen tegen Munna die zo snel verscheen als hij er was. 'Het spijt me meneer. Maar ik ben bang dat ik niet heel erg veel te bieden heb. Is het echt niet meer.. te maken' Marcus deed alsof hij heel verontwaardigd was en zuchtte gestrest. "Natuurlijk niet! Dit is echt schandelijk" Riep hij uit. Zijn ogen verduisterde. "Dan hebben jij en ik een probleem want ik kan dit erfstuk nooit meer terug krijgen! Er is er maar ééntje van en die ligt dáár" Marcus zweeg even maar hervond snel al weer zijn argumenten. "Op zijn aller minste gaat dat je duizenden pokedollars kosten!" Zijn blik verduisterde. "Dat of je Pokémon"

Is er geen manier om dit jochie over te halen die zeldzame ballon gewoon te geven?. Marcus schudde zijn hoofd resoluut. "Swablu kan mega evolueren als hij volledig geëvolueerd is en die Munna van je is zeldzaam! Als begin kun je die aan me geven en daarna nog wat andere dingen doen om die pokédollars af te betalen" Hij streek door zijn rode haren en keek heel dramatisch neer op de scherven van het beeldje. "Nou en vlug een beetje, ik heb niet heel de dag de tijd" Mompelde hij terwijl hij naar de dubbele deur liep. Hij duwde ze open en gebaarde naar Cersei. "Ga Vix halen" Zei hij streng. Cersei leek het geen goed idee te vinden om zo maar zijn trainer achter te laten als er een mogelijkheid was dat ze kon vechten. Maar Marcus had zich alweer omgedraaid waardoor Cersei schoorvoetend toch maar er voor ging. Marcus sloot de deuren achter zich en wendde zich weer tot die jongen. "Die Munna is meer waar dan jij denkt" Zei hij op gedempte toon. "Geef hem aan mij" Zei hij op een toon die feitelijk klonk.