Late at night |&Killian

<sub>Het was al aardig laat wanneer dat de zwart harige rond liep over de straten van Lumoise City. Er waren niet veel mensen te bekennen omdat de meeste al lang binnen zaten omdat ze teveel schrik hadden van wat er anders zou kunnen gebeuren. Floyd vond het zo allemaal wel goed. Ze hadden eindelijk hun verdiende macht gekregen, en de straten waren rustig. Dat was nog wel het beste. Geen vervelende mensen die zich altijd moesten bemoeien met je leven.
Deathshot liep op dat moment naast hem, terwijl hij gewoon rustig door de stad rond liep. Bij het eerste het beste bankje hield hij na een tijd halt. Op de bank ging Floyd zitten, maar niet op de gebruikelijke manier. De jongen zetten zich neer op de rugleuning van de bank. Death daarin tegen zetten zichzelf wel neer op de gewone zitplaats van de bank. In stilten zaten de twee daar. Floyd hield de boel wel in het oog, maar zoveel aandacht schonk hij niet aan heel de omgeving. Het was vooral Death die zich ermee bezig hield. Wanneer een figuur zichtbaar werd, of de pokémon wat hoorden sprong hij ook meteen recht, de stok in zijn staart haalde hij er tegelijkertijd uit en die vatten meteen vuur. Ongeïnteresseerd keek Floyd op om te zien wie er nog op de straten aan het ronddwalen was.

OOC: First post for Killian</sub>

_{Death was meteen in actie geschoten wanneer dat hij ook maar iets had zien bewegen. In dat geval was het een mens geweest samen met zijn blauwe pokémon. Het was pas wanneer de andere een ‘R’ liet zien dat de pokémon de stok liet zakken maar het vuur nog niet bluste. Floyd zelf was niet degene die altijd met het teken van Team Rocket wilde rond lopen, zo was dat die dag ook. Hij droeg niet echt iets bij waarmee hij kon bewijzen dat hij van de organisatie was. Ach, de mensen in de organisatie waren vaak toch niet heel snugger, dus ze geloofde het vast wel als hij het gewoon zei.
Wie dat de persoon ook was die naast hem op de bank kwam zitten, hij had hem nog nooit in zijn leven gezien. Misschien omdat die kerel nieuw was, of gewoon omdat Floyd nooit echt moeiten nam om te kijken naar de rest van de organisatie. ‘Hetzelfde,’ was zijn korte antwoord op de begroeting die hij kreeg van de anderen. Tot zo ver dus de rustige eenzame nacht die hij te moet zou zijn gegaan. ‘Dat is maar goed ook, bezorgt mij een pak minder werk,’ het was niet meer dan logisch dat je s’avonds braaf je ronde zou doen, maar het was nogal lastig als je mensen hardhandig moest gaan aanpakken omdat ze de regels niet volgde. De mensen die dat namelijk deden waren van die rebelse types die dachten dat ze alles aan konden. Hun pokémon waren soms zo zwart als een takje maar dat drong niet tot hun door. Ze waren dan ook altijd zeer hysterisch wanneer ze een gevecht - of wat anders - verloren.
‘Helaas zal het vermoedelijk niet altijd zo blijven. Je hebt nog steeds van die mensen die graag problemen opzoeken,’ of mensen die gewoon problemen aantrokken op de één of andere manier. Ze moesten er niks voor doen, en toch vond het ongeluk hen. The poor souls.
Langzaam gleed Floyd zijn blik voor de eerste keer op het blauwe ding aan de voeten van de anderen. Een Totodile. ‘Van jou?’ domme vraag, maar langs de andere kant misschien ook weer niet. Bellamy was eerst ook niet van hem geweest, tot hij die gestolen had. Hetzelfde gold voor de Braixen naast hem.}

_{De pokémon behoorde toe aan te jongen. Of dat was wat de anderen zei, je kon iemand nooit volledig vertrouwen op zijn woorden, maar Floyd zag niet in waarom de anderen over zo iets zou liegen dus geloofde hij het maar gewoon. ‘Origineel was hij niet van mij,’ zei de jongen met een schuin oog kijkend naar de pokémon die niet meer op de bank was komen zitten toen de andere zich erbij had gevoegd. In plaats daarvan had hij zich naar de Totodile gezet. Zoals gewoonlijk was Death zijn rug mooi recht want hem een trotse houding gaf. Zijn neus stak ook een tikkeltje omhoog en zijn armen had hij over elkaar heen geslagen. Zo keek hij neer op de blauwe pokémon.
‘Ik had hem gestolen van één of ander klein meisje toen die nog in zijn ei zat,’ ging hij rustig voor hij recht ging staan. Eerst stond hij nog even op het zitvlak van de bank om vervolgens pas de grond op te staan. Zijn handen stak hij weer in zijn jaszakken. Zijn dikke winterjas had hij ondertussen thuis gelaten, in plaats daarvan droeg Floyd nu een zwarte leren jas. ‘In ieder geval ga ik mijn ronden maar eens vervolledigen, als je wilt volgen hou ik je niet tegen,’ en met die woorden wandelde Floyd op zijn gemak weg. Hij zag wel wat de andere ging doen.}

_{De jongen had besloten om hem te volgen nadat Floyd had voorgesteld om dat te doen. Wanneer hij ergens in een kleinere straat een vuilbak kon horen opvallen keek hij naar Deathshot die naast hem liep. De pokémon keek terug en nadien naar het straatje. ‘Ga maar eens zien wie of wat de rust hier verstoort,’ zelf wilde hij gewoon niet de moeiten nemen om te gaan kijken. Een pokémon kwam immers veel imponerender over. Floyd kon gerust ook zo overkomen, maar het was gewoon veel makkelijker om je pokémon erop af te sturen. Lang duurde het niet voor een vuurzee de straat even verlichten en de jongen bleef staan om te kijken. Wanneer dat het vuur weg was lagen er twee Pichu’s bewusteloos op de grond. Death voegde zich al snel weer aan zijn zijde en samen liepen ze weer even verder.
Wat is je naam eigenlijk?’ de andere liep wel met hem mee, maar daar hield het voor dat moment ook mee op. Floyd had geen idee wie hij was of waar hij toe in staat was. De naam wilde hij wel weten, maar de jongen had er nog niet voor kunnen zorgen dat hij geïnteresseerd was geraakt in zijn verdere leven. ‘Toevallig enige idee of er nu nog wat te doen is? Misschien een plek om wat te drinken want het ziet er niet naar uit dat er iemand op straat is op het moment,’ de kans was groot dat er wel degelijk ergens iemand was, maar hij had geen zin om te gaan zoeken. Of hij moest Death erop afsturen. Die kon gerust de boel ook even controleren.}

Zijn blik gleed door de straat voor hem heen en voor hoever hij voor zich uit kon turen, zag hij geen figuren in de schaduwen lopen en kon hij niemand in deze straat opmerken. Het was nog steeds zo stil en er gebeurde vrij weinig. Best saai eigenlijk, dat patrouilleren als er niemand rondliep - al zou er vast ergens wel iemand rondlopen, er waren altijd rebellen in de stad en die rebellen moesten ze eerst te pakken krijgen voordat ze zouden luisteren. Plots werd de doodse stilte verbroken door een vuilnisbak die omviel in een van de zijstraatjes, zijn Totodile keek meteen en snel naar de straat en vernauwde zijn blik, alsof hij wachtte op een bevestiging van zijn trainer om erachter aan te gaan. Maar die bevestiging gaf hij niet, hij liet de Braixen van de ander het werk doen. De rode pokémon haalde zijn staf weer tevoorschijn en een vuurzee aan vlammen schoot door het straatje heen. Twee bewusteloze pichu's achterlatend. Hij knikte even naar zijn Totodile, dat ze gewoon door zouden lopen. De Braixen volgde hen weer en Killi maakte een notatie in zijn gedachten dat hij binnenkort aan een vuur pokémon moest komen. Die zou zijn team rond maken. De man leek uiteindelijk nieuwsgierig te zijn naar zijn naam, zelf had hij er nog niet echt over na gedacht en hij keek hem even koeltjes aan. "Killian," antwoordde hij, maar hij kaatste de vraag niet terug. Hij nam het gewoon aan dat de jongen zijn eigen naam ook zo zou geven, dat was namelijk 'normaal' in zijn normen en waarden.

Uiteindelijk begon hij zich toch echt wel dood te vervelen. Er was geen kip op straat zoals hij al eerder had gezegd en het leek erop dat Lumiose wel degelijk uit een stelletje lafaards bestond. De man die de hele tijd in stilte naast hem had gelopen, leek het ook zo te vinden en vroeg hem of hij een plek kende waar ze konden drinken. Hij haalde even zijn schouders op en dacht na. "Een paar straten verderop is een café." Het ding was pas sinds kort open, want het was meer bedoeld voor mensen zoals hen om daarheen te gaan. De bartender was een van hen, namelijk. "We kunnen daarheen gaan?" Hij had eigenlijk ook wel zin in wat drank, dat maakte de avond misschien een beetje leuker.

_{De andere stelde zich uiteindelijk voor als Killian en Floyd knikten even om te laten merken dat hij het had gehoord. Zelf stelde hij zichzelf niet meteen voor, maar hij veranderde uiteindelijk wel van gedachten. Die Killian was beter dan de andere idioten die hij al was tegen gekomen, dus het was wel zo goed om de anderen wat te vriend te houden. ‘Floyd,’ je wist maar nooit wanneer het van pas kwam om iemand te hebben waar je misschien wat op kon steunen.
De persoon die Killian noemde wist van een plek af waar ze wel terecht konden voor een drankje. Met een gebaar maakten Floyd duidelijk dat de andere voorop mocht gaan om de weg te laten zien. ‘Leid me de weg maar,’ hij had zelf geen idee waar hij precies heen moest gaan omdat hij nog niet naar die plek was geweest. Floyd had zo zijn vaste plekje waar hij altijd heen ging als hij wat wilde drinken, al ging het dan vooral om koffie. ‘Misschien dat daar wel wat meer te doen is dan hier,’ misschien iemand die dacht dat de avondklok niet voor hen of haar telde. Iemand die deed alsof ze bij Team Rocket hoorden of zo. Wist hij veel, maar wat actie kon die avond zeker geen kwaad.
Wanneer dat Floyd zachte druppeltjes uit de lucht kon voelen vallen wierp hij even een blik naar de hemel. Donkere wolken hingen aan de hemel en zo te zien ging het nog wel harder regen. Gezellig. ‘Ik hoop voor ons dat die plek inderdaad maar enkele straten verder op is,’ zijn gele ogen waren even gericht op de kerel die naast hem liep.}

Zijn blik gleed even naar de hemel toen een klein druppeltje op zijn gezicht neerviel en over zijn wang heen gleed. Hij veegde het even kort weg en merkte op dat de lucht wel erg donker was gekleurd nu, bewolkt natuurlijk. Er was geen ster of maan meer aan de hemel te zien. De man achter hem merkte het zelfde op. "Mhm," mompelde hij instemmend, even knikkend met zijn woorden. Hij maakte een scherpe bocht door de straat en zag aan de overkant van de straat het licht van het café al branden. Er was daar genoeg te doen, vast en zeker. Misschien wel een persoontje dat dacht slim te zijn en deed alsof deze van team rocket was, maar hij zo daar vast achter komen als iemand deed alsof. Hij had de bewegingen die mensen maakten al vaker bestudeerd toen hij nog een jonge jongen was. Het was een van zijn eerste bezigheden geweest namelijk, zelfs voordat hij overging op het testen van pokémon. De druppels werden nu dikker en vielen steeds vaker en sneller uit de lucht. Hij wees kort naar de kroeg. "Daar is het, niet ver meer." Zei hij, maar het was duidelijk dat de twee toch nog nat gingen worden van deze bui. Ach, veel maakte het hem toch niet uit.

_{Het café was gelukkig niet heel ver geweest, want zodra dat ze er waren was het al een heel pak harder gaan regenen. Death was degene die het echt helemaal niet leuk vond, mede omdat het een vuur soort was en die nu eenmaal geen voorkeur hadden voor het natte weer. Floyd kon zijn haar wat tegen zijn gezicht voelen plakken maar het was niet meer zo erg als enkele dagen geleden. Toen had hij nog steeds zijn langere haar, maar speciaal voor het warme weer had hij eens de moeiten genomen om het te knippen. Het zwarte haar hing nu niet meer in zijn gezicht en het plakten niet heel de tijd tegen zijn gezicht aan wanneer het ook maar een beetje regende.
Floyd hield voor Killian heel even de deur open zodat hij tijd had om die over te nemen en nadien liep hij naar binnen. Het was er vrij rustig en verschillende hoofden waren even hun richting uitgedraaid voordat ze zich terug bezig hielden met hun eigen zaken. Deathshot had zijn vacht ondertussen uitgeschud zonder rekening te houden met eventuele omstanders die nat konden worden. Floyd had zich neergezet aan één van de lege tafels waar enkele stoelen aan stonden zodat de andere ook nog plek had om te gaan zitten. Haast meteen riep hij ook een ober door zijn hand in de lucht te steken. ‘Twee citroenjenevers,’ bestelde Floyd waarna dat hij zich tot de andere draaiden.}

Hij liet zijn blik even door het café gaan toen hij naar binnen was gestapt. Een van zijn handen gleed door zijn haren, om het los te maken van zijn huid door de dikke druppels regen die erop waren gevallen. Zijn blik gleed vervolgens naar Floyd, die al een plekje had gevonden. Met grote stappen maakte hij zich daarnaartoe, waarna hij ook ging zitten en knikte naar de ober toen Floyd had besteld. Jenever was goed. "Dus, ben je al lang in Kalos?" Hij was zelf nog nieuw hier en eerlijk gezegd was hij nog niet uit Lumiose City geweest. Dit was dan ook pas zijn eerste week hier, een van de eerste paar dagen dat hij hier rondliep. Hij was nog niet eens langs geweest bij Allison Lenier en dat wilde hij eigenlijk uitstellen totdat hij een soort van cadeau voor haar had. Hij begreep dat vrouwen van haar positie graag mooie dingen in bezit hadden en daarom wilde hij wachten tot hij iets van een shiny of starter in zijn handen had gekregen. Gestolen van een zwakke trainer natuurlijk.