Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
Onderwerp: Late Night Adventures vr jul 31, 2015 8:52 pm
Jane had een fout gemaakt. Een grote. Nee, ze had het er niet over dat ze naar Lumiose gegaan was om een paar clubs langs te gaan, niet over dat ze zich nu in een gebied bevond dat blijkbaar door de o zo grote Team Rocket bezet werd, en ook niet over dat ze zich na de avondklok nog steeds op straat bevond. Al die dingen scheelden haar vrij weinig, zelfs. Er was een ander probleem, en dat vond ze veel erger. De roodharige stond op een soort pleintje dat ze gevonden had door een willekeurig steegje in te lopen. Ze had een hand in haar zij geplaatst en een geconcentreerd fronsje bracht haar rode wenkbrauwen dichter bij elkaar. Het licht dat het scherm van haar Holo Caster, die ze in haar andere hand had, afgaf, verlichtte haar gelaatstrekken en deed ze scherper aftekenen tegen het donker om haar heen. Haar ogen gleden over de regels die op het scherm stonden. Goed. Oké. Blijkbaar bestond er zoiets als een Ranger-hotline. De site van de rangers was heel serieus, allemaal, met een strak uiterlijk en van die lijstjes met wat je moest doen als je je in verschillende benarde situaties bevond. Haar noodgeval stond er niet tussen, maar onderaan de pagina stond wel een link die je naar de hotline bracht, waar je dan om hulp kon vragen. Ze kon het in ieder geval proberen, niet? De roodharige plofte neer op een van de houten bankjes die de boom in het midden van het plein omringden en begon intensief te typen.
'Verstekeling in Lumiose heeft na de avondklok hulp nodig met overleven. Zoekt zoveel hulp als ze maar kan krijgen. De dank zal eeuwig, en de beloning zal rijkelijk zijn.'
Perfect. Na enkele tikken had Jane haar coördinaten aan het bericht toegevoegd en het ding verzonden. Tevreden leunde ze achteruit zodat haar rug tegen het hout aankwam, waarna ze één van haar in sneakers gehulde voeten op het bankje trok. De capuchon van haar hoodie trok ze over haar hoofd en met een lichte glimlach liet Jane haar hoofd naar achteren vallen, zodat ze naar de lucht keek. Haar maag knorde even. Nu was het wachten.
Eerste posts voor Tiffany Marchetti, Stacey Grimes & Manolo Suarez (?).
Member
Stacey Grimes
Punten : 324
Gender : Female ♀
Age : 21 y'
Type : Ranger
Rang : Graduate Ranger
Regions : Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: Late Night Adventures ma aug 03, 2015 8:14 pm
It's like I'm there again, but
this nightmare calms me down
Stacey was wanhopig. Zo kon je het wel stellen. Ze wilde door, ze wilde… serieuzer genoemd worden. Dus, ze had het bord bekeken en had er een willekeurige roep om hulp uitgepakt. Hij klonk… heftig. Verstekeling in Lumiose kon nooit al te goed zijn, gezien het feit dat de avondklok al geslagen had. Vandaar dat Stacey maar meteen op pad was gegaan en op deze manier, met haar Wurmple op de schouder, al gauw richting het plein ging.
Haar Holo Caster gaf aan dat ze er was en kalm keek de groenharige om haar heen. Er waren niet veel mensen te vinden op het plein, dus ze besloot maar rustig te staan wachten. Ondanks het feit dat ze niet het complete rangeruniform aan had, was ze vast te herkennen aan het oranje hesje en de styler die om haar middel hing. Verder droeg ze een kort, zwart jurkje dus dat paste niet helemaal binnen het imago. Ach. Ze mocht na jaren genieten van jurkjes, dan ging ze dat ook doen ook.
Onderwerp: Re: Late Night Adventures ma aug 03, 2015 11:56 pm
Late Night Adventures
Eigenlijk was het puur toeval dat Tiffany die avond doorbracht in Lumiose City. Een meid van haar leeftijd mocht ook een keer een avondje uit gaan, toch? Zelfs als ze een Ranger was en de stad belaagd werd door Team Rocket. Het was juist slim dat ze zich hier bevond, eigenlijk, want dan kon ze direct de leden van de groep aanpakken als ze ze tegen kwam. Dat veel Team Rocket leden sterker waren dan zij en ook hun teams uitgebreider, stond ze absoluut niet bij stil. Zij was Tiffany Marchetti. Een Team Rocket lid kon ze echt wel aan.
Ze had niet heel veel gedronken. Nog niet eens genoeg om aangeschoten te zijn. Eigenlijk begon ze pas aan haar tweede alcoholische drankje toen ze besloot om eens op haar Holocaster te kijken. Het gaf een verveelde indruk, maar dat was ze ook een beetje. Jongens had ze geen interesse in sinds haar vorige relatie stukgelopen was en hoewel ze wel interesse toonden in haar viel dat al snel weg als ze haar standpunt bekend maakte. Soms moest ze nog wel liegen dat ze lesbisch was om er echt van af te komen, maar dat moest dan maar. Vanavond was het gelukkig rustig, maar ze miste het alsnog om vrienden te hebben die met haar mee uit gingen. Misschien moest ze eens vriendschappen sluiten in Kalos. Op de Ranger Academy, bijvoorbeeld.
Ze dacht net aan de Academy toen ze zag dat er een melding was van iemand in nood. Ze wist dat er een app was waarmee je die berichtjes direct binnen kreeg, maar ze had er eerder niet bij stil gestaan dat het ook echt gebruikt werd. Eigenlijk klikte ze het alleen maar aan zodat de melding uit haar scherm verdween, maar voor ze hem weg duwde viel haar blik op de locatie. Lumiose City. Verrek, daar zat ze. Betekende dit dat ze in actie moest komen? Ze had haar uniform niet eens aan. Ach, ze verveelde zich hier toch dood en als ze iemand redde kon ze weer bij haar mede-studenten opscheppen. Het klonk bovendien als een ernstige aanvraag, dus kon ze beter zo snel mogelijk er achteraan gaan. Tiffany gooide haar drankje achterover en stond toen op van de bar. Tijd om de wereld te verbeteren.
Het was een wonder dat ze binnen tien minuten het plein had bereikt waar de melding vandaan was gekomen. Ze zag meerdere mensen, maar niemand die in direct gevaar leek te zijn. Misschien moest ze maar gewoon rondvragen aan wat mensen. Haar blik viel op een groenharig meisje van wie ze besloot dat ze er wel aardig en eerlijk uit zag, dus besloot ze om haar als eerste aan te spreken. “Yo, ik ben een Ranger op zoek naar een gevaarlijke missie. Heb jij toevallig iemand hier in de buurt gezien die in levensgevaar leek te zijn?”
Member
Jane Harper
Punten : 493
Gender : Female ♀
Age : 22 y/o yo
Type : Trainer
Regions : Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: Late Night Adventures di aug 04, 2015 7:47 pm
Niet veel later liet haar Holo Caster iets van zich horen. Jane, die onbewust weg aan het dommelen was geweest, werd weer wakker. Alcohol maakte haar slaperig, zo af en toe. Loom opende ze één oog en schoof zichzelf wat meer het bankje op, want blijkbaar was ze in haar halfslaap van plan geweest om op de grond te gaan liggen. Vervolgens haalde ze het apparaatje dat haar uit haar sluimertoestand gehaald had uit haar zak terwijl ze een gaap onderdrukte. Met haar ene geopende oog las de roodharige het bericht dat verschenen was.
'Hulp is onderweg, blijf kalm tot een Ranger (te herkennen aan de oranje outfit) u te hulp komt.'
Aannemend dat dit een standaardbericht was voor als iemand zich aangemeld had, opende Jane ook maar haar andere oog, nog steeds slaperig. Ze knipperde enkele keren voordat haar omgeving pas echt duidelijk in beeld kwam en haar gedachten helderder werden. Haar herinneringen kwamen ook weer terug en meteen schoot Jane overeind. Haar probleem. En er was een Ranger onderweg om het op te lossen. Yess. Meteen een stuk scherper keek de roodharige om zich heen. Er waren nog enkele mensen op het plein te vinden, wat haar wel een beetje verbaasde. Als Team Raket zo serieus was als Jane hoorde te denken dat ze waren, zouden deze mensen al lang binnen moeten zijn. Nog even zat ze met deze vraag, totdat ze zag dat veel van de nachtbrakers sleutels bij zich hadden of tevoorschijn haalden en snel in hun huizen verdwenen, af en toe angstig achterom kijkend terwijl ze hun deur open zwaaiden. Goed, dat betekende dat ze haar Ranger moest kunnen vinden tussen de mensen die geen aanstalten leken te maken om naar binnen te gaan. Gericht op het zoeken naar een oranje uniform, keek Jane in het rond. Voordat ze echter iets kon vinden, maakte haar Holo Caster weer een geluid. Huh? Met een fronsje diepte Jane haar telefoon weer op. Stuurde een van haar vrienden uit een andere tijdzone haar misschien een berichtje? Het scherm lichtte op zodra de roodharige een knopje ingedrukt had.
'Hulp is onderweg, blijf kalm tot een Ranger (te herkennen aan de oranje outfit) u te hulp komt.'
Een verbaasde glimlach verscheen op haar gelaat. Twee Rangers? Well, hoe meer zielen hoe meer vreugd, niet?
Member
Stacey Grimes
Punten : 324
Gender : Female ♀
Age : 21 y'
Type : Ranger
Rang : Graduate Ranger
Regions : Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: Late Night Adventures di aug 04, 2015 9:35 pm
It's like I'm there again, but
this nightmare calms me down
Yo. Stacey keek op, hopend om haar hulp-zoeker te vinden. Maar, helaas bleek dit niet het geval te zijn. In tegendeel, zelfs. Het leek erop dat dit persoon ook een Ranger was, op zoek naar iemand die in gevaar was. Stacey fronste, de voor haar onbekende Ranger even keurend aankijkend. “Ik ben bang dat ik op zoek ben naar hetzelfde persoon,” sprak ze kalmpjes, terwijl ze om zich heen keek. Iedereen leek aanstalten te maken om te vertrekken en het duurde niet erg lang voor het plein zo goed als leeg was. Angstige blikken hadden haar zeker voor een moment gestoord, maar de groenharige had besloten zich er niet te veel van aan te trekken. Dat Team Rocket kregen ze nog wel, maar voor nu moeste ze klein beginnen. Geduld was het enige wat hen naar de top zou brengen, het enige wat Lumiose terug vrij zou krijgen.
Toen toch echt bijna iedereen weg was, stapte Stacey zonder iets tegen haar metgezel te zeggen, op een roodharig meisje af. “Sorry, heb je misschien iets vreemds gezien?” vroeg ze kalm. Aan haar oranje hesje viel maar al te goed herkennen dat ze een Ranger was, dus mocht deze persoon iets gezien hebben, vertrouwde Stacey erop dat deze zou vertellen wat er aan de hand was. Het was maar beter dat ze de roodharige niet meteen herkende.
Onderwerp: Re: Late Night Adventures wo aug 05, 2015 1:49 am
Late Night Adventures
De frons beviel Tiffany niet. Het maakte direct al duidelijk dat de persoon met wie ze sprak niet wist van het gevaar of in elk geval niet degene was naar wie ze op zoek was. Dat tweede had ze al niet verwacht, maar het stelde haar toch een beetje teleur dat ze geen extra informatie verkreeg over de melding die gedaan was. Het had even de tijd nodig om door te dringen wat de woorden die het groenharige meisje sprak betekenden, maar toen ze het eenmaal begreep verscheen er een verbaasde uitdrukking op haar gezicht. “Oh, nice! Twee zien altijd meer dan een.” Dat gaf haar het idee om ook Ra naar buiten te roepen om te gaan zoeken, maar ze vermoedde dat de Charmander niet zo veilig was met Team Rocket in de buurt. Als hij wat sterker was stond ze het misschien een keertje toe, maar voor nu zou ze alleen met haar Styler terugvechten. Dat nam ze zich tenminste voor, maar waarschijnlijk kon ze zich niet inhouden zodra Team Rocket daadwerkelijk voor haar neus stond en zou ze zich net zo hard in een Pokémon gevecht verwikkelen.
Mensen aanspreken was een goede zet. Tiffany voelde zich wel lichtelijk beledigd dat haar – was het wel haar collega? Ze droeg wel een Ranger-achtig hesje – zomaar zonder iets te zeggen bij haar weg liep, maar er mee zitten deed ze niet. In plaats daarvan volgde ze de groenharige naar zowat de enige overblijvende persoon die geen aanstalten maakte om van straat af te verdwijnen. Het was best verdacht, nu ze er zo over nadacht. Was deze meid misschien van Team Rocket? Als dat zo was, dan zou Tiffany haar wel even een lesje leren. Al was dat geen deel van de missie die ze zojuist had geaccepteerd. Ach, die missie kon hierna nog wel.
Member
Jane Harper
Punten : 493
Gender : Female ♀
Age : 22 y/o yo
Type : Trainer
Regions : Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: Late Night Adventures wo aug 05, 2015 9:38 am
De roodharige liet haar blik naar links glijden. Was dat misschien het oranje van de outfit van een Ranger? Nee, dat was een handdoek die iemand aan de waslijn had gehangen. Was dat het dan, dat oranje-achtige daar om de hoek? Nope, een verdwaalde plastic tas. En dat dan? Nee, dat was veels te klein om een kledingstuk te zijn, laat staan een kledingstuk met daarin een Ranger. Dat er zoveel oranje dingen op het kleine aantal vierkante meters voor haar te vinden zou kunnen zijn, had Jane nooit verwacht. Ietwat verveeld richtte ze haar blik voor zich, haar capuchon wat meer over haar hoofd trekkend, al vielen er nog wel enkele lokken naar buiten. Het was 's nachts kouder dan ze verwacht had, en dat terwijl het zomer hoorde te zijn. Maar goed, terug naar zoeken. Was dit dan--.. Hey. Haar gedachte maakte de roodharige niet eens meer af, want het was niet mogelijk meer om ook maar iets in de verte te kunnen spotten. Haar zicht werd namelijk benomen door iemand. Iemand die gekleed was in een kort, zwart jurkje en het oranje hesje waar Jane de hele tijd naar op zoek was geweest. Haar blik ging omhoog -- want Jane moest omhoog kijken gezien ze op een bankje zat en daardoor lager zat dan de persoon tegenover haar -- en ontmoette die van een groenharige. Hey, die kende ze! Een glimlach begon door te breken op haar gezicht, maar voor Jane iets kon zeggen werd haar gevraagd of ze misschien iets vreemds gezien had. De glimlach kwam toch niet op, in plaats daarvan verscheen er een lichte frons op Jane gezicht terwijl ze haar blik wat liet afdwalen, waardoor ze zich ervan bewust werd dat er nog een tweede persoon op haar afgekomen was, iemand met bruin haar en grijzige ogen. Wacht, herkende ze die niet ook? Ze wist het niet zeker. "Als je iemand die, gekleed in een Buneary-kostuum, op een bar danst en roept dat ene 'Jezus' bestaat vreemd vindt, dan, eh, ja," glimlachte Jane uiteindelijk, haar blik inmiddels weer terug bij de groenharige. Het leek misschien van niet, maar als je maar lang genoeg bleef, gebeurde er altijd wel iets raars in een bar. Haar enige vraag was nu hoe die man het in Arceusnaam zo lang volgehouden had om te blijven dansen in dat stikhete pak.
Member
Stacey Grimes
Punten : 324
Gender : Female ♀
Age : 21 y'
Type : Ranger
Rang : Graduate Ranger
Regions : Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: Late Night Adventures vr aug 07, 2015 2:12 pm
It's like I'm there again, but
this nightmare calms me down
Wacht eens even. Het was niet zo dat Stacey degene was die het opmerkte, maar ze voelde haar Wurmple bewegen op haar schouder en kon zijn kwade blik bijna voelen, waardoor ze zich langzaam begon te realiseren dat ze dit meisje kenden. Dit was het meisje uit het aquarium, degene die destijds de string shot in haar gezicht had gevangen. Oh. Zou die…? Het meisje sprak over een gek in een Bunearykostuum en Stacey schudde haar hoofd. “Heb jij ons geroepen?” besloot ze nu recht voor zijn raap te vragen. “Of heb je iemand gezien die dat gedaan zou kunnen hebben?” Het leek er immers niet op dat Jane in levensgevaar verkeerde, al wist Stacey dat ze een vreemde Pokémon had die haar niet van Team Rocket zou kunnen beschermen.
Onderwerp: Re: Late Night Adventures do aug 13, 2015 9:43 pm
Late Night Adventures
Het roodharige meisje op het bankje begon te glimlachen. Tiffany wilde bijna fronsen, verward over wat haar zo vrolijk maakte. Vooral omdat haar blik heel specifiek op de groenharige gericht was, alsof ze elkaar kenden. Zouden het goede vrienden zijn? Als dat zo was, dan was de brunette nu een beetje een derde wiel. Ach, ze wisten toch nog niet zeker of ze iets aan de roodharige zouden hebben. Daar zouden ze nu achter komen. In eerste instantie leek het er op dat ze niks aan de jonge dame zouden hebben, al moest Tiffany wel grijnzen bij het horen van haar verhaal. Het leek er op dat ze bij dezelfde bar waren geweest, want de brunette had deze Buneary man ook voorbij zien komen. Helaas was hij niet aan het dansen geweest toen zij aan haar drankje bezig was.
Waar Tiffany het gesprek op zich wel had willen afsluiten en aanstalten wilde maken om zich weer om te draaien en op zoek te gaan naar een volgend persoon, besloot de groenharige dat ze nog niet klaar waren. Direct zag de brunette in dat dit inderdaad een slimmere manier was dan gewoon rondlopen en zoeken. Drie wisten immers meer dan twee, en er moest toch een reden zijn dat de roodharige zich niet klaar maakte om naar binnen te gaan. Tiffany overwoog om te vragen naar haar reden om buiten te blijven, maar besloot dat hun missie momenteel belangrijker was. “We zijn Rangers,” voegde ze toe aan het verhaal van de groenharige. “We hebben een oproep gekregen van iemand in levensgevaar. Dit moeten wij natuurlijk zo snel mogelijk oplossen.” Haar gezicht kreeg een ernstige uitdrukking. Waar het tot nu toe had geleken alsof ze haar taak niet zo serieus nam, werd het nu duidelijk dat ze dat wel degelijk deed.
Member
Jane Harper
Punten : 493
Gender : Female ♀
Age : 22 y/o yo
Type : Trainer
Regions : Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: Late Night Adventures vr aug 14, 2015 12:20 pm
Haar ogen vernauwden enkele seconden wat toen haar blik op de roze rups viel die op Stacey's schouder zat. Hm, die had ze wel kunnen missen. Ah well, zolang het wezen niet weer een String Shot in haar richting deed, zou het wel goed zitten. Hoopte ze.
De groenharige was niet op zoek naar de Buneary-man, dat maakte ze wel duidelijk door met haar hoofd te schudden. Vanuit haar ooghoeken zag Jane echter dat de brunette moest grijnzen, alsof ze het tafereel herkende. Oh, zou zij de dansende man ook hebben gezien? Dat zou wel kunnen verklaren dat Jane haar herkende, want dan zouden ze in dezelfde bar moeten zijn geweest. Op het moment dat de roodharige het echter wilde vragen, werd aan haarzelf een vraag gesteld. "O," begon ze na de woorden van zowel de groenharige als de brunette aangehoord te hebben. Een grijnsje verscheen op haar gezicht. Ze klonken zo serieus, allebei. Was dit hoe Rangers hoorden te zijn, stijfjes en zonder het vermogen om een grapje te kunnen waarderen? Ze hoopte van niet. De twee zagen er op het eerste gezicht namelijk uit als gezellige meiden. "Ja, ik heb een oproep geplaatst," sprak Jane terwijl ze van het bankje opstond en zich even uitrekte. Slapen op het ding had haar spieren geen goed gedaan. Dat haar berichtje veel wanhopiger had geklonken dan dat de roodharige in feite was, drong niet helemaal tot haar door. Ze was lichtelijk aangeschoten en kon er zelf wel de grap van inzien, waarom zouden anderen dat dan niet kunnen?
Member
Stacey Grimes
Punten : 324
Gender : Female ♀
Age : 21 y'
Type : Ranger
Rang : Graduate Ranger
Regions : Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: Late Night Adventures do aug 20, 2015 8:13 pm
It's like I'm there again, but
this nightmare calms me down
Stacey sloeg haar armen over elkaar heen en keek de roodharige met een vernauwde blik. “Je hebt een oproep geplaatst,” herhaalde ze de woorden van het meisje. Elk woord werd met nadruk uitgesproken en klonk wat bitter, terwijl haar knalgroene ogen strak op die van de roodharige stonden gericht. Ze trok haar blik los en keek even zeer opvallend om zich heen, voor ze het meisje weer aankeek. “Het kan aan mij liggen,” begon ze rustig, voor ze even stil viel. “Maar, volgens mij ben je niet in levensgevaar. Dus… Waar zijn we precies voor nodig?” Ze wierp even een wanhopige blik naar het meisje dat ze ook niet kende, voor ze weer naar Jane keek. Heilige Arceus…
Onderwerp: Re: Late Night Adventures ma aug 24, 2015 2:16 pm
Late Night Adventures
De roodharige vertelde dat zij inderdaad degene was die de oproep had geplaatst, waarop Tiffany een triomfantelijke glimlach op haar gezicht zette. Hah, dat was makkelijker geweest dan verwacht. Het vinden van de persoon in gevaar, tenminste. Dat deze persoon helemaal niet in gevaar was had ze nog helemaal niet bij stilgestaan totdat de mede-Ranger er over begon. Ze vond dat het groenharige meisje erg ongeduldig klonk voor iemand die mensen in levensgevaar moest komen helpen. Wie weet was deze meid wel van plan om iets te eten waar ze allergisch voor was en had ze voor het geval dat alvast een berichtje geplaatst. Dat was toch wel een begrijpelijke actie? De blik van de groenharige werd voor een moment op Tiffany gericht en wonderbaarlijk genoeg werd de brunette er even stil van. Haar eigen blik bleef kort hangen voor ze zich herstelde. Jammer dat de groenharige al zo goed was in dit regelen, want nu kreeg zijzelf niet de kans om veel te praten. Ze wilde wel een goede indruk op haar collega achterlaten en ze begon het idee te krijgen dat dat zo niet ging lukken. Goede indruk, oké, hoe deed je dat… “Je snapt hopelijk dat er een boete staat op het vals oproepen van een Ranger? Niet meer doen dus, tenzij je wordt aangevallen door wilde Pokémon of Team Rocket of sterft van de honger of iets dergelijks,” legde ze uit aan de roodharige. Zo, nu kwam ze vast wel slim over. Missie geslaagd.
Member
Jane Harper
Punten : 493
Gender : Female ♀
Age : 22 y/o yo
Type : Trainer
Regions : Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: Late Night Adventures wo aug 26, 2015 11:24 pm
Haar woorden werden herhaald, waarop Jane even gedwee knikte. Dat had ze inderdaad gedaan, en met een hele goede reden, al zei ze het zelf. Daarover leken de Rangers, in het bijzonder Stacey, die een beetje het voortouw nam, het niet mee eens te zijn, though. Ach ja. Met haar hoofd ietsjes schuin, als om de kleine terechtwijzing die ze kreeg beter te kunnen verstaan, luisterde Jane naar hoe de groenharige zei dat het er niet bepaald naar uit zag dat ze zich in levensgevaar bevond. De blik die de twee oudere meiden met elkaar uitwisselden ontging haar niet, maar Jane besloot op iets anders te reageren. "Maar," nadenkend plaatste ze haar hand onder haar kin en liet haar blik ietsjes afdwalen voordat ze die weer op het tweetal voor haar richtte, "doen jullie niet ook dingen als hengels zoeken that's not weirdly specific, shhh, of zo? Ik dacht dat ik daar ooit een bericht over gezien had." Niet dat Jane het zo belangrijk vond om op dit punt gelijk te hebben, dat was ook wel te horen in haar stem, ze was gewoon nieuwsgierig of het waar was. De brunette besloot haar nog te wijzen op de slechtheid van haar daad, en opnieuw hoorde Jane het rustig aan, al kon ze ook niet zeggen dat ze het alles echt onthield. De laatste woorden van de haar vaagjes bekend voorkomende jongedame bleven echter wel hangen, want in het rijtje met noodgevallen dat werd opgesomd werd zat, in tegenstelling tot de lijst op de Ranger-site, haar levensbedreigende situatie. De bruinharige had haar, waarschijnlijk onbewust, net de perfecte aangooi gegeven. Yess. Het geluid van rubberen zolen die op steen klappen verbrak plots de nachtse stilte toen Jane haar sneakers van het bankje af liet glijden. Meteen veerde de roodharige op, wankelde even vanwege de alcohol in haar systeem, herstelde zich en wees naar de brunette, een grote glimlach op haar gezicht. "Precies!" Jane nam een stap naar voren en gaf het meisje een klopje op de schouder. "Precies. Dankje." De roodharige zette weer pas naar achteren zodat ze het Ranger-tweetal goed kon aankijken. "Zie je, het probleem is dat ik wel in gevaar ben." Ze spreidde haar armen, gebaarde om zich heen naar de stad. "Dit is Lumiose. Het is na de avondklok. Er lopen van die Team Raket-gasten rond." Ze maakte er een punt van om 'Team Raket' op z'n angstaanjagendst uit te spreken, hoewel ze eigenlijk niet eens zo onder de indruk was van de organisatie. "Daar bovenop heb ik honger, en niet een beetje, maar echt veel. Je zou kunnen zeggen," haar honingkleurige blik richtte zich voor een moment speciaal op de brunette, "dat ik sterf van de honger." Aangeschoten Jane vond dit een héél overtuigend argument. Nuchtere Jane misschien ook nog wel. Op dat moment liet haar buik een harde knor horen, alsof hij wilde laten weten dat hij het er helemaal mee eens was. Maar, Jane restte nog één ding om te zeggen. Ze zette haar beste puppy-ogen, keek de twee meiden afzonderlijk even aan. "Alsjeblieft? Ik wil jullie er best nog wel iets voor geven. En gratis mee-eten kunnen jullie niet afslaan, toch?"
Member
Stacey Grimes
Punten : 324
Gender : Female ♀
Age : 21 y'
Type : Ranger
Rang : Graduate Ranger
Regions : Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: Late Night Adventures ma sep 07, 2015 11:47 pm
It's like I'm there again, but
this nightmare calms me down
Stacey sloeg haar armen over elkaar en luisterde naar de woorden die het meisje sprak. Het meisje wat nog een brein leek te hebben, haar mede-ranger. De ander leek een gebrek aan intelligentie te hebben, of misschien had deze gewoon een slokje te veel gehad of was ze haar pillen vergeten. Wat het ook was, Stacey kon niet ontkennen dat dit een vreemd geval was. Mevrouw Darudinges-poepjes vertelde dat ze honger had en dat ze geen eten kon gaan halen, in verband met Team Rocket. Stacey legde haar duim en wijsvinger tegen de brug van haar neus en bleef zo in complete stilte staan, tot het meisje uitgesproken was. Een lange zucht verliet haar mond en ze keek op, al bleef ze nog heel even stil. “We zijn hier nu toch al,” sprak ze, al leek het er nog niet op dat ze er heel erg blij mee was. Ze had toch wel wat… belangrijkers verwacht? Iets wat haar drang om te helpen zou stillen? Daarom keek ze haar mede-ranger aan en hief ze haar wenkbrauwen, haar armen opnieuw rustig over elkaar slaand. “Wat zeg je ervan?”
Onderwerp: Re: Late Night Adventures wo sep 09, 2015 10:31 am
Late Night Adventures
Wow, wat gebeurde hier. Tiffany vond het nooit erg als haar verteld werd dat ze gelijk had en ze accepteerde het dan ook met open armen, maar ze werd voor een paar tellen wel overweldigd. Daar bleef het echter bij, want toen die tellen over waren verscheen er een brede grijns op haar gezicht. Die vervaagde bij de verdere uitleg van de roodharige, want ze liet haar situatie wel heel ernstig klinken. Het was niet helemaal het soort hongersnood waar Tiffany op gedoeld had, maar ze moest maar aannemen dat deze persoon inderdaad zulke erge honger had dat ze hulp nodig had van de Rangers. Ook haar groenharige collega leek zich dit te beseffen, al klonk ze naar Tiffany’s idee nog steeds wat terughoudend. Dat was oké, niet iedereen was met twee woorden ergens van overtuigd zoals de brunette.
Ze knikte, maar wilde haar goedkeuring ook met woorden laten blijken. “Onze taak is om mensen te helpen, dus dit kunnen we niet afslaan.” Het lage enthousiasme van haar collega liet wel een klein stemmetje in haar achterhoofd hopen dat deze taak niet al te lang zou gaan duren, zelfs al vond ze het natuurlijk helemaal geen probleem om zich onder de mensen te bevinden. Toch motiveerde het haar om de taak zo snel mogelijk te starten. “Goed,” begon ze, zich terug richtend op de roodharige, “wat zou je willen eten, eh….?” Ze had de naam van de roodharige aan haar zin toe willen voegen, maar kwam tot de realisatie dat ze een voorstelronde tot nu toe nog niet hadden gehad. “De naam is Tiffany, by the way.” Haar ogen gingen hoopvol van de groenharige naar de roodharige, wat beide erg opvallende haarkleuren waren in vergelijking met haar bruine lokken, maar die realisatie drong niet tot Tiffany door.